ITPP2/443-90/11/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2011 r. (data wpływu 20 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 22 marca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uiszczenia podatku z tytułu nabycia od kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych dostępu do systemu (...) - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 22 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uiszczenia podatku z tytułu nabycia od kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych dostępu do systemu (...).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Biblioteka jest jednostką oświatową, dla której organem założycielskim jest Marszałek Województwa. Jest jednostką budżetową, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Celem Biblioteki jest zaspokajanie potrzeb czytelniczych i informacyjnych kształcących się i doskonalących kwalifikacje zawodowe nauczycieli, studentów, słuchaczy zakładów kształcenia nauczycieli oraz innych osób zainteresowanych szeroko pojętą edukacją. Dla poszerzania i usprawnienia dostępności do zasobów bibliotecznych, w 2010 r. zakupiono dostęp do systemu (...) finansowany ze środków unijnych.

Dowodem potwierdzającym tę transakcję jest faktura wystawiona na Bibliotekę przez dostawcę będącego przedsiębiorcą z USA. Faktura obejmuje przedmiot transakcji, wartość ogólną transakcji wyrażoną w kwocie bez określenia podatku od towarów i usług. Dostawca dostarczył dokument poświadczający, że nie jest podatnikiem VAT.

(...) jest profesjonalnym, w pełni zintegrowanym systemem biblioteczno-edukacyjnym, który obejmuje całość procesów zachodzących w bibliotece, począwszy od gromadzenia, poprzez opracowanie zbiorów (tworzenie informacji o zasobach edukacyjnych) do ich udostępniania. Internetowy interfejs oferuje czytelnikowi rozbudowane narzędzia do przeszukiwania katalogów, a także umożliwia mu wgląd we własne konto i dokonanie w nim pewnych operacji (składanie zamówień, rezerwacji oraz prolongaty wypożyczonych zbiorów Biblioteki). Program jest nowoczesnym narzędziem używanym miedzy innymi w bibliotekach szkół wyższych dającym pracownikom oświaty możliwość dotarcia do edukacyjnych zasobów Biblioteki i 13 filii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu tej transakcji Biblioteka obowiązana jest do rozpoznania importu usług i zapłaty podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawca określił prawidłowo wartość transakcji w przedłożonej fakturze i jest ona ostateczna. Skoro dostawca od razu nie wykazał w swojej fakturze podatku od towarów i usług, to zapewne miał ku temu podstawy i nie będzie się go domagał w przyszłości, kiedy projekt zostanie zamknięty i rozliczony a po stronie Biblioteki nie wystąpi obowiązek rozpoznania importu usług i zapłaty podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W związku z faktem, iż - jak wynika z treści wniosku - przedmiotem zapytania są okoliczności mające miejsce w 2010 r., niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o stan prawny obowiązujący w tym okresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na podstawie ust. 3 powyższego artykułu, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z uwagi na fakt, że usługi elektroniczne nie zostały sklasyfikowane w klasyfikacjach statystycznych stwierdzić należy, iż uznanie czynności jako usługi elektronicznej zależy głównie od charakteru świadczenia.

W myśl przepisu art. 2 pkt 26 ustawy, przez usługi elektroniczne rozumie się usługi, o których mowa w art. 11 rozporządzenia nr 1777/2005, z uwzględnieniem art. 12 tego rozporządzenia.

Na mocy art. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 288/1), do usług świadczonych drogą elektroniczną, o których mowa w art. 9 ust. 2 lit. e tiret dwunaste i załączniku L dyrektywy 77/388/EWG, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie jest zautomatyzowane i które wymagają niewielkiego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Stosownie do art. 11 ust. 2 rozporządzenia, usługami wchodzącymi w zakres ust. 1 są następujące usługi, w szczególności jeśli świadczone są przez Internet lub sieć elektroniczną:

Natomiast art. 12 rozporządzenia zawiera katalog usług, które nie są zaliczane do usług elektronicznych:

Jak z powyższego wynika, warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest to, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten jednak nie jest wystarczający do uznania usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych wyżej przepisów. Istotne jest wystąpienie następujących cech świadczonych usług:

* realizacja za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,

* świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki,

* ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Dopiero łączne spełnienie powyższych warunków pozwala na zaklasyfikowanie usługi jako usługi elektronicznej.

Ponadto usługi te nie mogą być objęte wyłączeniami zawartymi w art. 12 ww. rozporządzenia.

Dla prawidłowego rozliczenia podatku z tytułu świadczenia usług, niezbędne jest ustalenie miejsca ich świadczenia bowiem od niego uzależnione jest miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

Jest to bezpośrednia implementacja do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zmian wprowadzonych Dyrektywą Rady Europy nr 2008/8/WE z dnia 12 lutego 2008 r. zmieniającą Dyrektywę 2006/112/WE w zakresie miejsca świadczenia usług.

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

W odniesieniu do niektórych rodzajów usług ustawodawca ustanowił inne, niż wynikające z ww. przepisu zasady ustalenia miejsca świadczenia.

W myśl art. 28k powołanej ustawy, miejscem świadczenia usług elektronicznych świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu na terytorium Wspólnoty, przez podatnika, który posiada siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności, z którego świadczy te usługi, poza terytorium Wspólnoty, a w przypadku braku takiej siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, posiada zwykłe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zwykłego pobytu poza terytorium Wspólnoty, jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu.

Przez import usług - w myśl art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług - rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień zawartych w ust. 2 powyższego artykułu, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

W oparciu o ust. 3 powyższego artykułu, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu wskazać należy na uregulowania Rozdziału 6 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L. 347 z późn. zm.) normujące procedurę szczególną dotyczącą podatników niemających siedziby, którzy świadczą usługi drogą elektroniczną na rzecz osób niebędących podatnikami

Zgodnie z art. 359 ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zezwalają każdemu podatnikowi niemającemu siedziby świadczącemu usługi elektroniczne na rzecz osoby niebędącej podatnikiem mającej siedzibę albo stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu w państwie członkowskim, na stosowanie niniejszej procedury szczególnej. Niniejsza procedura ma zastosowanie do wszystkich usług elektronicznych świadczonych we Wspólnocie.

"Podatnik niemający siedziby" oznacza - zgodnie z art. 358 ust. 1 Dyrektywy - podatnika, który nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Wspólnoty i w stosunku do którego nie jest wymagana inna identyfikacja do celów podatkowych zgodnie z art. 214.

W oparciu o art. 360 ww. Dyrektywy, podatnik niemający siedziby zgłasza państwu członkowskiemu identyfikacji rozpoczęcie lub zakończenie prowadzenia działalności jako podatnika lub zmianę tej działalności w takim stopniu, że nie spełnia on już warunków niezbędnych do stosowania niniejszej procedury szczególnej. Podatnik przekazuje taką informację drogą elektroniczną.

Z kolei art. 367 powołanej Dyrektywy stanowi, że podatnik niemający siedziby dokonuje płatności VAT w chwili składania deklaracji VAT. Płatności dokonuje się na rachunek bankowy prowadzony w euro wskazany przez państwo członkowskie identyfikacji. Państwa członkowskie, które nie przyjęły euro, mogą wymagać, aby płatności były dokonywane na rachunek bankowy prowadzony w ich własnej walucie.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Biblioteka nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Dla poszerzania i usprawnienia dostępności do zasobów bibliotecznych, w 2010 r. zakupiła od kontrahenta ze Stanów Zjednoczonych, dostęp do systemu (...) finansowany ze środków unijnych. Jest to profesjonalny, w pełni zintegrowany systemem biblioteczno-edukacyjny, który obejmuje całość procesów zachodzących w bibliotece, począwszy od gromadzenia, poprzez opracowanie zbiorów (tworzenie informacji o zasobach edukacyjnych) do ich udostępniania. Internetowy interfejs oferuje czytelnikowi rozbudowane narzędzia do przeszukiwania katalogów, a także umożliwia mu wgląd we własne konto i dokonanie w nim pewnych operacji (składanie zamówień, rezerwacji oraz prolongaty wypożyczonych zbiorów Biblioteki). Program jest nowoczesnym narzędziem używanym miedzy innymi w bibliotekach szkół wyższych dającym pracownikom oświaty możliwość dotarcia do edukacyjnych zasobów Biblioteki i 13 filii.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje w zakresie usług elektronicznych należy stwierdzić, że uzyskanie dostępu do internetowego systemu bibliotecznego, jest nabyciem usługi elektronicznej, o której mowa w art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na fakt, iż ww. usługa jest świadczona przez podmiot spoza Wspólnoty, tj. USA, a Biblioteka nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy, miejscem jej świadczenia i opodatkowania - zgodnie z art. 28k ustawy - jest terytorium Polski, tj. miejsce, gdzie Biblioteka jako usługobiorca posiada siedzibę. W związku z tym, iż z treści wniosku wynika, iż Biblioteka nie prowadzi działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, nie znajdzie zastosowania przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zatem należy stwierdzić, że Biblioteka jako jednostka nieprowadząca działalności gospodarczej, nie ma obowiązku naliczenia i zapłacenia podatku z tytułu nabycia usług uzyskania dostępu do internetowego systemu bibliotecznego od podmiotu z USA.

Końcowo stwierdzić należy, iż z uwagi na zagwarantowaną przepisami prawa cywilnego swobodę formułowania umów, ustawodawca co do zasady nie ingeruje w sposób regulowania należności ciążących na stronach transakcji, w tym kwestie dotyczące ich wysokości. Z tego względu przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia ewentualnego żądania w przyszłości przez podmiot ze Stanów Zjednoczonych zapłaty na jego rzecz jakichkolwiek kwot, w tym odpowiadających wysokością należnemu podatkowi od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.