ITPP2/443-934b/08/AW - Dostawa udziału w nieruchomości stanowiącej drogę wewnętrzną dokonywana w drodze egzekucji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2008 r. (data wpływu 24 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziału w nieruchomości, stanowiącej drogę wewnętrzną położoną na działce, dokonywanej w trybie egzekucji - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziału w nieruchomości, stanowiącej drogę wewnętrzną położoną na działce, dokonywanej w trybie egzekucji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzona jest egzekucja komornicza w sprawie przeciwko dłużnikowi "K" Sp. z o.o., z udziału 4213/10000 w nieruchomości niezabudowanej, tj. działce Nr 238/5 o powierzchni 0,0985 ha, stanowiącej drogę wewnętrzną, o nawierzchni utwardzonej wraz z infrastrukturą techniczną, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Zgodnie z treścią operatu szacunkowego z dnia 8 lipca 2008 r., sporządzonego przez biegłego sądowego, dłużnik nabył nieruchomość aktem notarialnym z dnia 26 lutego 2001 r. Co najmniej od dnia 24 marca 2004 r. nieruchomość nie jest użytkowana. Zdecydowanie pogorszył się stan techniczny zabudowy. Stan nieruchomości można określić jako zły, podlega ona powolnej dewastacji.

Mimo braku wykreślenia dłużnika z krajowego rejestru sądowego od dłuższego czasu nie prowadzi on żadnej działalności gospodarczej, a pod adresem widniejącym w KRS nie odbiera korespondencji, zaś skontaktowanie się członkami zarządu dłużnika - z uwagi na nieznane miejsce ich pobytu - nie jest możliwe.

Wobec braku możliwości uzyskania od dłużnika jakichkolwiek informacji na temat opodatkowania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca zwrócił się o udzielenie niezbędnych informacji do Naczelnika Urzędu Skarbowego. W odpowiedzi organ podatkowy poinformował Komornika, że dłużnik figurował w ewidencji podatników podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 marca 2001 r. do dnia 18 czerwca 2007 r. Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego wskazał, że na podstawie dokumentów będących w jego posiadaniu nie można stwierdzić, czy sprzedaż nieruchomości będącej przedmiotem egzekucji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też nie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność sprzedaży, w trybie egzekucji sądowej, przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, iż z dokonanych w sprawie ustaleń, a w szczególności informacji zawartych w treści operatu szacunkowego, oraz informacji otrzymanych od Naczelnika Urzędu Skarbowego wynika, iż nieruchomość stanowi towar używany w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto dłużnik nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 16 czerwca 2007 r., jak również nie jest możliwe ustalenie stanu faktycznego, co do spełnienia lub nie, przesłanek określonych w art. 43 ust. 2 pkt 6 ustawy, oraz czy w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dłużnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem, zdaniem Komornika, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zwolniona będzie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług jako towar używany, jak również z uwagi na fakt, że obecnie dłużnik nie figuruje w ewidencji tego podatku prowadzonej przez organ podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, jednak w oparciu o inne niż wskazano we wniosku przepisy prawa podatkowego.

Na wstępie wskazać należy, iż przepis art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), ustanowił organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.) oraz komorników sądowych, wykonujących czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Do obowiązków płatnika, zgodnie z dyspozycją art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), należy natomiast obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl postanowień art. 5 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem towarów, zdefiniowanym w art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do brzmienia art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W opisie zawartym we wniosku wskazał Pan, że przedmiotem sprzedaży jest udział w nieruchomości niezabudowanej - działce, stanowiącej drogę wewnętrzną o nawierzchni utwardzonej wraz z infrastrukturą techniczną. Zauważyć należy, iż droga wewnętrzna znajdująca się na działce Nr 238/5 może być budowlą w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. W takim przypadku, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, droga wewnętrzna stanowić będzie towar (art. 2 pkt 6 tej ustawy).

W myśl postanowień art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Do dnia 31 grudnia 2008 r. ustawodawca unormował możliwość zwolnienia od podatku sprzedaży budynków i budowli lub ich części uznanych za towary używane w treści art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy w powiązaniu z ust. 2 pkt 1 i ust. 6 tego artykułu.

W tym miejscu wskazać należy, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320).

Z dniem 1 grudnia 2008 r. weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320).

Na mocy ustawy zmieniającej, powyższa kwestia została uregulowana w treści art. 43 ust. 1 pkt 10-10a i ust. 7a ustawy o podatku od towarów i usług. I tak, wg obowiązującego od dnia 1 stycznia 2009 r. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera znowelizowany art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Natomiast na podstawie dodanego nowelizacją art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy, zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

W świetle przepisu art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jednocześnie na mocy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2009 r., ust. 10 omawianego artykułu, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Z treści ust. 11 ww. artykułu wynika, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Od dnia 1 stycznia 2009 r. zwolnienie od podatku od towarów i usług dostawy budynków, budowli lub ich części oparte jest na powołanych wyżej przepisach, a nie na treści wskazanych przez Pana art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1, których zapis uległ zmianie.

Tutejszy organ podkreśla, iż o możliwości zastosowania zwolnienia decyduje stan faktyczny dotyczący danej nieruchomości, bez zbadania (ustalenia) którego nie jest możliwe określenie, czy na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy. Do obowiązków sprzedawcy należy ocena, czy zostały spełnione wszelkie przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a i ust. 7a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć również należy, że ustawodawca - na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy - daje podatnikom możliwość zrezygnowania z przysługującego zwolnienia od podatku w odniesieniu do dostaw, spełniających warunki określone w ust. 1 pkt 10 tego artykułu i opodatkowania tych transakcji na zasadach ogólnych.

We wniosku wskazał Pan, że dłużnik nabył przewidywany do sprzedaży udział w nieruchomości na podstawie aktu notarialnego z dnia 26 lutego 2001 r., a co najmniej od dnia 24 marca 2004 r. nieruchomość ta nie jest użytkowana. A zatem wykonywana przez Pana dostawa drogi wewnętrznej (o ile jest budowlą w świetle ww. przepisów ustawy - Prawo budowlane), w trybie egzekucji, nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia (w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 13 ustawy o podatku od towarów i usług) lub przed nim. Ponadto od pierwszego jej zasiedlenia do momentu dostawy upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W oparciu o tak przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, uznać należy, iż zbycie udziału w przedmiotowej budowli wraz z gruntem, na którym jest ona położona, korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w powiązaniu z art. 29 ust. 5 tej ustawy. Wobec powyższego nie będzie Pan obowiązany do obliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług z tytułu dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, udziału w ww. nieruchomości będącego własnością dłużnika.

Zaznaczyć jednak należy, iż jeżeli droga wewnętrzna, o której mowa we wniosku, nie jest budowlą w myśl przepisów ustawy - Prawo budowlane, wówczas przedmiotowa nieruchomość gruntowa stanowić będzie grunt niezabudowany, którego zbycie podlega opodatkowaniu wg stawki podstawowej w wysokości 22%, gdyż zwolniona od podatku jest tylko dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług).

Jednocześnie wskazuje się, iż w ustawie o podatku od towarów i usług nie istniał, i nie istnieje, powołany przez Pana przepis art. 43 ust. 2 pkt 6 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.