ITPP3/443-176/08/10-S/JK - Opodatkowanie podatkiem akcyzowym sprzedaży energii elektrycznej jej dystrybutorom.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 sierpnia 2010 r. sygn. akt I GSK 1059/09 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 90/09 (data wpływu prawomocnego wyroku 15 listopada 2010 r.) - stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2008 r. zmienionym pismem z dnia 1 września 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczące podatku akcyzowego zakresie opodatkowania akcyzą energii elektrycznej - jest prawidłowe.

W dniu 28 lipca 2008 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego zakresie opodatkowania akcyzą energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii cieplnej i elektrycznej. Wytworzona energia elektryczna jest zużywana w procesie produkcji na własne potrzeby oraz sprzedawana zewnętrznym klientom. Odbiorcami energii elektrycznej są ostateczni konsumenci oraz jej dystrybutorzy (redystrybutorzy), nie będący ostatecznymi konsumentami. Zgodnie z art. 2 pkt 3 i poz. 61 załącznika nr 1 do ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z późn. zm.) energia elektryczna jest wyrobem akcyzowym niezharmonizowanym. Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 3, art. 6 ust. 5 i art. 11 oraz art. 75 ust. 2 powołanej wyżej ustawy Spółka płaci podatek akcyzowy z dniem wydania energii elektrycznej. Podatek akcyzowy Spółka płaci od wyprodukowanej energii elektrycznej sprzedanej zarówno odbiorcom końcowym, jak i pośrednikom niestanowiących finalnych konsumentów tej energii. Od 1 maja 2004 r. Polska jest członkiem Wspólnoty Europejskiej, a na jej terytorium zasady opodatkowania energii elektrycznej podatkiem akcyzowym określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r., tzw. "dyrektywa energetyczna". Polska, zgodnie z art. 1 pkt 9 dyrektywy Rady 2004/74/WE z dnia 29 kwietna 2004 r., miała obowiązek dostosowania krajowych zasad opodatkowania energii elektrycznej podatkiem akcyzowym do unormowań europejskich do 31 grudnia 2005 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od 1 stycznia 2006 r. w przypadku sprzedaży (wydania) energii elektrycznej dystrybutorom (redystrybutorom), odbiorcom nie będących odbiorcami końcowymi, obowiązek zapłaty podatku akcyzowego ciąży na Spółce, wytwórcy energii elektrycznej.

W ocenie Spółki, od 1 stycznia 2006 r. nie jest ona podatnikiem podatku akcyzowego przypadku sprzedaży (wydania) energii elektrycznej pośrednikom (dystrybutorom) niestanowiącym finalnych konsumentów tej energii.

W interpretacji indywidualnej z dnia 13 października 2008 r. ITPP3/443-178/08/JK, uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wyrokiem z dnia 5 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 90/09 WSA w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację, stwierdzając, iż stosownie do treści art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE, dla celów stosowania art. 5 i 6 dyrektywy 92/12/EWG, energia elektryczna i gaz ziemny podlegają podatkom, które stają się wymagalne w momencie dostawy przez dystrybutora lub redystrybutora. Sąd wskazał w wymienionym orzeczeniu, iż zgodnie z przepisami wspólnotowymi, obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym nie powstanie tak długo, jak energia elektryczna nie zostanie dostarczana odbiorcom finalnym.

Sąd wskazał ponadto, iż zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym, w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania interpretacji, w przypadku energii elektrycznej, obowiązek podatkowy powstawał z dniem jej wydania. W myśl postanowień art. 18a pkt 9 wskazanej dyrektywy, Polska mogła stosować okres przejściowy do dnia 1 stycznia 2006 r., w celu dostosowania swojego systemu opodatkowania energii elektrycznej do ram wspólnotowych. Jednakże do dnia wydania zaskarżonej interpretacji, dotyczącej opodatkowania energii elektrycznej podatkiem akcyzowym, ustawodawca nie dostosował polskich przepisów do postanowień dyrektywy 2003/96/WE. Wobec powyższego Sąd stwierdził, że zaistniały przesłanki do bezpośredniego zastosowania przepisów art. 21 ust. 5 wymienionej dyrektywy, co oznacza, że obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym nie powstanie tak długo, jak energia elektryczna nie zostanie dostarczana odbiorcom finalnym. Tym samym Sąd stanął na stanowisku, że Spółka od 1 stycznia 2006 r. nie jest podatnikiem podatku akcyzowego w przypadku sprzedaży (wydania) energii elektrycznej pośrednikom - dystrybutorom, redystrybutorom niebędących ostatecznymi konsumentami tej energii.

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 sierpnia 2010 r. sygn. akt I GSK 1059/09 została oddalona.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że zgodnie z art. 18a ust. 9 dyrektywy Rady 2003/96/WE, Polska powinna implementować regulacje wskazanych dyrektyw dotyczące opodatkowania energii elektrycznej do krajowego porządku prawnego do dnia 1 stycznia 2006 r. NSA wskazał przy tym, że Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 12 lutego 2009 r. w sprawie C-475/07 stwierdził, iż poprzez zaniechanie dostosowania od dnia 1 stycznia 2006 r. systemu opodatkowania energii elektrycznej do wymogów wynikających z art. 21 ust. 5 akapit pierwszy wymienionej dyrektywy, w zakresie określenia momentu, w którym podatek od energii elektrycznej staje się wymagalny, Rzeczpospolita Polska uchybiła obowiązkowi ciążącemu na niej z mocy tej dyrektywy.

Przy zastosowaniu prowspólnotowej wykładni Sąd przyjął, że pod pojęciem sprzedaży energii elektrycznej, określonym w art. 6 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym mieści się pojęcie dostawy przez dystrybutora (redystrybutora), a moment wydania energii elektrycznej obejmuje moment jej dostawy przez dystrybutora (redystrybutora) finalnemu odbiorcy (konsumentowi). Nie podlega natomiast opodatkowaniu tym podatkiem, sprzedaż energii elektrycznej przez producenta dystrybutorowi. Tym samym Sąd stanął na stanowisku, że z brzmienia przepisów dyrektywy 2003/96/WE i dyrektywy 92/12/EWG wynika, że opodatkowaniu podlega sprzedaż energii elektrycznej na ostatnim etapie obrotu, tj. sprzedaż konsumentowi, zatem w sytuacji, gdy producent nie jest odbiorcą końcowym i nie sprzedaje energii bezpośrednio odbiorcy końcowemu, nie ciąży na nim obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym.

W dniu 15 listopada 2010 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku z dnia 5 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 90/09 uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Naczelnego z dnia 18 sierpnia 2010 r. sygn. akt I GSK 1059/09 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 5 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 90/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, iż nie jest od 1 stycznia 2006 r. podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu sprzedaży energii elektrycznej dystrybutorom (redystrybutorom), nie będących odbiorcami końcowymi (konsumentami), uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.