ITPP2/4512-475/15/EB - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 5 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "L..." #61485; jest nieprawidłowe.

W dniu 5 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "L...".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Centrum jest samorządową instytucją kultury o charakterze kulturalnym, edukacyjnym, medialnym i informacyjnym, działającą na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Celem statutowym instytucji jest realizacja zadań wojewódzkich z zakresu twórczości i jej upowszechniania, edukacji kulturalnej, informacji, w tym działalności medialnej, promocji regionu, wychowania przez sztukę, sport i turystykę. Centrum jest beneficjentem i realizatorem projektu złożonego w ramach Programu Erasmus+ do Akcji Sport: niekomercyjne europejskie imprezy sportowe, projekt złożony w naborze do 26 czerwca 2014 r. (C...). Tytuł projektu to "L...", okres realizacji od dnia 1 stycznia do dnia 15 grudnia 2015 r. Projekt angażuje partnerów z 12 krajów europejskich oraz z Polski (polskim partnerem jest organizacja F.). Projekt ma na celu wypromowanie sportu tanecznego jako dziedziny sportowej, którą mogą uprawiać wszyscy niezależnie od wieku i stopnia sprawności. Centrum chce jednocześnie pokazać, że sport taneczny może być nie tylko ciekawą formą spędzania wolnego czasu, ale również poprzez intensywny ruch i systematyczne treningi prowadzić do poprawy kondycji fizycznej i sprawności ruchowej. Głównym działaniem projektu jest organizacja międzynarodowej imprezy - Festiwalu Tańca - w którym udział wezmą tancerze uprawiający sport taneczny, pochodzący z klubów tańca z 12 krajów europejskich. Zawody zostaną rozegrane w kilkunastu kategoriach wiekowych (od 7 do 60 lat) i obu stylach tanecznych (standardowym i latynoamerykańskim). Wieczorne finały konkurencji tanecznych zyskają wyjątkową oprawę muzyczną w postaci muzyków z Filharmonii, która wraz z towarzyszeniem wokalistów, grać będzie podczas poszczególnych rund finałowych. Zwycięzcy w poszczególnych kategoriach zostaną uhonorowani pucharami i medalami. Gala odbędzie się w największej hali sportowej, w specjalnie zaprojektowanej i przygotowanej przez artystów plastyków scenografii, która wraz z mistrzowskimi prezentacjami tanecznymi zapewni zebranej publiczności wiele wrażeń artystycznych, połączonych ze sportową rywalizacją. W ramach festiwalu zostanie rozegrany turniej integracyjny z udziałem par mieszanych (jeden z pary tancerzy będzie tańczył na wózku inwalidzkim), który pokaże, że taniec sportowy nie zna barier i ograniczeń i jest dyscypliną dostępną dla każdego. Zawodom tanecznym towarzyszyć będą działania, których ogniwem łączącym będzie szeroko rozumiany sport taneczny. Będą to seminaria, warsztaty, konferencje, zarówno dla zawodników, jak również dla trenerów, instruktorów i działaczy sportowych. Część działań zostanie skierowanych do dziennikarzy sportowych z regionu i zagranicy. Uzupełnieniem programu będą akcje animujące i włączające w działania sportowe i kulturalne społeczności 12 krajów uczestniczących w projekcie - będą to konkursy, przegląd filmowy połączony z nauką podstawowych kroków tanecznych, targi taneczne promujące różne formy tańca, podczas których zaprezentują się szkoły tańca i kluby sportowe, pracownie strojów tanecznych i przedstawiciele firm produkujących akcesoria taneczne. Motywem przewodnim projektu i wszystkich działań będzie międzynarodowa akcja flashmobowa, do udziału w której włączą się społeczności i tancerze z krajów uczestniczących w projekcie. Działanie to będzie miało na celu zachęcenie do uprawiania tańca w ogóle oraz do udziału w zawodach sportowych. Na potrzeby zadania przygotowana zostanie specjalna choreografia złożona z prostych kroków tanecznych oraz dostosowana do choreografii muzyka. Zadaniem każdego z krajów uczestniczących będzie publiczne wykonanie choreografii, sfilmowanie jej i umieszczenie na stronie projektu. Każdy z krajów dodatkowo będzie musiał wpleść w prezentację element kulturowy swojego kraju, co przyczyni się również do zwiększania świadomości kulturowej uczestników projektów oraz odbiorców działań. Uzupełnieniem efektów projektu będą materiały e learningowe opracowane podczas warsztatów i seminariów oraz przygotowane specjalnie na potrzeby projektu, które zostaną następnie umieszczone na stronie internetowej projektu na wolnej licencji i udostępnione osobom odwiedzającym stronę. To zaowocuje nie tylko łatwym dostępem do wiedzy z zakresu sportu tanecznego, ale również przełoży się na podnoszenie kompetencji i zdobywanie nowych umiejętności, również z zakresu sportu. Zastosowanie w materiałach łatwej i przystępnej formy wpłynie zachęcająco do nauki tańca sportowego nie tylko wśród środowiska skupionego wokół sportu tanecznego, ale również wśród przeciętnych obywateli. W ramach realizacji zadania zostaną:

* przygotowane i wydane materiały promocyjne projektu (folder, broszury, plakaty, ulotki),

* przygotowany spot dla telewizji promującej idę międzynarodowych zawodów sportowych oraz działań towarzyszących,

* zakupione i nadrukowane gadżety promocyjne projektu (długopisy, smycze, kubki, itp.) - będą rozdawane podczas realizacji projektu i jego kampanii reklamowych,

* wydrukowane banery wielkoformatowe i wywieszone w miejscach reklamowych. Banery promujące projekt oraz organizowane zawody w sporcie tanecznym, wywieszone w atrakcyjnych miejscach, będą promować realizację projektu oraz zachęcać uczestników i widzów do odwiedzenia tej imprezy.

* zakupione roll-upy w celu promocji projektu i festiwalu. Banery będą również wykorzystywane podczas organizowanych spotkań, konferencji, warsztatów i seminariów.

* utworzone strony internetowe projektu - na stronie znajdować się będą informacje na temat jego przebiegu i sprawozdanie z jego realizacji. Będzie ona służyła promocji projektu oraz zachęcała do udziału w międzynarodowych zawodach sportowych. Tu również będą upowszechniane rezultaty realizacji projektu w postaci zamieszczanych materiałów edukacyjnych - publikacji, materiałów e-learningowych, itp.

* zrealizowany film promujący festiwal - będzie to reportaż, który zawierać będzie relację z przebiegu festiwalu oraz samego projektu. Film zostanie wydane na płytach DVD w dwóch wersjach językowych, polskiej i angielskiej, co zwiększy zasięg oddziaływania filmu. Film zostanie również wyemitowany w ogólnopolskim paśmie stacji kablowych.

Wszystkie działania, oprócz Festiwalu, będą nieodpłatne dla publiczności. Podczas Festiwalu dla osób do 18 roku życia wstęp będzie wolny, pozostałe osoby muszą kupić bilet wstępu w wysokości 10 zł/osobę. Kwota całkowita projektu: 195.330,00 Euro, dofinansowanie UE: 155.000,00 Euro, wkład własny: 40.330,00 Euro (środki Samorządu Województwa, ewentualnie środki sponsorów w zamian za usługi promocyjno-reklamowe, jeśli uda się ich pozyskać).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Centrum ma prawo, i w jakim zakresie, do "odzyskania" podatku naliczonego związanego z realizacją zadania.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma możliwość odliczenia podatku naliczonego tylko i wyłącznie związanego z organizacją Festiwalu dla publiczności. Centrum jest czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi działalność opodatkowaną, jak i zwolnioną z podatku. Wszystkie działania, oprócz Festiwalu Tańca będą nieodpłatne dla publiczności. Podczas Festiwalu dla osób do 18 roku życia wstęp będzie wolny, pozostali widzowie muszą kupić bilet wstępu w wysokości 10 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak stanowi ust. 2 pkt 1 lit. a przywołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi VAT czynnemu realizację prawa do odliczenia jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości należy dokonać w momencie realizowania zakupów zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik - aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego - nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem" podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z powyższymi unormowaniami, w pewnych ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Warunki, których spełnienie powoduje, że nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w przypadku świadczenia usług, świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie).

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów, w stosunku do których przysługuje mu prawo do odliczenia i niedających takiego prawa, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, mający na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ww. ustawy).

Przepisy art. 90 ust. 1-3 ustawy stanowią odzwierciedlenie art. 173 i art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE.

Należy wskazać, że w sprawie Portugal Telecom SGPS SA (C-496/11) TSUE zauważył, iż jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia, odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części VAT, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI Dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI Dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI Dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.

Również w wyroku C-515/07 z dnia 12 lutego 2009 r., dotyczącym stowarzyszenia, które prowadziło działalność opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu, w pkt 34-35, Trybunał zauważył, iż "bezsporny jest fakt, że taka działalność, jak działalność polegająca na tym, że dane stowarzyszenie broni ogólnych interesów swoich członków, nie stanowi działalności "opodatkowanej podatkiem " w rozumieniu art. 2 pkt 1 dyrektywy, jeżeli nie polega ona na odpłatnym dostarczaniu towarów lub świadczeniu usług (zob. podobnie wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawach połączonych C 354/03, C 355/03 i C 484/03 Optigen i in., Zb.Orz.s. I 483, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo). Jeśli chodzi o to, czy taką działalność można uznać za wykonywaną "w innych celach" w rozumieniu art. 6 ust. 2 lit. a dyrektywy, należy stwierdzić, że w sprawie C 437/06 Securenta, w której wyrok, zapadły w dniu 13 marca 2008 r., Zb.Orz.s. I 1597, został ogłoszony po złożeniu wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie, Trybunał rozpoznawał między innymi pytanie, w jaki sposób, w przypadku podatnika wykonującego jednocześnie działalność gospodarczą i niemającą charakteru gospodarczego, należy ustalać prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT.

