ITPP2/443-953b/09/MD - Określenie miejsca świadczenia usług dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT w przypadku usługi najmu przyczepy od kontrahenta z siedzibą na terytorium Danii.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu 9 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 25 stycznia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia w deklaracji VAT-7 faktury za usługę najmu naczepy nabytej od duńskiego kontrahenta - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 25 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia w deklaracji VAT-7 faktury za usługę najmu naczepy nabytej od duńskiego kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiadającym tzw. NIP unijny, prowadzi Pani działalność gospodarczą (usługi transportu towarów). Usługi transportowe świadczone są na rzecz podmiotu duńskiego, który również posiada ww. NIP. Firma duńska wynajęła Pani naczepę i obciążyła fakturą (bez duńskiego podatku).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób powinna Pani rozliczyć w deklaracji VAT-7 fakturę za wynajem naczepy...

Zdaniem Wnioskodawcy, faktura za wynajem naczepy nie powinna być rozliczona w deklaracji VAT-7, ponieważ czynność ta miała miejsce na terenie Danii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku ze zmianą przepisów ustawy o podatku od towarów i usług m.in. w zakresie miejsca świadczenia, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2010 r., należy zaznaczyć, iż powołane poniżej regulacje w tym przedmiocie, które mają zastosowanie w niniejszej sprawie, obowiązywały do dnia 31 grudnia 2009 r.

Ogólną zasadę dotyczącą miejsca świadczenia usług, dla potrzeb podatku od towarów i usług, określał art. 27 ust. 1 ustawy, przesądzając, że w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Z kolei przepis art. 27 ust. 3 ustawy przesądzał, że w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

* miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Ustęp 4 pkt 6 powołanego artykułu, stanowił, iż przepis ust. 3, stosuje się do usług wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu.

W świetle ust. 7 ww. artykułu, za środki transportu, o których mowa w ust. 4 pkt 6, uznaje się także środki transportu, o których mowa w art. 10 rozporządzenia Nr 1777/2005 (rozporządzenie Rady (WE) Nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2005 r. Nr 288, poz. 1)), które ma bezpośrednie zastosowanie w krajowych systemach prawa podatkowego, poszczególnych państw członkowskich.

Artykuł 10 ww. rozporządzenia, przesądza iż przyczepy i naczepy, a także wagony kolejowe uważa się za formy środków transportu do celów art. 9 ust. 2 lit. e) tiret ósme dyrektywy 77/388/EWG.

W świetle art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy, za miejsce, w którym usługa jest świadczona, uważa się miejsce, gdzie dostawca założył swoje przedsiębiorstwo lub ma stałe miejsce prowadzenia działalności, z którego świadczone są usługi, w przypadku braku takiego miejsca lub przedsiębiorstwa, jego miejsce stałego pobytu lub miejsce, w którym zazwyczaj przebywa.

Jednakże miejscem świadczenia usług wynajmowania ruchomości, z wyjątkiem wszystkich środków transportu, świadczonych klientom mającym swe przedsiębiorstwo poza terytorium Wspólnoty lub podatnikom mającym przedsiębiorstwo we Wspólnocie, ale nie w tym samym kraju co dostawca, jest miejsce, gdzie klient założył swoje przedsiębiorstwo lub ma stałe miejsce prowadzenia działalności, z którego, świadczona jest usługa lub, w przypadku braku takiego miejsca, miejsce jego stałego zamieszkania lub miejsce gdzie zwykle przebywa - art. 9 ust. 2 lit. e) tiret ósme dyrektywy 77/388/EWG.

Tym samym należy zauważyć, iż do określenia miejsca świadczenia usług najmu naczep nie stosowało się szczególnej regulacji określonej w art. 27 ust. 4 pkt 6 ustawy, co jest równoznaczne ze stosowaniem zasady zawartej w art. 27 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że świadczy Pani usługi transportowe na zlecenie podmiotu duńskiego, który wynajął Pani naczepę i w związku z tym wystawił fakturę bez duńskiego podatku.

Na tym tle powzięła Pani wątpliwość dotyczącą rozliczenia w deklaracji VAT-7 faktury za usługę najmu ww. naczepy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje, w tym przede wszystkim treść art. 27 ust. 1 ustawy w zw. z art. 27 ust. 4 pkt 6 ustawy (uchylone z dniem 1 stycznia 2010 r.), należy stwierdzić, że miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi wykonywanej na Pani rzecz (najem środka transportu w postaci naczepy) jest miejsce (kraj), w którym świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, tj. Dania.

Tym samym przedmiotowa usługa pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski i nie może być rozliczana przez Panią w deklaracji VAT-7.

Jednocześnie należy wskazać, iż dla ww. usługi najmu, świadczonej po dniu 31 grudnia 2009 r. należy stosować zasadę wynikającą art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który obowiązuje od dnia 31 stycznia 2010 r. W świetle tego przepisu miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Końcowo informuje się, że kwestie rozliczenie w deklaracji VAT-7 nabycia od kontrahenta duńskiego urządzenia wraz z jego montażem oraz sposobu dokumentowania i konieczności wykazania w deklaracji usług transportowych świadczonych poza terytorium kraju, zostały rozstrzygnięte w interpretacjach indywidualnych odpowiednio Nr ITPP2/443-953a/09/MD oraz Nr ITPP2/443-953c/09/MD.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.