ITPP2/4512-88/16/PB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansówz dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2016 r. (data wpływu 27 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W ramach tej działalności gospodarczej prowadzi zakład fryzjerski oraz zakład gastronomiczny. Przeważającym przedmiotem działalności tego zakładu jest fryzjerstwo i pozostałe zabiegi kosmetyczne - PKD 96.02.Z. Wnioskodawca prowadzi w osobnym miejscu wykonywania działalności działalność w postaci zakładu gastronomicznego sklasyfikowanego pod numerem PKD 56.10.A - Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne. Zakład fryzjerski prowadzony jest w lokalu użytkowym położonym w nieruchomości położonej w nieznacznej odległości od zakładu gastronomicznego. W skład zakładu gastronomicznego wchodzą kontener gastronomiczny (będący środkiem trwałym podlegającym amortyzacji podatkowej) wrazz wyposażeniem niezbędnym do prowadzenia działalności gastronomicznej (na które składają się kasa fiskalna, gyros elektryczny, elektryczny grill, ekspres do kawy, lodówka, kuchenka, chłodziarka, witryna gastronomiczna, nadstawa chłodnicza, pojemniki metalowe, rolety, tablica kredowa, wentylator, krzesła i stoliki, sztućce). Ponadto w zakładzie gastronomicznym pracuje osoba zatrudniona na umowę o pracę. Kontener gastronomiczny, jak i ww. wyposażenie stanowią własność Wnioskodawcy. W kontenerze gastronomicznym, będącym dodatkowym miejscem wykonywania działalności Wnioskodawcy, prowadzona jest wyłącznie działalność związana z prowadzeniem zakładu gastronomicznego. Stoi on na gruncie wydzierżawianym przez M.O.S., R.i R., i jest położony odrębnie od miejsca prowadzenia działalności fryzjerskiej. Osoba zatrudniona w ramach zakładu gastronomicznego wykonuje swoje obowiązki związane z działalnością gastronomiczną wyłącznie w miejscu swojej pracy, tj. w miejscu położenia zakładu gastronomicznego i nie jest w żaden sposób powiązana z zakładem fryzjerskim. Zakład gastronomiczny prowadzony jest zupełnie niezależnie od zakładu fryzjerskiego. Posiada on odrębne od zakładu fryzjerskiego umowy na dostawę energii elektrycznej i wodę (media), liczniki wody i energii elektrycznej, a także swoich dostawców towarów. W ramach prowadzonej dla Wnioskodawcy działalności gospodarczej prowadzona jest w systemie informatycznym wspólna ewidencja księgowa całego przedsiębiorstwa, na podstawie której możliwe jest w szczegółowym zakresie ustalenie indywidualnych, odrębnych danych dotyczących konkretnej działalności każdego z Pani zakładów, w tym aktywów i pasywów powyższych zakładów, z uwzględnieniem majątku trwałego, przychodów, kosztów, środków pieniężnych służących realizacji zadań ww. zakładów. Oba zakłady są prowadzone pod jedną firmą przedsiębiorcy, jednak posiadają inne, odrębne od siebie nazwy własne. Wnioskodawca zamierza sprzedać zakład gastronomiczny, w skład którego wchodzą ww. składniki osobie trzeciej niepowiązanej z nią w żaden sposób.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż opisanego wyżej zakładu gastronomicznego wraz z wszelkimi niezbędnymi do jego prowadzenia środkami materialnymi (w tym wyposażeniem) i niematerialnymi, przeniesieniem pracownika i wszelkich zobowiązań można potraktować jako transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP), do której stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 53,5, z późn. zm.), przepisów tej ustawy nie stosuje się.

Zdaniem Wnioskodawcy, taka sprzedaż opisanego we wniosku zakładu gastronomicznego stanowić będzie transakcję zbycia ZCP, do której zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie stosuje się przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodniez art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jak wskazuje Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 24 lipca 2015 r., sygn. IPTPP1/4512-296/15-4/MSu - "pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej."

