ITPP3/443-227c/08/ZG - Dokumentowanie transakcji sprzedaży mieszaniny paliw.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2008 r. (data wpływu 17 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania transakcji sprzedaży mieszaniny paliw - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania transakcji sprzedaży mieszaniny paliw.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

"L" S.A. sprzedaje w procedurze z zapłaconą akcyzą między innymi oleje napędowe oraz benzyny. Paliwa wydawane są z zakładu "L" S.A., a także z własnych lub wynajętych zewnętrznych baz magazynowych (gestia transportowa zazwyczaj leży po stronie kupującego). Już po zakończeniu pierwotnej fazy obrotu paliwami, występują przypadki niezamierzonego wymieszania się tychże paliw (np. oleje napędowe z benzynami) wskutek np. uszkodzeń zbiorników magazynowych stacji paliw czy też omyłkowego wpompowania paliw do jednego zbiornika magazynowego.

Wskutek niezamierzonego wymieszania paliw zarówno oleje napędowe jak i benzyny tracą swoją charakterystykę paliwową (której zgodność z normami jakościowymi potwierdzono uprzednio właściwym atestem). Opisywane zdarzenia następują bez winy "L" S.A., nie są zatem rozpatrywane w ramach reklamacji dokonywanych transakcji. Powstałe mieszaniny nie mogą zostać wprowadzone do obrotu (ze względu na niezgodność z obowiązującymi normami), natomiast mogą zostać zagospodarowane w ponownej rafinacji lub w procesie produkcyjnym gotowych paliw. W związku z możliwością dalszego, przemysłowego wykorzystania tychże mieszanin, kontrahenci "L" S.A. składają Spółce oferty odsprzedaży mieszanin paliw powstałych wskutek niezamierzonego wymieszania gotowych benzyn i oleju napędowego zakupionych uprzednio od "L" S.A.

Oczekiwana przez rafinerię cena odsprzedaży mieszanki paliw musi znacznie odbiegać od cen paliw oferowanych do sprzedaży przez "L" S.A. oraz od kwot podatku akcyzowego należnego od poszczególnego rodzaju paliwa wchodzącego w skład mieszanki. W przeciwnym przypadku nie można osiągnąć opłacalności procesu ich zagospodarowania. Spółka ma wątpliwości czy proponowane warunki transakcji odsprzedaży są zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jeżeli transakcja odsprzedaży byłaby możliwa, jak należy zaklasyfikować dla potrzeb podatkowych powstałą mieszaninę oraz na podstawie jakich dokumentów handlowych powinna być dokonywana transakcja...

Zdaniem Wnioskodawcy transakcja odsprzedaży odpadów powinna być udokumentowana wyłącznie fakturą sprzedaży, w której przedmiot transakcji powinien być określony zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. w sprawie katalogu odpadów. Ponadto Spółka jest zdania, iż wystawca faktury - posiadacz odpadów w rozumieniu przepisów ustawy odpadach - powinien posiadać dokumentację związaną ze zdarzeniem, w wyniku którego powstały odpady, zgodnie z przepisami ustawy o odpadach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Korzystając z delegacji ustawowej określonej w art. 106 ust. 8. ustawy Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1337), określił w rozdziale 3 szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Zatem na gruncie przepisów podatkowych jednym z podstawowych obowiązków podmiotów gospodarczych jest prawidłowe, rzetelne i terminowe dokumentowanie sprzedaży. Podstawowym dokumentem, jaki obowiązany jest wystawić zarejestrowany, czynny podatnik jest faktura sprzedaży, która winna zawierać elementy wskazane w zaprezentowanych przepisach prawa podatkowego.

Jednakże Minister Finansów nie ma uprawnienia do dokonywania wykładni prawa w zakresie przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2007 r. Nr 39, poz. 251 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. Nr 112, poz. 1206) i wynikających z tych przepisów szczegółowych obowiązków dotyczących sprzedaży odpadów opisanej we wniosku.

W związku z powyższym tutejszy organ odmówił wszczęcia postępowania w zakresie zagadnień związanych z regulacjami dotyczącymi odpadów.

Końcowo należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania wyrobów akcyzowych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną regulację, tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonywania klasyfikacji wyrobów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.