ITPP2/443-983/09/RS - Stawka podatku VAT dla czynności sprzedaży lokalu wraz z przynależnym prawem do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2009 r. (data wpływu 17 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 6 stycznia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym prawem do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca postojowego, zlokalizowanego w garażu podziemnym lub prawem do korzystania z nieoznaczonego miejsca postojowego, zlokalizowanego na mechanicznych platformach parkingowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 listopada 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 6 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla czynności sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym prawem do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca postojowego, zlokalizowanego w garażu podziemnym lub prawem do korzystania z nieoznaczonego miejsca postojowego, zlokalizowanego na mechanicznych platformach parkingowych.

W przedmiotowym wniosku, oraz w jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest przedsiębiorstwem developerskim, prowadzącym inwestycje polegające na budowie budynków mieszkalnych. W dniu 23 września 2009 r. Prezydent Miasta, w związku z realizowaną inwestycją, wydał decyzję o pozwoleniu na budowę wielofunkcyjnego budynku mieszkalno-usługowo-handlowego (PKOB 112). Zgodnie ze standardową umową przedwstępną, która będzie zawierana z przyszłymi nabywcami, przedmiotem sprzedaży będą lokale mieszkalne wraz z:

W budynku będzie się znajdowało 109 mieszkań oraz 123 miejsc postojowych, łącznie z miejscami zlokalizowanymi na mechanicznych platformach parkingowych. Garaż podziemny jest częścią wspólną budynku, stanowiącą przedmiot współwłasności właścicieli mieszkań lub nabywców lokali użytkowych, na rzecz których ustanowiono odrębną własność lokali mieszkalnych lub użytkowych. Zasady korzystania z części wspólnych budynku określać będzie umowa wskazująca podział tych części wspólnych do korzystania przez współwłaścicieli (umowa quad usum). Sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z miejscami postojowymi będzie odbywała się w formie jednego aktu notarialnego. Dla części wspólnych budynku (w tym garażu podziemnego) nie będą utworzone odrębne księgi wieczyste. Wszyscy nabywcy lokali mieszkalnych będą posiadali możliwość dokonania zakupu. Garaże podziemne, w których będą znajdować się miejsca postojowe, będą częścią wspólną dla wszystkich nabywców lokali mieszkalnych, dla których również zostanie określony sposób korzystania. Spółka nie może wykluczyć sytuacji, gdy część nabywców lokali wykupi prawo do korzystania z więcej niż jednego miejsca postojowego, co spowoduje, że nabywcom ostatnich lokali mieszkalnych nie będzie przysługiwała możliwość zakupu prawa do miejsca postojowego. Wówczas nabywcy ci nie będą uprawnieni do korzystania z miejsc postojowych. Sposób korzystania z tych miejsc będzie wyłączał możliwość korzystania z miejsc postojowych przez nabywców, którzy nie posiadają prawa do miejsca postojowego. Przedwstępne umowy sprzedaży lokali nie przewidują dodatkowych opłat związanych z korzystaniem z miejsc postojowych. Wartość netto transakcji została skalkulowana poprzez oddzielne podanie wartości lokalu mieszkalnego i pomieszczenia przynależnego oraz wartości miejsca parkingowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku należy zastosować do transakcji polegającej na wybudowaniu i sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym prawem do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca postojowego zlokalizowanego w garażu podziemnym, stanowiącym część wspólną budynku lub prawem do korzystania z nieoznaczonego miejsca postojowego zlokalizowanego na mechanicznych platformach parkingowych w garażu podziemnym, stanowiącym część wspólną budynku.

Zdaniem Wnioskodawcy, do całości transakcji, tj. sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym prawem do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca postojowego zlokalizowanego w garażu podziemnym, stanowiącym część wspólną budynku lub prawem do korzystania z nieoznaczonego miejsca postojowego zlokalizowanego na mechanicznych platformach parkingowych w garażu podziemnym, stanowiącym część wspólną budynku, właściwa będzie 7 % stawka podatku. Po powołaniu treści art. 41 ust. 1, 2, 12, 12a, 12b i 12c ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 6 ust. 2 pkt 2) rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka wskazała, że lokale mieszkalne niezależnie jaką mają powierzchnię użytkową podlegają opodatkowaniu stawką 7 %, przy czym nie jest ona stosowana w odniesieniu do lokali użytkowych. Jej zdaniem, sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z przynależącymi mu prawami do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca postojowego zlokalizowanego w garażu podziemnym lub prawem do korzystania z nieoznaczonego miejsca postojowego zlokalizowanego na mechanicznych platformach parkingowych w garażu podziemnym, należy potraktować jako jedną czynność. Zatem zarówno lokale mieszkalne, jak i miejsca postojowe powinny być opodatkowane stawką 7 %. Za powyższym przemawia fakt, iż z własnością konkretnego lokalu mieszkalnego związany będzie odpowiedni udział we współwłasności wspólnych części budynków i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz taki sam udział we współwłasności działek gruntu. Jednocześnie dokonany zostanie podział do korzystania z garażu podziemnego, obejmujących znajdujące się w nim miejsca postojowe (tzw. podział quad usum). Oznacza to, że każdy właściciel konkretnego lokalu mieszkalnego będzie miał prawo do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca postojowego. Według Spółki przedmiotem sprzedaży, obok własności lokalu mieszkalnego, jest nie garaż, czy samo miejsce postojowe, ale lokal mieszkalny, z którym nierozerwalnie związane jest prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, znajdującego się w części podziemnej budynku. Wskazała, że nie ma możliwości nabycia (a więc i zbycia) prawa do korzystania z miejsca postojowego bez lokalu mieszkalnego. Miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych, ze względu na fakt, że nie są izbami wydzielonymi trwałymi ścianami w obrębie budynku. Podkreśliła, iż jest to jedna transakcja polegającą na łącznej sprzedaży stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego oraz powiązanego z własnością tego lokalu prawa do korzystania z miejsca postojowego znajdującego się w garażu podziemnym i stanowiącym współwłasność wszystkich właścicieli lokali mieszkalnych. Prawo do korzystania ze stanowisk postojowych nie będzie stanowiło odrębnego przedmiotu własności i nie będzie mogło stanowić samodzielnego przedmiotu obrotu. Będzie ono mogło być zbywane i nabywane jedynie łącznie z lokalem mieszkalnym, do którego zostały przypisane. Dla poparcia swojego stanowiska Spółka zacytowała fragmenty wyroków: Naczelnego Sądu Administracyjnego (z dnia 22 czerwca 2006 r., sygn. akt. FSK 103/05), Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1915/08 oraz z dnia 11 maja 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3998/06) oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach (z dnia 22 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Ke 445/08). Spółka powołała się na orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-41/04 (Levob Verzekeringen), w którym ETS stwierdził, że jeżeli dwie lub więcej niż dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz nabywcy są tak ściśle ze sobą związane, że obiektywnie tworzą, w aspekcie gospodarczym, jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania VAT, nawet, gdy następuje to za zapłatą dwóch lub wielu odrębnych cen. Zdaniem Spółki niezależnie od powyższego sprzedaż prawa do miejsca postojowego w garażu podziemnym można potraktować jako czynność pomocniczą w stosunku do sprzedaży lokalu mieszkalnego, co zgodnie z orzecznictwem ETS powinno być traktowane podatkowo analogicznie jak transakcja główna. Dla poparcia powyższego stanowiska powołała wyrok w sprawie C-349/96 (Card Protection Plan Ltd.), w którym Trybunał wskazał, iż z dostawą pomocniczą ma się do czynienia wówczas, gdy dostawa taka nie stanowi dla konsumenta celu samego w sobie, a jest jedynie uzupełnieniem głównej transakcji. Podobne wnioski - zdaniem Spółki - wynikają z orzeczenia w sprawie C-308/96 i C-94/97 (Madgett and Baldwin). Wskazała, iż w Jej ocenie jako transakcję pomocniczą należałoby potraktować sprzedaż miejsca parkingowego, która to czynność stanowiłaby jedynie uzupełnienie transakcji głównej, tj. sprzedaży lokalu mieszkalnego i tym samym transakcja taka powinna jako całość podlegać opodatkowaniu stawką 7 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ww. ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publiczne, a także grunty.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone do wysokości 7 %, 3 % i 0 % oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z ust. 12 powołanego artykułu, 7 % stawkę podatku stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl ust. 12a tegoż artykułu, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m² (ust. 12b powołanego wyżej artykułu).

W oparciu o regulacje ust. 12c wskazanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Stosownie do § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799.), w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7 % w odniesieniu do:

* w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Do dnia 30 grudnia 2009 r. powyższe uregulowania zawarte były w § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest określenie, jakie funkcje mieszkalne czy użytkowe spełnia garaż podziemny, w którym znajdują się oznaczone, jak i nieoznaczone miejsca postojowe.

Z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć: lokal mieszkalny i lokal użytkowy, dlatego należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). W myśl art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

A contrario nie jest lokalem mieszkalnym wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb nieprzeznaczona na stały pobyt ludzi i niesłużąca zaspokajaniu ich potrzeb.

Ponadto ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Treść powołanych wyżej zapisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

Porównanie powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że ustawodawca dokonał wyraźnego rozróżnienia pomiędzy pojęciem samodzielnego lokalu mieszkalnego, a pojęciem części składowej tego lokalu. Jedynie pierwsza grupa pomieszczeń, tj. lokal mieszkalny wraz z pomieszczeniami pomocniczymi, służy bezpośrednio zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Natomiast pomieszczenia zdefiniowane przez ustawodawcę jako przynależne, stanowią wprawdzie w sensie prawnym część lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym są przeznaczone do realizacji potrzeb innych niż mieszkaniowe.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określając warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według dyspozycji art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Stosownie do ust. 2 wskazanego artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia "lokal użytkowy" zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Przedstawiona analiza powołanych wyżej przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż 7 % stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu (sprzedaży) samodzielnych lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, służących zaspokajaniu "mieszkaniowych" potrzeb społeczeństwa. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkaniowych. Zatem nie są nią objęte, miejsca postojowe (oznaczone i nieoznaczone) sprzedawane wraz z lokalami mieszkalnymi, znajdujące się w garażu podziemnym, który w świetle przepisów o własności lokali, jak i rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki, i ich usytuowanie, w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeby ludzi.

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że podziemna kondygnacja budynku mieszkalnego, w której znajdują się miejsca postojowe, nie mieści się ani w pojęciu lokalu mieszkalnego, ani pomieszczenia przynależnego, jednocześnie odpowiada pojęciu lokalu użytkowego wynikającemu z § 3 pkt 14 ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury.

Jeżeli miejsce postojowe należy do części wspólnej budynku, nie może być jednocześnie przynależne do lokalu mieszkalnego. Zatem nabywca lokalu mieszkalnego nabywa udział we współwłasności lokalu niemieszkalnego (garażu podziemnego), z możliwością korzystania z przyznanego mu miejsca postojowego.

