ITPP2/443-83/10/AP - Brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej naprawę samochodu prywatnego po kolizji.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 14 kwietnia 2010 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-83/10/AP Brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej naprawę samochodu prywatnego po kolizji.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2010 r. (data wpływu 3 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniach 24 marca oraz 1 i 12 kwietnia 2010 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej naprawę samochodu osobowego, nie będącego środkiem trwałym w związku z kolizją drogową mającą miejsce w trakcie urlopu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniach 24 marca oraz 1 i 12 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej naprawę samochodu osobowego, nie będącego środkiem trwałym w związku z kolizją drogową mającą miejsce w trakcie urlopu.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W roku 2006 kupił Pan samochód osobowy od osoby fizycznej, na umowę kupna-sprzedaży, który posiada do dnia dzisiejszego. Nie był on wprowadzony do ewidencji środków trwałych w spółce, w której prowadzi Pan działalność. Jest on jedynie Pana własnością, zarejestrowany wyłącznie na Pana nazwisko. Ww. pojazd nie posiada homologacji ciężarowej. W przypadkach, gdy samochód ten jest wykorzystywany w prowadzonej przez Pana działalności, koszty jego użytkowania są rozliczane według ewidencji przebiegu pojazdu.

W lipcu 2008 r., podczas prywatnego użytkowania pojazdu (w trakcie urlopu), samochód brał udział w kolizji drogowej, spowodowanej przez sprawcę ubezpieczonego z tytułu OC w Towarzystwie Ubezpieczeń TU. Po naprawie samochodu w autoryzowanej stacji obsługi, została wystawiona na Pana nazwisko faktura i przesłana do TU. Opiewała na sumę netto 14.242,71 zł. Towarzystwo Ubezpieczeń odmówiło Panu wypłaty odszkodowania w kwocie brutto argumentując, że jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, ma Pan możliwość zaksięgowania tej faktury i prawo do odliczenia kwoty podatku z niej wynikającej.

W uzupełnieniu do wniosku wskazał Pan, że koszty naprawy przedmiotowego pojazdu nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej oraz że pojazd ten od momentu, kiedy został przez Pana kupiony, nigdy nie był ubezpieczony w ramach dobrowolnego ubezpieczenia AC. Jednocześnie wskazał Pan, iż chciałby otrzymać interpretację przepisów prawa podatkowego jedynie w zakresie podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stanowisko ubezpieczyciela jest zgodne z ustawodawstwem obowiązującym w 2008 r. i czy w zaistniałej sytuacji powinien Pan zaliczyć tę fakturę w koszty prowadzonej działalności i odliczyć podatek naliczony.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniach wniosku, nie miał prawa do odliczenia podatku zawartego w fakturze dokumentującej naprawę samochodu w prowadzonej działalności gospodarczej. Wskazał, że fakt, iż jest wspólnikiem w spółce cywilnej nie daje prawa do odliczenia tego podatku przez spółkę, gdyż faktura dotyczyła rozliczeń osobistych (prywatnego użytkowania pojazdu), nie mających nic wspólnego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ponadto, w okresie, którego dotyczyła zaistniała sytuacja, jak i w terminie późniejszym nie prowadził Pan działalności gospodarczej na własne nazwisko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści powołanego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Pan działalność gospodarczą jako wspólnik w spółce. Posiada samochód, który nigdy nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych spółki. Zdarza się, iż wykorzystuje go Pan w celach "służbowych", wówczas koszty są rozliczane według ewidencji przebiegu pojazdu.

W trakcie urlopu, użytkując samochód wyłącznie do celów prywatnych, miała miejsce kolizja drogowa. Po naprawie samochodu otrzymał Pan fakturę VAT wystawioną na Pana nazwisko. Kwota odszkodowania zwrócona została przez ubezpieczyciela tylko w wartości netto. Wskazał Pan, iż wydatki poniesione na naprawę samochodu nie stanowiły kosztu uzyskania przychodu w spółce.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż nie miał Pan prawa odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej naprawę samochodu. Nie został bowiem spełniony warunek wskazany w art. 86 ustawy - pojazd w trakcie zdarzenia nie służył wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, gdyż nie prowadził Pan indywidualnej działalności gospodarczej, a koszty naprawy samochodu poniósł jako osoba prywatna (faktura wystawiona była na Pana nazwisko i dotyczyła prywatnych rozliczeń). Tym samym nie wystąpił związek nabytej usługi naprawy pojazdu (i części do naprawy) z czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie należy wskazać, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii możliwości odliczenia podatku naliczonego wynikającego z ww. faktury dokumentującej naprawę samochodu, przez spółkę, gdyż z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej wystąpił Wnioskodawca we własnym imieniu. Stosownie do treści art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl