ITPP2/443-914a/09/AK - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu udzielenia premii pieniężnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2009 r. (data wpływu 30 października 2009 r.), uzupełnionym w dniu 18 stycznia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia składników majątku wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 18 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia składników majątku wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 28 września 2009 r. zawarła Pani wraz z mężem, z którym pozostaje w ustawowej wspólności majątkowej, w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży praw własności lokali stanowiących odrębne nieruchomości wraz z udziałami w nieruchomościach wspólnych, samochodów, mebli i urządzeń oraz receptur, kontaktów handlowych, rynku zbytu, zobowiązań, wierzytelności i należności, które służyły prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów piekarniczych i innych artykułów spożywczych. Wszystkie składniki majątku stanowiły współwłasność małżeńską, były jednak wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej wyłącznie przez Panią. Sprzedaż objęła wszystkie składniki związane z działalnością piekarni-ciastkarni. Pozostałe w posiadaniu Pani i męża składniki majątku nie były związane z działalnością piekarni-ciastkarni. Z chwilą sprzedaży zaprzestała Pani prowadzenia działalności w ww. zakresie, ograniczając się jako przedsiębiorca do świadczenia usług wynajmu pozostałych po sprzedaży składników majątku oraz do uruchomienia nowego rodzaju działalności, tj. usług krawieckich. Nabywca przejął także pracowników zatrudnianych przez Panią do dnia sprzedaży ww. zespołu składników. Dokonał on nabycia z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji piekarniczej i handlu.

Oprócz działalności związanej z piekarnią-ciastkarnią prowadziła Pani również działalność w zakresie najmu i dzierżawy. Prowadzona dokumentacja pozwalała na wyodrębnienie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z najmem i dzierżawą, a zatem zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane były w ten sposób, ze możliwe było przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zbywanej części przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt, że sprzedającymi byli oboje małżonkowie pozostał bez wpływu na ustalenie praw i obowiązków wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem sprzedaż dotyczyła majątku wspólnego małżonków, jednak wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej wyłącznie przez jednego z nich będącego podatnikiem VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, zespół składników będących przedmiotem transakcji, wymienionych w opisie stanu faktycznego, stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotem sprzedaży był bowiem kompletny zespół składników materialnych (nieruchomości, środki transportu, maszyny i urządzenia, meble, wyposażenie) i niematerialnych (receptury, kontakty handlowe, rynek zbytu, zobowiązania, wierzytelności i należności) pozwalający nabywcy na prowadzenie przez niego działalności gospodarczej polegającej na produkcji piekarniczej, dystrybucji własnych wyrobów oraz handlu artykułami spożywczymi w formie samodzielnego, niezależnego przedsiębiorstwa realizującego te zadania. Sprzedawca zbył na rzecz nabywcy kompletne, funkcjonujące na rynku przedsiębiorstwo, wyłączając z transakcji tylko niektóre składniki majątku i to wyłącznie te, które nie były nabywcy niezbędne do produkcji piekarniczej i handlu.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż zespołu wymienionych składników materialnych i niematerialnych stanowiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem do tej transakcji nie miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 6 cyt. ustawy, z zakresu opodatkowania wyłączono pewne określone czynności. Do czynności tych - z uwagi na treść pkt 1 powołanego przepisu - należą transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów", w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli łącznie spełnione są następujące przesłanki:

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż zawarła Pani wraz z mężem, z którym pozostaje w ustawowej wspólności majątkowej, w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży praw własności lokali stanowiących odrębne nieruchomości wraz z udziałami w nieruchomościach wspólnych, samochodów, mebli i urządzeń oraz receptur, kontaktów handlowych, rynku zbytu, zobowiązań, wierzytelności i należności, które służyły prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów piekarniczych i innych artykułów spożywczych. Wszystkie składniki majątku stanowiły współwłasność małżeńską, były jednak wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej wyłącznie przez Panią. Sprzedaż objęła wszystkie składniki związane z działalnością piekarni-ciastkarni. Pozostałe w posiadaniu Pani i męża składniki majątku nie były związane z działalnością piekarni-ciastkarni. Z chwilą sprzedaży zaprzestała Pani prowadzenia działalności w ww. zakresie, ograniczając się jako przedsiębiorca do świadczenia usług wynajmu pozostałych po sprzedaży składników majątku oraz do uruchomienia nowego rodzaju działalności, tj. usług krawieckich. Nabywca przejął także pracowników zatrudnianych przez Panią do dnia sprzedaży ww. zespołu składników. Dokonał on nabycia z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji piekarniczej i handlu.

Oprócz działalności związanej z piekarnią-ciastkarnią prowadziła Pani również działalność w zakresie najmu i dzierżawy. Prowadzona dokumentacja pozwalała na wyodrębnienie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z najmem i dzierżawą, a zatem zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane były w ten sposób, ze możliwe było przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zbywanej części przedsiębiorstwa.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że ww. zespół składników wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej, wydzielony organizacyjnie i finansowo z całości przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, jako samodzielnie funkcjonujący na rynku, spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym jego zbycie, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, będzie podlegać wyłączeniu z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, przy czy bez wpływu na ustalenie praw i obowiązków w zakresie podatku od towarów i usług ma fakt, iż stroną umowy sprzedaży była Pani wraz z mężem, z którym pozostaje w ustawowej wspólności majątkowej.

Końcowo wskazać należy, iż kwestia dotycząca obowiązku dokonania korekty odliczonego uprzednio podatku naliczonego przez zbywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa, rozstrzygnięta została w interpretacji Nr ITPP2/443-914b/09/AK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.