ITPP2/443-979/08/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2008 r. (data wpływu 10 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego właściwego dla usług udostępnienia zewnętrznej powierzchni pojazdów (autobusów) dla potrzeb reklamy - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego właściwego dla usług udostępnienia zewnętrznej powierzchni pojazdów (autobusów) dla potrzeb reklamy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako przedsiębiorstwo komunikacyjne, do prowadzonej działalności podstawowej wykorzystuje własne autobusy. Na podstawie umów najmu zewnętrzną powierzchnię tych autobusów wynajmuje innym podmiotom, celem umieszczenia na nich reklam, sprzedając miejsce na reklamę. Zgodnie z zawartymi umowami zapłata następuje jednorazowo lub w ustalonych ratach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedanej usługi - najem powierzchni reklamowej - podatek od towarów i usług należy rozliczać zgodnie z art. 19 ust. 4, czy też art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotem umowy nie jest literalnie najem w cywilistycznym tego słowa znaczeniu, określonym w art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, jako odpłatne oddanie najemcy rzeczy do używania. Ponadto zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, udostępnianie powierzchni reklamowej na posiadanych środkach transportu (w tym przypadku autobusach) nie jest usługą wynajmu tych pojazdów - zakwalifikowaną do grupowania PKWiU 71.2 (2004) - lecz stanowi usługę reklamową - zakwalifikowaną do grupowania PKWiU 74.4 (2004) - a dokładnie sprzedaż miejsca na reklamę. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, przy świadczeniu tego rodzaju usług obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych w oparciu o art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zawiera przede wszystkim art. 19 ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z ust. 1 tego artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy - stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy - powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl przepisu art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Natomiast w świetle art. 693 § 1 tej ustawy, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowy, w których zobowiązał się do odpłatnego udostępnienia dla potrzeb reklamy, zewnętrznej powierzchni pojazdów (autobusów) używanych w prowadzonej działalności gospodarczej. Na tym tle powziął wątpliwość co do właściwego rozpoznania momentu powstania obowiązku podatkowego w tym zakresie.

Wnioskodawca podkreślił we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, iż zawarte umowy nie mają charakteru umów najmu w rozumieniu art. 659 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, gdyż nie dochodzi w tym przypadku do oddania rzeczy najemcy do używania. Jednocześnie powołano grupowanie 74.4 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, z którego wynika, że sprzedaż miejsca na reklamę stanowi usługę reklamową.

Biorąc pod uwagę faktyczny charakter usług świadczonych przez Wnioskodawcę, które obejmują udostępnianie powierzchni reklamowej, stosowne regulacje wynikające z przepisów odrębnych oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy z tytułu ich świadczenia powstaje zgodnie z art. 19 ust. 4 tej ustawy tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.