ITPP2/443-898/09/MD - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży samochodów osobowych nabytych uprzednio dla potrzeb własnych z zamiarem ich późniejszego zbycia.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.), uzupełnionym w dniach 30 listopada 2009 r. oraz 18 stycznia 2010 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży ruchomości (samochodów) za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów regulujących ten podatek, a w konsekwencji opodatkowania ich sprzedaży - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 października 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 30 listopada 2009 r. oraz 18 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży ruchomości (samochodów) za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów regulujących ten podatek, a w konsekwencji opodatkowania ich sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniach, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Ma Pan zamiar nabyć dla swoich prywatnych potrzeb oraz potrzeb swojej rodziny pięć samochodów osobowych, uszkodzonych we Francji. Nabycia dokona Pan w firmie recyklingowej, będącej eksporterem uszkodzonych aut. Firma ta wystawi na Pana imię i nazwisko fakturę zakupu oraz "imienny dowód rejestracyjny". "Dowozu" przedmiotowych samochodów na terytorium kraju dokona (własną autolawetą) osoba "prywatna" z Francji, za co otrzyma od Pana stosowną zapłatę. Samochody zostaną naprawione, polakierowane i po przeglądzie technicznym zarejestrowane na Pana nazwisko. Wskazał Pan, że nie prowadzi "żadnej działalności handlowej, ani gospodarczej". Od momentu zakupu samochody będą użytkowane co najmniej 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca w którym nastąpiło nabycie, czyli zakupu wg faktury wystawionej we Francji. Wskazał Pan, iż dawno temu sprzedał pięć samochodów, które po zakupie użytkował jeden miesiąc.

W uzupełnieniu z dnia 27 listopada 2009 r. zawarł Pan stwierdzenie: "(...) zapłaciłem tylko i wyłącznie 40 zł za owo zdarzenie przyszłe, które zresztą miało miejsce w rzeczywistości (...)".

Jednak w kolejnym uzupełnieniu, które wpłynęło w dniu 18 stycznia 2010 r. potwierdził Pan, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, a powyższe stwierdzenie miało wyraźnie zaakcentować, iż sprzedaż samochodów prywatnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W zakresie zdarzenia przyszłego - tytułem przykładu - przyjął Pan, że samochody zakupi 31 października 2009 r., a po dniu 2 maja 2010 r. sprzeda je osobom fizycznym lub prawnym, na podstawie umów kupna-sprzedaży, ze względu na zamiar nabycia innych samochodów o mniejszym przebiegu, z lepszym wyposażeniem oraz "młodszym rocznikiem wyprodukowania", niż samochody nabyte uprzednio. Ich sprzedaż może być również podyktowna chęcią nabycia samochodów bardziej nowoczesnych, z modną karoserią, bardziej ekologicznych i zużywających dużo mniej paliwa, niż zakupione dotychczas na Pana potrzeby. Ocenia Pan potrzeby swoje oraz rodziny na co najmniej pięć samochodów i zaznacza, że stać Pana na zakup i użytkowanie pięciu samochodów jednocześnie, tak jak jest to praktykowane np. w Niemczech, Francji, Danii, etc.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy taka sprzedaż majątku osobistego, tj. owych pięciu samochodów, będzie działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) i czy taka sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany powyżej zakup samochodów dokonany dla prywatnych celów, nie ma charakteru handlowego, nie jest profesjonalnym obrotem gospodarczym, realizowanym w sposób zorganizowany - a co za tym idzie - realizowanym w sposób stały i ciągły. W Jego opinii, gdy dokona jako osoba fizyczna, dostaw samochodów ze swojego majątku prywatnego, czynności te nie będą miały charakteru handlowego. Podniósł, że towary (samochody) będące przedmiotem dostawy nie zostały nabyte w celu ich dalszej odsprzedaży, czyli w celu ich zbycia, zatem czynności takie nie będą uznane za działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca zaznaczył, że aby dostawa towarów (samochodów) w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, podlegała opodatkowaniu, musi być dokonana przez podatnika tego podatku, w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, a towary (samochody) muszą wchodzić w skład majątku firmy handlującej samochodami. Wskazał, że takiej firmy nie posiada, wobec czego uznaje, że nie będzie musiał płacić podatku od towarów i usług. Na poparcie swojego stanowiska odwołał się do orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, stwierdzając, że wyrok ETS w sprawie C-291/92 oraz orzeczenie NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/2007 "biorą w obronę" osoby uznane przez organy podatkowe, za prowadzące działalność gospodarczą, gdy dokonują zbycia rzeczy ruchomych z majątku osobistego, nie przeznaczonego przez nich do majątku firmy, czyli gdy nie prowadzą działalności gospodarczej, a nawet gdy ją prowadzą zostają uznane za przedsiębiorców i naczelnicy urzędów skarbowych każą płacić tym osobom podatek od towarów i usług od działalności firmy, której w rzeczywistości nie posiadają. Wskazał, że ETS i NSA w ww. orzeczeniach uznały, iż taka sprzedaż nie ma cech, ani znamion działalności handlowej.

Ponadto, odwołując się do opinii doktryny Wnioskodawca zacytował fragment pozycji J. Zubrzycki, "Leksykon VAT" 2006 r., tom I, Wrocław 2006, str. 349-350: "sprzedaż nawet kilkakrotna przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, która nie jest związana z działalnością gospodarczą oraz przedmioty te nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu. Czynności podlegające opodatkowaniu wykonane przez podmiot występujący w charakterze podatnika pozostają poza zakresem opodatkowania".

