ITPP2/443-962b/14/PS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 października 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-962b/14/PS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2014 r. (data wpływu 18 lipca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 20 października 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów usług w zakresie opodatkowania usług instalacji kolektorów, za które zostały wpłacone zaliczki przez mieszkańców będących właścicielami nieruchomości, na których mają być umieszczone kolektory słoneczne; prawa do odzyskania podatku naliczonego w fakturach związanych z dostawami i montażem instalacji solarnych, związanych z opracowaniem dokumentacji technicznej, opracowaniem studium wykonalności, nadzorem budowlanym, promocją projektu oraz stawki podatku obowiązującej dla usług instalacji kolektorów na budynkach mieszkalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 października 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług instalacji kolektorów, za które zostały wpłacone zaliczki przez mieszkańców będących właścicielami nieruchomości, na których mają być umieszczone kolektory słoneczne; prawa do odzyskania podatku naliczonego w fakturach związanych z dostawami i montażem instalacji solarnych, związanych z opracowaniem dokumentacji technicznej, opracowaniem studium wykonalności, nadzorem budowlanym, promocją projektu oraz stawki podatku obowiązującej dla usług instalacji kolektorów na budynkach mieszkalnych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007 -2013 Osi Priorytetowej V Rozwój regionalnej infrastruktury ochrony środowiska (Energia odnawialna słoneczna) dla przedsięwzięcia pod nazwą; "XXX", obejmującego zakup i instalację zestawów kolektorów słonecznych w indywidualnych domach mieszkańców gminy oraz w budynku użyteczności publicznej, tj. Gminnym Ośrodku Kultury, ma zamiar w 2014 r. zainstalować 200 sztuk zestawów kolektorów słonecznych. Gmina, jako organ władzy publicznej, jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. W 2014 r. przystępuje do projektu pod nazwą "XXX". Realizacja zadania wynika z zadań nałożonych ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Do zakresu działań Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, między innymi takie jak zaopatrzenie w energię elektryczną i cieplną. W ramach projektu montowane będą kolektory słoneczne dla użytkowników indywidualnych i na budynku użyteczności publicznej: wspomnianego Gminnego Ośrodka Kultury. Poszczególni mieszkańcy, u których będą montowane kolektory, przekażą na rzecz Gminy darowiznę finansową "przeznaczoną na pokrycie kosztów związanych z ochroną środowiska, której jednym z celów jest wykorzystanie energii słonecznej", stanowiącą 20% wkładu własnego. Zamontowane instalacje będą własnością Gminy przez okres 5 lat, natomiast po upływie tego okresu Gmina przekaże nieodpłatnie zamontowane urządzenia poszczególnym użytkownikom indywidualnym. Z tytułu montażu kolektorów oraz ich eksploatacji Gmina nie będzie czerpała w przyszłości korzyści finansowych i nie będą pobierane od tych kolektorów opłaty. Z mieszkańcami, u których będą montowane kolektory słoneczne, zostaną zawarte umowy cywilnoprawne użyczenia, w których strony względem siebie określą prawa i obowiązki związane z wykorzystaniem powierzchni dachu i korzystaniem z kolektorów oraz ich konserwacją. Ustawowym zadaniem własnym Gminy jest zaspakajanie potrzeb jej mieszkańców jako wspólnoty samorządowej, m.in. w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną. Gmina w opisanej sytuacji wykonuje jedynie swoje obowiązki i nie można utożsamiać darowizny ze świadczeniem wzajemnym. Udział finansowy mieszkańców w tym projekcie jest dobrowolny i jest jednocześnie potwierdzeniem przystąpienia do projektu. Mieszkańcy po ogłoszeniu przez Wnioskodawcę możliwości udziału w projekcie składali wstępne deklaracje, na podstawie których została sporządzona lista osób biorących w nim udział.

W przypadku budynku użyteczności publicznej GOK będzie wnoszony 20% wkład własny, ponieważ kolektory zostaną zmontowane na budynku Wnioskodawcy, którego jest właścicielem, natomiast GOK - zarządcą.

W przypadku niedokonania wpłaty, o której mowa we wniosku, przez któregoś z właścicieli nieruchomości, montaż instalacji solarnej na jego budynku dojdzie do skutku. Montaż instalacji solarnej jest uzależniony jedynie od złożenia deklaracji wzięcia udziału w projekcie. Po skompletowaniu przez Gminę listy uczestników i przekazaniu jej wraz z dokumentacją wykonawcy zadania "XXX", wykonawca zobowiązany będzie do montażu instalacji solarnej zgodnie z dokumentacją. Instalacja kolektora słonecznego na budynku mieszkańca Gminy nie jest uzależniona od faktycznego dokonania przez niego darowizny na rzecz Gminy. Zarządcą budynku jest Gminny Ośrodek Kultury, będący samorządową instytucją kultury i na mocy ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, stanowi oddzielną od Gminy osobę prawną. O sposobie wykorzystania ww. budynku będzie decydował Gminny Ośrodek Kultury. Wobec powyższego, montaż kolektorów słonecznych na budynku Gminnego Ośrodka Kultury nie będzie miał związku z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w szczególności budynek nie będzie przedmiotem odpłatnego najmu, dzierżawy lub innych czynności o podobnym charakterze wykonywanych przez Gminę.

W związku z powyższym opisem zadano pytania sprowadzające się do kwestii.

* Czy opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają otrzymane kwoty od osób fizycznych w formie darowizn, a jeżeli tak to w jakiej wysokości.

* Czy Gmina ma możliwość otrzymania podatku VAT naliczonego w fakturach związanych z dostawami i montażem instalacji solarnych, związanych z opracowaniem dokumentacji technicznej, opracowaniem studium wykonalności, nadzorem budowlanym, promocją projektu.

* Jaką należy stosować stawkę podatku VAT dla budynków mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m2, a jaką stawkę podatku dla budynków mieszkalnych o powierzchni użytkowej przekraczającej 300 m2.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad.1. Darowizny nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2. Gmina nie ma prawa odzyskania podatku VAT.

Ad 3. Stawka podatku VAT wynosi dla:

* budynków mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m2 wynosi 8%;

* dla pozostałych budynków mieszkalnych wynosi 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.

nabycia towarów i usług,

b.

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika zatem, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą wykonywaniu czynności opodatkowanych, tzn. czynności, które generują podatek należny. Odliczyć można więc w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę płatników, ponoszących jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 7b ww. ustawy, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Powołany wyżej przepis wprowadza szczególny tryb odliczeń podatku naliczonego w przypadku nieruchomości, nakładając na podatnika obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej i zgodnie z tym udziałem ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych dotyczących tej nieruchomości, zgodnie z tym udziałem.

Definicja pojęcia "wytworzenie nieruchomości" zawarta jest w art. 2 pkt 14a cytowanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o wytworzeniu nieruchomości - rozumie się przez to wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1.

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2.

nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosowanie jednak do treści art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%, z zastrzeżeniem art. 146f.

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. Nr 223, poz. 1459 z późn. zm.), za przedsięwzięcia termomodernizacyjne uznaje się przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

a.

ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,

b.

ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,

c.

wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,

d.

całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o:

* robotach budowlanych - należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7),

* przebudowie - należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; (...) (pkt 7a),

