ITPP2/443-83/08/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2008 r. (data wpływu 31 stycznia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 1 kwietnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy ciągnika i przyczepy nabytych ze stawką 0% - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy ciągnika i przyczepy nabytych ze stawką 0%.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą rozliczając się na zasadach ogólnych. Jest Pan podatnikiem VAT. W dniu 26 marca i 27 kwietnia 2004 r. nabył Pan na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej ciągnik Agrotron oraz przyczepę T-647/1 opodatkowane stawką VAT 0%. W dniu 7 grudnia 2007 r. sprzedał Pan ciągnik, a w dniu 12 stycznia 2008 r. przyczepę. Dokonując sprzedaży ww. towarów zastosował Pan zwolnienie od podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo zastosowano zwolnienie od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedane towary w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT są towarami używanymi. Okres ich użytkowania jest dłuższy niż pół roku, więc ma tu zastosowanie zwolnienie od podatku VAT. Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje zwolnienie dla dostawy towarów używanych pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Natomiast przepis art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy stanowi, że przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się: pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, iż zakup towarów opodatkowanych według stawki 0% nie wyklucza zwolnienia dostawy takich towarów jako towarów używanych, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Aby zaistniało prawo do odliczenia, do którego odwołuje się powołany przepis, musi bowiem istnieć kwota podatku naliczonego, o którą następuje obniżenie kwoty podatku należnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż zakupił Pan ciągnik oraz przyczepę, które w dniu nabycia opodatkowane były stawką podatku 0%. Nie przysługiwało zatem prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego, gdyż podatek ten równy był zero. Okres użytkowania przez Pana tych towarów był dłuższy niż pół roku - spełniony jest tym samym warunek zawarty w przepisie art. 43 ust. 2 ustawy, aby zakwalifikować je jako towary używane. Z uwagi na powyższe przy dostawie ciągnika i przyczepy mógł Pan zastosować zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.