ITPP2/443-915a/09/RS - Możliwość zastosowania procedury uproszczonej do wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu 30 października 2009 r.), uzupełnionym w dniu 3 grudnia 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury uproszczonej do wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2009 r., został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 3 grudnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury uproszczonej do wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

W złożonym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bierze udział w transakcjach dostaw towarów, w których występuje trzech uczestników z różnych państw Wspólnoty, zarejestrowanych (zidentyfikowanych) w swoim kraju na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dostawa towarów odbywa się pomiędzy pierwszym a drugim oraz drugim a ostatnim w kolejności uczestnikiem. Towar wydawany jest przez pierwszego uczestnika ostatniemu. Transportu dokonuje firma transportowa działająca na rzecz drugiego w kolejności podatnika. W transakcjach tych Spółka występuje jako drugi w kolejności podmiot. Pozostałe podmioty to dostawca posiadający siedzibę w Niemczech oraz odbiorca posiadający siedzibę w Czechach. Spółka nabywa towary od kontrahenta z Niemiec i dokonuje dostaw na rzecz nabywcy z Czech. Towary odbierane są przez przewoźnika działającego na rzecz Spółki, który transportuje je z terytorium Niemiec bezpośrednio na terytorium Czech. Za usługę tą płaci ostateczny odbiorca. Dostawca z Niemiec wystawia na rzecz Spółki fakturę bez podatku, podając w jej treści numery, pod którymi strony transakcji są zidentyfikowane dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Z kolei Spółka wystawia ostatecznemu odbiorcy fakturę bez podatku, podając w jej treści numery, pod którymi strony transakcji są zidentyfikowane dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dla ww. transakcji nabycia towarów od dostawcy z Niemiec, jak i dostawy na rzecz odbiorcy z Czech, Spółka stosuje ten sam numer identyfikacyjni podatkowej VAT-UE. Kontrahent z Czech - na terenie którego Spółka nie posiada siedziby - podaje numer identyfikacji podatkowej nadany przez państwo, w którym kończy się transport towarów. Na fakturze znajduje się również adnotacja "VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 dyrektywy 2006/112/We" oraz "Podatek z tytułu dokonanej dostawy, zostanie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej". Przyszłe transakcje będą odbywały się na identycznych warunkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy transakcje opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym podlegają rozliczeniu na zasadach uproszczonej procedury rozliczenia wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych.

Zdaniem Wnioskodawcy transakcje opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym spełniają wszelkie warunki stawiane przez ustawę o podatku od towarów i usług, aby zastosować do nich uproszczoną procedurę rozliczenia wewnątrzwspolnotowych transakcji trójstronnych. Według Spółki fakt, że ostateczny odbiorca jest stroną finansującą usługę transportową wykonaną przez podmiot zewnętrzny, nie koliduje z treścią art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy. Dla uznania transakcji za WTT nie ma znaczenia, który uczestnik dokonuje transportu. Po powołaniu treści ww. przepisu Spółka wskazała, iż okoliczność, że transport wykonywany jest "na rzecz" pierwszego lub drugiego uczestnika obrotu nie oznacza, że muszą oni płacić za ten transport. Wymogi wynikające z art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy, są spełnione, gdyż w tym przypadku stosuje się konstrukcję zbliżoną do umowy zlecenia, uregulowanej w art. 734 Kodeksu cywilnego. Zdaniem Spółki odebranie towaru przez trzeciego od pierwszego uczestnika, z magazynu nie byłoby możliwe, gdyby on nie działał na zlecenie pierwszego lub drugiego. Bez takiego zlecenia podmiot pierwszy nie mógłby wydać towaru innemu podmiotowi, niż podmiot drugi. Ponadto podmiot trzeci nie miałby żadnego tytułu do odbioru towaru od podmiotu pierwszego. Wynika z tego, że podmiot trzeci działa na rzecz jednego z pozostałych uczestników obrotu. Tym samym wymogi uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną są spełnione. Spółka wskazała, że powyższe potwierdzone zostało wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2008 r., sygn. akt. III SA/Wa 194/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

Stosownie do postanowień zawartych w art. 135 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, przez wewnątrzwspólnotową transakcję trójstronną rozumie się transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zgodnie z ust. 1 pkt 3 powołanego artykułu, stanowi nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawę, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 1 pkt 4 wskazanego wyżej artykułu, przez procedurę uproszczoną rozumie się procedurę rozliczania VAT w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, polegającą na tym, że ostatni w kolejności podatnik VAT rozlicza VAT z tytułu dokonania na jego rzecz dostawy towarów przez drugiego w kolejności podatnika VAT, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

Na mocy ust. 2 powołanego artykułu, procedura uproszczona ma zastosowanie również wtedy, gdy ostatni w kolejności podmiot jest osobą prawną, która nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej lub podatnikiem, o którym mowa w art. 15, a która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotych w państwie członkowskim, w którym znajduje się towar w momencie zakończenia transportu lub wysyłki; w przypadku procedury uproszczonej uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało opodatkowane u drugiego w kolejności podatnika VAT.

Zgodnie z art. 136 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy w procedurze uproszczonej drugim w kolejności podatnikiem, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b) i c), jest podatnik wymieniony w art. 15, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostało u niego opodatkowane, jeżeli wystawił on ostatniemu w kolejności podatnikowi VAT fakturę zawierającą, oprócz danych wymienionych w art. 106, następujące informacje:

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka uczestniczy w transakcjach, w których występuje trzech uczestników, z różnych państw Wspólnoty, zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w swoich państwach. Spółka nabywa towary od dostawcy z Niemiec, które następnie dostarcza kontrahentowi z Czech, przy czym towar wydawany jest przez pierwszego uczestnika transakcji ostatniemu. Transportu dokonuje firma transportowa działająca na rzecz Spółki, a ostateczny odbiorca płaci za ww. usługę. Towar transportowany jest z terytorium Niemiec bezpośrednio na terytorium Czech. Kontrahent z Niemiec wystawia na rzecz Spółki fakturę bez podatku podając w jej treści numery, pod którymi strony transakcji są zidentyfikowane dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Następnie Spółka dostarczając towary kontrahentowi z Czech wystawia jemu fakturę bez podatku, podając w jej treści numery, pod którymi strony transakcji są zidentyfikowane dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka w ww. transakcjach zarówno dla dostawcy z Niemiec, jak i odbiorcy z Czech stosuje ten sam numer identyfikacyjni podatkowej VAT-UE. Z kolei kontrahent z Czech - na terenie tego państwa Spółka nie posiada siedziby - podaje numer identyfikacji podatkowej nadany przez państwo, w którym kończy się transport towarów. Na fakturze znajduje się adnotacja "VAT: Faktura WE uproszczona na mocy artykułu 141 Dyrektywy 2006/112/We" oraz "Podatek z tytułu dokonanej dostawy, zostanie nie rozliczony przez ostatniego w kolejności podatnika podatku od wartości dodanej". Przyszłe transakcje będą odbywały się na identycznych warunkach.

Z powołanych przepisów wynika, że procedura uproszczona w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej polega na objęciu obowiązkiem zapłaty podatku, ostatecznego nabywcy towaru, czyli trzeciego w kolejności podatnika, z tytułu dostawy dokonanej pomiędzy drugim a trzecim podatnikiem na terytorium państwa członkowskiego, na którym towar znajduje się w momencie zakończenia jego wysyłki lub transportu. Dla zastosowania procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowych transakcjach trójstronnych koniecznym jest, aby przedmiot dostawy był wysyłany lub transportowany przez pierwszego lub drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz (art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy).

Zatem w świetle powołanego przepisu warunkiem dla zastosowania przedmiotowej procedury jest, aby towar będący przedmiotem transakcji trójstronnej transportowany był przez pierwszego lub drugiego uczestnika lub podmiot działający na ich rzecz, przy czym nie ma znaczenia, który z tych podmiotów biorących udział w tej transakcji, dokonuje zapłaty. W związku z powyższym w sytuacji, gdy płatności za transport dokona ich ostateczny nabywca, stwierdzić należy, że dyspozycja zawarta w art. 135 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług, zostaje wypełniona.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, że w przypadku przedmiotowej transakcji spełnione są łącznie wszystkie warunki, o których mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, należy uznać, iż przedmiotowe transakcje, jak i mające mieć miejsce w przyszłości, w których Spółka uczestniczy, bądź będzie uczestniczyć, jako drugi podmiot w kolejności - na takich samych zasadach - mogą korzystać z procedury uproszczonej rozliczenia wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, natomiast w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że rozstrzygnięcia kwestii: rodzaju dokumentów niezbędnych do zastosowania procedury uproszczonej rozliczenia wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych oraz możliwości zastosowania ww. procedury, w sytuacji skorygowania notą korygującą adnotacji, o której mowa w art. 136 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), dokonano w interpretacjach indywidualnych odpowiednio nr ITPP2/443-915b/09/RS oraz ITPP2/443-915c/09/RS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.