ITPP2/443-96/11/AK - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług organizacji konferencji naukowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2011 r. (data wpływu 24 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług organizacji konferencji naukowych - jest prawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2011 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług organizacji konferencji naukowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Politechnika organizuje konferencje. Są to spotkania poświęcone wymianie doświadczeń naukowych oraz dyskusja w ramach tematów przedstawionych na konferencji. Nad kształtem merytorycznym przedsięwzięcia czuwa kilkuosobowa rada programowa. Przed konferencją zarówno osoby z Uczelni, jak i osoby o bogatym dorobku naukowym z innych ośrodków edukacyjnych przygotowują referaty związane z tematyką konferencji. W konferencji uczestniczą w większości przedstawiciele ośrodków akademickich, poza tym osoby z jednostek samorządu terytorialnego, z organizacji społecznych, doktoranci, studenci oraz osoby fizyczne i przedsiębiorcy. Wykłady i prelekcje stanowią pierwszą część konferencji. Pozostały czas przeznaczony jest na dyskusje, w których uczestnicy odnoszą się do uzyskanych treści i przedstawiają swój punkt widzenia na zaprezentowany problem. Wynikiem konferencji są wydane materiały konferencyjne w formie książkowej.

Jednym z naczelnych celów konferencji naukowych organizowanych przez uczelnie wyższe jest rozpropagowanie ze strony organizatorów oraz pozyskanie ze strony uczestników wiedzy w określonej w temacie konferencji dziedzinie. Uczestnicy konferencji w toku jej trwania uzyskują wiadomości i materiały, które pozwalają na uzupełnienie wiedzy i rozwijanie ich dorobku naukowego.

Jak wynika z art. 13 ust. 1 ustawy o szkolnictwie wyższym, podstawowymi zadaniami uczelni (...) są między innymi kształcenie i promowanie kadr naukowych oraz kształcenie w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z nowelizacją ustawy o podatku od towarów i usług Politechnika, w przypadku organizowania konferencji, ma prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nowelizacją ustawy, od 1 stycznia 2011 r. wszystkie usługi w zakresie kształcenia (nie tylko na poziomie wyższym) świadczone przez uczelnie będą zwolnione z podatku od towarów i usług. Zwolnienie to dotyczy również konferencji organizowanych przez szkoły wyższe.

Politechnika wskazała, iż z analizy wystawianych przez uczelnie faktur sprzedaży wynika, że największy problem stanowi w szkołach wyższych ustalenie właściwej stawki podatku od towarów i usług dla świadczonych usług konferencji. Mając powyższe na uwadze, w 2007 r. zwróciła się z zapytaniem o opodatkowanie powyższych usług uzyskując interpretację, iż podlegają one podstawowej stawce podatku w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianach niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym, w zakresie zdania wstępnego, art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w przypadku tych usług dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Ponadto, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), zwolnione od podatku są usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane.

Od dnia 4 kwietnia 2011 r. kwestię tą reguluje § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), rozszerzając ponadto krąg podmiotów uprawnionych do zastosowania zwolnienia o jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze.

Z treści ww. przepisu rozporządzenia wynika, że łączne spełnienie dwóch przesłanek uprawnia do zastosowania zwolnienia, t.j. usługa musi polegać na kształceniu oraz być świadczona przez podmiot o statusie szkoły wyższej w rozumieniu odrębnych przepisów.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak również aktów wykonawczych do niej brak jest definicji "kształcenia". Posiłkując się Wikipedią, kształcenie to całość doświadczeń składających się na proces zdobywania przez jednostkę umiejętności, wiedzy oraz rozumienia otaczającego ją świata. Kształcenie obejmuje zarówno proces nauczania, jak i uczenia się. Pojęcie kształcenie często utożsamia się z formalnym kształceniem w instytucjach systemu szkolnictwa. W szerszym rozumieniu, obejmuje ono także kształcenie nieformalne, mające źródło w codziennych doświadczeniach, kontaktach z rówieśnikami i informacjami pochodzącymi z mass mediów. Podkreśla się także znaczenie szeroko rozumianego kształcenia ustawicznego (uczenia się przez całe życie).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.), podstawowymi zadaniami uczelni, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, są:

Z treści wniosku wynika, iż Politechnika organizuje konferencje poświęcone wymianie doświadczeń naukowych oraz dyskusji w ramach przedstawionych tematów. Nad kształtem merytorycznym przedsięwzięcia czuwa kilkuosobowa rada programowa. Przed konferencją zarówno osoby z Uczelni, jak i osoby o bogatym dorobku naukowym z innych ośrodków edukacyjnych, przygotowują referaty związane z tematyką konferencji. W konferencji uczestniczą w większości przedstawiciele ośrodków akademickich, poza tym osoby z jednostek samorządu terytorialnego, z organizacji społecznych, doktoranci, studenci oraz osoby fizyczne i przedsiębiorcy. Wykłady i prelekcje stanowią pierwszą część konferencji. Pozostały czas przeznaczony jest na dyskusje, w których uczestnicy odnoszą się do uzyskanych treści i przedstawiają swój punkt widzenia na zaprezentowany problem. Wynikiem konferencji są wydane materiały konferencyjne w formie książkowej.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż jeśli w ramach konferencji naukowych usługa kształcenia ma zasadniczy udział, ich organizacja przez Politechnikę spełnia wymóg kształcenia innego niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy (a więc inne niż w zakresie kształcenia na poziomie wyższym) i korzysta od dnia 1 stycznia 2011 r. ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cytowanego § 13 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia.

Warunek ten jest spełniony, o ile w trakcie organizowanych przez Politechnikę konferencji jest rozpropagowywana oraz pozyskiwana wiedza na określony temat, uczestnicy uzyskują wiadomości i materiały, które pozwalają na uzupełnianie wiedzy i rozwijanie swojego dorobku naukowego, zdobywają nową wiedzę teoretyczną i praktyczną lub też uzupełniają już posiadaną. W takiej sytuacji są to czynności mieszczące się zarówno w katalogu kształcenia kadr naukowych, jak też kształcenia w celu uzupełniania i zdobywania wiedzy, o których mowa w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym a więc spełniające wymóg kształcenia innego niż na poziomie wyższym.

Zauważyć jednak należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ustawa - Ordynacja podatkowa). A zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego, nie zaś grupy podmiotów. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Politechniki, nie zaś wszystkich uczelni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.