ITPP2/443-808a/10/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2010 r. (data wpływu 4 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania dostawy ryb dla kontrahenta łotewskiego, wcześniej zaimportowanych z Norwegii i dopuszczonych do obrotu na terytorium Szwecji, w sytuacji gdy towar nigdy nie znajdował się na terytorium Polski, dokumentowania tej transakcji oraz sposobu wykazania jej w deklaracji VAT-7K - jest prawidłowe.

W dniu 4 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania dostawy ryb dla kontrahenta łotewskiego, wcześniej zaimportowanych z Norwegii i dopuszczonych do obrotu na terytorium Szwecji, w sytuacji gdy towar nigdy nie znajdował się na terytorium Polski, dokumentowania tej transakcji oraz sposobu wykazania jej w deklaracji VAT-7K.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą na terenie kraju i poza krajem, współpracując z kontrahentami z Unii Europejskiej i z państw trzecich. W przeważającej części skoncentrowana jest ona na działalności handlowej (sprzedaż ryb firmom jako artykułu spożywczego na wagę w formie zmrożonej przechowywanej w lodzie). Z uwagi na szlak jaki pokonuje towar od sprzedawcy, do Pana a później do nabywcy, powziął Pan wątpliwości co do prawidłowości dokumentowania i wykazywania transakcji w deklaracjach VAT-7K i VAT UE, przedstawiając najczęściej występującą sytuację gospodarczą i sposób jej dokumentowania.

Nabywa Pan ryby od firmy norweskiej na terenie Norwegii. Otrzymuje od niej fakturę zakupową i zlecenie odprawy na granicy norwesko-szwedzkiej. Odprawa odbywa się na powyższej granicy za pośrednictwem szwedzkiej agencji. Kierowca nie otrzymuje żadnych dokumentów oprócz potwierdzenia wagi netto i brutto, nazwy towaru i nazwy firmy zlecającej odprawę. Agencja przesyła pocztą elektroniczną SAD zawierający szczegóły transakcji, m.in. wagę netto/brutto, nazwę firmy sprzedawcy (firmy norweskiej) i nabywcy (Pana). SADy docierające do Pana znacznie różnią się do tych, które wystawia np. polski urząd celny, m.in. nie ma na nich żadnych pieczątek, ponieważ wystarczająca jest wersja elektroniczna.

Wskazał Pan, iż po wielu monitach nie udało się wyegzekwować potwierdzeń w postaci opieczętowania dokumentów SAD.

Następnie samochód z towarem udaje się do R. na Łotwie, gdzie jest rozładowany, a towar zabrany przez odbiorcę łotewskiego.

Ponieważ nawet na chwilę towar nie przyjeżdża do Polski i cała sprzedaż odbywa się poza krajem, wystawia Pan fakturę VAT z symbolem "NP" i wykazuje ją w deklaracji VAT-7K w poz. 21, jako sprzedaż poza krajem.

Import towaru jest importem z Norwegii do Łotwy a więc nie wykazuje go Pan w deklaracji VAT-7K w ogóle. Z uwagi na odprawę w Szwecji próbował Pan zarejestrować się jako podatnik VAT w Szwecji ale tamtejszy urząd stanowczo odmawia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

* Czy prawidłowo wykazuje Pan opisane powyżej transakcje sprzedaży w deklaracji VAT-7K.

* Czy prawidłowo wystawia Pan faktury sprzedaży VAT w transakcjach handlowych sprzedaży ryb poza krajem.

* Gdzie (w jakim kraju) z punktu widzenia podatku od towarów i usług powinien Pan wykazywać import towarów z Norwegii odprawianych w Szwecji.

* Czy prawidłowo kwalifikuje Pan do limitu obrotów dla I. wyłącznie transakcje wywozu i przywozu towarów, które dokumentowane są fakturą zakupu od kontrahentów unijnych oraz fakturą sprzedaży dla kontrahentów unijnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo wykazuje w deklaracji VAT-7K sprzedaż ryb poza krajem ze stawką "NP" w poz. 21 deklaracji i prawidłowo wystawia faktury sprzedaży ze stawką "NP", gdy towar z Norwegii odprawiany jest w Szwecji, jedzie na Łotwę i nie dociera do Polski, a więc sprzedaż odbywa się poza krajem.

W Pana ocenie powinien się Pan zarejestrować dla potrzeb podatku od wartości dodanej w Szwecji, ale urząd szwedzki odmawia tłumacząc się, że tam odbywa się tylko tranzyt, na dowód czego posiada Pan oryginalną korespondencję z urzędem w Szwecji, jednoznacznie odmowną.

Uważa Pan ponadto, iż skoro poziom dostaw wewnątrzwspólnotowych i nabyć wewnątrzwspólnotowych w działalności nie przekroczył ustawowych limitów, nie musi Pan składać deklaracji INTRASTAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W tym miejscu wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 30 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), "import towarów" oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie w rozumieniu art. 25 traktatu.

Poza czynnością, o której mowa w akapicie pierwszym, za import towarów uznaje się wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów znajdujących się w swobodnym obrocie pochodzących z terytorium trzeciego stanowiącego część terytorium celnego Wspólnoty.

W przypadku gdy towary zostaną objęte, na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, procedurą składu celnego, tranzytu, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i towary te przestaną podlegać tym procedurom na terytorium kraju, uważa się, iż import tych towarów będzie dokonany na terytorium kraju (art. 36 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług).

Przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium niewchodzące w skład Wspólnoty (art. 2 pkt 5 ustawy), natomiast przez terytorium kraju należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 2 pkt 1 ustawy).

Zatem, z importem towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług będziemy mieli do czynienia tylko wówczas, gdy określona procedura celna rozpoczęta na terytorium innego kraju, zostanie zakończona na terytorium Polski.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika, iż przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyły mu do wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast, miejscem dostawy towarów jest, w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 ust. 1 pkt 4 ustawy).

Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

W przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów (art. 22 ust. 4 ustawy).

Powyższe uregulowania znajdują odzwierciedlenie w postanowieniach art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym, w przypadku towarów wysyłanych i transportowanych przez dostawcę lub nabywcę lub też osobę trzecią, za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym znajdują się towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy.

Jednak w przypadku, gdy miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów znajduje się na terytorium trzecim lub w państwie trzecim, uznaje się, że zarówno miejsce dostawy dokonywanej przez importera wskazanego lub uznanego zgodnie z art. 201 za osobę zobowiązaną do zapłaty VAT, jak i miejsce każdej kolejnej dostawy znajduje się w państwie członkowskim importu towarów.

Z powyższego przepisu wynika, iż akapit drugi stosuje się niezależnie od postanowień akapitu pierwszego tego artykułu. Akapit drugi art. 32 ma zapewnić, by transakcji łańcuchowych rozpoczynających się poza terytorium Wspólnoty, w które zaangażowanych jest kilka podmiotów, a towary wysyłane są bezpośrednio do ostatecznego nabywcy na terytorium Wspólnoty, import towarów oraz wszystkie kolejne następujące po imporcie towarów transakcje, podlegały opodatkowaniu w kraju importu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że nabywa Pan ryby od firmy norweskiej na terenie Norwegii, co zostaje udokumentowane fakturą. Odprawa odbywa się na granicy norwesko-szwedzkiej za pośrednictwem szwedzkiej agencji. Kierowca nie otrzymuje żadnych dokumentów, oprócz potwierdzenia wagi netto i brutto, nazwy towaru i nazwy firmy zlecającej odprawę. Agencja przesyła pocztą elektroniczną SAD zawierający szczegóły transakcji, m.in. wagę netto/brutto, nazwę firmy sprzedawcy (firmy norweskiej) i nabywcy (Pana). Następnie samochód z towarem udaje się do R. na Łotwie, gdzie jest rozładowany, a towar zabrany przez odbiorcę łotewskiego. Towar w ogóle nie przyjeżdża do Polski.

Stwierdzić zatem należy, iż w związku z dokonanym na terytorium Szwecji importem - zgodnie z art. 30 Dyrektywy 2006/112/WE Rady - stał się Pan podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie, a towar dopuszczony do obrotu na terytorium tego kraju uzyskał status towaru wspólnotowego.

Podkreślić należy, że dla tej transakcji działał Pan w innym państwie członkowskim (tekst jedn. na terytorium Szwecji) w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie będzie zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto wystąpi jako taki podatnik, z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, tj. importu towarów.

Wskazać należy, iż kwestie dotyczące rozpoznania importu towarów i ewentualnego obowiązku rejestracji dla celów podatku od wartości dodanej z tego tytułu, regulują przepisy kraju, w którym import ten ma miejsce, tj. w omawianym przypadku unormowania szwedzkie.

Dla określenia miejsca świadczenia i opodatkowania transakcji dostawy towaru na rzecz kontrahenta z Łotwy zastosowanie znajdzie przepis art. 22 ust. 4 ustawy, który wskazuje, że jeżeli miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego (Norwegia), dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Jeśli więc agencja celna dokonuje odprawy celnej w jednym z państw członkowskich (Szwecji), wówczas dostawa dokonana na rzecz łotewskiego nabywcy podlega opodatkowaniu na terytorium tego właśnie państwa członkowskiego. W związku z powyższym przedmiotowa dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

W myśl § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawienia faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Stosownie do ust. 2 powyższego paragrafu, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Powołanym wcześniej rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008 r. Minister Finansów określił m.in. wzór deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7K), stanowiący załącznik nr 2 do tego rozporządzenia. Z ww. wzoru wynika, iż podatnik dokonujący transakcji poza terytorium kraju jest obowiązany do wykazania ich wartości deklaracji VAT-7K. Znajduje to potwierdzenie w załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D), w którym wskazano, iż w poz. 21 części C "Rozliczenie podatku należnego" wykazuje się dostawę towarów i świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

Należy wskazać, iż wzór deklaracji określony rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2009 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 222, poz. 1763) nie przewiduje innego trybu wykazywania przedmiotowych dostaw.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy, stwierdzić należy, iż przedmiotowa transakcja nabycia przez Pana towaru z kraju trzeciego (Norwegii) nie stanowi "importu towarów" w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy, nie może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w rozumieniu art. 9 ustawy, jak również nie stanowi tzw. przemieszczenia własnych towarów w ujęciu art. 11 ust. 1 ustawy.

Z uwagi na fakt, iż towar nigdy nie znajduje się na terytorium Polski a miejscem rozpoczęcia jego wysyłki jest terytorium państwa trzeciego (Norwegii), dostawa ryb na rzecz kontrahenta łotewskiego, zgodnie z treścią art. 22 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, nie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju, lecz na terytorium państwa członkowskiego zaimportowania tych towarów (Szwecji). Tym samym czynność ta powinna być udokumentowana fakturą wystawioną zgodnie z przepisem § 25 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, w treści której nie wskazuje się stawki podatku i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem, pod warunkiem jednakże, iż nie jest Pan zidentyfikowany dla podatku od wartości dodanej na terytorium Szwecji.

Chcąc skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego lub zwrotu nadwyżki podatku naliczonego z tytułu zakupów służących dokonaniu transakcji podlegającej opodatkowaniu poza terytorium kraju, zobowiązany jest Pan do wykazania obrotu z tego tytułu, w poz. 21 deklaracji VAT-7K.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej). Zgodnie zaś z § 3 art. 14b Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Interpretacja ma zatem dotyczyć zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.

Przez przepisy prawa podatkowego - w myśl art. 3 pkt 2 powołanej Ordynacji podatkowej - należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast ustawy podatkowe - zgodnie z definicją art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej - to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

W tym kontekście stwierdzić należy, iż kwestia dokonywania przez podmiot zgłoszeń INTRASTAT, czyli przekazywania organom celnym, w wymaganej formie i w określony sposób, informacji na temat obrotu towarowego z państwami członkowskimi Wspólnoty nie jest zagadnieniem samoistnym definiowanym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przez żadne inne przepisy podatkowe w rozumieniu art. 3 pkt 2 powołanej Ordynacji podatkowej. W Polsce za gromadzenie, przetwarzanie, kontrolowanie i przekazywanie danych odpowiedzialna jest Polska Administracja Celna, której głównym partnerem w zakresie metodologii systemu INTRASTAT i odbiorcą danych jest Główny Urząd Statystyczny. To przepisy dotyczące tych dziedzin regulują kwestie związane z obowiązkiem sprawozdawczości w ww. systemie.

Zgodnie z przepisem art. 171 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podanie dotyczy kilku spraw podlegających załatwieniu przez różne organy, organ podatkowy, do którego wniesiono podanie, rozpatruje sprawę należącą do jego właściwości i równocześnie zawiadamia wnoszącego podanie, że w sprawach innych powinien wnieść odrębne podanie do właściwego organu, informując go o treści § 2. W myśl § 2 ww. artykułu, jeżeli organ podatkowy otrzyma podanie złożone zgodnie z zawiadomieniem, o którym mowa w § 1, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, podanie uważa się za złożone w dniu wniesienia pierwszego podania, z tym że nie wywołuje ono skutków w postaci skrócenia terminów określonych w art. 139 § 1 i 3.

Realizując ten obowiązek tut. organ informuje, że zgodnie z art. 11 ust. 1 WKC, każda osoba może ubiegać się przed organami celnymi o informację dotyczącą stosowania przepisów prawa celnego. Taki wniosek może pozostać nie uwzględniony, jeżeli nie będzie dotyczył faktycznie mającego się odbyć przywozu lub wywozu. W myśl z ust. 2 powołanego artykułu, informacje udzielane są wnioskodawcy bezpłatnie. Jednakże gdy organy celne poniosły szczególne wydatki, zwłaszcza na przeprowadzenie analiz lub ekspertyz towarów, jak również w związku z odesłaniem ich do wnioskodawcy, kosztami tymi może zostać obarczony wnioskodawca.

Wobec powyższego, chcąc uzyskać informację na temat obowiązku składania zgłoszeń INTRASTAT, winien Pan zwrócić się z wnioskiem do właściwego organu celnego.

Końcowo wskazać należy, iż kwestie dotyczące uznania za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przywozu do Polski ryb zaimportowanych z Norwegii i dopuszczonych do obrotu na terytorium Szwecji, sposobu wykazania tego nabycia w deklaracji VAT-7K i deklaracji podsumowującej oraz zastosowania 3% stawki podatku dla transakcji sprzedaży ryb w Polsce, rozstrzygnięte zostały odpowiednio w interpretacjach nr ITPP2/443-808a/10/AK i ITPP2/443-808c/10/AK.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.