ITPP3/443-193/13/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2013 r. (data wpływu 17 kwietnia 2013 r.) - przekazanym przez Naczelnika Urzędu Celnego w Bydgoszczy pismem z dnia 12 kwietnia 2013 r.- uzupełnionym w dniu 29 kwietnia 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sposobu dokumentowania sprzedaży wyrobu węglowego (węgla) w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo na rzecz podmiotów zużywających ten wyrób do celów zwolnionych od podatku - jest prawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2013 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 29 kwietnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sposobu dokumentowania sprzedaży wyrobu węglowego (węgla) w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo na rzecz podmiotów zużywających ten wyrób do celów zwolnionych od podatku.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gminna Spółdzielnia jest pośredniczącym podmiotem węglowym, dokonującym sprzedaży węgla na terytorium Polski. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie warunków dostosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (w § 4 pkt 1) wprowadziło zapis, zgodnie z którym w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy, podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy, wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia z akcyzy, nie musi być spełniony warunek, o którym mowa w art. 31a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, tj. doręczenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy. Spółdzielnia w chwili obecnej dokonuje sprzedaży węgla zwolnionego z akcyzy wyłącznie na podstawie imiennych faktur, bez względu na ilość sprzedawanego węgla oraz wystawia dowód dostawy węgla, ponieważ dokument ten zawiera oświadczenie, że kupujący zużyje zakupiony węgiel za cele uprawniające do zwolnienia. Wprowadzone przez Ministra Finansów z dniem 1 marca 2013 r. zmiany zniosły obowiązek doręczania do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zniesienie obowiązku wystawiania dokumentu dostawy przy sprzedaży węgla do 200 kg, podmiotom zwolnionym z akcyzy na podstawie art. 31a pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, pozwala na ewidencjonowanie takiej sprzedaży na podstawie bezimiennego paragonu fiskalnego, a kupujący nie musi składać oświadczenia, że zakupiony węgiel zużyje na cele zwolnione zgodnie z art. 31a pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Zdaniem Spółdzielni, zmiany wprowadzone przez Ministra Finansów rozporządzeniem z dnia 8 lutego 2013 r. miały na celu uproszczenie procedury dokumentowania sprzedaży węgla do 200 kg dla podmiotów zwolnionych z akcyzy na podstawie art. 31a pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. Potwierdzeniem transakcji zakupu węgla do 200 kg przez podmiot zwolniony jest bezimienny paragon fiskalny

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy).

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem CN ex 2701 wymieniono: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy: "ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu".

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju.

Za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich sprzedaż, w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (ust. 2 pkt 1 ww. artykułu).

Zasadą jest zatem, iż obrót wyrobami węglowymi jest objęty systemem podatku akcyzowego, niemniej prawodawca przewidział liczne wyłączenia od tej zasady.

Zgodnie bowiem z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Według art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

W świetle art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

Na podstawie art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 jest m.in. dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 196) - zwanej dalej rozporządzeniem z dnia 30 sierpnia 2010 r. - dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy w przypadku przemieszczania sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy.

W myśl § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 lutego 2013 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 213) - zwanej dalej rozporządzeniem z dnia 8 lutego 2013 r. - w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie musi być spełniony warunek, o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy.

W myśl § 2 ust. 8 rozporządzenia z dnia 30 sierpnia 2010 r., podmiot, który wystawił dokument dostawy, sporządza miesięczne zestawienie wystawionych dokumentów dostawy. Jeden egzemplarz tego zestawienia przekazuje właściwemu naczelnikowi urzędu celnego w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy zestawienie.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W świetle § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), paragon fiskalny zawiera m.in. co najmniej:

(...)

17) numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;

(...).

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży wyrobu węglowego (węgla) w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo dla podmiotów zużywających ten wyrób do celów zwolnionych od podatku akcyzowego, Spółdzielnia nie jest zobowiązana - w świetle art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy w zw. z § 4 pkt 1 rozporządzenia z dnia 8 lutego 2013 r. - do wystawiania i dołączania (w sytuacji przemieszczania węgla) dokumentu dostawy. Przepisy z zakresu podatku akcyzowego nie nakładają - w sytuacji takiej jaka została opisana powyżej - obowiązku wystawiana jakiegokolwiek dokumentu pozwalającego ustalić tożsamość nabywcy zużywającego wyrób węglowy. Dokumentowanie zatem sprzedaży węgla przez Spółdzielnię winno odbywać się na zasadach określonych w przepisach z zakresu podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.