W tym względzie Trybunał zwrócił uwagę, w pkt 26 tego wyroku, że działalność niemająca charakteru gospodarczego nie należy do zakresu przedmiotowego dyrektywy, wskazując jednocześnie w pkt 28 tego wyroku, że system odliczeń ustanowiony przez dyrektywę dotyczy całej działalności gospodarczej podatnika, niezależnie od jej celów i wyników, pod warunkiem że te ostatnie co do zasady same podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT" (pkt 36).

W pkt 38 TSUE wskazał, iż "Z rozważań tych wynika, że, jak wskazał rzecznik generalny w pkt 38 opinii, art. 6 ust. 2 lit. a dyrektywy nie może być traktowany jako ustanawiający zasadę, zgodnie z którą czynności, które nie są objęte zakresem zastosowania podatku VAT można uznać za czynności wykonywane "w celach innych" niż związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu tego przepisu. Taka wykładnia pozbawiłaby bowiem sensu art. 2 ust. 1 tejże dyrektywy".

Ponadto w pkt 40 uzasadnienia wyroku stwierdzono, że "W związku z tym na pierwsze pytanie należy odpowiedzieć w ten sposób, że art. 6 ust. 2 lit. a i art. 17 ust. 2 dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie mają one zastosowania do wykorzystywania towarów i usług zaliczonych do aktywów przedsiębiorstwa do celów realizacji czynności innych niż podlegające opodatkowaniu czynności podatnika, a VAT podlegający zapłaceniu z tytułu nabycia towarów i usług dotyczących takich czynności nie podlega odliczeniu".

W kontekście omawianej sprawy należy również zwrócić uwagę na orzeczenie TSUE z dnia 13 marca 2008 r. w sprawie Securenta (C-437/06), w którym wskazano, że: "Podatek naliczony od wydatków poniesionych przez podatnika nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim dotyczy działalności, która ze względu na brak jej gospodarczego charakteru nie należy do zakresu stosowania szóstej dyrektywy. (...) w przypadku, gdy podatnik wykonuje równocześnie działalność gospodarczą, opodatkowaną lub zwolnioną z podatku, i działalność niemającą charakteru gospodarczego, nienależącą do zakresu stosowania szóstej dyrektywy, odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z emisją akcji i nietypowych cichych udziałów jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim wydatki te można przyporządkować działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy" (pkt 30-31 ww. wyroku TSUE).

Wobec powyższego należy podkreślić, że skoro przepis art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi odzwierciedlenie art. 17 ust. 5 VI Dyrektywy (obecnie art. 173 Dyrektywy 2006/112/WE), to nie może on mieć zastosowania do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT. W konsekwencji, podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zarówno w części, która jest związana ze sprzedażą zwolnioną, jak również w odniesieniu do tej części, która związana jest z czynnościami będącymi poza systemem VAT.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie ponoszonych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu, i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku należy wskazać, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków podatnika. Ważne jest jedynie, by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie podatnik znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, że podatnik jest zobowiązany do przyjęcia przy odliczeniu podatku naliczonego obiektywnego kryterium (np. klucza inwestycyjnego bądź transakcyjnego) zapewniającego, że obliczenie proporcji pomiędzy działalnością gospodarczą a działalnością niemającą charakteru gospodarczego będzie obiektywnie odzwierciedlało część wydatków faktycznie przypadającą odpowiednio na każdy z tych rodzajów działalności. Zatem możliwe jest zastosowanie jakiegokolwiek sposobu rozdziału dokonanych zakupów towarów i usług pod warunkiem jednak, że gwarantuje on najdokładniejsze ustalenie kwoty podatku naliczonego do odliczenia (vide: wyrok TSUE w sprawie C-511/10 - pkt 23 i 24).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Należy jednakże podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dotyczą zatem czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych). Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy. Tym samym wartość czynności niepodlegających opodatkowaniu nie powinna być uwzględniana w kalkulacji proporcji.

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie - towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24). Dostawa towarów, jak i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu, o ile są wykonywane przez podatnika podatku od towarów i usług, działającego w tym charakterze.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że Centrum przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją opisanego projektu, w takim zakresie, w jakim to nabycie jest związane ze sprzedażą opodatkowaną. Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, że w ramach projektu Centrum realizuje Festiwal Tańca, na który osoby do 18 roku życia mają wstęp wolny a dla pozostałych osób wstęp jest biletowany. Zatem ww. projekt dotyczy zarówno czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nieodpłatne świadczenie na rzecz osób do 18 roku życia), jak i opodatkowanych tym podatkiem (bilety wstępu).

Przy założeniu - na co wskazuje treść wniosku - że Festiwal Tańca nie ma związku z czynnościami zwolnionymi od podatku, Centrum przysługuje - na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy - prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do tej części podatku, która związana jest ze sprzedażą biletów na Festiwal tańca. Zasada ta dotyczy wszelkich nabyć towarów i usług w ramach projektu "L...", które związane są ze sprzedażą biletów na ww. Festiwal.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.