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "przedsiębiorstwa". Pojęcie to zostało zdefiniowane w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm., dalej jako Kodeks cywilny), który stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 6 pkt 1 ustawy ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy. Jako że Wnioskodawca zamierza sprzedać ZCP a nie cale przedsiębiorstwo, definicja zawarta w art. 551 Kodeksu cywilnego nie znajdzie zastosowania, gdyż jej zakres jest w tym przypadku za szeroki. Należy więc się posłużyć definicją zawartą w ustawie o podatku od towarów i usług. Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, przez pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Jak zauważa Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w ww. interpretacji indywidualnej, "na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, który wyraził swój pogląd w wyroku z 4 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Gd 1205/13 - "zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy, których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)." Wynika z tego, iż dla zakwalifikowania danego zespołu składników jako ZCP najistotniejszym czynnikiem jest rola, jakie składniki te odgrywają w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa. Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie ww. przesłanki mają miejsce w zaistniałym stanie faktycznym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w formie zakładu gastronomicznego istnieje zespół składników materialnych (w postaci m.in. osobnego, niezwiązanego z pozostałą przez Wnioskodawcę działalnością kontenera gastronomicznego wraz z całym niezbędnym do prowadzenia działalności gastronomicznej wyposażeniem), jak i niematerialnych (w postaci m.in. istnienia stosunku pracy z osobą zatrudnioną u Wnioskodawcy, nazwy zakładu gastronomicznego, umowy dzierżawy gruntu, na którym stoi kontener gastronomiczny, umów z dostawcami, w tym umów na dostawę energii elektrycznej), co w zupełności wystarcza do prowadzenia samoistnej, niezależnej działalności gastronomicznej. Potwierdzeniem tego jest fakt, iż zakład gastronomiczny prowadzi samodzielnie działalność gastronomiczną, bez potrzeby pomocy i ingerencji innych podmiotów i dodatkowych środków. Odnośnie do zobowiązań, o których mowa w pierwszej przesłance wskazanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, w ramach prowadzonego zakładu gastronomicznego Wnioskodawca posiada zobowiązania w postaci obowiązków związanych z płatnościami należności za media, czy z wydaniem zamawianych przez gości zakładu gastronomicznego dań w związku z umowami kupna-sprzedaży gotowych posiłków. Jednakże, w procesie kwalifikacji prawnej zespołu składników jako ZCP występowanie zobowiązań nie jest elementem przesądzającym o istnieniu ZCP. Potwierdzenie takiego stanowiska można znaleźć w Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 maja 2012 r., sygn. I FSK 1223/11 - "w kontekście uregulowań wspólnotowych, nie ma podstaw do przyjęcia, że przeniesienie zobowiązań (długów, wierzytelności) jest tą okolicznością, która decyduje bądź współdecyduje o możliwości wyłączenia spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług".

Co do drugiej przesłanki, zdaniem Wnioskodawcy zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie. Wyodrębnienie organizacyjne polega m.in. na zupełnie odrębnym od pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawcy położeniu kontenera gastronomicznego, który jest wyposażony w kasę fiskalną. W zakładzie gastronomicznym zatrudniona jest osoba przydzielona i wykonująca pracę jedynie w zakładzie gastronomicznym. Wyodrębnienie finansowe jest całkowicie możliwe pomimo prowadzenia w systemie informatycznym jednej księgowości, ze względu na możliwość precyzyjnego i niewymagającego szczególnej ingerencji wskazania wszelkich kosztów, przychodów i składników majątkowych, które wiążą się z prowadzeniem działalności gastronomicznej.

W przypadku trzeciej przesłanki, przeznaczenie składników do realizacji określonych zadań gospodarczych jest niewątpliwe. Wszystkie składniki znajdujące się i wykorzystywane w działalności gastronomicznej Wnioskodawcy są przeznaczone do realizacji zadań gospodarczych odrębnych od działalności zakładu fryzjerskiego. Ich usytuowanie w kontenerze gastronomicznym, charakter i przeznaczenie związane wyłącznie i w całości z działalnością gastronomiczną czynią zadość trzeciej przesłance, wymagającej przeznaczenia środków do realizacji określonych zadań gospodarczych. Są one bowiem używane w celu osiągnięcia zysków gospodarczych z przygotowywania i sprzedaży posiłków dla gości zakładu gastronomicznego.

Odnośnie do czwartej przesłanki wskazującej, że zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze. Wnioskodawca uważa, iż jej zakład gastronomiczny w zupełności czyni zadość tym wymaganiom. Kontener gastronomiczny stoi jako niezależny obiekt, posiada wyposażenie pozwalające na zupełnie samodzielną obsługę i zaspokajanie potrzeb w zakresie żywieniowym gości zakładu. Ponadto do funkcjonowania zakładu przypisana jest osoba zatrudniona na umowę o pracę, która wykonuje swoje obowiązki jedynie w miejscu prowadzenia zakładu gastronomicznego Wnioskodawcy. Zakład ten posiada również swoją kasę fiskalną, co pozwala na zupełną i niezależną obsługę gości zakładu gastronomicznego. Wyodrębnienie finansowe zakładu gastronomicznego jest tak daleko idące, że zakład mógłby być uznany za niezależne przedsiębiorstwo. Wartym podkreślenia jest fakt, iż potencjalny nabywca zakładu gastronomicznego jest zainteresowany nabyciem ww. zakładu jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a nie jego poszczególnych składników, co dodatkowo potwierdzać może charakter prawny zakładu gastronomicznego Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa jak na wstępie, iż sprzedaż tak wyodrębnionych składników będzie stanowiła transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, do której zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów tej ustawy nie stosuje się. W konsekwencji taka sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że składniki materialne i niematerialne mające być przedmiotem zbycia są wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym, przy założeniu, że wyodrębnienie to będzie istniało w dniu zbycia, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.