ITPP2/443-864/14/AW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 września 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-864/14/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2014 r. (data wpływu 1 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą jako czynny "płatnik podatku VAT", sklasyfikowaną jako usługi-rachunkowo księgowe, doradztwo podatkowe. Posiada Pani certyfikat księgowego, wydany przez Ministerstwo Finansów RP, uprawniający do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie jest Pani wpisana na listę doradców podatkowych. Od dnia 1 stycznia 2015 r. w zakres świadczonych przez Pani biuro - na podstawie umów zawartych z klientami-kompleksowych usług rachunkowo-księgowych wchodzić będzie wyłącznie:

* prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz ewidencji na potrzeby podatku zryczałtowanego,

* prowadzenie ksiąg rachunkowych,

* sporządzanie sprawozdań finansowych,

* prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT oraz przygotowanie na ich podstawie deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług,

* obliczanie/rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców (klientów i ich pracowników) oraz sporządzanie stosownych informacji/deklaracji,

* podpisywanie oraz składanie deklaracji/informacji w imieniu przedsiębiorców (klientów) do urzędów skarbowych,

* prowadzenie dokumentacji kadrowo-płacowej i obliczanie/rozliczanie składek do ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników,

* przygotowanie stosownych deklaracji/raportów do ZUS,

* sporządzanie listy płac i prowadzenie indywidualnych kart przychodów pracowników,

* prowadzenie ewidencji środków trwałych oraz ewidencji wyposażenia.

Łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2014 r. nie przekroczy kwoty 150.000 zł (do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie Pani wykonywała czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy począwszy od dnia 1 stycznia 2015 r. dokonywana przez biuro rachunkowe sprzedaż będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy, w przypadku świadczenia wyłącznie kompleksowych usług rachunkowo-księgowych łącznie ze sporządzaniem i podpisywaniem deklaracji podatkowych wynikających z prowadzonych ksiąg podatkowych i ewidencji na podstawie umów zawartych z klientami, które to czynności nie będą uznane za czynności doradztwa podatkowego, a wykonywane będą w oparciu o certyfikat księgowy wydany przez Ministerstwo Finansów do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, jeżeli przewidywana wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy w 2014 r. łącznie kwoty 150.000 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie działalności gospodarczej wyłącznie w zakresie kompleksowych usług rachunkowo-księgowych, na podstawie umów zawartych z klientami, nie może być uznane za czynności doradztwa, a co za tym idzie, nie może uniemożliwiać skorzystania ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy od podatku od towarów i usług (pod warunkiem spełnienia kryterium wielkości obrotów). Ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia doradztwa. W rozumieniu potocznym termin "doradztwo" obejmuje usługi doradcze: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa podatkowego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego PWN (Warszawa 1994 r.), "doradzać" znaczy udzielać porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe. Prowadząc biuro rachunkowe i oferując kompleksową obsługę księgową jest Pani uprawniona do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, ale nie posiada uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego. Od dnia 1 stycznia 2009 r. wśród podmiotów uprawnionych do wykonywania czynności doradztwa podatkowego nie ma osób, które mogą usługowo prowadzić księgi rachunkowe, a nie są podmiotami wpisanymi na listę doradców podatkowych, adwokatami, radcami prawnymi lub biegłymi rewidentami. Definicję czynności doradztwa podatkowego zawiera ustawa o doradztwie podatkowym. Według tych regulacji, do czynności doradztwa podatkowego zaliczamy m.in. sporządzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielenie im pomocy w tym zakresie. Jednak sam fakt wykonywania czynności zaliczanych według ustawy do usług doradztwa nie powoduje, że podatnik utraci prawo do zwolnienia z VAT. Po pierwsze, czynności te są wykonywane przez osobę, która nie ma uprawnień doradcy podatkowego. Ponadto, sporządzenie i podpisywanie deklaracji, informacji i zeznań podatkowych na podstawie udzielonych pełnomocnictw ma jedynie techniczny charakter. Jest częścią kompleksowej usługi księgowej w ramach zawartej umowy. Zaewidencjonowanie zdarzeń gospodarczych na podstawie otrzymanych dokumentów księgowych kończy się ustaleniem zobowiązań podatkowych za dany miesiąc i złożeniem wymaganych przepisami deklaracji. Jest więc konsekwencją i integralną częścią wykonanej usługi księgowej i w tym ujęciu nie stanowi czynności doradztwa podatkowego, do którego nie posiada Pani uprawnień, jest efektem prowadzenia ksiąg rachunkowych, jest usługą pomocniczą do kompleksowej usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych. Dlatego uważa Pani, że jeśli będzie świadczyła wyłącznie kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe, w ramach umów zawartych z klientami, będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do brzmienia art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na podstawie ust. 2 ww. artykułu, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.

odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

a.

transakcji związanych z nieruchomościami,

b.

usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,

c.

usług ubezpieczeniowych

* jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.

odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z treści art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

W myśl ust. 13 pkt 2 analizowanego artykułu, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

a.

prawnicze,

b.

w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

c.

jubilerskie.

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

* podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,

* podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Zatem świadczenie usług w zakresie doradztwa wyłącza podatnika z możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Małym Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994 r.), pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto doradza". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Małego Słownika Języka Polskiego, oznacza "dać radę, udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.) obejmują:

1.

udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;

2.

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;

3.

sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;

4.

reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, że zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Na podstawie art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1.

osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;

2.

adwokaci i radcowie prawni;

3.

biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1.

prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,

2.

sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem, jedynie w sytuacji świadczenia usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że jeżeli w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie Pani wykonywać jakichkolwiek czynności doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, a wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczy kwoty 150.000 zł, wówczas od dnia 1 stycznia 2015 r., będzie mogła Pani skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, w związku z art. 113 ust. 11 ustawy, przy założeniu, że treść tych przepisów nie ulegnie zmianie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl