ITPP2/443-790/11/14-S/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów - wykonując wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Ol 708/13 (data wpływu prawomocnego wyroku 21 lutego 2014 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2011 r. (data wpływu 3 czerwca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku odpłatnych usług szkoleniowych świadczonych na rzecz radców prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 12 sierpnia 2011 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku odpłatnych usług szkoleniowych świadczonych na rzecz radców prawnych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Okręgowa Izba Radców Prawnych (dalej: Izba) jest jednostką organizacyjną samorządu zawodowego posiadającą osobowość prawną, do której przynależność jest obowiązkowa (dla radców prawnych zamieszkałych na terenie okręgu Izby). Do zadań samorządu zawodowego radców prawnych, określonych w art. 41 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.), należy m.in. doskonalenie zawodowe radców prawnych.

Realizując powyższy obowiązek, Rada organizuje szkolenia zawodowe dla radców prawnych, będących członkami Izby. Przedmiotem tych szkoleń są przede wszystkim zagadnienia z dziedziny prawa oraz zasad wykonywania zawodu radcy prawnego, ale również - w mniejszym zakresie - dotyczące umiejętności z zakresu prowadzenia kancelarii prawnej, wystąpień publicznych, organizacji czasu pracy i innych związanych z wykonywaniem zawodu radcy prawnego i doskonaleniem w tym zakresie.

Za udział w szkoleniach radcowie prawni uzyskują tzw. punkty szkoleniowe rozliczane w 3-letnim okresie rozliczeniowym, w celu wypełnienia obowiązku szkoleniowego nałożonego przepisami samorządu radców prawnych.

Udział radców prawnych w szkoleniach może być opłacany przez nich bezpośrednio, przez ich pracodawców, bądź też przez spółki prawnicze, w których wykonują zawód. Część organizowanych szkoleń jest nieodpłatna dla członków Izby (finansowana jest ze środków Izby), zaś część jest odpłatna dla uczestników (wniosek dotyczy szkoleń organizowanych za odpłatnością). Izba nie posiada - w zakresie ww. szkoleń - akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi szkoleniowe świadczone odpłatnie przez Izbę na rzecz radców prawnych, związane z ich doskonaleniem zawodowym, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne szkolenia realizujące doskonalenie zawodowe radców prawnych są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. Według Izby, odnosząc treść przywołanej normy do szkoleń opisanych we wniosku w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że nie powinno budzić wątpliwości, że szkolenia te nie są usługami wymienionymi w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten dotyczy bowiem wyłącznie usług świadczonych przez jednostki objęte systemem oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania oraz przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym. Izba takim podmiotem nie jest.

Odpłatne usługi szkoleń zawodowych wykonywanych przez Izbę na rzecz jej członków mogą być natomiast zakwalifikowane jako "usługi kształcenia zawodowego (...) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach". Samo pojęcie "kształcenia zawodowego" nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa, w związku z czym w celu dokonania jego interpretacji należy odwołać się do jego słownikowego znaczenia. Zgodnie z definicją zawartą w "Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego PWN", Warszawa 2008 r., t. II, str. 345, słowo "kształcić" oznacza w szczególności przekazywać komuś pewien zasób wiedzy, umiejętności, wiadomości z jakiejś dziedziny, uczyć. Tym samym należy przyjąć, że "kształcenie" oznacza "przekazywanie wiedzy, umiejętności, wiadomości z jakiejś dziedziny, uczenie". Określenie "zawodowy" oznacza natomiast "związany z zawodem, z ludźmi uprawiającymi jakiś zawód" ("Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN", Warszawa 2008 r., t. IV, str. 919).

Wobec tego - zdaniem Izby - opierając się na wykładni językowej należy przyjąć, że "kształcenie zawodowe" w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, oznacza przekazywanie wiedzy, umiejętności, wiadomości związanych z określonym zawodem i jego wykonywaniem. Wobec takiego znaczenia użytych pojęć należy przyjąć, że szkolenia organizowane przez Izbę z zakresu prawa i zasad wykonywania zawodu, których celem jest doskonalenie zawodowe uczestniczących w nich radców prawnych, mieszczą się z całą pewnością w zakresie pojęciowym "usług kształcenia zawodowego", w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług. Nadto szkolenia te są "prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach", zgodnie z wymogiem art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Izby, są to zarówno przepisy ustawy o radcach prawnych, jak i przepisy uchwał organów samorządu radców prawnych wydanych na podstawie delegacji ustawowej (ustawa o radcach prawnych) i w ramach kompetencji tych organów. Obowiązek doskonalenia zawodowego radców prawnych (realizację którego stanowią m.in. organizowane szkolenia odpłatne) wynika z przepisu art. 41 ust. 1 pkt 4 ustawy o radcach prawnych. Organizacja tych szkoleń jest obowiązkiem właściwych okręgowych izb radców prawnych, a obowiązkiem ich członków jest udział w szkoleniach. Stosownie bowiem do postanowień art. 23 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego zawartych w uchwale VIII Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 10 listopada 2007 r.:

1. Obowiązkiem radcy prawnego jest dbałość o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne.

2. Radca prawny obowiązany jest brać udział w szkoleniach zawodowych na zasadach określonych przez właściwy organ samorządu.

Uchwała ta została wydana na podstawie delegacji ustawowej - art. 57 pkt 7 ustawy o radcach prawnych. Podkreślić też należy, że naruszenie postanowień Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w tym również i obowiązku udziału w szkoleniach, może skutkować odpowiedzialnością dyscyplinarną (art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych), a za naruszenie to grozi m.in. kara pozbawienia prawa wykonywania zawodu radcy prawnego. Wobec tego - zdaniem Izby - nie ulega wątpliwości, że radca prawny ma obowiązek doskonalenia zawodowego w formach przewidzianych i organizowanych przez jednostki organizacyjne samorządu radców prawnych.

Zasady podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w tym udziału w szkoleniach zostały ustalone w uchwale Nr 30/B/VII/2008 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 6 czerwca 2008 r. w sprawie określenia zasad wypełniania przez radcę prawnego obowiązku brania udziału w szkoleniach zawodowych. Uchwała ta podjęta została na podstawie art. 60 pkt 7 ustawy o radcach prawnych oraz w celu wykonania art. 23 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Zgodnie z § 1 tej uchwały:

"Radca prawny wypełnia obowiązek, o którym mowa w art. 23 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego poprzez:

W celu wypełnienia obowiązku brania udziału w szkoleniach zawodowych, radca prawny obowiązany jest uzyskać co najmniej 30 punktów szkoleniowych, w ciągu każdych kolejnych trzech lat, zwanych dalej Cyklem Szkoleń Zawodowych (§ 2 ust. 1 uchwały). Za udział w każdej z form szkolenia wymienionych w § 1, radca prawny otrzymuje liczbę punktów szkoleniowych, określoną w ust. 2 (§ 3 ust. 1 uchwały).

Szkolenia organizowane przez Radę Izby, których dotyczy niniejszy wniosek, są szkoleniami, o których mowa w § 1 pkt 1 cytowanej uchwały, udział w których pozwala na wypełnienie obowiązku szkoleniowego. Należy podkreślić, że w stosunku do radców prawnych, których przynależność do samorządu zawodowego jest obowiązkowa, postanowienia uchwał organów tego samorządu, zatem zarówno uchwały w sprawie szkoleń zawodowych, jak i Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, mają charakter przepisów prawa, tzn. norm postępowania, do których adresat winien się stosować. Są to normy o charakterze publicznoprawnym i administracyjnym, gdyż wydawane są przez upoważnione do tego ustawowo organy, które w tym zakresie korzystają z przymiotu organów władzy publicznej, a za ich naruszenie grożą sankcje dyscyplinarne włącznie z zakazem wykonywania zawodu, egzekwowanym prawnie. Dlatego też - w ocenie Izby - przepisy dotyczące obowiązku szkoleniowego, a dla Izby obowiązku zapewnienia możliwości udziału w szkoleniach przez członków Izby, to należy przyjąć, że organizacja tych szkoleń jest regulowana przez tak rozumiane "odrębne przepisy", w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe przemawia za uznaniem świadczonych przez Izbę usług w zakresie odpłatnych szkoleń dla radców prawnych za usługi kształcenia zawodowego "prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach", o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług. "Odrębnymi przepisami" są bowiem przywołane powyżej uchwały organów samorządu radcowskiego:

* Kodeks Etyki Radcy Prawnego - ustanawiający obowiązek brania udziału w szkoleniach zawodowych na zasadach określonych przez właściwy organ samorządu oraz

* określająca te zasady - uchwała Nr 30/B/VII/2008 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 6 czerwca 2008 r. - zgodnie z którą realizacja tego obowiązku następuje m.in. poprzez udział w szkoleniach organizowanych przez rady okręgowych izb radców prawnych, a więc również w szkoleniach organizowanych przez Radę Izby, której dotyczy niniejszy wniosek.

Powyższe uchwały zostały wydane w oparciu o upoważnienie ustawowe zawarte w ustawie o radcach prawnych, która upoważnia Krajowy Zjazd Radców Prawnych do określenia zasad etyki radcy prawnego i jednocześnie przepisy ustawy o radcach prawnych przyznają im moc obowiązującą o szerszym zakresie niż akty wewnątrzorganizacyjne, na podstawie przepisów tej ustawy radca prawny jest związany zarówno przepisami prawa, jak i zasadami etyki radcy prawnego. Zatem regulacje zawarte w kodeksie Etyki Radcy Prawnego, przewidujące obowiązek udziału radcy prawnego w szkoleniach oraz w wydanej na ich podstawie uchwale Krajowej Rady Radców Prawnych konkretyzującej ten obowiązek, poprzez wskazanie, że jego realizacja następuje m.in. przez udział w szkoleniach organizowanych przez rady okręgowych izb radców prawnych stanowią "odrębne przepisy" określające formy i zasady kształcenia zawodowego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedstawione powyżej okoliczności świadczą więc o tym, że usługi szkoleniowe świadczone odpłatnie przez Izbę na rzecz zrzeszonych w niej radców prawnych i służące ich doskonaleniu zawodowemu są objęte zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na to, że:

Powyższe odnosi się wyłącznie do szkoleń organizowanych przez Izbę, których adresatami są radcowie prawni. Izba wskazała, że w tożsamej sprawie została wydana w dniu 21 marca 2011 r. interpretacja indywidualna nr IPPP3/443-6/11-4/IB.

W dniu 22 sierpnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację indywidualną nr ITPP2/443-790/11/MD, w której stwierdził, że stanowisko Izby jest nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Izba złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, który wyrokiem z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 746/11, uchylił zaskarżoną interpretację.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, kwestionując stanowisko sądu pierwszej instancji, w dniu 2 marca 2012 r. złożył skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 615/12 orzekł, że warunek przewidziany w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów usług, odnoszący się do prowadzenia kształcenia zawodowego w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, nie wynika ani z treści art. 132 ust. 1 lit. i, ani z treści art. 133 Dyrektywy 112 i odmówił zastosowania tego przepisu, jako sprzecznego z przepisem Dyrektywy oraz nakazał zbadanie zwolnienia na podstawie przepisów Dyrektywy.

Wskazał, że: "Rozpoznając ponownie wniosek o udzielenie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego Minister Finansów powinien rozważyć i odnieść się przede wszystkim do kwestii, czy Skarżąca może być uznana za podmiot prawa publicznego lub inną instytucję, działającą w tej dziedzinie, której cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Dokonując tej analizy Minister Finansów zobowiązany jest uwzględnić w szczególności art. 17 Konstytucji, przewidujący, że w drodze ustawy można tworzyć samorządy zawodowe, reprezentujące osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujące pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony".

Ponadto w wyroku tym NSA uznał, że zaskarżone orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego odpowiada prawu mimo błędnego uzasadnienia i na podstawie art. 184 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, oddalił skargę kasacyjną.

Tutejszy organ, uwzględniając rozstrzygnięcie zawarte w ww. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2013 r., nr ITPP2/443-790/11/13-S/KT stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do stanowiska wyrażonego przez Izbę wskazał, że usługi doskonalenia zawodowego radców prawnych, organizowane przez Izbę, nie mieszczą się w zakresie zwolnienia określonego w art. 132 ust. 1 lit. i tej Dyrektywy, gdyż okręgowe izby radców prawnych w zakresie zadań doskonalenia zawodowego radców prawnych, nie są odpowiednimi podmiotami prawa publicznego, o których mowa w ww. art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy. Z uwagi na powyższe, przy uwzględnieniu faktu, że wykonywane czynności nie będą objęte zwolnieniem, ani obniżonymi stawkami podatku na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, będą podlegały opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Izba złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, który wyrokiem z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Ol 708/13, uchylił zaskarżoną interpretację.

W orzeczeniu tym Sąd stwierdził, że realizacja usług kształcenia zawodowego radców prawnych leży niewątpliwie w interesie publicznym. Podkreślił, że ustawodawca nałożył taki obowiązek na samorząd zawodowy tej korporacji, a organ nie zakwestionował tego w swej interpretacji.

Ponadto orzekł, że "samorząd radców prawnych podlega kontroli Ministra Sprawiedliwości, ma ustawowe umocowanie do prowadzenia usług szkoleniowych i jest zobowiązany do prowadzenia takich usług na rzecz należących do niego osób. Szczegółowe zaś regulacje odnoszące się do realizacji doskonalenia zawodowego radców prawnych określone zostały w przepisach uchwał korporacyjnych, w wydanych na podstawie upoważnienia zawartego w ustawie o radcach prawnych. Zauważyć przy tym należy, że słusznie wskazała skarżąca, że z interpretowanego przepisu nie wynika obowiązek zatwierdzania programów szkolenia przez służby państwowe. Nie jest to zatem warunek, którego spełnienie uprawniałoby do zwolnienia od podatku. Istotnym jest, by kształcenie prowadzone było przez podmiot prawa publicznego (lub inną instytucję działającą w tej dziedzinie), którego cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Z interpretowanego przepisu nie wynika, że celem (zadaniem) danego podmiotu prawa publicznego musi być tylko i wyłącznie kształcenie, że ma on realizować politykę edukacyjną pod kontrolą państwa. Wystarczy, by cel ten był uznany, przez państwo członkowskie, za podobny do opisanego w ww. przepisie kształcenia, np. zawodowego."

Zdaniem Sądu, do ustawowych zadań Izby, która jest podmiotem prawa publicznego, należy m.in. prowadzenie działalności szkoleniowej. Jest więc podmiotem powołanym m.in. do kształcenia - doskonalenia zawodowego radców prawnych i w tym zakresie realizuje politykę edukacyjną. Tym samym niewątpliwie mieści się w użytym w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 112 pojęciu podmiotu prawa publicznego lub innej instytucji działającej w dziedzinie kształcenia zawodowego, uznanej za taką w art. 52 ust. 3 pkt 2 ustawy o radcach prawnych.

Podkreślił także, że art. 44 rozporządzenia wykonawczego Rady nr 282/2011 kładzie nacisk na to, aby zwolnieniem były objęte zakreślone tą normą usługi szkoleniowe, świadczone przez podmioty określone w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 112 - bez ograniczeń formalistycznych co do czasu ich trwania, w tym bez konieczności precyzowania ich co do formy i zasad. Stosowanie zatem przez organ interpretujący opisanych wyżej ograniczeń, które nie wynikają z treści przepisu, czyli rozszerzanie warunków uprawniających do zwolnienia od podatku spornych usług, świadczy o nieprawidłowej interpretacji spornego przepisu Dyrektywy 112.

Tym samym realizowane przez Izbę obligatoryjne szkolenia zawodowe oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi szkoleniami związane, zwolnione są od podatku od towarów i usług na podstawie art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 112.

Na poparcie swojego stanowiska Sąd wskazał na tezę zawartą w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1622/12: "Realizowane przez Krajową Izbę Biegłych Rewidentów obligatoryjne szkolenia zawodowe oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi szkoleniami związane zwolnione są od podatku od towarów i usług na podstawie art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy Rady 2006/112/WE (...) w zw. z art. 44 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 (...)" (publ. CBOIS). Powołany wyrok zapadł na tle podobnego stanu faktycznego i prawnego, jaki zaistniał w rozpoznanej sprawie.

Reasumując przedstawione argumenty Sąd stwierdził, że w związku z wydaniem zaskarżonej interpretacji doszło do naruszenia prawa materialnego - art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 112.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Ol 708/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wskazuje treść ust. 1 pkt 26 tego artykułu, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

* oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Na podstawie uregulowania zawartego w ust. 1 pkt 29 powyższego artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

* oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347, str. 1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Z analizy tego przepisu wynika, że istotne jest, aby kształcenie prowadzone było przez podmiot prawa publicznego (lub inną instytucję działającą w tej dziedzinie), którego cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie. Z powyższego przepisu nie wynika, że celem (zadaniem) danego podmiotu prawa publicznego musi być tylko i wyłącznie kształcenie, że ma on realizować politykę edukacyjną pod kontrolą państwa. Wystarczy, by cel ten był uznany przez państwo członkowskie za podobny do opisanego w ww. przepisie kształcenia, np. zawodowego.

A zatem, dla objęcia zwolnieniem od podatku określonych usług kształcenia konieczne jest, aby usługi te mieściły się w zakresie definicji usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawartej w art. 44 rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 77, str. 1). Zgodnie z tym przepisem, usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Konieczne jest również stwierdzenie, czy okręgowe izby radców prawnych są podmiotami prawa publicznego, o których mowa w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady, lub innymi instytucjami uznanymi za mające podobne cele, o których mowa w tym przepisie.

Zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), w drodze ustawy można tworzyć samorządy zawodowe, reprezentujące osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujące pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.), radcowie prawni zorganizowani są na zasadach samorządu zawodowego, zwanego dalej "samorządem".

W myśl ust. 2 cytowanego artykułu, jednostkami organizacyjnymi samorządu posiadającymi osobowość prawną są okręgowe izby radców prawnych i Krajowa Izba Radców Prawnych.

Stosownie do ust. 3 ww. artykułu, Minister Sprawiedliwości sprawuje nadzór nad działalnością samorządu w zakresie i formach określonych ustawą.

Zgodnie z art. 41 ustawy o radcach prawnych, do zadań samorządu należy w szczególności:

Natomiast stosownie do art. 52 ust. 3 ww. ustawy o radcach prawnych, do zakresu działania rady okręgowej izby radców prawnych należy w szczególności:

Uwzględniając powyższe uregulowania należy stwierdzić, że skoro do ustawowych zadań Izby należy m.in. prowadzenie działalności szkoleniowej, jest ona podmiotem powołanym m.in. do kształcenia - doskonalenia zawodowego radców prawnych - które bez wątpienia leży w interesie publicznym i w tym zakresie realizuje politykę edukacyjną. Tym samym niewątpliwie mieści się w użytym w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 112 pojęciu podmiotu prawa publicznego lub innej instytucji działającej w dziedzinie kształcenia zawodowego, uznanej za taką w art. 52 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy o radcach prawnych.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego i treści powołanych przepisów prawnych prowadzi do stwierdzenia, że realizowane przez Izbę obligatoryjne szkolenia, mające na celu doskonalenie zawodowe radców prawnych, będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.