ITPP2/443-863/10/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2010 r. (data wpływu 19 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 12 listopada 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uzyskania statusu podatnika w związku ze sprzedażą nieruchomości gruntowych niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 12 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uzyskania statusu podatnika w związku ze sprzedażą nieruchomości gruntowych niezabudowanych.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą (transport drogowy towarów - PKD 49.41.Z) i jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 14 kwietnia 2010 r. nabył Pan wraz z żoną do majątku wspólnego dwie, położone obok siebie, niezabudowane działki o powierzchni odpowiednio: 0,3201 ha (nr 96/7) oraz 0,48 ha (nr 96/10). Nieruchomości te nabyte zostały z zamiarem wybudowania na nich domu z ogrodem, celem zamieszkania w nim.

W związku z planami małżeńskimi syna, zbył Pan (wraz z żoną) jedną z zakupionych działek, aby sfinansować prywatne wydatki związane z tym zdarzeniem. Nie jest wykluczone, że konieczna będzie sprzedaż drugiej działki. Zakupione działki miały służyć celom prywatnym (budowa domu).

Przedmiotowe działki nigdy nie były wykorzystywane do wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej, nie była na nich prowadzona działalność rolnicza, nie były też przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze.

W związku z planami budowy domu podjął Pan czynności przygotowawcze związane z ubieganiem się o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

W odniesieniu do przedmiotowych działek brak jest planu zagospodarowania przestrzennego, a oznaczone są jako grunty rolne i pastwiska.

W przeszłości nie nabywał Pan i nie zbywał innych nieruchomości. Obecnie nie jest Pan w stanie określić, w jaki sposób i czy w ogóle (działka) działki będą oferowane. Zakłada Pan, że jeśli sytuacja finansowa zmusi Panią do sprzedaży części gruntu i znajdzie się kupiec, to taka transakcje (transakcje) może mieć miejsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym należy przyjąć, że sprzedając ww. działki będzie Pan traktowany, jako podatnik podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując zbycia działek w opisanym stanie faktycznym nie staje się podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponownie wskazał Pan, że nabywając działki w kwietniu 2010 r., zamierzał wraz z żoną wykorzystać je do celów prywatnych - w przyszłości postawić na nich dom. Jednakże sytuacja życiowa (ślub syna) zmusiła do sprzedaży jednej z działek, przy czym nie jest wykluczona konieczność sprzedaży drugiej. Zamiar odsprzedaży pojawił się więc po jej nabyciu, a działki nigdy nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej.

Na poparcie swojego stanowiska powołał Pan fragment interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 lipca 2009 r. (nr IPPP3/443-405/09-4/KG) oraz wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 marca 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 2488/08).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod tym pojęciem należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powołanych regulacji wynika, że od chwili wejścia ich w życie, tj. od 1 maja 2004 r., zasadą jest opodatkowanie dostawy gruntów podatkiem od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności (...) dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartych w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary, czy usługi zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego (np. gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to czynność taka nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w kwietniu 2010 r. nabył Pan wraz z żoną, do majątku wspólnego dwie, położone obok siebie, niezabudowane działki o powierzchni odpowiednio: 0,3201 ha (nr 96/7) oraz 0,48 ha (nr 96/10). Nieruchomości te nabyte zostały z zamiarem wybudowania na nich domu z ogrodem, celem zamieszkania w nim.

W związku z koniecznością sfinansowania prywatnych potrzeb finansowych rodziny, jedna z działek została sprzedana. Nie jest wykluczone, że konieczna będzie również sprzedaż drugiej działki. Przedmiotowe działki nigdy nie były wykorzystywane do wykonywania działalności gospodarczej. W związku z planami budowy domu podjął Pan czynności przygotowawcze związane z ubieganiem się o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

W odniesieniu do przedmiotowych działek brak jest planu zagospodarowania przestrzennego, działki te są oznaczone jako grunty rolne i pastwiska. W przeszłości nie nabywał Pan i nie zbywał innych nieruchomości. Obecnie nie jest Pan w stanie określić, w jaki sposób i czy w ogóle (działka) działki będą oferowane. Zakłada Pan, że jeśli sytuacja finansowa zmusi Pana do sprzedaży części gruntu i znajdzie się kupiec, to taka transakcje (transakcje) może mieć miejsce.

Na tym tle powziął Pan wątpliwość dotyczącą uzyskania statusu podatnika w związku ze sprzedażą nieruchomości gruntowych niezabudowanych.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji, stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, z okoliczności sprawy nie wynika, aby planując sprzedaż 2 działek, działał Pan w charakterze handlowca. Nie można stwierdzić, że nabył Pan (jako współwłaściciel) grunt w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Ponadto przedmiotowy grunt nigdy nie był związany z działalnością gospodarczą (w tym rolniczą), jak również nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. W konsekwencji sprzedając te działki korzysta Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wobec tego w powyższym zakresie brak jest normatywnych podstaw, aby uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Reasumując, skoro ww. działki nie były wykorzystywane przez Pana w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług), należy uznać, mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowoadministracyjne, że ich sprzedaż nie podlega (nie będzie podlegała) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych podstaw, aby uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.