ITPP2/443-963/11/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2011 r. (data wpływu 5 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania usług świadczonych na rzecz kontrahenta mającego w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności - jest prawidłowe.

W dniu 5 lipca 2011 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania usług świadczonych na rzecz kontrahenta mającego w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest producentem odzieży roboczej. Świadczy usługi przerobu uszlachetniającego i jednocześnie składuje powierzone materiały do produkcji dla klienta zagranicznego z siedzibą na terytorium Niemiec. Spółka zleca wykonanie usług przerobu uszlachetniającego firmom podwykonawczym w Polsce, Mołdawii i na Ukrainie. Wszystkie formalności celne i podatkowe, związane ze zleceniem usług firmom podwykonawczym, są załatwiane przez Spółkę. Z tytułu świadczenia usług na rzecz kontrahenta niemieckiego, Spółka wystawia faktury VAT, naliczając podatek należny przy zastosowaniu stawki 23%. Wystawiane faktury dokumentują wynagrodzenie za świadczenie usług przerobu uszlachetniającego. Przyjęto taki sposób fakturowania, ponieważ Spółka stoi na stanowisku, że kontrahent niemiecki posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce. Powyższe rozumowanie wynika z następujących okoliczności:

* kontrahent niemiecki jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i podatnikiem VAT UE w Polsce (we wniosku o nadanie numeru identyfikacyjnego kontrahent wskazał jako miejsce działalności Z., Polska);

* gotowe wyroby uzyskiwane w wyniku przerobu uszlachetniającego są czasowo składowane w magazynie udostępnionym przez Spółkę w ramach zawartej umowy współpracy. Kontrahent sprzedaje te wyroby innemu podmiotowi zarejestrowanemu w Polsce, jako czynny podatnik VAT;

* wszystkie decyzje dotyczące zarządzania obrotem magazynowym tkanin, dodatków krawieckich i gotowych wyrobów, znajdujących się w Polsce, podejmowane są przez kontrahenta niemieckiego (zarówno materiały używane do produkcji odzieży, jak i wyroby gotowe stanowią własność kontrahenta);.

* program ewidencji, będący systemem informatycznym klasy ERP II do obsługi przedsiębiorstwa oraz pozyskiwania danych do podejmowania decyzji biznesowych, jak i sprzęt służący jego obsłudze, stanowią własność kontrahenta (program ewidencji służy wyłącznie kontrahentowi - obsługiwany na jego rzecz przez pracowników Spółki w ramach odpłatnej usługi);

* kontrahent posiada rachunek bankowy w oddziale polskiego banku, a księgowość podatkową prowadzi dla niego polska firma G.

W związku z tym kontrahent niemiecki posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od dnia 1 stycznia 2010 r. Spółka prawidłowo wystawia faktury VAT naliczając podatek od towarów i usług należny z tytułu sprzedaży usług kontrahentowi niemieckiemu z uwagi na posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce przez tego kontrahenta.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt posiadania przez kontrahenta niemieckiego stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, Spółka od dnia 1 stycznia 2010 r. prawidłowo wystawiała faktury z tytułu świadczonych usług przerobu uszlachetniającego naliczając podatek należny.

Powyższe stanowisko Spółka oparła na treści art. 28b ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 11 ust. 1 i art. 21 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W opinii Spółki, o posiadaniu przez kontrahenta niemieckiego stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce świadczy:

* konsumpcja usług przez kontrahenta następuje w Polsce (nie dokonuje przemieszczenia wyrobów gotowych, ale zbywa je innemu podmiotowi, zarejestrowanemu w Polsce);

* działalność kontrahenta w Polsce ma charakter stały (posiada w Polsce materiały, wykorzystywane do przerobu uszlachetniającego, sprzęt komputerowy oraz oprogramowanie, umożliwiające zarządzanie działalnością w Polsce);

* kontrahent, w ramach zawartej umowy, wykorzystuje udostępniony magazyn na terytorium Polski (materiały oraz wyroby gotowe tam się znajdujące pozostają do wyłącznej dyspozycji kontrahenta), a zatem posiada odpowiednią i wystarczają infrastrukturę techniczną;

* kontrahent jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT czynny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zasada ogólna dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatnika zawarta jest w art. 28b ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

Na potrzeby stosowania przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług, w art. 28a ustawy ustawodawca zdefiniował pojęcie podatnika. Zgodnie z punktem 1 tego artykułu, ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

Definicję pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zawiera art. 11 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77/1). Zgodnie z tym przepisem, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej" oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym, w zakresie zdania wstępnego, art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Biorąc pod uwagę treść wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że o ile opisane usługi świadczone są dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej kontrahenta niemieckiego, które znajduje się w Polsce, miejscem ich świadczenia i opodatkowania jest terytorium kraju. W związku z powyższym Spółka postępuje prawidłowo naliczając podatek należny z tytułu dokonywanej sprzedaży, stosując stawkę podatku 23%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.