ITPP2/443-913/09/PS - Prawo spółki do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem samochodu ciężarowego o ładowności przekraczającej 500 kg, pomimo braku zaświadczenia okręgowej stacji kontroli pojazdów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2009 r. (data wpływu 30 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 500 kg - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 października 2009 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 500 kg.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane. Na potrzeby działalności gospodarczej zakupił Pan w dniu 25 września 2009 r. samochód, który zgodnie z dowodem rejestracyjnym jest pojazdem ciężarowym o ładowności 654 kg. Zgodnie z posiadanym przez Pana wyciągiem ze świadectwa homologacji, pojazd klasyfikowany jest jako:

Nie uzyskał Pan z okręgowej stacji kontroli pojazdów zaświadczenia o przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, ponieważ pojazd ten nie spełnia wymogów określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na posiadany wyciąg ze świadectwa homologacji, z którego jednoznacznie wynika, że jest to samochód ciężarowy o ładowności powyżej 500 kg, odliczył Pan 100% podatku naliczonego z tytułu jego zakupu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca mógł odliczyć 100% podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu pojazdu, mimo że nie dysponuje zaświadczeniem z okręgowej stacji kontroli pojazdów, a jedynie wyciągiem ze świadectwa homologacji...

Zdaniem Wnioskodawcy, odliczenie 100% podatku naliczonego wykazanego na fakturze zakupu jest prawidłowe. Wprawdzie obowiązujące przepisy art. 86 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wymagają do pełnego odliczenia podatku, posiadania zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów, którego nie posiada, jednak dysponuje wyciągiem ze świadectwa homologacji, z którego jednoznacznie wynika, że pojazd jest samochodem ciężarowym o ładowności 654 kg. Wskazał Pan, iż nie jest istotne, że samochód sklasyfikowany jest jako wielozadaniowy. Podniósł Pan, że odliczył podatek wykazany na fakturze zakupu pojazdu w 100% na podstawie przepisów ww. ustawy obowiązujących od dnia 1 maja 2004 r., które umożliwiają odliczenie podatku w całości w odniesieniu do samochodów, których ładowność jest wyższa niż określona wg wzoru i posiadają homologację producenta, z której wynika dopuszczalna ładowność i ilość miejsc (art. 86 ust. 3 i 5).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

Z brzmienia art. 86 ust. 3 cytowanej ustawy wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6.000 zł, z wyłączeniem pewnych kategorii pojazdów określonych przez ust. 4 tego artykułu.

Zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 1-7, ust. 3 tego artykułu nie dotyczy:

W myśl ust. 5 ww. artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r. przepis art. 86 ust. 3 stanowił, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

DŁ= 357kg + n x 68kg, gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

Przepis ust. 3 nie dotyczy:

(art. 86 ust. 4 w brzmieniu obowiązującym w ww. okresie),

Jednocześnie ust. 5 ww. artykułu, w brzmieniu obowiązującym w ww. okresie, stanowił, iż dopuszczalna ładowność oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt 2, obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Jednocześnie zgodnie z przepisem § 10 ust. 3, obowiązującego do ww. daty rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.), podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

W momencie przystąpienia Polski do Unii Europejskiej podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej była VI Dyrektywa Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145 z późn. zm.). Obecnie Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w momencie wejścia w życie niniejszej Dyrektywy. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabywanych samochodów. Na gruncie prawa Unii Europejskiej istnieje zatem możliwość stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy formułuje zasadę "standstill" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "standstill" ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Treści przepisów obowiązujących zarówno przed dniem 1 maja 2004 r., jak i przepisów obowiązujących po tej dacie wskazuje, iż pod warunkiem spełnienia przez zakupiony samochód wymagań, o których mowa w art. 86 ust. 4 i ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w obowiązującym brzmieniu, a w przypadku niespełnienia tych warunków, posiadania odpowiedniego świadectwa homologacji wskazującego, iż nie jest to samochód osobowy, a jego dopuszczalna ładowność przekracza 500 kg, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy zakupie samochodu, o którym mowa we wniosku, bez konieczności przeprowadzania dodatkowego badania technicznego potwierdzonego wpisem w dowodzie rejestracyjnym, jeżeli dokonany zakup ma związek wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i nie wystąpiły przesłanki wykluczające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2009 r. Wnioskodawca nabył samochód, który zgodnie z posiadanym przez niego wyciągiem ze świadectwa homologacji jest samochodem ciężarowym o ładowności powyżej 654 kg. Z uwagi na powyższe, dokonał odliczenia podatku naliczonego na podstawie przepisów art. 86 ust. 3 (tzw. wzór Lisaka) i ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązujących od dnia 1 maja 2004 r.

Wskazać należy, że przepisy te nie będą miały zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż samochód został nabyty we wrześniu 2009 r., natomiast nowelizacja tych przepisów weszła w życie z dniem 22 sierpnia 2005 r.

Mimo, że końcowy wniosek Strony w zakresie przysługującego prawa do odliczenia podatku naliczonego w przedmiotowej sprawie jest prawidłowy, z uwagi na powołanie błędnej podstawy prawnej uzasadniającej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.