ITPP2/443-856/14/AJ - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu zabudowanego i niezabudowanego, w ramach postępowania egzekucyjnego.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 9 września 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-856/14/AJ Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu zabudowanego i niezabudowanego, w ramach postępowania egzekucyjnego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2014 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży gruntu zabudowanego i niezabudowanego w ramach postępowania egzekucyjnego (KM XXX/00) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży gruntu zabudowanego i niezabudowanego w ramach postępowania egzekucyjnego (KM XXX/00).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przeciwko dłużnikom prowadzone jest postępowanie egzekucyjne z nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta, która obejmuje prawo własności działek gruntu nr 24/50 o powierzchni 1300 m2 i nr 24/53 o powierzchni 2170 m2. Działka nr 24/50 stanowi: w części utwardzony teren dojazdowy do działki nr 24/53, w części wydzielony teren rekreacyjny dla nieruchomości z niewielkim stawem, a także teren przeznaczony na składowanie materiałów budowlanych. Działka nr 24/53 zabudowana jest obiektem biurowo-warsztatowym, a teren niezabudowany tworzy plac manewrowy utwardzony betonowymi płytami. Powierzchnia użytkowa wynosi 448,4 m2, w tym powierzchnia warsztatowo-garażowa 328,2 m2, zaś powierzchnia biurowo-socjalna 119,6 m2. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który został zatwierdzony przez radę gminy w październiku 2006 r. z późn. zm., działki gruntu przeznaczone są pod usługi i oznaczone symbolem 12.160 U i zgodnie z tym są zagospodarowane.

Nieruchomość została nabyta przez dłużników w 1992 r. jako pole - rosły na niej samosiejki. Pozwolenie na budowę budynku biurowo-warsztatowego zostało wydane w 1992 r., a na rozbudowę części biurowo-socjalnej w 1995 r. Dłużniczka nie prowadziła działalności gospodarczej i nie jest obecnie podatnikiem podatku od towarów i usług. Dłużnik oświadczył, że obecnie nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, był nim, ale prowadzoną działalność gospodarczą (prowadził firmę budowlaną) wyrejestrował w 2007 r. Na przedmiotowej nieruchomości nie prowadzi działalności od 2007 r. Nie ponosił wydatków na ulepszenie bądź rozbudowę, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej. Ponadto przy zakupie nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie korzystał również z odliczeń podatku. Od dnia 10 lipca 2012 r. część nieruchomości tj. pomieszczenie o powierzchni 12 m2 jest wynajmowane na cele biurowe spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Za ww. pomieszczenie spółka opłaca media. Pozostała część nieruchomości nie jest przedmiotem najmu. Dłużnicy nie dokonywali w przeszłości transakcji zbycia nieruchomości, nadto nie planują w przyszłości sprzedaży innych nieruchomości. Należy zaznaczyć, że tut. organ egzekucyjny prowadzi przeciwko dłużnikom postępowania, w których skierowano egzekucję do innej nieruchomości dłużników. Stanowi ona jednorodzinny budynek mieszkalny, który wykorzystywany był i jest obecnie jedynie do celów mieszkalnych, nie była w nim prowadzona działalność gospodarcza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż w drodze licytacji nieruchomości o nr KW... podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli tak to według jakiej stawki.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż w drodze licytacji przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dłużnik był podatnikiem podatku VAT, jednakże z uwagi na to, że zakończył prowadzenie działalności gospodarczej w 2007 r., nie jest obecnie podatnikiem w świetle art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem przesłanka warunkująca opodatkowanie sprzedaży nieruchomości podatkiem od towarów i usług nie jest spełniona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego - nawet w przypadku gdy majątek ten był wcześniej wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, która została zakończona - a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osoba fizyczna wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 14 ust. 4 ustawy).

W myśl ust. 5 ww. artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Dostawa towarów dokonywana przez byłych wspólników spółek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 3, której przedmiotem są towary objęty spisem z natury, podlega zwolnieniu od podatku przez okres 12 miesięcy od dnia, o którym mowa w ust. 6, pod warunkiem rozliczenia podatku od towarów objętych spisem z natury.

Powyższe oznacza, że z momentem zakończenia działalności gospodarczej i utraty przez osobę statutu podatnika podatku od towarów i usług, majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności staje się jej majątkiem osobistym. Sytuacja taka trwa do chwili kiedy osoba fizyczna ponownie rozpocznie wykorzystywanej całości lub części tego majątku do działalności gospodarczej i związku z tym ponownie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawa budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnienie, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego, a jeżeli ponosi takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Stosownie do treści art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1.

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2.

złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z ust. 11 ww. artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1.

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2.

planowaną datę zawarcie umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;

3.

adres budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku dostawy budynku lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 8 ustawy).

Zwalnia się o podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku (art. 113 ust. 1 ustawy).

Stosownie do treści ust. 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pan postępowanie egzekucyjne, którego przedmiotem jest nieruchomość gruntowa, na którą składają się dwie działki ewidencyjne. Obie działki gruntu zostały zakupione przez dłużników w 1992 r. i były wykorzystywane przez dłużnika w prowadzonej do 2007 r. działalności gospodarczej. Jedna z działek stanowi w części teren dojazdowy do drugiej z działek, a w pozostałej części wydzielony teren rekreacyjny z niewielkim stawem. Druga z działek zabudowana jest obiektem biurowo-warsztatowym o pow. 448,4 m2. Dłużnikowi przy zakupie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie ponosił wydatków na ulepszenie, które przekraczałyby 30% wartości początkowej. Dłużniczka nie prowadziła działalności gospodarczej. Na przedmiotowej nieruchomości dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej od 2007 r. Od dnia 10 lipca 2012 r. część ww. obiektu, tj. pomieszczenie o powierzchni 12 m2 jest wynajmowana na cele biurowe spółce prawa handlowego. Za wynajem spółka opłaca media. Pozostała część nieruchomości nie jest wynajmowana.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, nieruchomość, składająca się z dwóch działek ewidencyjnych, po zakończeniu działalności gospodarczej - stała się majątkiem osobistym dłużników. Zarówno działka gruntu zabudowana jak i niezabudowana, w zdecydowanej większości nadal stanowią majątek osobisty, ponieważ od momentu zakończenia działalności gospodarczej nie były przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu. Wobec tego do planowanej dostawy, w ramach postępowania egzekucyjnego, tej części nieruchomości przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Natomiast wynajęcie 12 m2 pomieszczenia biurowo-warsztatowego skutkuje tym, że ta części budynku stanowi przedmiot działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i nie wchodzi w skład majątku osobistego dłużników. Dostawa tej części budynku podlegać będzie przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Jednak z uwagi na fakt, że będzie ona zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ będzie miała miejsce po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy (wynajem), nie będzie Pan zobowiązany do obliczenia kwoty podatku i odprowadzenia jej na konto właściwego urzędu skarbowego. Przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy zwolnieniu podlegać będzie również część gruntu przypadająca proporcjonalnie do wynajmowanej powierzchni. Z uwagi na fakt, że w Pana ocenie dostawa przedmiotowych działek gruntu w całości nie będzie podlegała opodatkowaniu, oceniając przedstawione stanowisko całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej został (zostanie) określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl