ITPP2/4512-789/15/EK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 października 2015 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/4512-789/15/EK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2015 r. (data wpływu 4 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa ubezpieczeniowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. z siedzibą w miejscowości X. ("Wnioskodawca"), w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczy usługi brokerskie na podstawie przepisów ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym z dnia 22 maja 2003 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1450).

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, zamierza zawrzeć z podmiotem będącym agentem ubezpieczeniowym (dalej: Spółka), umowę ramową, na mocy której Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz klientów wskazanych przez Spółkę, poszukujących ochrony ubezpieczeniowej, czynności brokerskie mające na celu zawarcie przez ubezpieczyciela oraz ubezpieczającego lub ubezpieczonego umowy ubezpieczenia, w tym w szczególności dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które pozwolą na jej zawarcie, tj. polegających m.in. na:

a.

podejmowaniu czynności ukierunkowanych na doprowadzanie do zawarcia umów ubezpieczenia;

b.

wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia;

c.

uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie;

d.

oraz - jeżeli strony postanowią tak w zamówieniu - organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich.

Realizując umowę Wnioskodawca będzie mieć zawsze na względzie nadrzędny cel, jakim jest doprowadzenie do objęcia klienta ochroną ubezpieczeniową, zawarcie lub przedłużenie umowy ubezpieczenia, ewentualnie należyte wykonanie umowy ubezpieczenia. Za swoje czynności Wnioskodawca będzie otrzymywał od Spółki wynagrodzenie w formie prowizji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczone przez Wnioskodawcę, jako brokera ubezpieczeniowego, będą zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi brokerskie, które mają być przez niego świadczone, będą zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Usługi te będą stanowić usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i jako takie będą zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054) ("Ustawa").

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy, każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy.

Ustawodawca w treści Ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnił je od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączaniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Należy podkreślić, że jako wyjątek od zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika, ww. wyjątek powinien być interpretowany wiernie w oparciu nie tylko o prawo krajowe, ale i europejskie. Zwolnienia stanowią bowiem niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od towarów i usług w poszczególnych państwach członkowskich.

W pierwszej kolejności określenia wymagają czynności, jakie miał na myśli prawodawca formułując art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy. Artykuł ten został wprowadzony w skutek implementacji Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L z 2006 r. Nr 347, str. 1, z późn. zm.), której art. 135 ust. 1 lit. a stanowi, że państwa członkowskie zwalniają z podatku od towarów i usług transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych. Jednak ani Ustawa ani Dyrektywa nie zawierają definicji pojęcia "czynności ubezpieczeniowych" ani pojęcia "usługi pośrednictwa".

W ogólnym rozumieniu istotą transakcji ubezpieczeniowej jest to, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem, świadczyć na rzecz ubezpieczonego usługę w zamian za uprzednią wpłatę składki (tak: TSUE w sprawie o sygn. akt C-235/00, Commissioners of CustomsExcise vs CSC Financial Services). Czynność ubezpieczeniowa związana jest nierozłącznie z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą a osobą objętą ubezpieczeniem, jednak pojęcie to jest na tyle pojemne, że obejmuje nie tylko transakcje dokonywane przez samych ubezpieczycieli.

Następnie ustalenia wymaga zakres pojęcia "usługi pośrednictwa". Zgodnie z orzecznictwem, kryterium podstawowym pozwalającym ustalić, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych.

W sprawie (o sygn. akt C-453/05, Volker Ludwig vs Finanzamt Luckenwalde) Trybunał stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegająca na pośredniczeniu, która może obejmować m.in. wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule".

Pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłacane jest wynagrodzenie za odrębną działalność pośrednictwa. Celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy (tak: TSUE w sprawie o sygn. akt C-235/00, Commissioners of CustomsExcise vs CSC Financial Services).

Podobne stanowisko reprezentują krajowe organy podatkowe. Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca którejkolwiek strony umowy ubezpieczeniowej. Jest to usługa wykonywana na rzecz strony umowy jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności faktycznych lub prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umowy ubezpieczenia (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w sprawie o sygn. IPPP3/443-683/14-2/RD).

Świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w Polsce reguluje ustawa o pośrednictwie ubezpieczeniowym z dnia 22 maja 2003 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1450). Zgodnie z art. 2 ust. 1 tejże ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia. W art. 4 cytowanej ustawy wymienione zostały czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego. Pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje:

1.

czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, zwane "czynnościami agencyjnymi", polegające na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych (działalność agencyjna), albo

2.

czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, zwane "czynnościami brokerskimi", polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera odrębnej definicji pośrednictwa ubezpieczeniowego. W tej sytuacji sądy administracyjne i organy podatkowe, w celu określenia czym jest usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego, powszechnie odwołują się do zapisów wyżej cytowanej ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, w sprawie o sygn. IPTPP2/443-812/14-3/DS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w sprawie o sygn. ILPPl/443-738/11-4/MS, NSA w wyroku z dnia 4 marca 2013 r., sygn. akt I FSK 577/12, NSA w wyroku z dnia 2 lipca 2013 r., sygn. akt I FSK 740/13).

Żadne z wyżej cytowanych aktów prawnych krajowych ani unijnych nie odnoszą się do stosunku prawnego, jaki powinien istnieć między pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczenia, do zawarcia której pośrednik się przyczynił. Zgodnie z orzecznictwem TSUE nie można odmówić prawa do zwolnienia tylko dlatego, że podmiot nie pozostaje w bezpośrednim stosunku z ubezpieczycielami, na których rachunek działa pośrednio jako agent innej spółki, wobec osób zawierających umowy ubezpieczenia. Zdaniem Trybunału, ani okoliczność działania podatnika, jako subagenta, ani dokonywanie dodatkowo innych czynności (które jeśli mają charakter pomocniczy, to dzielą skutki podatkowe pośrednictwa) nie wyklucza zwolnienia. Trybunał wyszedł tu z zasady neutralności podatku od towarów i usług, podkreślając, że podatnicy muszą mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który ekonomicznie byłby dla nich najbardziej odpowiedni nie narażając się na opodatkowanie czynności (sprawa o sygn. akt C-349/96, Card Protection Plan Ltd (CPP) vs Commissioners of Customs Excise).

Stwierdzenie posiadania statusu pośrednika zależy od cech badanej działalności. Trybunał wprost wskazał, że okoliczność, iż broker czy pośrednik ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia, do której zawarcia się przyczynia, ale w stosunku pośrednim (tekst jedn.: za pośrednictwem podmiotu trzeciego) nie wyklucza zwolnienia świadczonych przez niego usług (tak m.in. TSUE w sprawie o sygn. akt C-124/07, J.C.M. Beheer B.V. vs Staatssecretaris van Financien).

Podsumowując powyższe należy stwierdzić, że czynność pośrednictwa ubezpieczeniowego obejmuje czynności wykonywane w celu doprowadzenia do zawarcia umowy ubezpieczenia między stronami. Pośrednik nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy ubezpieczenia, ale działa na rzecz jednej z nich. Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie umowy, przy czym pośrednik nie ma w treści umowy żadnego interesu własnego. Zasadniczym kryterium pozwalającym ocenić, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności. Nie ma przy tym znaczenia, czy pośrednik pozostaje w bezpośrednim stosunku prawnym ze stronami tejże umowy.

W niniejszej sprawie, Wnioskodawca będzie wykonywać usługi polegające m.in. na podejmowaniu czynności ukierunkowanych na doprowadzanie do zawarcia umów ubezpieczenia, na wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umowy poprzez spotkania z klientami w celu informowania ich o warunkach umów ubezpieczenia, ofertach, negocjacjach ze stronami. Wszystkie wykonywane czynności będą nakierowane na zawarcie umowy ubezpieczenia.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że usługi, które będą świadczone przez niego, jako brokera ubezpieczeniowego, będą zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1

Według regulacji art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl ust. 13 powyższego artykułu, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

W świetle art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1.

czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2.

usług doradztwa;

3.

usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy zauważyć, że "czynność ubezpieczeniowa", w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest to, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Ponadto w wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych, Trybunał podjął się próby skonstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest zaś uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

Mając na uwadze powyższe, należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1206).

Na podstawie art. 3 ust. 1 tej ustawy, przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.

Stosownie do brzmienia art. 3 ust. 3 cyt. ustawy, czynnościami ubezpieczeniowymi, o których mowa w ust. 1, są:

1) zawieranie umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub zlecanie ich zawierania uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 1450), a także wykonywanie tych umów;

1a) zawieranie umów reasekuracji lub zlecanie ich zawierania brokerom reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, a także wykonywanie tych umów, w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych (reasekuracja bierna);

2)

składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów, o których mowa w pkt 1 i 1a;

3)

ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu zawieranych umów, o których mowa w pkt 1 i 1a;

4)

ustanawianie w drodze czynności cywilnoprawnych zabezpieczeń rzeczowych lub osobistych, jeżeli są one bezpośrednio związane z zawieraniem umów, o których mowa w pkt 1 i 1a.

Jak stanowi ust. 4 powyższego artykułu, czynnościami ubezpieczeniowymi są również:

1.

ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych oraz w umowach gwarancji ubezpieczeniowych;

2.

wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 1a;

3.

przejmowanie i zbywanie przedmiotów lub praw nabytych przez zakład ubezpieczeń w związku z wykonywaniem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej;

4.

prowadzenie kontroli przestrzegania przez ubezpieczających lub ubezpieczonych, zastrzeżonych w umowie lub w ogólnych warunkach ubezpieczeń, obowiązków i zasad bezpieczeństwa odnoszących się do przedmiotów objętych ochroną ubezpieczeniową;

5.

prowadzenie postępowań regresowych oraz postępowań windykacyjnych związanych z wykonywaniem:

a.

umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych,

b.

umów reasekuracji w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych;

6.

lokowanie środków zakładu ubezpieczeń;

7.

wykonywanie innych czynności określonych w przepisach innych ustaw.

Zgodnie z ust. 5 tego artykułu, czynnościami ubezpieczeniowymi są także następujące czynności, jeżeli są wykonywane przez zakład ubezpieczeń:

1.

ustalanie przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych;

2.

ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych;

3.

ustalanie wartości przedmiotu ubezpieczenia;

4.

czynności zapobiegania powstawaniu albo zmniejszeniu skutków wypadków ubezpieczeniowych lub finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego.

Natomiast aktem określającym zasady wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych jest ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 1450, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 3 ust. 1 tej ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Według regulacji ust. 2 powyższego artykułu, pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3.

W myśl art. 4 pkt 2 ww. ustawy, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, zwane dalej "czynnościami brokerskimi", polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska).

Jak wskazano w art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, agentem ubezpieczeniowym jest przedsiębiorca wykonujący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisany do rejestru agentów ubezpieczeniowych.

W art. 15 ustawy przewidziano, że agent ubezpieczeniowy nie może wykonywać działalności brokerskiej oraz czynności brokerskich.

Zgodnie z art. 20 tej ustawy, brokerem ubezpieczeniowym jest osoba fizyczna albo prawna posiadająca, wydane przez organ nadzoru, zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej i wpisana do rejestru brokerów ubezpieczeniowych.

Na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy, broker ubezpieczeniowy może wykonywać czynności brokerskie wyłącznie przez osoby fizyczne, które spełniają wymogi określone w art. 28 ust. 3 pkt 1 lit. a-e.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że wykonywane przez Wnioskodawcę, na podstawie umowy ramowej, która zostanie zawarta z agentem ubezpieczeniowym, czynności brokerskie polegające na podejmowaniu czynności ukierunkowanych na doprowadzanie do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia, uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie oraz - jeżeli strony postanowią tak w zamówieniu - organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich, będą stanowiły usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl