ITPP2/4512-68/15/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2015 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości obciążenia kontrahenta kosztami usług remontowych wydzierżawianych od niego placów składowych, według stawki podatku zastosowanej przez wykonawcę tych usług - jest prawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości obciążenia kontrahenta kosztami usług remontowych wydzierżawianych od niego placów składowych, według stawki podatku zastosowanej przez wykonawcę tych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowaną dla celów podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przeładunku i składowania towarów w Porcie. W ramach prowadzonej działalności, obsługuje głównie ładunki drobnicowe, w tym: bloki granitowe, wyroby stalowe i kontenery.

Wnioskodawca w dniu 1 września 1994 r. zawarł ze spółką Z.... (dalej: "Kontrahent") umowę dzierżawy, mocą której tereny, budynki i budowle w niej wskazane, a znajdujące się na terenie Portu, zostały oddane Wnioskodawcy do używania i pobierania pożytków w ramach prowadzonej przez niego działalności (dalej: "Umowa"). Zgodnie z § 1 pkt 3 Umowy, jej przedmiot stanowią w szczególności: "nabrzeża, place składowe i inne budowle wskazane w załączniku nr 3", w tym place składowe nr XIV i XVI przylegające do Nabrzeża w Porcie. Umowa powyższa zawarta została na czas nieokreślony i w dniu złożenia niniejszego wniosku, w dalszym ciągu wiąże Wnioskodawcę i Kontrahenta.

W toku współpracy stron Umowa była wielokrotnie aneksowana. Kluczowe znaczenie w tym kontekście ma przede wszystkim Aneks nr... z dnia 30 stycznia 1998 r. (dalej: "Aneks"), zmieniający treść § 2 ust. 2 Umowy w taki sposób, że koszty remontów obiektów zaliczanych do pierwszej i drugiej grupy klasyfikacji rodzajowej środków trwałych, tj. budynki i budowle - obciążają Kontrahenta, za wyjątkiem remontów bieżących i konserwacji, które Wnioskodawca miał wykonywać na własny rachunek. Mimo takiego ujęcia obowiązków Stron, od podpisania Umowy, tj. od dnia 1 września 1994 r., Kontrahent nie dokonywał ciążących na nim remontów placów składowych objętych przedmiotem dzierżawy, pomimo tego, że stan nawierzchni ww. placów wymagał podjęcia stosownych prac naprawczych. Pomimo wezwania Kontrahenta do wykonania remontów i wyznaczenia mu odpowiedniego terminu na ich realizację, przedmiotowe prace nie zostały przez niego rozpoczęte ani wykonane. W związku z powyższym, Wnioskodawca zlecił wykonanie prac remontowych nawierzchni przedmiotowych placów podmiotom trzecim, będącym podatnikami VAT czynnymi. Prace zostały odebrane w dniach 31 października 2011 r., 23 kwietnia 2012 r. oraz 3 i 15 października 2012 r. Kosztami wynagrodzenia wypłaconego ww. podmiotom trzecim Wnioskodawca obciążył Kontrahenta, wystawiając w tym celu stosowne faktury VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

* Czy w obecnym stanie prawnym oraz w stanie prawnym obowiązującym na dzień odebrania prac remontowych placów składowych, Wnioskodawca - obciążając Kontrahenta kosztami tych prac - postąpił prawidłowo uznając, że sam otrzymał i wyświadczył powyższe usługi remontowe.

* Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo wystawiając Kontrahentowi, z tytułu usługi określonej w pkt 1, stosowną fakturę VAT, zawierającą podatek od towarów i usług naliczony według tej samej stawki, którą uwzględniono w fakturze VAT wystawionej na Wnioskodawcę przez podmiot trzeci, wykonujący prace remontowe placów składowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uznanie przeprowadzonych prac remontowych placów składowych, znajdujących się na gruncie dzierżawionym od Kontrahenta, jako usług wykonanych przez niego na rzecz Kontrahenta, a w następstwie opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jest prawidłowe. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowym jest również udokumentowanie ww. usługi stosowną fakturą VAT, zawierającą podatek od towarów i usług naliczony według tej samej stawki, którą uwzględniono w fakturze VAT wystawionej na Wnioskodawcę przez podmiot trzeci, wykonujący prace remontowe placów składowych.

Artykuł 5 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumieć należy każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Jak wskazane zostało w opisie stanu faktycznego, prace remontowe placów składowych zostały zrealizowane przez Wnioskodawcę poprzez zlecenie ich wykonania podmiotom trzecim, a następnie obciążenia kosztem tych prac Kontrahenta (refakturowanie). Zważywszy, że prace powyższe dotyczyły placów składowych znajdujących się na gruncie, w stosunku do którego Kontrahentowi przysługuje prawo użytkowania wieczystego (tekst jedn.: to Kontrahent, a nie Wnioskodawca posiada prawo do rozporządzania tym gruntem jak właściciel), w ocenie Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Regulacja powyższa odnosi się bowiem do sytuacji, w której podatnik nie wykonuje usług samodzielnie, ale - działając we własnym imieniu - dostarcza je nabywcy w stanie nieprzetworzonym. W przedmiotowej sprawie nabywcą usług remontowych jest Kontrahent, jako podmiot dysponujący prawem do rozporządzania jak właściciel gruntami, na których znajdują się wyremontowane place składowe. W powyższym kontekście Wnioskodawca zwraca uwagę, że przepis art. 8 ust. 2a ustawy o VAT ustanawia fikcję prawną, mocą której podmiot, który jedynie nabywa i odsprzedaje usługę (Wnioskodawca) należy uznać za podmiot będący zarówno nabywcą, jak i świadczącym tę usługę. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie przysługuje mu prawo do zastosowania do uprzednio nabytej i refakturowanej następnie na Kontrahenta usługi remontowej, stawki VAT w wysokości odpowiadającej stawce zastosowanej przez faktycznego wykonawcę usługi. Skoro bowiem Wnioskodawcę należy uznać za podmiot świadczący usługę (poprzez jej nabycie i odsprzedaż), która ma charakter nieprzetworzony - tożsamy z usługą nabytą, to nie istnieją przesłanki zmierzające do zmiany statusu podatkowego tej usługi, w tym zmiany wysokości stawki VAT naliczonego.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że refakturowanie, jako czynność dotycząca wyłącznie usług (w przypadku towarów dochodzi do tzw. "odsprzedaży"), polega na nabyciu usługi przez podatnika, który następnie wyświadcza ją w stanie nieprzetworzonym swojemu kontrahentowi. W związku z powyższym refakturowanie zmierza do przeniesienia na kontrahenta określonych kosztów poniesionych przez podatnika. W takim ujęciu, dochodzi do wyświadczenia przez podatnika usługi, tj. dokonania czynności podlegającej VAT, gdyż podatnik nabywa usługę od podmiotu trzeciego, a następnie obciąża swojego kontrahenta ekonomicznym ciężarem tej usługi. Tym samym czynności podatnika stanowią świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Zważywszy, że usługa remontowa nabyta przez Wnioskodawcę dotyczyła placów składowych objętych gruntami, w stosunku do których prawo rozporządzania jak właściciel przysługuje Kontrahentowi, a także mając na uwadze późniejsze obciążenie Kontrahenta przez Wnioskodawcę kosztami tych prac, w ocenie Wnioskodawcy bezsprzecznie nabył on usługę w imieniu własnym, ale na rzecz Kontrahenta. Tym samym należy stwierdzić, że Wnioskodawca sam wykonał na rzecz Kontrahenta usługę remontu przedmiotowych placów, stosownie do treści art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że za zasadnością wystawienia w przedmiotowej sprawie faktury VAT przemawia treść art. 106i ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym wykonanie usługi - co do zasady - powinno zostać udokumentowane fakturą VAT w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym wykonano usługę.

Reasumując, wobec faktu, że Wnioskodawca nie był na gruncie Umowy zobowiązany do remontów placów składowych, a prawo do rozporządzania jak właściciel gruntami, na których znajdują sie place, przysługuje Kontrahentowi, wskazać należy, że nabycie przez Wnioskodawcę przedmiotowych usług remontowych dokonane zostało w jego imieniu, ale na rzecz Kontrahenta. Tym samym Wnioskodawca wyświadczył na rzecz kontrahenta usługę opodatkowaną VAT, stosownie do treści art. 8 ust. 2a. Zważywszy, że Wnioskodawcę należy uznać za podmiot świadczący usługę remontową, która ma charakter nieprzetworzony, tożsamy z usługą nabytą, to nie istnieją przesłanki zmierzające do zmiany statusu podatkowego tej usługi, w tym zmiany wysokości stawki VAT naliczonego. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, postąpił on prawidłowo, naliczając przy "refakturze" kosztów ww. usług remontowych podatek od towarów i usług według stawki naliczonej przez faktycznego wykonawcę. Jego zdaniem postąpił prawidłowo wystawiając Kontrahentowi fakturę VAT, gdyż zgodnie z art. 106i ust. 1 ustawy o VAT, wykonanie usługi, co do zasady, powinno zostać udokumentowane fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W związku z tym, że wniosek dotyczy stanu faktycznego, który zaistniał w okresie od października 2011 r. do października 2012 r., niniejszą interpretację wydaje się na podstawie stanu prawnego obowiązującego w tym okresie.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby niebędące dostawą. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Usługą nie będzie natomiast takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów.

Artykuł 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro umowa dzierżawy zawierała zapisy, zgodnie z którymi do remontów budynków i budowli objętych dzierżawą zobowiązany był kontrahent (wydzierżawiający), to wykonanie tych remontów na koszt Spółki należało traktować jako działanie we własnym imieniu, ale na rzecz kontrahenta. Oznacza to, że Spółka nabyła usługi remontowe, które odprzedała kontrahentowi. Wobec tego, winna była wystawić dla kontrahenta faktury, dokumentujące wykonanie usług remontowych, ze stawką podatku obowiązującą dla tego rodzaju usług. Stawka ta winna być taka sama jak stawka widniejąca w fakturach wystawionych przez wykonawcę usług remontowych, pod warunkiem, że zastosował on stawkę prawidłową.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii stawki podatku jaką Spółka winna opodatkować usługi remontowe, które odprzedała kontrahentowi, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska i nie zadano pytania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.