ITPP2/443-868/13/RS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 listopada 2013 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-868/13/RS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2013 r. (data wpływu 21 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 21 listopada 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu w Gminie czynności nieodpłatnego udostępniania hali sportowej przez szkołę, opodatkowania czynności wynajmu ww. hali przez szkołę, sposobu dokonania korekty nieodliczonego uprzednio przez Gminę podatku naliczonego związanego z jej remontem i zakupem wyposażenia oraz prawa Gminy do odliczenia podatku naliczonego związanego z bieżącym jej utrzymaniem - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 21 listopada 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu w Gminie czynności nieodpłatnego udostępniania hali sportowej przez szkołę, opodatkowania czynności wynajmu ww. hali przez szkołę, sposobu dokonania korekty nieodliczonego uprzednio przez Gminę podatku naliczonego związanego z jej remontem i zakupem wyposażenia oraz prawa Gminy do odliczenia podatku naliczonego związanego z bieżącym jej utrzymaniem.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W latach 2007-2010 realizowała inwestycję pod nazwą "...". (dalej: "hala sportowa"). W ramach inwestycji powstał wielofunkcyjny obiekt sportowy, w tym m.in. boiska do piłki nożnej halowej, ręcznej, siatkowej i koszykowej, sala do aerobiku, fitness, treningu zapasów, judo, zajęć rekreacyjnych oraz korekcyjnych, siłownia, szatnie, sanitariaty oraz salka konferencyjna. Ponadto obiekt został wyposażony w stoły do tenisa, sprzęt do uprawiania gimnastyki sportowej, lekkoatletyki oraz zapasów, a także w sprzęt nagłaśniający. Poniesione przez Gminę wydatki inwestycyjne obejmowały zarówno nabycie towarów jak i usług, w tym koszty robót budowlano-remontowych takich jak np. roboty rozbiórkowe, fundamentowe, ziemne, malarskie, tynkarskie, wykonanie stolarki, roboty związane z instalacją elektryczną, wodno-kanalizacyjną oraz koszty zakupu wyposażenia hali sportowej. W związku z ponoszeniem ww. wydatków inwestycyjnych Gmina otrzymywała od kontrahentów faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Nieruchomość, na której położona jest hala sportowa, została oddana szkole w trwały zarząd na podstawie decyzji Burmistrza z dnia 8 maja 2006 r. Mając na uwadze dotychczasowe podejście władz skarbowych do zagadnienia podmiotowości podatkowej jednostek budżetowych na gruncie VAT, szkoła została zarejestrowana jako odrębny od Gminy podatnik podatku od towarów i usług. Po oddaniu hali sportowej do użytkowania szkoła rozpoczęła jej udostępnianie, w zależności od potrzeb, w dwojaki sposób:'

A. odpłatny wynajem na rzecz np. osób fizycznych/firm, klubów sportowych, grup kolonijnych w zależności od zapotrzebowania tych podmiotów (udostępnianie komercyjne), oraz

B. udostępnianie nieodpłatne dla potrzeb szkół z terenu Gminy, przede wszystkim na realizację zadań dydaktycznych w zakresie wychowania fizycznego dla młodzieży uczącej się w szkołach gminnych.

Powyższy sposób wykorzystania hali sportowej wynika z zarządzenia Burmistrza z dnia 10 września 2010 r. w sprawie..określenia regulaminu Hali sportowej przy szkole Podstawowej". Sposób faktycznego wykorzystywania hali sportowej przez szkołę jest/będzie uzależniony przede wszystkim od zapotrzebowania na obie formy jej udostępniania. W konsekwencji, w danym miesiącu może się zdarzyć, że jest/będzie ona udostępniana wyłącznie odpłatnie bądź też wyłącznie nieodpłatnie lub też w określonej części odpłatnie i nieodpłatnie. Powyższe oznacza, że zarówno szkoła jak i Gmina nie są/nie będą w stanie określić precyzyjnie zakresu/podziału, w jakim hala sportowa jest/będzie udostępniana odpłatnie, a w jakim nieodpłatnie. W praktyce nie da się bowiem takiego podziału przewidzieć. Zależy to bowiem/będzie zależeć od popytu w danym okresie na tego typu świadczenia i innych okoliczności (np. pory roku). Gmina ponosi i będzie ponosiła w przyszłości wydatki bieżące związane z utrzymaniem hali sportowej takie jak np. koszty energii elektrycznej, wody, odprowadzania ścieków, wywozu nieczystości, utrzymania czystości, a także koszty drobnych napraw i remontów. W związku z ponoszeniem wydatków bieżących otrzymuje/będzie otrzymywała od kontrahentów faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Nie dokonywała dotychczas odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych oraz wydatków bieżących związanych z utrzymaniem hali sportowej. Wśród wyposażenia zakupionego w ramach inwestycji znajdują się zarówno środki trwałe, których wartość początkowa przekroczyła 15.000 zł netto, jak i środki trwałe, których wartość początkowa nie przekroczyła 15.000 zł netto. W latach 2010-2013 hala sportowa była systematycznie odpłatnie wynajmowana, a czas najmu wahał się przeciętnie od kilku do kilkunastu godzin w tygodniu w trakcie trwania roku szkolnego, tj. w miesiącach od września do czerwca każdego roku. W miesiącach letnich, tj. lipcu i sierpniu z uwagi na brak zajęć lekcyjnych hala sportowa była przedmiotem odpłatnego wynajmu. Przedmiotem najmu była/jest cała powierzchnia ww. hali. W związku z wynajmem najemcy nie są/nie będą obciążani dodatkowo kosztami "mediów". Wysokość czynszu najmu uwzględnia/będzie uwzględniać koszt "mediów". Hala sportowa została przekazana szkole w trwały zarząd, o którym mowa w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), a Gmina nie pobierała/nie pobiera z tego tytułu opłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

* Czy odpłatne wynajmowanie przez szkołę hali sportowej na rzecz zainteresowanych (udostępnianie komercyjne) podlega/będzie podlegać opodatkowaniu VAT, jako czynność dokonana przez Gminę.

* Czy Gmina ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach "zakupowych" dotyczących wydatków inwestycyjnych związanych z halą sportową.

* Czy Gmina ma/będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach "zakupowych" dotyczących wydatków bieżących związanych z utrzymaniem hali sportowej.

* W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytania nr 2 i 3, w jaki sposób i z zastosowaniem jakiego klucza Gmina powinna określić część podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

* Czy z tytułu wykorzystania hali sportowej (a więc również wydatków na towary i usługi związane z jej rozbudową i utrzymaniem) w pewnej części także do zdarzeń spoza zakresu VAT, tj. jej nieodpłatnego wykorzystania na cele gminne, Gmina jest/będzie zobowiązana do naliczenia podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne wynajmowanie przez szkołę hali sportowej na rzecz zainteresowanych (udostępnianie komercyjne) podlega/będzie podlegać opodatkowaniu VAT, jako czynność dokonana przez Wnioskodawcę.

W odniesieniu do pytania nr 2 Gmina wskazała, że ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach "zakupowych" dotyczących wydatków inwestycyjnych związanych z halą sportową.

Zdaniem Gminy, odnoszącej się do pytania nr 3, ma/będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach "zakupowych" dotyczących wydatków bieżących związanych z utrzymaniem hali sportowej.

W odniesieniu do pytania nr 4 Gmina stwierdziła, że nie ma możliwości zastosowania klucza, przy pomocy którego mogłaby dokonać częściowego odliczenia podatku naliczonego - tym samym będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku.

Zdaniem Gminy, odnoszącej się do pytania nr 5, z tytułu wykorzystania hali sportowej (a więc również wydatków na towary i usługi związane z jej rozbudową i utrzymaniem) w pewnej części także do zdarzeń spoza zakresu VAT w ramach jej nieodpłatnego wykorzystania na cele gminne, nie jest/nie będzie zobowiązana do naliczenia podatku należnego.

UZASADNIENIE stanowiska.

Ad. 1.

Po powołaniu treści art. 15 ust. 1 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług Gmina stwierdziła, że w związku z tym, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika podatku od towarów i usług. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników. Zatem, w przypadku, gdy Gmina realizuje należące do niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być traktowana jako podatnik, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów. Po powołaniu treści art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy Gmina wskazała, że w konsekwencji, mając na uwadze fakt, że udostępnianie komercyjne (odpłatny wynajem) przez szkołę hali sportowej na rzecz zainteresowanych nie będzie stanowić dostawy towarów, należy wnioskować, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powinno być traktowane jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 tej ustawy. Stwierdziła, że stanowisko powyższe zostało potwierdzone, w analogicznym przypadku, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 maja 2012 r., sygn. ILPP2/443-153/12-2/MR, której fragment przytoczyła. Podniosła, że mając na uwadze uchwałę 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 1/13, w której rozstrzygnięto, że jednostki budżetowe tworzone przez samorząd terytorialny nie prowadzą samodzielnie działalności gospodarczej, a co za tym idzie, że nie są odrębnymi podatnikami podatku od towarów i usług od gminy, uznać należy, że w sytuacji, gdy szkoła dokonuje odpłatnego wynajmu hali sportowej na rzecz zainteresowanych należy uznać, że to Gmina, a nie szkoła działa i będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zatem czynności opodatkowane "dokonane" przez szkołę należy uznać dla potrzeb opodatkowania VAT za dokonane przez Gminę.

Ad. 2 i 3.

Po powołaniu treści art. 86 ust. 1 ustawy Gmina stwierdziła, że jak wskazała w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, szkoła udostępnia/będzie udostępniać halę sportową zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie, przy czym nie jest w stanie określić zakresu wykorzystywania jej dla poszczególnych celów. W praktyce nie da się bowiem takiego podziału przewidzieć. Sposób wykorzystywania hali sportowej jest/będzie regulowany jedynie poprzez zapotrzebowanie na obie formy jej udostępniania. W konsekwencji, w danym miesiącu może się zdarzyć, że jest/będzie udostępniana wyłącznie odpłatnie, bądź też wyłącznie nieodpłatnie lub też w określonej części odpłatnie i nieodpłatnie. Odpłatne udostępnianie na rzecz mieszkańców/okolicznych firm jest, w ocenie Gminy, czynnością, która podlega/będzie podlegać opodatkowaniu VAT, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku nieodpłatnego udostępniania, zdaniem Gminy, czynność ta nie jest/nie będzie objęta regulacjami VAT. W konsekwencji, hala sportowa jest/będzie wykorzystywana do czynności podlegających opodatkowaniu VAT oraz do zadań pozostających poza zakresem VAT. Gmina stwierdziła, że kwestię odliczenia podatku naliczonego w takiej sytuacji reguluje art. 90 ust. 1 ustawy, którego treść powołała. Po zacytowaniu treści art. 90 ust. 2 i 3 ustawy wskazała, że powyższe przepisy regulują zasady odliczania podatku naliczonego w sytuacji, gdy jest on związany z wydatkami, które uprawniają do odliczenia podatku naliczonego jak i takich, które nie dają takiego prawa.

A. Czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia.

Na wstępie Gmina stwierdziła, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają wyjaśnienia, co należy rozumieć przez "czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczeni", którym to sformułowaniem ustawodawca posłużył się w ust. 1 oraz ust. 3 art. 90 ustawy. Wątpliwość ta, która była dotychczas przedmiotem licznych sporów pomiędzy podatnikami oraz organami podatkowymi została ostatecznie rozstrzygnięta uchwałą 7 sędziów NSA z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 9/10. NSA ostatecznie potwierdził, że przez czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego należy rozumieć czynności zwolnione z opodatkowania, a nie te pozostające poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Po powołaniu fragmentu ww. uchwały Gmina wskazała, że stanowisko w niej zawarte było już wcześniej prezentowane przez sądy administracyjne, przykładowo przez NSA w wyroku z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 659/10, którego fragment zacytowała. Analogiczne stanowisko zostało także zaprezentowane w wyroku NSA z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. akt I FSK 903/08, czy w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 kwietnia 2009 r., sygn. akt SA/Wr 1790/07. Gmina stwierdziła, że w świetle powyższej argumentacji, przez "czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego" należy rozumieć wyłącznie czynności podlegające regulacjom VAT, tj. czynności zwolnione z opodatkowania, a nie czynności pozostające poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazała, że powyższe wnioski są zgodne z zasadami konsekwencji terminologicznej, w szczególności z zasadą zakazu wykładni homonimicznej, która jest zasadą techniki prawodawczej, o której mowa w § 10 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908 z późn. zm.). Zgodnie z tą zasadą, tym samym zwrotom nie należy nadawać innego znaczenia. Dlatego też w sytuacji ponoszenia wydatków, które są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT (niekorzystających ze zwolnienia) oraz zadań pozostających poza zakresem VAT, Gmina nie powinna stosować odliczenia częściowego, lecz odliczenie pełne.

B. Odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z halą sportową.

W ocenie Gminy, w sytuacji, gdy ponosi/będzie ponosić wydatki związane jednocześnie z wykonywaniem czynności opodatkowanych (niepodlegających zwolnieniu) oraz zadań pozostających poza zakresem VAT, art. 90 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy, nie znajdą w praktyce zastosowania. W związku z powyższym, skoro w takiej sytuacji nie znajdą zastosowania przepisy dotyczące odliczenia podatku naliczonego przy pomocy proporcji sprzedaży, w opinii Gminy, powinna mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości. Odmienne stanowisko sprzeciwiałoby się zasadzie neutralności VAT, podstawowemu założeniu systemu VAT. Gmina wskazała, że stanowisko takie zostało potwierdzone również we wspomnianej wcześniej uchwale NSA (sygn. akt I FPS 9/10), jak również w analogicznych sprawach w wyrokach z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt 1 FSK 659/10, z dnia 10 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 997/11 oraz I FSK 996/11, których fragmenty przytoczyła. Stanowisko to znajduje także potwierdzenie w wydawanych w imieniu Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 9 maja 2012 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP2/443-153/12-4/MR (dotyczącej analogicznego stanu faktycznego), której fragment zacytowała. Reasumując powyższe rozważania, w opinii Gminy:

1.

ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach "zakupowych" dotyczących wydatków inwestycyjnych związanych z halą sportową,

2.

ma/będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach "zakupowych" dotyczących wydatków bieżących związanych z utrzymaniem hali sportowej.

Gmina wskazała, że mając na uwadze uchwałę NSA, w której sąd wyraził pogląd, że jednostki budżetowe wykonując nałożone na nie zadania nie są w wystarczającym stopniu niezależne, aby uznać je za oddzielnych podatników podatku od towarów i usług, a tym samym jednostki samorządu terytorialnego oraz ich jednostki budżetowe powinny wspólnie rozliczać się w zakresie ww. podatku, w ocenie Gminy, uznać należy, że jeśli szkoła udostępnia i będzie udostępniać halę sportową m.in. do wykonywania czynności opodatkowanych, a jednocześnie nie jest odrębnym od Gminy podatnikiem na gruncie przepisów o VAT, że to Gmina - jako podatnik - wykorzystuje/będzie wykorzystywać halę sportową do wykonywania działalności opodatkowanej, a zatem jej przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych oraz wydatków bieżących na jej utrzymanie. Zauważyła, że zgodnie z dotychczas prezentowanym stanowiskiem organów podatkowych oddanie nieruchomości w trwały zarząd dokonywane jest w ramach wykonywania zadań własnych przez jednostkę samorządu terytorialnego i nie następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, lecz w oparciu o decyzję administracyjną wydaną przez upoważniony organ. W konsekwencji, zdaniem organów podatkowych, nieruchomości oddane w trwały zarząd nie służą wykonywaniu czynności opodatkowanych VAT, lecz są związane z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu tym podatkiem - jakkolwiek podejście to dotyczyło relacji z odrębnym podatnikiem VAT. W świetle przywoływanej uchwały NSA, w ocenie Gminy, w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, forma przekazania hali sportowej szkole (jako wewnętrznej jednostce Gminy, funkcjonującej w jej ramach jako jednego "organizmu" będącego podatnikiem VAT) nie powinna mieć jednak wpływu na prawo Gminy do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych oraz wydatków bieżących na utrzymanie hali sportowej, gdyż mimo przekazania majątku w trwały zarząd szkole - w kontekście cytowanej uchwały NSA - to nadal Gmina - jako podatnik VAT - wykorzystuje przedmiotowy majątek do czynności podlegających opodatkowaniu VAT i z tytułu wykonywania tychże czynności działa i będzie działać jako podatnik VAT.

Ad. 4.

Gmina stwierdziła, że jak wskazała w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, hala sportowa jest/będzie udostępniana przez szkołę zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie na rzecz zainteresowanych podmiotów. Niemniej jednak nie jest w stanie określić, w jakim zakresie jest/będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, a w jakich do pozostałych czynności. Skoro bowiem szkoła udostępnia/będzie udostępniać halę sportową w zależności od zapotrzebowania, w różnej mierze - zarówno odpłatnie i nieodpłatnie, Gmina nie jest/nie będzie w stanie dokonać odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Gmina stwierdziła, że stanowisko takie zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 maja 2012 r. ILPP2/443-153/12-5/MR, której fragment powołała.

Ad. 5.

Po powołaniu treści art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Gmina wskazała, że przy pomocy powyższego przepisu ustawodawca w sposób precyzyjny ustalił, jakie czynności podlegają opodatkowaniu VAT. Tak więc opodatkowanie konkretnej czynności możliwe jest wyłącznie w przypadku uznania jej za czynność podlegającą VAT, wymienioną w katalogu ww. artykułu. Nie jest natomiast możliwe rozszerzenie opodatkowania VAT na inne, niewymienione w ustawie czynności lub zdarzenia. Po zacytowaniu treści art. 7 ust. 2 ustawy Gmina stwierdziła, że, jej zdaniem, powyższa regulacja nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sytuacji. W związku z wykorzystywaniem hali (a więc de facto wydatków inwestycyjnych na jej rozbudowę, jak i wydatków bieżących związanych z utrzymaniem przedmiotowego obiektu) w pewnej części także do tego obszaru działalności Gminy, który obejmuje zdarzenia spoza zakresu VAT, nie dochodzi do przekazania towarów lub ich zużycia na cele "osobiste" Gminy ani jej pracowników, ani też do darowizn. Powołując treść art. 8 ust. 2 ustawy podkreśliła, że analogiczne rozważania można przyjąć również w kontekście brzmienia powyższych przepisów art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym przed 1 kwietnia 2013 r.

Cele związane z realizowaną przez Gminę działalnością.

W ocenie Gminy, nawet gdyby hipotetycznie uznać, że w tym przypadku działa/będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, należy podkreślić, że przepis art. 8 ust. 2 pkt 1a także pkt 2 ustawy zrównuje zużycie towarów z odpłatnym świadczeniem usług wyłącznie w sytuacji, gdy dane świadczenie jest wykonywane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. W opinii Gminy, zatem nawet w ewentualnym przypadku uznania przez organy podatkowe, że we wskazanej sytuacji działa/będzie działać w roli podatnika, nieodpłatne użycie towarów byłoby wykonywane w ramach działalności prowadzonej przez nią i w związku z powyższym przepis ten i tak nie znalazłby zastosowania. Przedmiotowe, nieodpłatne wykorzystanie hali sportowej ma bowiem charakter stricte służący realizacji zadań Gminy, tj. np. odbywają się/odbywać się tam będą szkolne wydarzenia sportowe, zajęcia wychowania fizycznego. Nie budzi wątpliwości, że są to zdarzenia z zakresu zadań własnych Gminy i tym samym jej działalności (dodatkowo wykonywane poza reżimem cywilnoprawnym). Gmina wskazała, że stanowisko takie zostało wielokrotnie potwierdzone przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach. Na przykład w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 maja 2012 r., sygn. ILPP2/443-153/12-3/MR, z dnia 5 stycznia 2012 r., sygn. ILPP1/443-1300/11-4/BD, z dnia 7 marca 2011 r., sygn. ILPP2/443-1968/10-2/MR, z dnia 10 września 2010 r., sygn. ILPP2/443-939/10-3/MN, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 17 maja 2012 r. sygn. IPTPP1/443-138/12-7/MW, z dnia 31 stycznia 2012 r., sygn. IPTPP4/443-50/11-5/BM, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 lutego 2012 r., sygn. IBPP4/443-1680/11/EJ, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 listopada 2011 r., sygn. ITPP1/443-1096b/11/MN, których fragmenty zacytowała. Mając na uwadze powyższe argumenty Gmina raz jeszcze podkreśliła, że jej zdaniem, nie jest/nie będzie zobowiązana do naliczania podatku należnego w związku z częściowym wykorzystaniem hali do zdarzeń traktowanych przez nią jako spoza zakresu VAT w ramach jej nieodpłatnego wykorzystania na cele stricte gminne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Wskazać należy, że zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z brzmieniem ww. przepisu przed dniem1 kwietnia 2013 r. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi ust. 6 ww. artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Według uregulowania art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do brzmienia art. 6 ust. 1 powyższej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (ust. 1 pkt 10 powołanego artykułu).

W kontekście powyższego zauważyć należy, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu "jednostka budżetowa", wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2007 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 885 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy, jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 tej ustawy, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do brzmienia ust. 3 powyższego artykułu, podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej "planem finansowym jednostki budżetowej".

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego - gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd.

W świetle przytoczonych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że jednostki budżetowe jako wyodrębnione ze struktury gminy pomioty, w związku z realizowanymi przez nie zadaniami na podstawie umów cywilnoprawnych, są podatnikami podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1.

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2.

nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie dwa warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia (w całości lub w części) podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza) należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), trwały zarząd jest formą prawną władania nieruchomością przez jednostkę organizacyjną.

Jak wynika z art. 44 ust. 1 tej ustawy, trwały zarząd ustanawia się na czas nieoznaczony lub czas oznaczony.

Stosownie do brzmienia ust. 2 tego artykułu, z wnioskiem o ustanowienie trwałego zarządu występuje jednostka organizacyjna.

Według uregulowania art. 45 ust. 1 ww. ustawy, trwały zarząd na rzecz jednostki organizacyjnej ustanawia właściwy organ, w drodze decyzji, z zastrzeżeniem art. 60 ust. 2 oraz art. 60a ust. 3.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie ust. 2 pkt 1 lit. a omawianego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Wskazać jednocześnie należy, że w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia. Jeżeli dany towar lub usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Jeżeli natomiast dany towar lub usługa ma służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku od towarów i usług (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym od podatku) w momencie dokonywania zakupu podatnik nie ma prawa do odliczenia tego podatku.

Ponieważ cytowany wcześniej art. 86 ust. 1 ustawy nakazuje oceniać zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne przeznaczenie towaru czy usługi, w cenie których zawarty był podatek mający podlegać odliczeniu, to zmiana przez podatnika planów co do sposobu wykorzystania tego towaru lub usługi, ma wpływ na jego prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem. Po zmianie ich przeznaczenia, np. z czynności niezwiązanych z działalnością opodatkowaną na cele związane z działalnością opodatkowaną, przysługuje mu prawo do rozliczenia podatku naliczonego, związanego z tą działalnością wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na ich nabycie.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W ust. 2 cyt. wyżej artykułu wskazano, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1 podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, w przypadku wykonywania czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu, wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 9/10 orzekając, że: "w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego (gdyby ewentualnie chciał ustalać proporcję sprzedaży dla celów odliczenia, to wyniesie ona 100%). Brak jest bowiem - przy braku w ustawie jednoznacznej regulacji tegoż zagadnienia - podstaw do pozbawiania podatnika w ogóle możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i nieopodatkowanymi, gdyż godziłoby to w zasadę neutralności VAT, poprzez bezpodstawne obciążenie podatnika podatkiem naliczonym wynikającym z tego rodzaju wydatków."

Z treści wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W latach 2007-2010 realizowała inwestycję polegającą na rozbudowie hali sportowej z zapleczem przy szkole podstawowej. W ramach inwestycji powstał wielofunkcyjny obiekt sportowy, w tym m.in. boiska do piłki nożnej halowej, ręcznej, siatkowej i koszykowej, sala do aerobiku, fitness, treningu zapasów, judo, zajęć rekreacyjnych oraz korekcyjnych, siłownia, szatnie, sanitariaty oraz salka konferencyjna. Poniesione przez Gminę wydatki inwestycyjne obejmowały zarówno nabycie towarów jak i usług, w tym koszty robót budowlano-remontowych takich jak np. roboty rozbiórkowe, fundamentowe, ziemne, malarskie, tynkarskie, wykonanie stolarki, roboty związane z instalacją elektryczną, wodno-kanalizacyjną. Ponadto, obiekt został wyposażony w stoły do tenisa, sprzęt do uprawiania gimnastyki sportowej, lekkoatletyki oraz zapasów, a także w sprzęt nagłaśniający. W związku z ponoszeniem ww. wydatków inwestycyjnych Gmina otrzymywała od kontrahentów faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Nieruchomość, na której położona jest hala sportowa, została oddana szkole w trwały zarząd na podstawie decyzji Burmistrza z dnia 8 maja 2006 r. Mając na uwadze dotychczasowe podejście władz skarbowych do zagadnienia podmiotowości podatkowej jednostek budżetowych na gruncie VAT, szkoła została zarejestrowana, jako odrębny od Gminy, podatnik podatku od towarów i usług. Po oddaniu hali sportowej do użytkowania szkoła rozpoczęła jej udostępnianie, w zależności od potrzeb, w dwojaki sposób:

A. odpłatny wynajem na rzecz np. osób fizycznych/firm, klubów sportowych, grup kolonijnych w zależności od zapotrzebowania tych podmiotów (udostępnianie komercyjne), oraz

B. udostępnianie nieodpłatne dla potrzeb szkół z terenu Gminy, przede wszystkim na realizację zadań dydaktycznych w zakresie wychowania fizycznego dla młodzieży uczącej się w szkołach gminnych.

Powyższy sposób wykorzystania wynika z zarządzenia Burmistrza z dnia 10 września 2010 r. Sposób faktycznego wykorzystywania hali sportowej przez szkołę jest/będzie uzależniony przede wszystkim od zapotrzebowania na obie formy jej udostępniania. W konsekwencji, w danym miesiącu może się zdarzyć, że jest/będzie ona udostępniana wyłącznie odpłatnie bądź też wyłącznie nieodpłatnie lub też w określonej części odpłatnie i nieodpłatnie. Powyższe oznacza, że zarówno szkoła jak i Gmina nie są/nie będą w stanie określić precyzyjnie zakresu/podziału, w jakim hala sportowa jest/będzie udostępniana odpłatnie, a w jakim nieodpłatnie. W praktyce nie da się bowiem takiego podziału przewidzieć. Zależy to bowiem/będzie zależeć od popytu w danym okresie na tego typu świadczenia i innych okoliczności (np. pory roku). Gmina ponosi i będzie ponosiła w przyszłości wydatki bieżące związane z utrzymaniem hali sportowej takie jak np. koszty energii elektrycznej, wody, odprowadzania ścieków, wywozu nieczystości, utrzymania czystości, a także koszty drobnych napraw i remontów. W związku z ponoszeniem wydatków bieżących Gmina otrzymuje/będzie otrzymywała od kontrahentów faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Nie dokonywała dotychczas odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych oraz wydatków bieżących związanych z utrzymaniem hali sportowej. Wśród wyposażenia zakupionego w ramach inwestycji znajdują się zarówno środki trwałe, których wartość początkowa przekroczyła 15.000 zł netto, jak i środki trwałe, których wartość początkowa nie przekroczyła 15.000 zł netto. W latach 2010-2013 hala sportowa była systematycznie wynajmowana, a czas najmu wahał się przeciętnie od kilku do kilkunastu godzin w tygodniu w trakcie trwania roku szkolnego, tj. w miesiącach od września do czerwca każdego roku. W miesiącach letnich, tj. lipcu i sierpniu, z uwagi na brak zajęć lekcyjnych, także była przedmiotem wynajmu. Wynajmowana była/jest cała powierzchnia ww. hali. Najemcy nie są/nie będą obciążani dodatkowo kosztami "mediów". Wysokość czynszu najmu uwzględnia/będzie uwzględniać koszt "mediów". Hala sportowa została przekazana szkole w trwały zarząd, o którym mowa w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), a Gmina nie pobierała/nie pobiera z tego tytułu opłaty.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do stwierdzenia, że skoro - jak wskazano we wniosku - czynności wynajmu opodatkowuje podatkiem od towarów i usług szkoła będąca zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, czynność ta nie jest i nie będzie podlegać opodatkowaniu przez Gminę. Również - jak wynika z treści wniosku - nieodpłatnego udostępniania hali sportowej dokonuje szkoła, a nie Gmina, zatem nieodpłatne udostępnienie ww. obiektu nie podlega/nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Gminę i tym samym nie jest/nie będzie zobowiązana do naliczenia ww. podatku.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia przez Gminę nieodliczonego uprzednio podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z inwestycją przeprowadzoną w latach 2007-2010 oraz kosztów związanych z bieżącym utrzymaniem hali sportowej należy stwierdzić, że skoro Gmina przekazała nieodpłatnie ww. obiekt w trwały zarząd, który stanowi - przy uwzględnieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy - czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie przysługuje jej i nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia ww. podatku naliczonego. Na powyższe prawo nie ma wpływu fakt wynajmowania hali przez szkołę, gdyż - jak wskazano wyżej - szkoła w odniesieniu do tej czynności, jest odrębnym od Gminy podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy stwierdzić, że, o ile w przyszłości czynności wynajmu dokonywać będzie Gmina, ww. prawo będzie jej przysługiwało w zakresie, w jakim służyć będzie czynnościom opodatkowanym.

Odnosząc się do powołanej przez Gminę uchwały, a także wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkich Sądów Administracyjnych należy stwierdzić, że Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych, gdyż w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych. W związku z powyższym - nienegując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego - należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Zatem wyroki sądów są wydawane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawy będące przedmiotem autonomicznych rozstrzygnięć sądów, na które powołała się Gmina, mogą odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez nią we wniosku o wydanie, co należy podkreślić, indywidualnej interpretacji. Skoro ww. wyroki są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach o charakterze indywidualnym i tylko do nich się zawężają, nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia a w przypadku zdarzenie przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl