ITPP2/443-786/08/09-S/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 244/09 (data wpływu 11 września 2009 r.) - po ponownej analizie zdarzenia przyszłego stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.), uzupełnionym w dniu 31 października 2008 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 8 września 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 28 października 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 12 grudnia 2007 r. wraz z mężem nabyła Pani (do majątku wspólnego) nieruchomość gruntową o pow. 0,8700 ha, położoną w L. Zgodnie z treścią księgi wieczystej nieruchomość ma charakter rolny. Z kolei z zaświadczenia wydanego przez Urząd Miejski na okoliczność zakupu ziemi wynika, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego 1802 L. przedmiotowa nieruchomość znajduje się na terenach przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową, zieleń dostępną, ulicę lokalną, ulicę zbiorczą. Przy zakupie nieruchomości nie naliczono podatku od towarów i usług. Nabycie nastąpiło do majątku osobistego, nie związanego z prowadzoną przez Panią i męża działalnością gospodarczą. W 2008 r. postanowiła Pani podzielić nieruchomość na mniejsze działki i sprzedać. Do chwili obecnej nieruchomość nie jest użytkowana w jakikolwiek sposób.

Wskazała Pani, że nieruchomość została nabyta w celu budowy własnego domu. Jednak doszła Pani do wniosku, że nie potrzebuje aż tak dużej powierzchni działki do budowy, w związku z czym postanowiła wydzielić część gruntu i sprzedać. W wyniku podziału powstało około 14 działek, przy czym do sprzedaży będzie przeznaczona jedynie część. Wyodrębnione działki będą przedmiotem kilku transakcji. W momencie zakupu nie była Pani zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, jednak w związku z sugestiami pracownika urzędu skarbowego dokonała rejestracji.

W przeszłości nie nabywała Pani i nie zbywała jakiejkolwiek nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wydzielonych działek nie rodzi obowiązku w podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie stanie się bowiem podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z jednorazowym zbyciem nieruchomości. Działalność gospodarcza objęta obowiązkiem podatkowym dotyczy wszelkiej działalności również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towaró1)w lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Sprzedaż gruntu rolnego nabytego bez zamiaru dalszej odsprzedaży nie może być, co do zasady, uznana za działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie posiada innego tego typu nieruchomości i nie zamierza takowych nabywać w celu dalszej odsprzedaży. Powyższą wykładnię działalności gospodarczej potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów w orzeczeniu wydanym w dniu 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07.

W interpretacji indywidualnej z dnia 20 listopada 2008 r. znak ITPP2/443-786/08/IK uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się w treścią wydanej interpretacji Strona, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 czerwca 2009 r. przedmiotowej skargi - zaznaczając, iż na podstawie art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zaskarżona interpretacja nie może być wykonana - uchylił będącą przedmiotem skargi interpretację w oparciu o art. 146 powołanej ustawy i zasądził na podstawie art. 200 w zw. z art. 209 ww. ustawy od Ministra Finansów na rzecz Strony kwotę 457 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, w związku z przepisem art. 153 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.