ITPP3/443-124/08/ZG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2008 r. (data wpływu 9 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 9 maja 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nie będąc podatnikiem podatku od towarów i usług w dniu 29 stycznia 2008 r. zawarł przedwstępną umowę kupna-sprzedaży, na podstawie której za środki z majątku dorobkowego nabędzie w przyszłości wraz z żoną oraz kilkoma innymi osobami działkę niezabudowaną oznaczoną w ewidencji gruntów nr 41/2. Działka położona jest przy ulicy C. w W. Według istniejącego projektu z działki 41/2 wydzielona ma zostać docelowo działka nr 41/3 (działka projektowana). Zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy wydaną przez Prezydenta działka projektowana 41/3 przeznaczona zostanie na drogę dojazdową (brak jest w tym zakresie ważnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego). Wydzielenie działki projektowanej z działki nr 41/2 zostanie dokonane z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca oraz inne osoby, które są kupującymi zamierzały ułatwić dojazd do głównej działki budowlanej nr 41/2. Ze względu jednak na aktualnie planowanie przez kupujących zbycie działki nr 41/2, posiadanie działki nr 41/3 może stracić dla Wnioskodawcy znaczenie. Z punktu widzenia podatnika celowe zatem byłoby zbycie również działki nr 41/3 (przeznaczonej na drogę dojazdową). Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę - osobę fizyczną, działki nr 41/3 stanowiącej jego własność, która należy do jego majątku osobistego i nie została nabyta w związku z profesjonalnie prowadzoną działalnością gospodarczą podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z art. 15 ust. 2 tej ustawy wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów produkujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność ta została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem wnioskodawcy powyższe oznacza, że dostawa towarów (w tym przypadku działki nr 41/3) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wtedy, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika VAT, czy też działający w takim charakterze w odniesieniu do konkretnej transakcji. Miarodajne jest dokonanie oceny w oparciu o cytowane powyżej przepisy ustawy o VAT, tzn. stwierdzenie, czy w rozumieniu tej ustawy dana osoba prowadzi działalność gospodarczą. Do takiego stwierdzenia konieczne byłoby natomiast w niniejszym przypadku, aby w momencie podjęcia zamiaru nabycia działki (zawarcie umowy przedwstępnej) podatnik miał jednoczesny zamiar dokonywać tego typu czynności wielokrotnie (dokonywać zakupu i dalszej sprzedaży nieruchomości). Jeżeli natomiast podatnik nabędzie ostatecznie grunt (na podstawie umowy przyrzeczonej przenoszącej własność), a następnie dokona jego sprzedaży i okoliczności nie wskazują przy tym, że czynności te dokonywane są z zamiarem ich powtarzania w sposób ciągły, czy też zorganizowany, to nie ma podstaw do stwierdzenia, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy zbycie działki nr 41/3 będzie w istniejącym stanie faktycznym wyłącznie konsekwencją planowanego zbycia działki nr 41/2. Podatnik wskazuje, iż nie prowadzi profesjonalnej działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto stwierdza, że sprzedaż drogi w tym konkretnym przypadku nie będzie powodować obowiązku zapłaty podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei, stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej (handlowej) prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwość" ani "handlowiec", przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć (zamysł, projekt, cel) powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik planował dokonywać czynności wielokrotnie. Opodatkowaniu podlega chociażby jednorazowa czynność spełniająca kryteria zaliczenia jej do tak rozumianego pojęcia handel, czyli zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jej kontynuacji w tej formie. Przez pojęcie handlowiec należy rozumieć podmiot, który sprzedaje nabyte w tym celu towary.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a planowana sprzedaż ma nastąpić jednorazową transakcją. Ponadto wskazał Pan, że okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej, nie wskazują, iż czynności sprzedaży gruntów miałyby być czynione z zamiarem wykonywania ich w sposób częstotliwy.

Zatem, na tle ww. przepisów ustawy należy stwierdzić, iż jednorazowa sprzedaż, stanowić będzie wyłącznie wykonywanie przysługującego Stronie prawa własności. W związku z powyższym dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nie posiada statusu podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i sprzedaż ta, nie kwalifikuje tej czynności jako działalności gospodarczej podejmowanej w celach zarobkowych w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując stwierdza się, iż dostawa przedmiotowego gruntu opisana we wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.