ITPP2/4512-1174/15/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2015 r. (data wpływu 22 grudnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 10 lutego 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki gruntu i zlokalizowanych na tej działce budynków w trybie egzekucji komorniczej (k.m....) - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 10 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki gruntu i zlokalizowanych na tej działce budynków w trybie egzekucji komorniczej (k.m....).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan komornikiem sądowym przy Sądzie Rejonowym w E. Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika. Na wniosek wierzyciela prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne wobec dłużnika K. P., w wyniku którego nastąpi sprzedaż nieruchomości opisanych poniżej, będących własnością dłużnika. Z danych zawartych w księdze wieczystej o numerze (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w E. wynika, że właścicielem działki gruntu objętej tą księgą, położonej w E. przy ul. S. o numerze geodezyjnym (...), o obszarze 0,5556 ha jest Skarb Państwa. Na działce tej posadowione są budynki stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności. Prawo użytkowania wieczystego przedmiotowej działki i prawo własności zlokalizowanych na tej działce budynków, umową sprzedaży zawartą w formie aktu notarialnego dnia 18 maja 2005 r. nabył dłużnik do majątku osobistego. Z aktu notarialnego wynika, że przedmiotowa sprzedaż nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a jedynie 2% podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Z opisu działek i ich zagospodarowania zawartego w operacie szacunkowym sporządzonym przez biegłego sądowego z zakresu szacowania nieruchomości wynika, że na działce oznaczonej numerem geod. (...) znajdują się: wolnostojący budynek warsztatowo-biurowy, budynek socjalno-magazynowy oraz magazynek przy budynku socjalno-magazynowym. Na działce znajdują się także urządzenia, instalacje i budowle węzła betoniarskiego. Teren nieruchomości w przewadze ogrodzony: panele z siatki bez cokołów, bramy przesuwne ręcznie. Dłużnik złożył Panu oświadczenia, z których wynika, że prowadzi działalność gospodarczą, jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT o numerze identyfikacji podatkowej NIP (...). W okresie 1 stycznia 2011 r. - 30 grudnia 2014 r. poniósł nakłady przewyższające 30% wartości początkowej i skorzystał z prawa odliczenia podatku VAT od tych nakładów. Dodatkowo oświadczył, że zawarł w dniu 1 sierpnia 2012 r. umowę dzierżawy tej nieruchomości na 30 lat, na dowód czego przedłożył jej kserokopię.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że:

1. Wolnostojący budynek warsztatowo-biurowy, budynek socjalno-magazynowy oraz magazynek przy budynku socjalno-magazynowym, stanowią budynki i budowle w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.).

2. Urządzenia, instalacje i budowle węzła betoniarskiego stanowią budowle w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane, przedmiotowe urządzenia i instalacje węzła betoniarskiego nie stanowią własności dłużnika k.p.

3. Nakłady, o których mowa we wniosku, stanowiły ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Poniesione zostały:

Wartość początkowa poszczególnych budynków wzrosła o 100%.

4. Przedmiotem umowy dzierżawy z dnia 1 sierpnia 2012 r. są wszystkie budynki i budowle posadowione na tej działce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonując sprzedaży w drodze licytacji komorniczej prawa użytkowania wieczystego działki gruntu oznaczonej nr geodezyjnym (...) wraz ze znajdującymi się na niej budynkami i budowlami opisanymi powyżej, powinien Pan jako płatnik pobrać i odprowadzić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, na komorniku sądowym dokonującym sprzedaży w drodze egzekucji komorniczej prawa użytkowania wieczystego działki opisanej powyżej wraz ze znajdującymi się na niej budynkami i budowlami, nie będzie ciążył obowiązek pobrania i odprowadzenia podatku od towarów i usług, ponieważ sprzedaż ta będzie zwolniona od podatku na podstawie " art. 43 ust. pkt 10" ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 29a ust. 8.

Z ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że aby dana czynność była opodatkowana podatkiem muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki, czynność taka powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu i musi być dokonana przez podmiot, który spełnia warunki dla uznania go za podatnika w świetle art. 15 ustawy. W niniejszej sprawie obie te przesłanki zostały spełnione. Ustawodawca przewidział jednak w ustawie zwolnienia przedmiotowe dla niektórych czynności. Katalog tych zwolnień zawiera art. 43 ustawy, który w ust. 1 pkt 10 przewiduje zwolnienie dostawy budynków i budowli, jeżeli dostawa taka nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Pana zdaniem, w niniejszej sprawie obie te przesłanki zostały spełnione. Przy czym, definicję pierwszego zasiedlenia rozumie Pan tak jak Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dostawę towarów i świadczenie usług uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary i usługi zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i jest wykorzystywany na potrzeby osobiste. Sprzedaż majątku prywatnego oznacza, że majątek ten nabywany był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, a zatem jego zbycie zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznane za działalność gospodarczą ze skutkiem uznania tej osoby za podatnika.

Z brzmienia art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do wydania budynku (budowli) lub jego części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie ma miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, gdyż zarówno sprzedaż, jak i najem lub dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy).

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki gruntu i zlokalizowanych na tej działce budynków i budowli w drodze licytacji publicznej (k.m....), będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż będzie dokonywana przez Pana w imieniu dłużnika występującego w związku z jej sprzedażą w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. O ile w rzeczywistości - jak wskazano w uzupełnieniu wniosku - ulepszeń stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej budynków i budowli, dokonano przed datą pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, które miało miejsce w dniu zawarcia umowy dzierżawy, to sprzedaż tych obiektów będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z uwagi na fakt, że zostanie dokonana po upływie 2 lat od tego zasiedlenia.

W konsekwencji - uwzględniając zapis art. 29a ust. 8 ustawy - również zbycie gruntów, na których posadowione wskazane obiekty będzie zwolnione od podatku.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny Pana stanowiska dokonano wyłącznie na podstawie opisu zdarzenia zawartego we wniosku i jego uzupełnieniu.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.