ITPP2/443-878/14/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie okresu, za który przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokumentu celnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie okresu, za który przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokumentu celnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, prowadzi na terytorium kraju działalność produkcyjną podlegającą opodatkowaniu VAT, na potrzeby której dokonuje importu materiałów. Import towarów, których dotyczy wniosek, dokonywany jest przez Spółkę w ramach współpracy ze stosownymi agencjami celnymi, spedytorami, przewoźnikami (dla uproszczenia dalej określanych łącznie jako: agencje celne) i jest rozliczany, zależnie od konkretnej sytuacji, według zasad wynikających z art. 33 lub 33a ustawy o VAT.

W latach 2012 i 2013 Spółka dokonała importu towarów w ramach procedury wynikającej z art. 33 ustawy o VAT korzystając przy tym z pomocy agencji celnych upoważnionych do działania w charakterze:

Agencje celne działając w imieniu Spółki uregulowały należności celne, w tym VAT, a Spółka zwróciła te należności agencjom celnym.

Co istotne, Spółka nie otrzymała od agencji celnych, przy okazji rozliczania transakcji, dokumentów celnych potwierdzających dokonanie importu towarów, które to dokumenty celne stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego przez Spółkę. Powyższe wynikało z faktu, iż w latach 2012-2013 Spółka w dalszym ciągu była w okresie faktycznej organizacji swojej działalności gospodarczej, i brak przedmiotowych dokumentów nie został w porę odnotowany przez pracowników.

W efekcie, pomimo zapłacenia podatku należnego z tytułu importu towarów, Spółka nie odliczyła (wobec braku dokumentów celnych) podatku naliczonego z tytułu tego importu.

W 2014 r. Spółka zwróciła się do agencji celnych o przekazanie jej przedmiotowych dokumentów. W efekcie powyższych działań, w marcu 2014 r. otrzymała od agencji celnych brakujące dokumenty celne potwierdzające import towarów w latach 2012-2013.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, w związku z otrzymaniem w marcu 2014 r. od agencji celnych dokumentów celnych potwierdzających import towarów w latach 2012-2013, miała prawo do odliczenia podatku w rozliczeniu za marzec 2014 r. lub w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z otrzymaniem w marcu 2014 r. od agencji celnych dokumentów celnych potwierdzających import towarów w 2012 r. i 2013 r. miał prawo do odliczenia podatku w marcu 2014 r., lub w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednocześnie art. 86 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje, że kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów kwota podatku wynikającego z otrzymanego dokumentu celnego.

Regulacje na gruncie VAT określają zatem, że warunkiem niezbędnym dla uzyskania prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek nabytych lub importowanych towarów i usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi VAT. Natomiast odliczeniu podlega podatek w takim zakresie, w jakim nabyte lub importowane towary i usługi służą wykonywanej działalności opodatkowanej VAT.

Ponadto, art. 86 ust. 10 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. określa, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Dodatkowo ustawodawca w art. 86 ust. 10b pkt 1 zastrzegł, że prawo do odliczenia podatku powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jednocześnie ustawodawca w art. 86 ust. 11 ustawy o VAT podkreślił, że w przypadku, gdy podatnik nie dokonał obniżenia podatku w okresie, w którym spełnione zostały wyszczególnione powyżej warunki, może on obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Analizując powyższe, istotne dla określenia momentu, w którym podatnik uzyskuje prawo do odliczenia VAT z tytułu importu towarów jest łączne spełnienie dwóch warunków:

* powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów,

* otrzymanie przez podatnika dokumentów celnych

Prawo do odliczenia VAT powstaje więc w okresie, w którym spełnione zostaną oba warunki, ponadto podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego w jednym z dwóch kolejnych okresów.

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje, na podstawie art. 19a ust. 9 ustawy o VAT, z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem wyjątków przedstawionych w art. 19a ust. 10 i 11 ustawy o VAT.

Natomiast w zakresie określenia momentu otrzymania dokumentu celnego przez Spółkę należy odwołać się do definicji słownikowej wynikającej ze Słownika Języka Polskiego, zgodnie z którym przez słowo "otrzymać" należy rozumieć:

* zostać odbiorcą czegoś; dostać coś;

* uzyskać, osiągnąć coś;

* wyprodukować coś z czegoś.

Natomiast zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN "otrzymać" oznacza:

* dostać coś w darze,

* dostać coś, co się należy, na co się zasługuje lub do czego się dąży,

* stać się odbiorcą jakiegoś polecenia,

* uzyskać coś z czegoś.

Przenosząc powyższe definicje na grunt regulacji w zakresie momentu uzyskania prawa do odliczenia podatku naliczonego, określenie "podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny" zawarte w art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT wiąże się z fizycznym posiadaniem właściwych dokumentów. W konsekwencji, nie posiadając dokumentów celnych, podatnik nie miałby prawa do odliczenia podatku z tytułu dokonanego importu towarów.

W związku ze wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej 1 maja 2004 r., na gruncie prawa celnego obowiązuje Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992 r. ustanawiające Wewnątrzwspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U.UE.L z dnia 19 października 1992 r., dalej: "WKC").

Zgodnie z art. 5 WKC, każda osoba ma prawo do działania przez przedstawiciela reprezentującego ją przed organami celnymi celem dokonania wszelkich czynności i formalności przewidzianych w przepisach prawa celnego. Przedstawicielstwo może być:

* bezpośrednie, w tym przypadku przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub

* pośrednie, w tym przypadku przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

Ponadto krajowe regulacje celne wynikające z przepisów ustawy z 19 marca 2004 r. Prawo celne (dalej: "prawo celne") w art. 75 określają, że pełnomocnikiem może być każda osoba wyszczególniona w art. 4 pkt 1 WKC, w szczególności agencja celna, spedytor, przewoźnik. Natomiast zgodnie z art. 76 prawa celnego, czynności dokonane przez przedstawiciela w granicach upoważnienia pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która go ustanowiła.

Powołując się na autonomiczność prawa podatkowego względem pozostałych gałęzi prawa należy rozumieć, że wyszczególnione powyżej zasady przedstawicielstwa dla potrzeb prawa celnego nie mają bezpośredniego przełożenia na prawo podatkowe, w tym VAT. W szczególności zasady reprezentowania osoby dokonującej zgłoszenia celnego przez przedstawicieli bezpośrednich lub pośrednich w rozumieniu regulacji WKC nie wpływają na kwestię reprezentowania podatnika na gruncie ustawy o VAT.

W art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT, jako warunek odliczenia podatku wskazane jest otrzymanie przez podatnika dokumentów celnych. Przepisy nie wskazują możliwości odliczenia podatku w okresie, w którym to pełnomocnik podatnika otrzymał dokumenty celne. Zatem, zdaniem Spółki, podatek naliczony wynikający z dokumentów celnych, podlega odliczeniu nie wcześniej niż w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów oraz podatnik, a nie jego pełnomocnik (przedstawiciel celny), otrzymał dokumenty celne.

Potwierdza to stanowisko wyrażone w wyroku NSA z dnia 10 czerwca 2003 r. sygn. akt III SA 2827/01, w którym Sąd wskazał, że "otrzymanie łączy się niewątpliwie z fizycznym posiadaniem dokumentu, rzeczy. Takie znaczenie wymienionego wyrazu potwierdza Słownik języka polskiego (Wyd. PWN Wydanie VIII z 1993 r.t. II sir. 569). Trzeba też podzielić pogląd, iż otrzymać dokument uprawniający do obniżenia podatku należnego powinien podatnik podatku od towarów i usług, gdyż do niego adresowana jest norma prawna zawarta w art. 19 ust. 3 ustawy o VAT. Gdyby racjonalny ustawodawca zamierzał wskazany przepis, w zakresie otrzymania faktury lub dokumentu celnego, odnieść do innych podmiotów niż sam podatnik powinien użyć sformułowania obejmującego także inne upoważnione przez podatnika osoby. Tego jednak ustawodawca nie uczynił. Przedstawiona konstrukcja przepisu art. 19 ust. 3 byłaby o tyle uzasadniona, że ustawa o VAT to regulacja prawna stanowiąca część szeroko pojętego prawa administracyjnego. Utożsamianie przez Izbę Skarbową w Warszawie postępowania celnego i podatkowego w aspekcie zakresu upoważnienia udzielonego agentowi celnemu, nie jest w ocenie Sądu uzasadnione prawnie lecz faktycznie. Zakres czynności agenta celnego określony w art. 256 Kodeksu celnego dotyczy wszelkich czynności lecz przewidzianych tylko w przepisach prawa celnego a nie podatkowego."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. ww. przepis uzyskał brzmienie: "Kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów - kwota podatku:

Powyższe regulacje w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na podstawie posiadanego dokumentu celnego lub deklaracji importowej, który jest warunkiem niezbędnym do skorzystania z tego prawa.

Należy podkreślić, że jedną z fundamentalnych zasad konstrukcji podatku od towarów i usług jest prawo podatnika do odliczenia podatku zapłaconego w cenie nabycia towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą. Podstawowa zasada wspólnotowego systemu VAT, jaką jest zasada neutralności podatku, jest rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że podatek naliczony stanowi podatek wynikający z dokumentu celnego, zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych wykonywanych przez podatnika (dokonującego importu) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy.

Należy ponadto zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zgodnie z regulacjami obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18 (art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Jak stanowią regulacje obowiązujące od dnia 1 stycznia 2014 r., obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy).

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Na mocy art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Jak stanowi art. 19a ust. 9 ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.

Przez import towarów - w myśl art. 2 pkt 7 ustawy - rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Przy czym zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji dokumentu celnego. Przyjmuje się zatem, że dokumentami celnymi są przede wszystkim dokument SAD oraz decyzje naczelników urzędów celnych określające wysokość podatku z tytułu importu. Dokumentem celnym jest również potwierdzona za zgodność z oryginałem kserokopia dokumentu SAD czy decyzji.

W praktyce, z uwagi na skomplikowany charakter zgłoszeń celnych, konieczność dokonania prawidłowej klasyfikacji towaru i przypisania do niego właściwej stawki celnej oraz podatkowej, przy dokonywaniu procedury dopuszczenia do obrotu podmioty prowadzące działalność gospodarczą korzystają z pomocy agenta celnego (przedstawiciela).

Na podstawie art. 5 ust. 1 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowego Kodeks Celny (Dz.Urz.UE.L1992.302.1, z późn. zm.; dalej -"WKC"), na warunkach określonych w art. 64 ust. 2 i z zastrzeżeniem przepisów przyjętych w ramach art. 243 ust. 2 lit. b) każda osoba ma prawo do działania przez przedstawiciela reprezentującego ją przed organami celnymi celem dokonania wszelkich czynności i formalności przewidzianych w przepisach prawa celnego.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 WKC przedstawicielstwo może być:

* bezpośrednie, w tym przypadku przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub

* pośrednie, w tym przypadku przedstawiciel działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

Jednocześnie - w myśl art. 76 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. z 2004 r. Nr 68, poz. 622 z późn. zm.) - czynności dokonane przez przedstawiciela w granicach upoważnienia pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która go ustanowiła.

Z powyższych regulacji wyraźnie wynika uprawnienie podatnika do działania przy dokonywaniu procedur celnych przy pomocy przedstawiciela bezpośredniego lub pośredniego z wyraźnym zastrzeżeniem, że wszelkie czynności dokonane przez tego przedstawiciela wywołują bezpośrednie skutki dla mocodawcy.

Zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia. Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem przy przedstawicielstwie bezpośrednim czynności wykonywane przez agenta celnego są wykonywane w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej co oznacza, że wszelkie następstwa prawne z tym związane ponosi wyłącznie osoba reprezentowana. Z inną sytuacją mamy do czynienia przy przedstawicielu pośrednim, który działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby co oznacza, że działanie takie wywołuje skutki prawne zarówno dla przedstawiciela, jak i dla osoby reprezentowanej.

Powyższe regulacje wyraźnie wskazują, że ustanawiając przedstawiciela bezpośredniego mocodawca uprawnia go, w określonym zakresie, do dokonywania czynności w jego imieniu. Czynności przedstawiciela bezpośredniego jednocześnie wiążą mocodawcę. Stąd, skoro wszelkie czynności przedstawiciela bezpośredniego oddziałują bezpośrednio na sytuację prawną mocodawcy, to również otrzymanie przez tego przedstawiciela dokumentów wywołujących skutki na gruncie prawa publicznego, rodzą określone obowiązki jak i uprawnienia dla mocodawcy na gruncie tych regulacji.

Zaprezentowane regulacje implikują konieczność uznania, że otrzymanie przez przedstawiciela bezpośredniego dokumentów celnych rodzących określone skutki na gruncie prawa podatkowego, w tym dokumentów celnych potwierdzających dopuszczenie towaru do obrotu na terytorium Unii Europejskiej jest równoznaczne z otrzymaniem (posiadaniem) tych dokumentów przez samego podatnika.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że w przypadku dokumentów celnych potwierdzających import towarów w latach 2012 r. i 2013 r., otrzymanych w marcu 2014 r. od agencji celnych działających w charakterze przedstawiciela pośredniego - jak słusznie wskazano we wniosku - Spółka powinna uznać za datę otrzymania dokumentów potwierdzających dopuszczenie do obrotu importowanych przez nią towarów datę, w której faktycznie weszła w posiadanie tych dokumentów, a więc marzec 2014 r.

W konsekwencji - zgodnie z przepisami art. 86 ust. 10, ust. 10b pkt 1, ust. 11 i ust. 13 ustawy - Spółka mogła obniżyć kwotę podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do importowanych towarów powstał obowiązek podatkowy, nie wcześniej jednak, niż w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała dokument celny, a więc w rozliczeniu za marzec 2014 r., lub w jednym z dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych.

W sytuacji jednak gdy Spółka nie dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ww. terminach, może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego (jedynie w deklaracji podatkowej za marzec 2014 r.), nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Wbrew jednak stanowisku wyrażonemu we wniosku, w przypadku dokumentów celnych potwierdzających import towarów w latach 2012 r. i 2013 r., otrzymanych w marcu 2014 r. od agencji celnych działających w charakterze przedstawiciela bezpośredniego, Spółka powinna uznać za datę otrzymania dokumentów potwierdzających dopuszczenie do obrotu importowanych przez nią towarów datę, w której w posiadanie tych dokumentów weszła agencja celna działająca w imieniu i na rzecz Spółki (dokumenty zostały otrzymane przez agencję celną), jako przedstawiciel bezpośredni.

Skoro zatem Spółka nie dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokumentu celnego - zgodnie z przepisami art. 86 ust. 10 pkt 1, ust. 11 i ust. 13 ustawy - może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. Spółka jest uprawniona do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokumentu celnego, za okres w którym otrzymała ten dokument, przy czym otrzymanie dokumentu celnego potwierdzającego dopuszczenie do obrotu importowanego towaru przez agencję celną występującą jako przedstawiciel bezpośredni jest równoznaczne z otrzymaniem tego dokumentu przez Spółkę.

Mając na uwadze powyższe, oceniając stanowisko Spółki całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G, G, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.