ITPP2/4512-715/15/RS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 16 września 2015 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/4512-715/15/RS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2015 r. (data wpływu 10 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia obrotów o kwoty rabatu na podstawie pisemnego zobowiązania kontrahenta do zapłaty wynagrodzenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia obrotów o kwoty rabatu na podstawie pisemnego zobowiązania kontrahenta do zapłaty wynagrodzenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Obowiązujące zasady sprzedaży drewna w Nadleśnictwie umożliwiają zastosowanie skonta dla odbiorców, którzy przy odroczonym terminie płatności dokonali zapłaty za odebrane drewno w terminie do 14 dni. Zasady stosowania skonta określone są w umowach zawartych z kontrahentami. Zgodnie z nimi kontrahent nabywa prawo do skonta po złożeniu pisemnego przyrzeczenia zapłaty należności w terminie 14 dni od wystawienia faktury. Skonto uwzględniane jest od razu na fakturze VAT dokumentującej dostawę, co w przypadku terminowej zapłaty (zgodnie ze zobowiązaniem kontrahenta) nie powoduje konieczności wystawienia faktury korygującej. Dopiero w przypadku zapłaty po upływie I4 dni prawo do skonta wygasa i wystawiana jest faktura korygująca, zwiększająca podstawę opodatkowania oraz podatek należny.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy. Jednocześnie, na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, a na podstawie art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy udzielonych nabywcy opustów i obniżek cen, udzielonych w momencie sprzedaży.

Sposób udokumentowania transakcji określają przepisy zawarte w Dziale XI Rozdział 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę podatnik wystawia fakturę korygującą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z aktualnie obowiązującymi uregulowaniami ustawy o podatku od towarów i usług Nadleśnictwo może zmniejszyć podstawę opodatkowania o kwotę skonta (rabatu) z tytułu wcześniejszej zapłaty w oparciu o zawartą umowę i pisemne zobowiązanie kontrahenta do terminowej zapłaty w czasie 14 dni od wystawienia faktury.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, dopuszczona jest sytuacja, kiedy zgodnie z zawartą umową, po otrzymaniu pisemnego wniosku kontrahenta o zastosowanie skonta wraz z jego zobowiązaniem o zapłacie w terminie 14 dni od wystawienia faktury, skonto uwzględniane byłoby od razu na fakturze, co w przypadku terminowej zapłaty nie powodowałoby konieczności wystawienia faktury korygującej. Dopiero w przypadku zapłaty po upływie I4 dni prawo do skonta zostałoby utracone i wystawiona byłaby faktura korygująca zwiększająca podstawę opodatkowania oraz podatek należny.

Nadleśnictwo wspomniało, że dla takiej sytuacji, została wydana przez Dyrektora Izby skarbowej w Bydgoszczy interpretacja nr ITPP2/4512-271/15/AD z dnia 18 maja 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 29a ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2#8722;5, art. 30a#8722;30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z ust. 6 ww. artykułu wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje:

1.

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2.

koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Jak stanowi ust. 7 tego artykułu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1.

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2.

udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3.

otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z regulacji art. 106e ust. 1 ustawy wynika, że faktura powinna zawierać:

1.

datę wystawienia;

2.

kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3.

imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4.

numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5.

numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6.

datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7.

nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8.

miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9.

cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10.

kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11.

wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12.

stawkę podatku;

13.

sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14.

kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15.

kwotę należności ogółem;

(...).

W myśl art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1, podatnik wystawia fakturę korygującą.

Wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "skonto" i "rabat", w związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Skonto to procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem ("Mały słownik języka polskiego", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, str. 849). Natomiast przez "rabat", w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa - www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

* rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży - niemające wpływu na podstawę opodatkowania,

* rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży - bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta - wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu.

Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany rabat winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że stosowane skonta będą to rabaty udzielone w momencie odbioru drewna przez kontrahentów i udokumentowania tych czynności fakturami - tym samym nie będą miały one wpływu na podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 w związku z ust. 7 pkt 1 tego artykułu, ponieważ kwotą otrzymaną od nabywcy będzie kwota uwzględniająca już przyznany rabat.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż towaru z rabatem nastąpi po spełnieniu przez kontrahenta określonych warunków, tj. pisemnego zobowiązania do dokonania płatności w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury, a zatem nie będzie wynikiem przypadku, lecz relacji istniejących pomiędzy kontrahentem, a Nadleśnictwem. Zatem, określając podstawę opodatkowania, Nadleśnictwo winno jako obrót przyjąć rzeczywistą kwotę otrzymaną z tytułu sprzedaży. Tym samym w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania dla Nadleśnictwa - zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z ust. 6 i 7 pkt 1 tego artykułu - będzie wszystko, co stanowi zapłatę, którą otrzyma od nabywcy z tytułu sprzedaży drewna, tj. cena promocyjna pomniejszona o kwotę podatku.

Biorąc pod uwagę zapis art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy, na fakturze dokumentującej dokonaną dostawę drewna Nadleśnictwo nie będzie miało obowiązku wyszczególniać kwoty udzielonego rabatu, skoro zostanie on już uwzględniony w wynagrodzeniu, do którego uiszczenia będzie zobowiązany pisemnie kontrahent.

W przypadku natomiast niespełnienia warunków określonych przez strony w umowie, tj. jeżeli kontrahent nie zapłaci w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury kwoty należności określonej w fakturze, Nadleśnictwo zobowiązane będzie wystawić fakturę korygującą, zwiększającą podstawę opodatkowania i podatek należny wykazane na pierwotnej fakturze.

Należy wskazać, że interpretację udzielono przy założeniu, że zawarte z kontrahentem umowy są prawnie skuteczne i nie zmierzają do obejścia przepisów prawa podatkowego. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 199a § 1 Ordynacji podatkowej, właściwy organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności. Z § 2 tego artykułu wynika, że jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej.

Jednocześnie należy poinformować, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl