ITPP2/443-799/10/EB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Panią we wniosku z dnia 27 lipca 2010 r. (data wpływu 3 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniach 27 września, 2 i 26 listopada 2010 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia gruntów przeznaczonych pod zabudowę - jest prawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 27 września, 2 i 26 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia gruntów przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Dnia 17 grudnia 1996 r. mama przekazała Pani oraz bratu w drodze darowizny gospodarstwo rolne. W jego skład wchodzi nieruchomość rolna, zabudowana budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym. Całość stanowi obszar wielkości 10,0961 ha, oznaczony na mapie numerami 4,5,10 i 12. Działka - oznaczona nr 10 - o powierzchni 1,5585 ha, jest w części wynoszącej ok. 0,25 ha porośnięta drzewami owocowymi. Jest to stary, zaniedbany sad posadzony około 1964 r. przez Pani ojca, a drzewa nadają się wyłącznie do wykarczowania. Część działki, nieporośnięta drzewami, od grudnia 2003 r. została użyczona nieodpłatnie R. Przedmiotowy grunt nie był i nie jest wykorzystywany przez Panią do działalności rolniczej, a w związku z jego posiadaniem nie otrzymywała Pani dopłat z budżetu państwa, ani Unii Europejskiej. Przedmiotowa działka była gruntem rolnym, a ponieważ współwłaściciele zamierzali dokonać jej podziału, wystąpili do Urzędu Miasta o wydanie warunków zabudowy i uzyskali pozytywną opinię o możliwości zabudowy (co potwierdza załączone do wniosku postanowienie z dnia 18 czerwca 2010 r.). Współwłaściciele dokonali podziału przedmiotowej nieruchomość na czternaście działek. W 2009 r. podjęła Pani wraz z bratem decyzję, iż cztery z nich będą przekazane w drodze darowizny dzieciom, pod zabudowę domów jednorodzinnych, a pozostałe będą sprzedane. Poza przedmiotowym gruntem, posiada Pani także nieruchomość o powierzchni 431 m^2, nabytą w dniu 26 kwietnia 1973 r. od Skarbu Państwa, na której został wybudowany dom jednorodzinny, w którym Pani mieszka. W dniu 4 września 1992 r. nabyła Pani wraz z mężem, od Zarządu Miasta nieruchomość o powierzchni 216 m^2, z przeznaczeniem pod zabudowę domem mieszkalnym typu szeregowego, która została przekazana córce umową darowizny. W przeszłości (tekst jedn.: 27 listopada 2008 r.) zbyła Pani nieruchomość rolną niezabudowaną, o powierzchni 0,25 ha.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy darowizna gruntu niezabudowanego z możliwością jego zabudowy oraz sprzedaż gruntów będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponownie wskazującego, iż przedmiotowy grunt został nabyty w drodze darowizny (dnia 17 grudnia 1996 r.), nie prowadził na nim działalności gospodarczej i stanowi on majątek osobisty, w związku z czym darowizna na rzecz dzieci gruntów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, a także sprzedaż na rzecz osób trzecich gruntów niezabudowanych z możliwością zabudowy nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Według prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności (...) dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa gruntów, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Aby dostawę towarów (np. gruntów) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takiej czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że osoba fizyczna nie prowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego, gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, to czynność taka nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy - nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą tenże podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również - stosownie do zapisu art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

* jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Z powołanego przepisu wynika, że nieodpłatne przekazanie towarów (np. darowiznę) uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem.

Zatem niespełnienie powyższego warunku - w świetle brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy - jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) jako czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 17 grudnia 1996 r. otrzymała Pani w formie darowizny gospodarstwo rolne, w skład której wchodzi grunt rolny, zabudowany budynkiem mieszkalnym i budynkiem gospodarczym. Całość stanowi obszar wielkości 10,0961 ha, na który składają się działki oznaczone nr 4,5,10 i 12. Działka nr 10 ma powierzchnię 1,5585 ha, w tym 0,25 ha porośnięte jest drzewami owocowymi. Część niezadrzewiona, od dnia jej otrzymania do listopada 2003 r. nie była uprawiana, a od 2003 r. była użyczana nieodpłatnie R. Grunt ten nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej. Przedmiotowa działka nie jest uzbrojona, otrzymała Pani dla niej pozytywną opinię o możliwości zabudowy, podzieliła na czternaście działek i wraz z bratem zamierza przekazać cztery z nich w drodze darowizny dzieciom, a pozostałe sprzedać. Poza podziałem przedmiotowej nieruchomości nie dokonywała Pani innych czynności mających na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Oprócz przedmiotowego gruntu, posiada Pani nieruchomość o powierzchni 431 m^2, na której został wybudowany dom jednorodzinny, w którym Pani mieszka. W dniu 4 września 1992 r. nabyła Pani wraz z mężem, nieruchomość o powierzchni 216 m^2, z przeznaczeniem pod zabudowę domem mieszkalnym typu szeregowego, która następnie została przekazana w formie darowizny córce. W przeszłości (tekst jedn.: 27 listopada 2008 r.) zbyła Pani nieruchomość rolną niezabudowaną, o powierzchni 0,25 ha.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, na tle obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, pozwala stwierdzić, iż pomimo, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż oraz - przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy - darowizna, są traktowane jako czynności odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, z okoliczności sprawy nie wynika, aby dokonując planowanej sprzedaży bądź darowizny działek przeznaczonych pod zabudowę, działała Pani w charakterze handlowca. Przeciwnie ocenić należy, że kierują Panią motywy osobiste i chęć zaspokojenia potrzeb osobistych Pani i rodziny. Nie można stwierdzić, że nabyła Pani grunt w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych, ponieważ otrzymała go w darowiźnie od matki i - jak Pani wskazała - grunt nie jest i nigdy nie był związany z jakąkolwiek działalnością w tym rolniczą, jak również nie był udostępniany odpłatnie innym osobom. Sprzedając lub darując działki korzysta Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, które to czynności oznaczają działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując, skoro przedmiotowy grunt, który otrzymała Pani w darowiźnie, nigdy nie był wykorzystywany przez Panią w działalności gospodarczej, należy uznać, zgodnie z aktualnym orzecznictwem sądowoadministracyjnym, że jego zbycie (sprzedaż, a także darowizna), po uprzednim podziale na mniejsze działki, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić jednak należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.