Na podstawie art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W świetle art. 2 pkt 12 ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zastosowania 8% stawki podatku występuje wówczas, gdy inwestycja dotyczy obiektu budownictwa mieszkaniowego, objętego społecznym programem mieszkaniowym, przy założeniu, że usługa jest wykonywana w ramach czynności określonych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007 -2013 Osi Priorytetowej V Rozwój regionalnej infrastruktury ochrony środowiska (Energia odnawialna słoneczna) dla przedsięwzięcia pod nazwą; "XXX" obejmującego zakup i instalację zestawów kolektorów słonecznych w indywidualnych domach mieszkańców gminy oraz w budynku użyteczności publicznej, tj. Gminnym Ośrodku Kultury, Gmina ma zamiar w 2014 r. zainstalować 200 sztuk zestawów kolektorów słonecznych. Realizacja zadania wynika z zadań nałożonych ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. W ramach projektu montowane będą kolektory słoneczne dla użytkowników indywidualnych i na budynku użyteczności publicznej. Poszczególni mieszkańcy, u których będą montowane kolektory, przekażą na rzecz Gminy darowiznę finansową "przeznaczoną na pokrycie kosztów związanych z ochroną środowiska, której jednym z celów jest wykorzystanie energii słonecznej", stanowiącą 20% wkładu własnego. Zamontowane instalacje będą własnością Gminy przez okres 5 lat, natomiast po upływie tego okresu Gmina przekaże nieodpłatnie zamontowane urządzenia poszczególnym użytkownikom indywidualnym. Z tytułu montażu kolektorów oraz ich eksploatacji Gmina nie będzie czerpała w przyszłości korzyści finansowych i nie będą pobierane od tych kolektorów opłaty. Z mieszkańcami, u których będą montowane kolektory słoneczne, zostaną zawarte umowy cywilnoprawne użyczenia. Udział finansowy mieszkańców w tym projekcie jest dobrowolny i jest jednocześnie potwierdzeniem przystąpienia do projektu. W przypadku niedokonania wpłaty, o której mowa we wniosku, przez któregoś z właścicieli nieruchomości, montaż instalacji solarnej na jego budynku dojdzie do skutku. Instalacja kolektora słonecznego na budynku mieszkańca nie jest uzależniona od faktycznego dokonania przez niego darowizny na rzecz Gminy. Zarządcą budynku użyteczności publicznej jest Gminny Ośrodek Kultury, będący samorządową instytucją kultury. O sposobie wykorzystania ww. budynku będzie decydował Gminny Ośrodek Kultury. Montaż kolektorów słonecznych na ww. budynku nie będzie miał związku z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w szczególności budynek nie będzie przedmiotem odpłatnego najmu, dzierżawy lub innych czynności o podobnym charakterze wykonywanych przez Gminę.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Gmina będzie wykonywała na rzecz mieszkańców uczestniczących w projekcie odpłatne usługi termomodernizacji, gdyż wnoszonych przez mieszkańców wpłat nie można uznać za dobrowolne. Zatem płatności wnoszone przez mieszkańców na rzecz Gminy będą w istocie stanowiły zapłatę za świadczenie przez Gminę na ich rzecz usługi termomodernizacji budynków. Wpłaty te pozostaną w bezpośrednim związku z ww. świadczeniem usług realizowanym na rzecz tych właśnie osób. Nie można bowiem uznać ich za "oderwane" od czynności wykonywanych przez Gminę. W efekcie należy stwierdzić, że na rzecz mieszkańców uczestniczących w projekcie Gmina będzie wykonywała usługi termomodernizacji, które będą stanowiły odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Jeżeli ww. usługi montażu kolektorów słonecznych na budynkach mieszkańców dotyczyć będą obiektów objętych społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12a ustawy, opodatkowane będą 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy. W pozostałych przypadkach, tj. montażu kolektorów na budynkach mieszkalnych o pow. powyżej 300 m2 - wbrew stanowisku Gminy - stawka podatku w wysokości 23% będzie miała zastosowania tylko do części podstawy opodatkowania przekraczającej udział powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy). Z uwagi na powyższe oceniając stanowisko Gminy w tym zakresie należało uznać je całościowo za nieprawidłowe.

W konsekwencji - wbrew ocenie Gminy #8722; będzie jej przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją ww. projektu z uwagi na spełnienie podstawowej przesłanki wynikającej z art. 86 ust. 1 ustawy, warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych, pod warunkiem niezaistnienia okoliczności określonych w art. 88 ustawy, ograniczających to prawo. Jeżeli Gmina nie będzie w stanie przypisać dokonanych zakupów bezpośrednio do czynności opodatkowanych i do czynności innych niż działalność gospodarcza, przysługiwać jej będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 7b ustawy.

W odniesieniu do stosowanej metody wyodrębnienia podatku wskazać należy, że sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, winien mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody wyodrębnienia kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków podatnika. Ważne jest jedynie by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie odliczenia podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Jednakże należy podkreślić, że wyłącznie podatnik znający specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie należy wskazać, że w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym kwota podatku naliczonego będzie wyższa od kwoty podatku należnego, Gmina będzie miała prawo do wykazania nadwyżki tego podatku do zwrotu na rachunek bankowy. Należy przy tym zaznaczyć, że kwestia zasadności zwrotu podatku naliczonego nie była przedmiotem oceny tutejszego organu, bowiem taka ocena może być przeprowadzona jedynie w toku prowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy miejscowo organ podatkowy I instancji.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl