ITPP3/443-197/12/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2012 r. (data wpływu 25 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych przeznaczonych na cele ogrzewania mieszkań - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów węglowych przeznaczonych na cele ogrzewania mieszkań.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa została utworzona zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: D. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), na mocy uchwały właścicieli lokali podjętej w dniu 20 lipca 2000 r. Uchwała weszła w życie z dniem jej podjęcia. Wspólnota została utworzona przez właścicieli lokali mieszkalnych - gospodarstw domowych, wchodzących w skład nieruchomości położonej w.... Wspólnota liczy 18 lokali mieszkalnych, z których 14 stanowi własność prywatną, zaś 4 mieszkania pozostają w zasobach mienia komunalnego. Wszystkie lokale są lokalami mieszkalnymi, w żadnym z nich nie jest prowadzona działalność gospodarcza.

Lokal kotłowni, którym od 2005 r. administruje Wspólnota Mieszkaniowa, znajduje się w budynku mieszkalnym stanowiącym własność Wspólnoty. Kotłownia dostarcza ciepło do 18 lokali mieszkalnych.

Wspólnota Mieszkaniowa - ogół właścicieli lokali mieszkalnych (gospodarstw domowych) - dokonuje zakupu węgla w celu ogrzewania lokali mieszkalnych (18 gospodarstw domowych), z których 14 wchodzi w skład Wspólnoty, a także dostarcza ciepło do 4 lokali mieszkalnych, których najemcy nie są jej członkami. Dostawa ciepła do lokali nie wchodzących w skład Wspólnoty i stanowiących mienie komunalne odbywa się na zasadach oraz w stawkach tożsamych (równych) zarówno dla członków Wspólnoty, jak i dla pozostałych 4 gospodarstw domowych.

Wspólnota nie osiąga żadnych zysków z tytułu świadczenia usługi dostawy ciepła. Nabyty węgiel jest zużywany tylko i wyłącznie w kotłowni znajdującej się w budynku Wspólnoty. Nie jest przedmiotem handlu, jak również nie jest zużywany na inne cele, gdyż Wspólnota nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wspólnota Mieszkaniowa podlegać będzie zwolnieniu od podatku akcyzowego z tytułu zużycia węgla przewidzianego dla gospodarstw domowych.

Wnioskodawca, wskazując na treść art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, podkreśla, że nabywając wskazany węgiel w celach grzewczych nie osiąga żadnych zysków z tytułu świadczenia usługi dostawy ciepła. Węgiel ten jest zużywany tylko i wyłącznie w kotłowni znajdującej się w budynku Wspólnoty. Nie jest przedmiotem handlu, jak również nie jest zużywany na inne cele, gdyż Wspólnota nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Dlatego też Wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, podlegać będzie zwolnieniu od podatku akcyzowego z tytułu zużycia węgla przewidzianego dla gospodarstw domowych, zgodnie z odpowiedzią Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra - na interpelację poselską nr 79 z dnia 17 listopada 2011 r. znak: SPS-023-79/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei, wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy).

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem CN ex 2701 wymieniono: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. W kolejnej pozycji tego załącznika (tekst jedn.: poz. 20) pod kodem CN ex 2702 wymieniono: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych. Natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy: "ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu".

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Zgodnie z ust. 3 ww. artykułu, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Zasadą jest zatem, iż obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej prawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady.

Zgodnie bowiem z art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

W świetle art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.).

Z kolei, podmiot zużywający to - w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy - podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Wykładnia ww. regulacji prowadzi do wniosku, że warunkiem zasadności zastosowania zwolnienia do wyrobów węglowych (w tym węgla) przeznaczonych do celów opałowych, jest ich docelowe zużywanie m.in. przez gospodarstwa domowe.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wspólnota nabywa węgiel. Wspólnota posiada kotłownię, w której zużywany jest ten węgiel. Węgiel nie jest przedmiotem handlu, jak również nie jest zużywany na inne cele, gdyż Wspólnota nie prowadzi działalności gospodarczej.

Na tym tle Wspólnota powzięła wątpliwość dotyczącą zastosowania zwolnienia do węgla zużywanego w celu ogrzewania gospodarstw domowych.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku, powołane regulacje z zakresu podatku akcyzowego stwierdzić należy, że wyrób węglowy, który Wspólnota zużywa, korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, w części dotyczącej dostawy wytworzonego ciepła przez Wspólnotę rozumianą jako ogół właścicieli lokali (gospodarstw domowych) wchodzących w skład określonej nieruchomości - w niniejszej sprawie na rzecz 14 lokali mieszkalnych. W tej bowiem sytuacji wyrób ten będzie zużywany zgodnie z celem (przeznaczeniem) określonym w tym przepisie, tj. dla potrzeb gospodarstw domowych.

W pozostałym natomiast zakresie Wspólnota nie będzie uprawniona do zwolnienia od podatku na mocy wskazanego art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy - w stosownej części, dotyczącej węgla zużywanego w celu ogrzania 4 lokali mieszkalnych znajdujących się w zasobach komunalnych (na rzecz gospodarstw domowych nie wchodzących w skład Wspólnoty). Takie zużycie wyrobów węglowych do wytworzenia ciepła w celu jego sprzedaży gospodarstwom domowym nie jest zużyciem wyrobów węglowych przez te gospodarstwa ani bezpośrednio, ani pośrednio. Zauważyć jednak należy, iż jeżeli Wspólnota zużywa wyroby węglowe do któregoś z pozostałych celów określonych w art. 31a ust. 2 ustawy, będzie w tym zakresie uprawniona do korzystania ze zwolnienia wyrobów węglowych od akcyzy, np. w przypadku ich zużycia przez zakład energochłonny do celów opałowych (art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym), pod warunkiem prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych - art. 31a ust. 4 ustawy. Z tego względu stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Niezależnie od powyższego należy zastrzec, iż według art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.