ITPP2/443-79/10/AJ - Opodatkowanie dostawy nieruchomości dokonywanej w trybie egzekucyjnym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2010 r. (data wpływu 2 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniach 22 lutego i 12 marca 2010 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości dokonywanej w toku egzekucji sądowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lutego 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniach 22 lutego i 12 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości dokonywanej w toku egzekucji sądowej.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem egzekucji z nieruchomości jest użytkowanie wieczyste oraz własność budynku, który jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Dłużnik złożył oświadczenie, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Oświadczył również, że przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nieruchomość została kupiona na podstawie aktu notarialnego z dnia 3 listopada 1997 r. Przedstawiciel sprzedającego oświadczył, że wszystkie budynki są towarami używanymi w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy. Ponadto dłużnik złożył oświadczenie, z którego treści wynika, że ponosił nakłady przewyższające 30 % wartości początkowej nieruchomości i skorzystał z prawa odliczenia podatku naliczonego. Poczynione nakłady na nieruchomości w postaci robót budowlano-montażowych zostały zakończone w dniu 30 grudnia 1998 r. Nieruchomość położona jest w strefie Z.1 - na obszarze zabudowy mieszkaniowej rodzinnej. Według oświadczenia dłużnika, nieruchomość wykorzystywana była i jest do prowadzenia działalności gospodarczej. Znajdujące się w budynku pomieszczenia biurowe, magazyny i hale produkcyjne, nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Budynek został zakupiony w dniu 3 listopada 1997 r. Do dnia 30 grudnia 1998 r. uległa znacznemu ulepszeniu, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym przy czym wydatki poniesione na to ulepszenie stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej, w związku z tym pierwsze zasiedlenie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług miało miejsce w dniu 30 grudnia 1998 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż egzekucyjna ww. nieruchomości będzie opodatkowana i jaka będzie stawka podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż licytacyjna nieruchomości będzie opodatkowana wg 22 % stawki podatku, ponieważ dłużnik jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, poniósł nakłady przewyższające 30 % jej wartości początkowej i skorzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesionych nakładów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Oznacza to, że organy egzekucyjne i komornicy sądowi stają się płatnikami tego podatku, jednakże tylko od tych czynności, które - gdyby wykonywane były przez podatnika podatku od towarów i usług - rodziłyby obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów. Aby więc ww. organ egzekucyjny lub komornik sądowy stały się płatnikiem tego podatku, dłużnik musi być podatnikiem podatku od towarów i usług i podlegać obowiązkowi podatkowemu z tego tytułu.

Do obowiązków płatnika, zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), należy obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 wskazanej ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Podstawą opodatkowania w świetle art. 29 ust. 1 ustawy, jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z ust. 5 powołanego artykułu, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, grunt na którym są one posadowione dzieli ich byt prawny w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Treść powyższego przepisu oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7 %, 3 % i 0 % oraz zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca, zwolnił od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

Natomiast w myśl ust. 1 pkt 10a powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Z kolei zgodnie z ust. 7a tego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W art. 2 pkt 14 ustawy zawarto definicję pierwszego zasiedlenia, zgodnie z którą, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30 % wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pan egzekucję, której przedmiotem jest budynek wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, na którym jest posadowiony. Nieruchomość jest wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej przez dłużnika, który jest czynnym podatnikiem. Przy jej nabyciu w 1997 r., nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ponoszone były wydatki na jej ulepszenie, przekraczające 30 % wartości początkowej. Z tego tytułu dłużnik dokonywał odliczenia podatku naliczonego. Ostatnie ulepszenie zostało zakończone w dniu 30 grudnia 1998 r., a budynek nie był przedmiotem umowy najmu ani dzierżawy.

W oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że planowana sprzedaż budynku posadowionego na gruncie w stosunku do którego ustanowiono prawo wieczystego użytkowania, będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ponieważ, po dokonaniu ulepszeń, nie nastąpiło jej oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Wyklucza to możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Dostawa tego budynku będzie natomiast zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy w powiązaniu z ust. 7a powołanego artykułu. W świetle powyższego również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym jest on posadowiony korzystać będzie ze zwolnienia od podatku. Podstawą prawną do zwolnienia będzie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy w związku z § 12 ust. 1 pkt 11 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.