ITPP2/443-810/10/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2010 r. (data wpływu 5 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniach 16 sierpniai 26 października 2010 r. (daty wpływów), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla sprzedaży działki zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 16 sierpnia i 26 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla sprzedaży działki zabudowanej.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina, na mocy decyzji Wojewody W., nabyła w latach 1991 i 1993 nieruchomości, na których funkcjonował skład handlu opałem prowadzony przez Gminną Spółdzielnię "S." (dalej GS "S."). Nabyte nieruchomości o pow. 1.4321 ha stanowiły działki nr 434/1 i 434/2. Na działce nr 434/2 znajdowały się budynki magazynowe i waga magazynowo-wozowa wybudowane przez GS "S.". Na mocy porozumienia pomiędzy Zarządem Spółdzielni, a Zarządem Miasta, Gmina wpłaciła w 1992 r. na rzecz Spółdzielni kwotę 30.000.000,00 zł (przed denominacją) tytułem zwrotu nakładów w postaci budynków i budowli znajdujących się na przedmiotowej działce. W miesiącu kwietniu 1992 r. przeprowadzono przetarg na dzierżawę części działki (o pow. 1,00 ha) nr 434/2 wraz z budynkami i wagą i wydzierżawiono ją na 10 lat (od 12 czerwca 1992 r. do 30 czerwca 2002 r.). Z dniem 1 października 1996 r. do należnego czynszu doliczony został 22% podatek od towarów i usług. Aneksem do umowy zasadniczej przedłużono umowę dzierżawy od 1 lipca 2002 r. do 30 czerwca 2003 r. W dniu 23 czerwca 2003 r. przeprowadzono przetarg na dalszą dzierżawę terenu, który wygrał dotychczasowy dzierżawca (umowa została zawarta na okres 3 lat, przedłużona aneksem do 31 grudnia 2006 r.). Z dniem 1 stycznia 2007 r. teren pozostał wyłącznie w użytkowaniu Gminy. W takim stanie Rada Miejska, po przeprowadzonym podziale geodezyjnym terenu, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, przeznaczyła go do sprzedaży, po czym działka, która była wcześniej przedmiotem dzierżawy o pow. 6.767 m ^#178; oznaczona została nr 434/11. W tym stanie rzeczy przeprowadzono przetarg, w wyniku którego sprzedano przedmiotową nieruchomość, doliczając do uzyskanej ceny 22% podatek, który odprowadzono do urzędu skarbowego. Sprzedaż nieruchomości wraz z budynkami i budowami nastąpiła w dniu 19 marca 2010 r. W okolicznościach jak wyżej wskazano, urząd skarbowy, w trakcie czynności sprawdzających, uznał, że "w zaistniałej sytuacji działka nr 434/11, wraz z opisanymi wcześniej zabudowaniami, była zasiedlona z przerwą w okresie dłuższym niż dwa lata, tak więc dostawa tej działki jest zwolniona od podatku od towarów i usług". Wobec powyższego aktualny właściciel tej nieruchomości żąda od Gminy zwrotu wpłaconego podatku od towarów i usług.

Budynki jakie znajdowały się na działce przed sprzedażą, zostały częściowo rozebrane. Rozbiórka polegała na tym, że w 2001 r. Zarząd Miasta zezwolił ówczesnemu dzierżawcy na rozebranie ścian magazynu-wiaty, co zostało wykonane. Następnie w 2007 r., po ustaniu dzierżawy nieruchomości, Gmina, jako jej właściciel, dokonała rozbiórki instalacji c.o. w budynku, w którym mieściły się pomieszczenia biurowe, socjalne i kotłownia. Rozebrane zostały: sieć grzewcza z grzejnikami, bojler na ciepłą wodę, jak również zdemontowano i usunięto piec węglowy służący do ogrzewania budynku.

Przedmiotem sprzedaży przez Gminę była nieruchomość składająca się z 3 odrębnych działek, tj. nr 434/7 - niezabudowana, nr 434/14 - niezabudowana i nr 434/11 - zabudowana 3 budynkami: socjalno-biurowy 50,55 m ^#178; pozbawiony przez rozbiórkę instalacji wodociągowej i grzewczej, magazynowo-garażowy - 130,00 m ^#178;, wg definicji kompletny (sklasyfikowany jako budynek), wiata - 105 m ^#178; - według definicji PKOB pozbawiona ścian bocznych przez rozbiórkę. W okresie dzierżawy przedmiotowej nieruchomości, jak również po jej ustaniu, do chwili sprzedaży, Gmina nie ponosiła żadnych nakładów na jej ulepszenie.

Gmina wskazała, że przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji jest działka nr 434/11, na której zlokalizowane były w chwili sprzedaży 3 budynki.

W związku z powyższym zadano pytania sprowadzające się do kwestii stawki podatku obowiązującej dla sprzedaży działki zabudowanej nr 434/11.

Zdaniem Wnioskodawcy, na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dostawa nie powinna być zwolniona od podatku od towarów i usług. Rozpoczęta rozbiórka budynku przed sprzedażą nieruchomości pozwala traktować teren jako niezabudowany, wobec czego należy naliczyć podatek od towarów i usług według 22% stawki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, wg art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Na mocy art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Z treści ust. 11 ww. artykułu wynika, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Należy zaznaczyć, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy). A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli, które się na nim znajdują.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik jest uprawniony do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w latach 1991 i 1993 Gmina, na podstawie decyzji Wojewody, nabyła nieruchomości, na których funkcjonował skład handlu opałem prowadzony przez GS "S.". Nabyte nieruchomości stanowiły działki nr 434/1 i 434/2 o pow. 1.4321 ha. Na działce nr 434/2 znajdowały się budynki magazynowe i waga magazynowo-wozowa. Od 12 czerwca 1992 r. do 31 grudnia 2006 r. część działki nr 434/2 (pow. 1,00 ha) wraz z budynkami i wagą była przedmiotem dzierżawy. Od 1 stycznia 2007 r. teren pozostał wyłącznie w użytkowaniu Gminy. Po jego podziale Gmina przeznaczyła go do sprzedaży, przy czym działka, która była wcześniej przedmiotem dzierżawy o pow. 6.767 m ^#178; oznaczona została nr 434/11. W dniu 19 marca 2010 r. sprzedano przedmiotową nieruchomość zabudowaną 3 budynkami (socjalno-biurowym, magazynowo-garażowym, wiatą), naliczając 22% podatek.

Od nabycia przedmiotowej nieruchomości do chwili jej sprzedaży, Gmina nie ponosiła żadnych nakładów na jej ulepszenie.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy, należy stwierdzić, że dostawa posadowionych na nieruchomości budynków, o ile - jak wynika z wniosku - w dniu sprzedaży działki nr 434/11 znajdujące się na niej naniesienia były budynkami lub budowlami w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, mogła korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ pomiędzy pierwszym zasiedleniem (budynki były przedmiotem dzierżawy od czerwca 1992 r. do grudnia 2006 r.), a ich dostawą (2010 r.) upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Wobec powyższego - przy uwzględnieniu treści art. 29 ust. 5 ustawy - zwolnieniu podlegała również dostawa gruntu, na którym przedmiotowe budynki są posadowione.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.