ITPP2/443-866/14/AP - Prawo spółki do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na naprawy samochodu ciężarowego oraz nabycie paliwa do jego napędu.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 16 października 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-866/14/AP Prawo spółki do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na naprawy samochodu ciężarowego oraz nabycie paliwa do jego napędu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 1 lipca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 13 października 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na naprawy samochodu zaklasyfikowanego do podrodzaju "wielozadaniowy, van" oraz paliwa do jego napędu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 października 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na naprawy samochodu zaklasyfikowanego do podrodzaju "wielozadaniowy, van" oraz paliwa do jego napędu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka kupiła samochód ciężarowy Fiat Doblo. Po przeprowadzeniu w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów dodatkowych badań technicznych otrzymała zaświadczenie, że pojazd odpowiada dodatkowym warunkom technicznym przewidzianym dla art. 3 ust. 2 pkt 1 (jeden) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z 2010 r. Nr 247, poz. 1652). Na tej podstawie Spółka mogła odliczać 100% VAT od napraw oraz paliwa.

W dowodzie rejestracyjnym w polu "rodzaj pojazdu" wpisane jest "samochód ciężarowy", a w polu "adnotacje urzędowe" widnieje wpis "VAT 1a". Wpis ten dokonany został na podstawie zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu, w którym uprawniony diagnosta potwierdził, że samochód jest sklasyfikowany do podrodzaju "wielozadaniowy, van". Po przeprowadzeniu przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów dodatkowego badania technicznego, w wyniku którego stwierdzono spełnienie ww. warunków, w pojeździe nie zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których przestał spełniać wymagania potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez powyższą stację. Dopuszczalna masa całkowita przedmiotowego samochodu (wpis w polu F.1. w dowodzie rejestracyjnym) wynosi 2.000 kg. Liczba miejsc (siedzeń) łącznie z siedzeniem dla kierowcy przedmiotowego samochodu (wpis w polu S.1. w dowodzie rejestracyjnym) wynosi 2. Dopuszczalna ładowność samochodu wynosi 730 kg (wpis w dowodzie rejestracyjnym).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W związku ze zmianą przepisów (ustawa z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw):

* Czy Spółka nadal ma prawo odliczać 100% VAT od napraw i paliwa bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

* Czy aby nadal odliczać 100% VAT od napraw i paliwa bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, Spółka musi jeszcze raz przeprowadzić dodatkowe badanie techniczne w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów w celu sprawdzenia czy samochód spełnia nowe wymagania po wprowadzeniu zmian do ustawy... (ustawa z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, art. 86a ust. 4 pkt 2 oraz art. 86a ust. 10 pkt 1).

* Czy uzyskana interpretacja jest wiążąca do innych posiadanych przez Spółkę samochodów, czy też Spółka musi złożyć osobne zapytania do każdego z posiadanych samochodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabyte samochody spełniały wymagania do 100% odliczenia VAT od części i paliwa. W związku z powyższym, na podstawie przeprowadzonych dodatkowych badań technicznych, po wprowadzeniu zmian do ustawy, zachowuje możliwość odliczania 100% VAT od części, napraw i paliwa, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz bez wykonywania ponownych dodatkowych badań technicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Według dyspozycji art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1.

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2.

należnego z tytułu:

a.

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b.

dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c.

wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3.

należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4.

wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do dyspozycji ust. 3 omawianego artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Jak wynika z ust. 4 ww. artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.

konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na podstawie ust. 5 tego artykułu, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1.

przeznaczonych wyłącznie do:

a.

odprzedaży,

b.

sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,

c.

oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze

* jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;

2.

w odniesieniu do których:

a.

kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub

b.

podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Przywołane przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do "użytku mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie warunku:

* wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a),

* pojazdy samochodowe są konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie (pkt 1 lit. b);

* przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Drugi z warunków należy z kolei odnieść do pojazdów samochodowych, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Te pojazdy zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 86a ust. 9 ustawy.

Stosownie do art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

Z kolei, zgodnie z art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Jednocześnie należy zauważyć, że według art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powyższej ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.

samochodów osobowych;

2.

innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

a)

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,

b)

2 - dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,

c)

3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl ust. 3 tego artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z treści wniosku wynika, że Spółka kupiła samochód ciężarowy Fiat Doblo. Po przeprowadzeniu przez okręgową stację kontroli pojazdów dodatkowego badania technicznego otrzymała zaświadczenie, że pojazd odpowiada warunkom technicznym przewidzianym w art. 3 ust. 2 pkt 1 (jeden) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym. Według wpisu w dowodzie rejestracyjnym jest to samochód ciężarowy, w polu "adnotacje urzędowe" widnieje wpis "VAT 1a", który został dokonany na podstawie ww. zaświadczenia, potwierdzający, że samochód jest sklasyfikowany do podrodzaju "wielozadaniowy, van". Po przeprowadzeniu w ww. dodatkowego badania technicznego, w pojeździe nie zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których przestał spełniać wymagania potwierdzone tym zaświadczeniem. Dopuszczalna masa całkowita przedmiotowego samochodu wynosi 2.000 kg, liczba miejsc (siedzeń) łącznie z siedzeniem dla kierowcy wynosi 2, a dopuszczalna ładowność wynosi 730 kg.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że Spółka ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków dotyczących napraw przedmiotowego samochodu oraz paliwa do jego napędu, bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Samochód spełnia bowiem wymagania, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy w związku z ust. 4 pkt 2 tego artykułu i - jak wskazano - zostały one potwierdzone dodatkowym badaniem technicznym przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów, zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz adnotacją w dowodzie rejestracyjnym. Skoro po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego potwierdzającego, że przedmiotowy samochód spełnia powyższe wymagania, nie dokonywano w nim żadnych zmian konstrukcyjnych, w wyniku których przestałby je spełniać, nie jest konieczne ponowne przeprowadzanie takiego badania.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy wyłącznie wydatków związanych z samochodem, który opisano we wniosku i nie ma zastosowania do wydatków dotyczących pozostałych samochodów Spółki. Interpretacja indywidualna jest bowiem wydawana w odniesieniu do konkretnego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, co wynika z treści art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Wobec tego, chcąc uzyskać interpretację indywidualną w odniesieniu dla tych pojazdów, należy wystąpić z odrębnym wnioskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl