ITPP2/443-842a/13/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2013 r. (data wpływu 18 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 4 listopada 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności nieodpłatnego udostępniania hali sportowej, opodatkowania czynności najmu ww. hali oraz sposobu dokonania korekty nieodliczonego uprzednio podatku naliczonego związanego z jej remontem - jest prawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 4 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności nieodpłatnego udostępniania hali sportowej, opodatkowania czynności najmu ww. hali, sposobu dokonania korekty nieodliczonego uprzednio podatku naliczonego związanego z jej remontem, wyposażeniem.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2009 r. poniosła nakłady inwestycyjne z własnych środków na remont i wyposażenie sali gimnastycznej przy szkole podstawowej (dalej: "hala sportowa") w ramach inwestycji "Wymiana posadzki sportowej wraz z wymianą drzwi w sali gimnastycznej Szkoły Podstawowej w miejscowości K. ". Poniesione nakłady inwestycyjne na halę sportową stanowiły jej ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a wartość ulepszenia przekroczyła kwotę 15.000 PLN netto. W związku z ponoszeniem wyżej wymienionych wydatków inwestycyjnych Gmina otrzymywała od kontrahentów faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Obecnie hala sportowa jest zarządzana przez Zespół Placówek. Zespół ten jest jednostką budżetową Gminy, w ramach której funkcjonują: Szkoła Podstawowa w miejscowości K., Szkoła Podstawowa w miejscowości N. P., Gimnazjum Publiczne w miejscowości K. oraz Gminne Przedszkole w miejscowości K. Hala jest udostępniana przez Zespół Oświatowy wyłącznie nieodpłatnie na rzecz młodzieży szkolnej. W chwili obecnej Gmina planuje wprowadzenie odmiennego sposobu jej wykorzystania, a mianowicie zamierza wprowadzić możliwość odpłatnego jej udostępniania przez Zespół Oświatowy na rzecz zainteresowanych podmiotów. Jednocześnie w dalszym ciągu będzie wykorzystywana nieodpłatnie np. na potrzeby zajęć szkolnych. Powyższe znajdzie odzwierciedlenie w regulaminie wykorzystania hali sportowej, który Gmina zamierza uchwalić. Regulamin ten będzie przewidywał możliwość udostępniania hali sportowej przez Zespół Oświatowy w dwojaki sposób:

A. odpłatny wynajem na rzecz np. osób fizycznych/firm, klubów sportowych, grup kolonijnych, w zależności od zapotrzebowania tych podmiotów (udostępnianie komercyjne), oraz

B. udostępnianie nieodpłatne dla potrzeb szkół z terenu Gminy, przede wszystkim na realizację zadań dydaktycznych w zakresie wychowania fizycznego dla młodzieży uczącej się w szkołach gminnych.

Sposób faktycznego wykorzystywania hali sportowej przez Zespół Oświatowy będzie uzależniony przede wszystkim od zapotrzebowania na obie formy jej udostępniania. W konsekwencji, w danym miesiącu może się zdarzyć, że będzie on udostępniany wyłącznie odpłatnie bądź też wyłącznie nieodpłatnie lub też w określonej części odpłatnie i nieodpłatnie. Powyższe oznacza, że zarówno Zespół Oświatowy, jak i Gmina nie będą w stanie określić precyzyjnie zakresu/podziału, w jakim hala sportowa będzie udostępniana odpłatnie, a w jakim nieodpłatnie. W praktyce nie da się bowiem takiego podziału przewidzieć. Zależeć to bowiem będzie od popytu w danym okresie na tego typu świadczenia i innych okoliczności (np. pory roku). Gmina (lub działający w jej imieniu Zespół Oświatowy) zamierza ponosić wydatki bieżące związane z utrzymaniem hali sportowej takie jak, np.: koszty energii elektrycznej, wody, odprowadzania ścieków, wywozu nieczystości, utrzymania czystości, a także koszty drobnych napraw i remontów. Nie ma możliwości obiektywnego przypisania wydatków związanych z halą sportową bezpośrednio do czynności opodatkowanych i nieopodatkowanych. Gmina nie dokonywała dotychczas odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych. Zespół Placówek nie jest zarejestrowany, jako odrębny od Gminy podatnik podatku od towarów i usług. Wydatki związane z bieżącym utrzymaniem hali sportowej były i są w chwili obecnej dokumentowane fakturami, na których jako dane nabywcy wskazywane są dane Zespołu Placówek. Po zmianie sposobu wykorzystywania hali sportowej, tj. rozpoczęciu jej komercyjnego udostępniania, Gmina będzie widniała jako sprzedawca odpłatnych usług wynajmu tego obiektu na wystawionych paragonach i/lub fakturach VAT. Stroną umów wynajmu będzie Gmina. W ramach ww. inwestycji Gmina nie ponosiła wydatków na wyposażenie hali. Hala sportowa została przekazana przez Gminę w nieodpłatne zarządzanie na rzecz Zespołu Placówek i jest udostępniana przez ten podmiot wyłącznie nieodpłatnie na rzecz uczniów szkół.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

* Czy odpłatne wynajmowanie przez Zespół Oświatowy hali sportowej na rzecz zainteresowanych (udostępnianie komercyjne) będzie podlegać opodatkowaniu VAT przez Gminę.

* Czy po zmianie sposobu wykorzystania hali sportowej Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach "zakupowych" dotyczących wydatków inwestycyjnych związanych z tą halą.

* W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, w jaki sposób i z zastosowaniem jakiego klucza Gmina powinna określić część podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

* Czy z tytułu wykorzystania hali sportowej (a więc również wydatków na towary i usługi związane ze wskazaną inwestycją) w pewnej części także do zdarzeń spoza zakresu VAT, tj. jej nieodpłatnego wykorzystania na cele gminne, Gmina będzie zobowiązana do naliczenia podatku należnego.

* W jaki sposób Gmina powinna dokonać korekty nieodliczonego podatku od towarów i usług od wydatków inwestycyjnych poniesionych na halę sportową.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne wynajmowanie przez Zespół Oświatowy hali sportowej na rzecz zainteresowanych (udostępnianie komercyjne) będzie podlegać opodatkowaniu VAT przez Wnioskodawcę.

W odniesieniu do pytania nr 2 Gmina wskazała, że po zmianie sposobu wykorzystania hali sportowej będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach "zakupowych" dotyczących wydatków inwestycyjnych (na zasadach opisanych w odpowiedz na pytanie nr 6).

Zdaniem Gminy, odnoszącej się do pytania nr 3, nie ma możliwości zastosowania klucza, przy pomocy którego mogłaby dokonać częściowego odliczenia podatku naliczonego - tym samym będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku.

W odniesieniu do pytania nr 4 Gmina stwierdziła, że z tytułu wykorzystania hali sportowej (a więc również wydatków na towary i usługi związane z jej remontem) w pewnej części także do zdarzeń spoza zakresu VAT w ramach jej nieodpłatnego wykorzystania na cele gminne, nie będzie zobowiązana do naliczenia podatku należnego.

Zdaniem Gminy, odnoszącej się do pytania nr 5, w stosunku do poniesionych przez nią wydatków inwestycyjnych powinno jej przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego w odpowiedniej proporcji, wynikającej z art. 91 ust. 1-7 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z pominięciem tej części VAT, która przypada na okres, w którym hala sportowa nie była wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (tekst jedn.: za okres nieodpłatnego jej wykorzystywania przed zmianą sposobu zarządzania).

UZASADNIENIE stanowiska.

Ad. 1.

Po powołaniu treści art. 15 ust. 1 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług Gmina stwierdziła, że w związku z tym, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika podatku od towarów i usług. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników. Zatem, w przypadku, gdy Gmina realizuje należące do niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być traktowana jako podatnik, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów. Po powołaniu treści art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy Gmina wskazała, że w konsekwencji, mając na uwadze fakt, że udostępnianie komercyjne (odpłatny wynajem) przez Zespół Oświatowy hali sportowej na rzecz zainteresowanych nie będzie stanowić dostawy towarów, należy wnioskować, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powinno być traktowane jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 tej ustawy. Gmina stwierdziła, że stanowisko powyższe zostało potwierdzone, w analogicznym przypadku, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 maja 2012 r., sygn. ILPP2/443-153/12-2/MR, której fragment przytoczyła. Podniosła, że w kontekście uchwały 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 1/13, w której rozstrzygnięto, że jednostki budżetowe tworzone przez samorząd terytorialny nie prowadzą samodzielnie działalności gospodarczej, co prowadzi do wniosku, że nie są odrębnymi podatnikami podatku od towarów i usług, należy uznać, że dla transakcji odpłatnego wynajmu hali sportowej na rzecz zainteresowanych to Gmina, a nie Zespół Oświatowy działać będzie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Ad. 2.

Po powołaniu treści art. 86 ust. 1 ustawy Gmina stwierdziła, że jak wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, Zespół Oświatowy będzie udostępniać halę sportową zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie, przy czym nie jest w stanie określić zakresu wykorzystywania jej dla poszczególnych celów. W praktyce nie da się bowiem takiego podziału przewidzieć. Sposób wykorzystywania hali sportowej będzie regulowany jedynie poprzez zapotrzebowanie na obie formy jej udostępniania. W konsekwencji, w danym miesiącu może się zdarzyć, że będzie udostępniana wyłącznie odpłatnie, bądź też wyłącznie nieodpłatnie lub też w określonej części odpłatnie i nieodpłatnie. Odpłatne udostępnianie na rzecz mieszkańców/okolicznych firm jest, w ocenie Gminy, czynnością, która będzie podlegać opodatkowaniu VAT, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku nieodpłatnego udostępniania, zdaniem Gminy, czynność ta nie będzie objęta regulacjami VAT. W konsekwencji, hala sportowa będzie wykorzystywana do czynności podlegających opodatkowaniu VAT oraz do zadań pozostających poza zakresem VAT. Kwestię odliczenia podatku naliczonego w takiej sytuacji reguluje art. 90 ust. 1, 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, których treść powołała. Wskazała, że powyższe przepisy regulują zasady odliczania podatku naliczonego w sytuacji, gdy jest on związany z wydatkami, które uprawniają do odliczenia podatku naliczonego jak i takich, które nie dają takiego prawa.

A. Czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia.

Na wstępie Gmina stwierdziła, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają wyjaśnienia, co należy rozumieć przez "czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczeni", którym to sformułowaniem ustawodawca posłużył się w ust. 1 oraz ust. 3 art. 90 ustawy. Wątpliwość ta, która była dotychczas przedmiotem licznych sporów pomiędzy podatnikami oraz organami podatkowymi została ostatecznie rozstrzygnięta uchwałą NSA. Ostatecznie Sąd potwierdził, że przez czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego należy rozumieć czynności zwolnione z opodatkowania, a nie te pozostające poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Po powołaniu fragmentu ww. uchwały Gmina wskazała, że stanowisko w niej zawarte było już wcześniej prezentowane przez sądy administracyjne, przykładowo przez NSA w wyroku z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 659/10, którego fragment zacytowała. Analogiczne stanowisko zostało także zaprezentowane w wyroku NSA z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. akt I FSK 903/08, czy w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 9 kwietnia 2009 r., sygn. akt SA/Wr 1790/07. Gmina stwierdziła, że w świetle powyższej argumentacji, przez "czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego" należy rozumieć wyłącznie czynności podlegające regulacjom VAT, tj. czynności zwolnione z opodatkowania, a nie czynności pozostające poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazała, że powyższe wnioski są zgodne z zasadami konsekwencji terminologicznej, w szczególności z zasadą zakazu wykładni homonimicznej, która jest zasadą techniki prawodawczej, o której mowa w § 10 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908 z późn. zm.). Zgodnie z tą zasadą, tym samym zwrotom nie należy nadawać innego znaczenia. Dlatego też w sytuacji ponoszenia wydatków, które są związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT (niekorzystających ze zwolnienia) oraz zadań pozostających poza zakresem VAT, Gmina nie powinna stosować odliczenia częściowego, lecz odliczenie pełne.

B. Odliczenie podatku naliczonego od wydatków związanych z halą sportową.

Skoro nie znajdą zastosowania przepisy dotyczące odliczenia podatku naliczonego przy pomocy proporcji sprzedaży, w opinii Gminy, powinna mieć prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości. Odmienne stanowisko sprzeciwiałoby się zasadzie neutralności VAT, podstawowemu założeniu systemu VAT. Gmina wskazała, że stanowisko takie zostało potwierdzone również we wspomnianej wcześniej uchwale NSA (sygn. akt I FPS 9/10), jak również w analogicznych sprawach w wyrokach z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt 1 FSK 659/10, z dnia 10 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 997/11 oraz I FSK 996/11, których fragmenty przytoczyła. Stanowisko to znajduje także potwierdzenie w wydawanych w imieniu Ministra Finansów interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 9 maja 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP2/443-153/12-4/MR (dotyczącej analogicznego stanu faktycznego), której fragment zacytowała. Reasumując powyższe rozważania, w opinii Gminy, po zmianie sposobu wykorzystania hali sportowej będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach "zakupowych" dotyczących wydatków inwestycyjnych związanych z halą sportową (na zasadach opisanych w odpowiedzi na pytanie nr 5);

Gmina wskazała, że mając na uwadze uchwałe NSA, w której sąd wyraził pogląd, że jednostki budżetowe wykonując nałożone na nie zadania nie są w wystarczającym stopniu niezależne, aby uznać je za oddzielnych podatników podatku od towarów i usług. Tym samym jednostki samorządu terytorialnego oraz ich jednostki budżetowe powinny wspólnie rozliczać się w zakresie ww. podatku. W ocenie Gminy należy uznać, że jeśli Zespół Oświatowy będzie udostępniać halę sportową m.in. do wykonywania czynności opodatkowanych, a jednocześnie nie będzie odrębnym od Gminy podatnikiem na gruncie przepisów o VAT, należy przyjąć, że z dniem rozpoczęcia odpłatnego udostępniania to Gmina - jako podatnik - rozpocznie wykorzystywać halę sportową do wykonywania działalności opodatkowanej, a zatem będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych.

Ad. 3.

Gmina stwierdziła, że jak wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, hala sportowa będzie udostępniana przez Zespół Oświatowy zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie na rzecz zainteresowanych podmiotów. Niemniej jednak nie jest w stanie określić, w jakim zakresie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych, a w jakich do pozostałych czynności. Skoro bowiem Zespół Oświatowy będzie udostępniać halę sportową w zależności od zapotrzebowania, w różnej mierze - zarówno odpłatnie i nieodpłatnie, Gmina nie będzie w stanie dokonać odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Gmina stwierdziła, że stanowisko takie zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 maja 2012 r. ILPP2/443-153/12-5/MR, której fragment powołała.

Ad. 4.

Po powołaniu treści art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Gmina wskazała, że przy pomocy powyższego przepisu ustawodawca w sposób precyzyjny ustalił, jakie czynności podlegają opodatkowaniu VAT. Tak więc opodatkowanie konkretnej czynności możliwe jest wyłącznie w przypadku uznania jej za czynność podlegającą VAT, wymienioną w katalogu ww. artykułu. Nie jest natomiast możliwe rozszerzenie opodatkowania VAT na inne, niewymienione w ustawie czynności lub zdarzenia. Po zacytowaniu treści art. 7 ust. 2 ustawy Gmina stwierdziła, że, jej zdaniem, powyższa regulacja nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sytuacji. W związku z wykorzystywaniem hali sportowej (a więc de facto wydatków inwestycyjnych) w pewnej części także do tego obszaru działalności Gminy, który obejmuje zdarzenia spoza zakresu VAT, nie dochodzi do przekazania towarów lub ich zużycia na cele "osobiste" Gminy ani jej pracowników, ani też do darowizn. Powołując treść art. 8 ust. 2 ustawy podkreśliła, że analogiczne rozważania można przyjąć również w kontekście brzmienia powyższych przepisów art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy, w stanie prawnym obowiązującym przed 1 kwietnia 2013 r.

Cele związane z realizowaną przez Gminę działalnością.

W ocenie Gminy, nawet gdyby hipotetycznie uznać, że w tym przypadku będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, należy podkreślić, że przepis art. 8 ust. 2 pkt 1a także pkt 2 ustawy zrównuje zużycie towarów z odpłatnym świadczeniem usług wyłącznie w sytuacji, gdy dane świadczenie jest wykonywane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. W opinii Gminy, nawet w przypadku uznania przez organy podatkowe, że we wskazanej sytuacji działa w roli podatnika, nieodpłatne użycie towarów byłoby wykonywane w ramach działalności prowadzonej przez nią i w związku z powyższym przepis i tak nie znalazłby zastosowania. Przedmiotowe, nieodpłatne wykorzystanie hali sportowej ma charakter stricte służący realizacji zadań Gminy, tj. prowadzeniu zadań dydaktycznych w zakresie wychowania fizycznego młodzieży uczącej się w szkołach gminnych. Nie budzi wątpliwości, że są to zdarzenia z zakresu zadań własnych i tym samym jej działalności (dodatkowo wykonywane poza reżimem cywilnoprawnym). Gmina wskazała, że stanowisko takie zostało wielokrotnie potwierdzone przez organy podatkowe w interpretacjach wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 maja 2012 r., sygn. ILPP2/443-153/12-3/MR, z dnia 5 stycznia 2012 r., sygn. ILPP1/443-1300/11-4/BD, z dnia 7 marca 2011 r., sygn. ILPP2/443-1968/10-2/MR, z dnia 10 września 2010 r., sygn. ILPP2/443-939/10-3/MN, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 17 maja 2012 r. sygn. IPTPP1/443-138/12-7/MW, z dnia 31 stycznia 2012 r., sygn. IPTPP4/443-50/11-5/BM, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 lutego 2012 r., sygn. II3PP4/443-1680/11/EJ, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 listopada 2011 r., sygn. ITPP1/443-1096b/11/MN, których fragmenty zacytowała. Mając na uwadze powyższe argumenty, Gmina raz jeszcze podkreśliła, że jej zdaniem, nie będzie zobowiązana do naliczania podatku należnego w związku z częściowym wykorzystaniem hali sportowej do zdarzeń traktowanych jako spoza zakresu VAT w ramach ich nieodpłatnego wykorzystania na cele stricte gminne.

Ad.5.

Po powołaniu treści art. 91 ust. 1-7 ustawy o podatku od towarów i usług Gmina wskazała, że mając na uwadze powyższe stoi na stanowisku, że w stosunku do poniesionych przez nią wydatków inwestycyjnych na halę sportową powinno jej przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego w odpowiedniej proporcji, wynikającej z art. 91 ust. 1-7 ustawy, tj. z pominięciem tej części VAT, która przypada na okres, w którym hala sportowa nie była wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (tekst jedn.: za okres nieodpłatnego wykorzystywania przed zmianą sposobu zarządzania nią). W zakresie poniesionych przez Gminę w 2009 r. wydatków inwestycyjnych, mając na uwadze konieczność zastosowania 10-letniej korekty, w związku ze zmianą od 2013 r. sposobu wykorzystania hali sportowej, będzie uprawniona do odliczenia 6/10 kwoty podatku naliczonego od tych wydatków. Pierwszej korekty będzie mogła dokonać za rok, w którym nastąpi zmiana przeznaczenia przedmiotowego obiektu, czyli za 2013 r., w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, czyli za miesiąc styczeń 2014 r. w wysokości 1/10 podatku naliczonego w każdym roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Wskazać należy, że zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi ust. 6 ww. artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Według uregulowania art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do brzmienia art. 6 ust. 1 powyższej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (ust. 1 pkt 10 powołanego artykułu).

W kontekście powyższego zauważyć należy, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu "jednostka budżetowa", wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2007 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 885 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy, jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 tej ustawy, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do brzmienia ust. 3 powyższego artykułu, podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej "planem finansowym jednostki budżetowej".

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego - gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd.

W świetle przytoczonych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że jednostki budżetowe jako wyodrębnione ze struktury Gminy pomioty w związku z realizowanymi zadaniami są w tym zakresie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie ust. 2 pkt 1 lit. a omawianego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Wskazać jednocześnie należy, że w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia. Jeżeli dany towar lub usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Jeżeli zaś dany towar lub usługa ma służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku od towarów i usług (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym od podatku) w momencie dokonywania zakupu podatnik nie ma prawa do odliczenia tego podatku.

Ponieważ cytowany wcześniej art. 86 ust. 1 ustawy nakazuje oceniać zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne przeznaczenie towaru czy usługi, w cenie których zawarty był podatek mający podlegać odliczeniu, to zmiana przez podatnika planów co do sposobu wykorzystania tego towaru lub usługi, ma wpływ na jego prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem. Po zmianie ich przeznaczenia, np. z czynności niezwiązanych z działalnością opodatkowaną na cele związane z działalnością opodatkowaną, przysługuje mu prawo do rozliczenia podatku naliczonego, związanego z tą działalnością wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na ich nabycie.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W ust. 2 cyt. wyżej artykułu wskazano, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1 podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, w przypadku wykonywania czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu, wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 9/10 orzekając, iż: "w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego (gdyby ewentualnie chciał ustalać proporcję sprzedaży dla celów odliczenia, to wyniesie ona 100%). Brak jest bowiem - przy braku w ustawie jednoznacznej regulacji tegoż zagadnienia - podstaw do pozbawiania podatnika w ogóle możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i nieopodatkowanymi, gdyż godziłoby to w zasadę neutralności VAT, poprzez bezpodstawne obciążenie podatnika podatkiem naliczonym wynikającym z tego rodzaju wydatków."

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Z kolei art. 91 ust. 7 ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy).

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

Z treści wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2009 r. poniosła nakłady inwestycyjne z własnych środków na remont sali gimnastycznej przy szkole podstawowej. Poniesione nakłady inwestycyjne stanowiły ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a wartość ulepszenia przekroczyła kwotę 15.000 PLN netto. W związku z ponoszeniem wyżej wymienionych wydatków inwestycyjnych Gmina otrzymywała od kontrahentów faktury VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Obecnie hala sportowa jest zarządzana przez Zespół Placówek, który otrzymał ją od Gminy w nieodpłatne zarządzanie. Zespół ten jest jednostką budżetową Gminy, w ramach której funkcjonują: Szkoła Podstawowa w miejscowości K., Szkoła Podstawowa w miejscowości N. P., Gimnazjum Publiczne w miejscowości K. oraz Gminne Przedszkole w miejscowości K. Hala udostępniana jest przez Zespół Oświatowy wyłącznie nieodpłatnie na rzecz młodzieży szkolnej. W chwili obecnej Gmina planuje wprowadzenie odmiennego sposobu jej wykorzystania, a mianowicie zamierza wprowadzić możliwość odpłatnego jej udostępniania przez Zespół Oświatowy na rzecz zainteresowanych podmiotów. Jednocześnie w dalszym ciągu będzie wykorzystywana nieodpłatnie np. na potrzeby zajęć szkolnych. Powyższe znajdzie odzwierciedlenie w regulaminie, który Gmina zamierza uchwalić. Regulamin ten będzie przewidywał możliwość udostępniania hali sportowej przez Zespół Oświatowy w dwojaki sposób:

A. odpłatny wynajem na rzecz np osób fizycznych/firm, klubów sportowych, grup kolonijnych w zależności od zapotrzebowania tych podmiotów (udostępnianie komercyjne), oraz

B. udostępnianie nieodpłatne dla potrzeb szkół z terenu Gminy, przede wszystkim na realizację zadań dydaktycznych w zakresie wychowania fizycznego dla młodzieży uczącej się w szkołach gminnych.

Sposób faktycznego wykorzystywania hali sportowej przez Zespół Oświatowy będzie uzależniony przede wszystkim od zapotrzebowania na obie formy jej udostępniania. W konsekwencji, w danym miesiącu może się zdarzyć, że będzie ona udostępniana wyłącznie odpłatnie, bądź też wyłącznie nieodpłatnie lub też w określonej części odpłatnie i nieodpłatnie. Powyższe oznacza, że zarówno Zespół Oświatowy, jak i Gmina nie będą w stanie określić precyzyjnie zakresu/podziału, w jakim hala sportowa będzie udostępniana odpłatnie, a w jakim nieodpłatnie. W praktyce nie da się bowiem takiego podziału przewidzieć. Zależeć to bowiem będzie od popytu w danym okresie na tego typu świadczenia i innych okoliczności (np. pory roku). Gmina (lub działający w jej imieniu Zespół Oświatowy) zamierza ponosić wydatki bieżące związane z utrzymaniem hali sportowej takie jak np.: koszty energii elektrycznej, wody, odprowadzania ścieków, wywozu nieczystości, utrzymania czystości, a także koszty drobnych napraw i remontów. Nie ma możliwości obiektywnego przypisania wydatków związanych z halą sportową bezpośrednio do czynności opodatkowanych i nieopodatkowanych. Gmina nie dokonywała dotychczas odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych poniesionych na halę sportową. Zespół Placówek nie jest zarejestrowany, jako odrębny od Gminy podatnik podatku od towarów i usług. Wydatki związane z bieżącym utrzymaniem hali sportowej były i są w chwili obecnej dokumentowane fakturami, na których jako dane nabywcy wskazywane są dane Zespołu Placówek. Po zmianie sposobu wykorzystywania hali sportowej, tj. rozpoczęciu jej komercyjnego udostępniania, Gmina będzie stroną umów wynajmu, która będzie widniała jako sprzedawca na wystawionych paragonach i/lub fakturach VAT.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do stwierdzenia, że czynność nieodpłatnego udostępniania hali gimnastycznej nie jest/nie będzie czynnością, w której Gmina występuje/występować będzie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji, nieodpłatne udostępnienie ww. obiektu, nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i tym samym Gmina nie jest/nie będzie zobowiązana do naliczenia ww. podatku. Natomiast wynajem hali gimnastycznej, który - jak wskazano we wniosku - będzie dokonywany przez Gminę (będzie stroną zawieranych umów i będzie widniała na paragonach i/lub fakturach VAT jako sprzedawca), będzie stanowił niewątpliwie czynności cywilnoprawne, w których Gmina wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Oznacza to, że świadczenia te będą podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przy czym nie będą korzystały ze zwolnienia. Należy przy tym podkreślić, że skoro Gmina wskazała, że to ona będzie zawierała umowy dotyczące wynajmu i będzie widniała jako sprzedawca na wystawianych dokumentach, wnioski płynące z powołanej przez nią uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. nie będą miały zastosowania w niniejszej sprawie.

Odnosząc się do kwestii prawa Gminy do skorzystania z prawa do odliczenia nieodliczonego uprzednio podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z inwestycją przeprowadzoną w 2009 r. w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że skoro od dnia jej ukończenia Gmina wykorzystuje halę wyłącznie do czynności niepodlegającej opodatkowaniu (nieodpłatne udostępnianie Zespołowi Placówek), nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tą inwestycją, jak również prawo do skorygowania (na zasadach określonych w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług) nieodliczonego podatku. Prawo to jednak wystąpi po zawarciu przez Gminę umów najmu, ponieważ dokonane zakupy zaczną służyć wykonywanym przez nią czynnościom opodatkowanym. O ile - jak wskazała we wniosku - nie będzie w stanie przyporządkować dokonanych zakupów inwestycyjnych wyłącznie do czynności opodatkowanych lub wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu, odliczenia tego będzie mogła dokonać jedynie na zasadach określonych w art. 91 ust. 7a ustawy. Skorygowaniu podlegać będzie co roku - zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy - 1/10 nieodliczonego podatku naliczonego. Pierwszej korekty w ww. wysokości winna dokonać - jak słusznie stwierdziła - za rok, w którym nastąpi zmiana przeznaczenia przedmiotowego obiektu, w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po tym roku. Natomiast następnych korekt na ww. zasadach (uwzględniając okres, który upłynął od przyjęcia środka trwałego do użytkowania) powinna dokonywać co roku, do upływu 10 letniego okresu korekty.

Interpretacja dotyczy zdarzenie przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupów dotyczących bieżącego utrzymania hali sportowej zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.