ITPP2/443-903a/09/AF - Prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu ciężarowego o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2009 r. (data wpływu 29 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu ciężarowego o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg - jest prawidłowe.

W dniu 29 października 2009 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu ciężarowego o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny

Jest Pan zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność opodatkowaną tym podatkiem. Przedmiotem tej działalności jest sprzedaż komputerów i urządzeń peryferyjnych.

W dniu 14 września 2009 r. zakupił Pan samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej 2.130 kg i dopuszczalnej ładowności 562 kg. Dostawca przedmiotowego pojazdu wydał w dniu nabycia fakturę VAT oraz wyciąg ze świadectwa homologacji potwierdzające, że pojazd odpowiada typowi opisanemu w świadectwie homologacji PL*4243*00. Na podstawie tych dokumentów Starosta Powiatowy wydał pozwolenie czasowe, w którym określono rodzaj pojazdu: samochód ciężarowy. Pojazd ten nie jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, nie jest konstrukcyjne przystosowany do przewozu co najmniej 10 osób, a nabywca nie posiada zaświadczenia wydanego przez okręgową stację pojazdów o spełnieniu wymogów, o których mowa w art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

Czy w oparciu o interpretację ogólną nr PT3/812/4/15/CZE/09/185 Ministra Finansów w związku z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r., kwotę podatku naliczonego stanowi 100% kwoty określonej w fakturze otrzymanej w 2009 r. z tytułu nabycia opisanego samochodu ciężarowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o interpretację ogólną Ministra Finansów nr PT3/812/4/15/CZE/09/185 oraz orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r., przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o 100 % kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu przedmiotowego pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 3, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, z zapisów ust. 4 powołanego artykułu wynika, iż przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

W myśl art. 86 ust. 5 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ=357kg + n x 68kg

gdzie

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

Jednocześnie ust. 5 ww. artykułu ustawy regulował, iż dopuszczalna ładowność oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) przepis ograniczający prawo do odliczenia, w związku z nabyciem samochodów brzmiał następująco:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odsprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 25 ust. 1 pkt 2).

Stosownie do treści § 10 ust. 3, rozporządzania (obowiązującego do dnia 30 kwietnia 2004 r.), tj. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.), podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006.347.1 z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. Urz. UE. L 1977.145.1 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że z uwagi na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Z treści złożonego wniosku wynika, że nabył Pan samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej 2.130 kg i dopuszczalnej ładowności 562 kg. Dostawca przedmiotowego pojazdu wydał w dniu nabycia fakturę VAT oraz wyciąg ze świadectwa homologacji potwierdzające, że pojazd odpowiada typowi opisanemu w świadectwie homologacji PL*4243*00. Na podstawie tych dokumentów Starosta Powiatowy wydał pozwolenie czasowe, w którym określono rodzaj pojazdu: samochód ciężarowy. Pojazd ten nie jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, nie jest konstrukcyjne przystosowany do przewozu co najmniej 10 osób, a nabywca nie posiada zaświadczenia wydanego przez okręgową stację pojazdów o spełnieniu wymogów, o których mowa w art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza treści przepisów obowiązujących zarówno przed dniem 1 maja 2004 r., jak i przepisów obowiązujących po tej dacie wskazuje, iż pod warunkiem spełnienia przez zakupiony samochód wymagań, o których mowa w art. 86 ust. 4 i art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w obowiązującym brzmieniu, a w przypadku niespełnienia tych warunków, posiadania odpowiedniego świadectwa homologacji wskazującego, iż nie jest to samochód osobowy, a jego dopuszczalna ładowność przekracza 500 kg, przysługuje Panu prawo do obniżenia podatku należnego o pełny podatek naliczony zawarty w fakturze dokumentującej zakup przedmiotowego samochodu, przy założeniu, iż będzie on wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych i nie zachodzą przesłanki wykluczające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Końcowo informuje się, że kwestia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia oleju napędowego wykorzystywanego do napędu przedmiotowego pojazdu, została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443-903b/09/AF.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zderzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.