W ocenie tut. organu udziały współwłaścicieli, jako prawa do rzeczy wspólnej mieszczą się w zakresie pojęcia "części obiektów budowlanych". Udział wyraża bowiem zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej i jest, z reguły, określony odpowiednim ułamkiem. Tak więc właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału. Należy więc przyjąć, że sprzedaż udziału w nieruchomości stanowi dostawę towaru (części nieruchomości) w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka jako developer dokonywać będzie dostawy lokali mieszkalnych wraz z przynależnym mu prawem do wyłącznego korzystania z oznaczonego miejsca postojowego zlokalizowanego w garażu podziemnym, stanowiącym część wspólną budynku lub prawem do korzystania z nieoznaczonego miejsca postojowego zlokalizowanego na mechanicznych platformach parkingowych znajdujących się w garażu podziemnym. Garaż podziemny jako nieruchomość wspólna budynku (PKOB 112), będzie współwłasnością wszystkich właścicieli lokali, bez wyodrębniania prawa jej własności. Sposób korzystania z części wspólnych budynku określać będzie umowa wskazująca podział tych części wspólnych (podział quad usum). Dostawa lokali mieszkalnych wraz z miejscami postojowymi będzie dokonywana w formie jednego aktu notarialnego. Dla części wspólnych budynku (w tym garażu podziemnego) nie będą utworzone odrębne księgi wieczyste. Potencjalnie wszyscy nabywcy lokali mieszkalnych będą posiadali możliwość zakupu miejsca postojowego, będącego częścią wspólną dla wszystkich nabywców lokali mieszkalnych. Jednakże w sytuacji, gdy pierwsi nabywcy lokali wykupią więcej niż po jednym miejscu postojowym, ostatnim nabywcom lokali mieszkalnych nie będzie przysługiwała możliwość zakupu prawa do takiego miejsca. Przedwstępne umowy sprzedaży lokali nie przewidują dodatkowych opłat związanych z korzystaniem z miejsc postojowych. Wartość netto transakcji oprócz wartość lokalu mieszkalnego oraz pomieszczenia przynależnego zawierać będzie wartość miejsca parkingowego.

Z powyższego wynika, iż przedmiotem sprzedaży nie będzie lokal mieszkalny wraz z prawem do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej, tj. miejsca postojowego, znajdującego się w garażu podziemnym, ale lokal mieszkalny wraz z udziałem w części wspólnej budynku, z jednoczesnym określeniem sposobu korzystania z miejsca postojowego przez właściciela lokalu mieszkalnego w ramach podziału quad usum.

Czynność sprzedaży obejmie zatem dwa przedmioty: lokal mieszkalny oraz udział w lokalu niemieszkalnym (użytkowym) w budynku mieszkalnym, które z mocy wyłączenia zawartego w powołanym § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r., w sprawie muszą podlegać opodatkowaniu odrębnymi stawkami.

Za słusznością powyższego przemawia również fakt, iż z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika - wbrew temu co sugeruje Spółka - że będzie istniała możliwość sprzedaży przedmiotowych praw bez lokalu mieszkalnego np. w sytuacji transakcji dokonywanej pomiędzy właścicielami poszczególnych mieszkań.

Zatem mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego przedstawiony przez Spółkę oraz treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że sprzedaż w części dotyczącej lokalu mieszkalnego, podlegać będzie opodatkowaniu 7 % stawką podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie dotyczącym udziału w części wspólnej, tj. garażu podziemnego tego budynku wraz z prawem do wyłącznego korzystania z oznaczonego, jak i nieoznaczonego miejsca postojowego (znajdującego się na platformach mechanicznych), podlegać będzie opodatkowaniu 22 % stawką podatku.

Zaznaczyć należy, że jeżeli z przepisów wynika konieczność zastosowania dwóch różnych stawek dla jednej dostawy, to należy się do nich stosować. Tym samym brak jest podstaw do stwierdzenia, że przy dokonywaniu sprzedaży, której dotyczy wniosek, nie występuje obowiązek zastosowania dwóch odrębnych stawek podatkowych. Zatem powołane przez Spółkę orzeczenia ETS w sprawie C-41/04, C-94/97, C-349/96 i C308/96 nie będą miały zastosowania.

Końcowo należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powoływane przez Spółkę orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie i w Kielcach. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego na terytorium RP, którymi - zgodnie z art. 87 ust. 1 są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Nie przewiduje takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa - w tym wyroków powołanych przez Spółkę - jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.