Wskazał, że podobne stanowisko zajął Drugi Urząd Skarbowy w Opolu w postanowieniu z dnia 2 lutego 2007 r., nr PP/443-39-2/ET/07.

Konkludując uznał, iż powyższe stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzeń przyszłych, nie powinno budzić zastrzeżeń co do meritum z punktu widzenia naczelników urzędów skarbowych oraz dyrektorów izb skarbowych, bowiem opiera się na prawie materialnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

W świetle ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe regulacje winny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, czy działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika tego podatku. Ponadto należy zauważyć, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym, w tym przede wszystkim podmioty zajmujące się handlem.

Przez handel należy z kolei rozumieć dokonywanie zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. W ten sposób opodatkowaniu podlega czynność wykonana chociażby jednorazowo, jednak spełniająca kryteria zaliczenia jej do tak rozumianego pojęcia handel, czyli zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jej kontynuacji w tej formie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że zamierza Pan nabyć na potrzeby swoje oraz swojej rodziny, w innym państwie członkowskim Wspólnoty (Francja), pięć uszkodzonych samochodów osobowych. Zostaną one naprawione, polakierowane i po przeglądzie technicznym zarejestrowane na Pana nazwisko. Będą użytkowane co najmniej 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca w którym nastąpiło nabycie. Po tym okresie zamierza je Pan sprzedać osobom fizycznym lub prawnym na podstawie umów kupna-sprzedaży, ze względu na zamiar nabycia innych samochodów o mniejszym przebiegu, z lepszym wyposażeniem, itp. Zaznacza Pan, że stać Pana na zakup i użytkowanie pięciu samochodów jednocześnie, tak jak jest to praktykowane w innych krajach europejskich. Ponadto wskazał Pan, iż w przeszłości dokonał sprzedaży pięciu samochodów, które użytkował jeden miesiąc.

Na tym tle powziął Pan wątpliwość dotyczącą uznania sprzedaży ww. samochodów za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów regulujących ten podatek, a w konsekwencji opodatkowania ich sprzedaży.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w tym przede wszystkim treść art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, należy stwierdzić, iż okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że zakup pięciu samochodów, których sprzedaż - po upływie co najmniej 6-miesięcznego okresu użytkowania - przewiduje Pan jeszcze przed ich zakupem, będzie dokonany w celach zarobkowych. Przy czym wszelkie opisane w zdarzeniu przyszłym okoliczności zakupu, a następnie sprzedaży tych pojazdów nie pozwalają przypisać Panu działania polegającego na odpłatnym wyzbywaniu się majątku prywatnego.

Zatem dostawa ww. samochodów, które zostaną nabyte w celach zarobkowych (zamiar sprzedaży ujawniony zostaje już w momencie nabycia), będzie przejawem prowadzenia przez Pana działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, w związku z tymi transakcjami wystąpi Pan w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co będzie się wiązało z koniecznością opodatkowania tych dostaw.

Tak więc, wbrew opinii przedstawionej we wniosku, istnieją przesłanki (w tym dokonywanie sprzedaży pojazdów w przeszłości) implikujące uznanie Pana za podatnika podatku od towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie handlu samochodami.

Należy wskazać, iż na powyższą kwalifikację prawnopodatkową przedstawionego zdarzenia przyszłego nie ma wpływu, to czy dokonał Pan zgłoszenia prowadzonej działalności gospodarczej we właściwych urzędach.

Odnosząc się do powołanego przez Pana orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 Finanzamt Uelzen vs. Dieter Armbrecht należy wskazać, iż teza tego wyroku sprowadza się do uznania, że jeżeli dany podmiot sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością (na potrzeby osobiste), nie występuje w tej transakcji jako podatnik. Sprzedaż taka nie jest opodatkowana, nawet gdy sprzedawca dla celów działalności gospodarczej jest zarejestrowany jako podatnik od wartości dodanej. Musi jednak w całym okresie posiadania nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania jej części w ramach majątku osobistego. Z powyższego wynika zatem, iż orzeczenie to zapadło na gruncie odmiennego stanu faktycznego, niż przedstawione przez Pana zdarzenie przyszłe. Należy bowiem podkreślić, że powyższe rozstrzygnięcie dotyczyło sprzedaży nieruchomości, która częściowo była wykorzystywana do działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy zauważyć, że Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego na terytorium RP. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa - w tym wyroku powołanego przez Wnioskodawcę - jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane.

Natomiast interpretacje indywidualne, jako forma rozstrzygnięć prawnopodatkowych wprowadzone do krajowego porządku prawnego z dniem 1 lipca 2007 r., jak również postanowienia lub decyzje w zakresie interpretacji przepisów prawa podatkowego, wydawane w stanie prawnym obowiązującym przed tym dniem, mają charakter aktów administracyjnych adresowanych do konkretnego podmiotu. Tak więc tezy interpretacji nr PP/443-39-2/ET/07, z racji indywidualnego charakteru, wyrażającego się ograniczeniem jej zakresu podmiotowego do praw lub obowiązków podatkowych zainteresowanego, zostały wywiedzione tylko i wyłącznie z indywidualnego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.

Końcowo informuje się, iż tut. organ nie rozstrzygał kwestii możliwości skorzystania z ewentualnego zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń