ITPP2/443-784/13/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku datowanym na dzień 2 października 2012 r. (data wpływu 2 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku do robót budowlanych związanych z wykonaniem opaski brzegowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek, przesłany zgodnie z właściwością przez Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku do robót budowlanych związanych z wykonaniem opaski brzegowej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest firmą budowlaną zajmującą się świadczeniem usług i wykonywaniem robót hydrotechnicznych. Zamierza ubiegać się o wykonanie robót w ramach zamówienia publicznego, których przedmiotem jest kompleksowe zaprojektowanie wykonanie i oddanie do użytkowania konstrukcji morskiej budowli hydrotechnicznej ochrony brzegu morskiego w warunkach otwartego morza w postaci opaski brzegowej. Wykonanie takich robót jest zwykle związane także z:

* rozbiórką i utylizacją istniejącego umocnienia, np. w postaci geokontenerów;

* konserwacją (o ile istnieje) ścianki szczelnej;

* wykonaniem narzutu ochronnego przed istniejącą opaską brzegową typu lekkiego na ściance szczelnej nie stanowiącego konstrukcji oporowej.

Sama opaska brzegowa stanowi budowlę wodną (betonową, kamienną lub z piasku, wzmocnioną faszyną) stanowiącą wzdłużną obudowę brzegu morza. Zadaniem opaski brzegowej jest m.in. zabezpieczenie brzegu przed podmyciem i np. zmianą linii brzegowej, której skutkiem może być przedostanie się do środowiska morskiego zanieczyszczeń z lądu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku od towarów i usług będzie opodatkowane wykonanie robót budowlanych wynikających z zamówienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za wykonanie takich budowli będzie opodatkowane 0% stawką podatku od towarów i usług, gdyż są to roboty określone w art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Spółka wskazała, że zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy, obniżoną stawkę podatku stosuje się do usług ratownictwa morskiego, nadzoru nad bezpieczeństwem żeglugi morskiej i śródlądowej oraz usług związanych z ochroną środowiska morskiego i utrzymaniem akwenów portowych i torów podejściowych.

Dodatkowym warunkiem, który musi być spełniony celem zastosowania stawki podatku w wysokości 0% jest prowadzenie przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

W ocenie Spółki, analiza zapisu art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy pozwala stwierdzić, że aby zastosować obniżoną, 0% stawką podatku do usług związanych z ochroną środowiska morskiego, łącznie spełnione muszą być: kryterium rodzaju usług, tj. muszą one być związane z ochroną tego środowiska oraz kryterium ekosystemu, którego dotyczą - muszą dotyczyć środowiska morskiego, przy czym przez ochronę rozumie się działania podjęte celem zachowania lub przywracania równowagi przyrodniczej w związku z mającymi wpływ na to środowisko czynnikami innymi niż przyrodnicze, a więc wynikającymi z działalności człowieka, industrializacji, rozwoju transportu morskiego, nadmiernego rybołówstwa, itp.

W ocenie Spółki, na wstępie należy w sposób jednoznaczny ustalić zakres rzeczywiście wykonywanych prac (wskazano wyżej), ich cel (m.in. zapobieżenie negatywnym skutkom wypłukiwania materiału z dna morza w strefie przybrzeżnej wywołane przez: prądy morskie, oddziaływanie na zwartą strukturę gruntu strefy przybrzegowej ruchu pieszego, kołowego i konnego turystycznego odbywającego się na obszarze plaży a powodującego rozluźnienie się struktury gruntu, co z kolei ułatwia wymywanie piasku w głąb morza i postępującą erozję brzegu w głąb lądu, wzrastający poziom morza spowodowany działalnością człowieka, w tym efektem cieplarnianym), oraz ich miejsce (środowisko morskie).

Spółka wskazała, że w ustawie o VAT nie ma definicji pojęcia "ochrona środowiska naturalnego", w związku z tym należy posiłkować się znaczeniami tych pojęć wynikającymi z innych aktów prawnych i słownika języka polskiego. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, przez pojęcie "ochrony środowiska" rozumie się podjęcie lub zaniechanie działań, umożliwiające zachowanie lub przywracanie równowagi przyrodniczej; ochrona ta polega w szczególności na:

Posiłkując się z kolei definicją słownikową (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego, PWN 2003), ochrona oznacza zabezpieczenie, strzeżenie, opiekę, osłonę przed zniszczeniem, szkodą, skrzywdzeniem, niebezpieczeństwem, natomiast utrzymanie - to zachowanie w stanie niezmienionym, należytym. Zatem, w ocenie Spółki, w przypadku robót związanych z budową opasek brzegowych, przepis art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT znajduje zastosowanie. Roboty budowlane polegają bowiem na wykonaniu, bądź przywróceniu do poprzedniego stanu, zabezpieczenia umożliwiającego zachowanie równowagi przyrodniczej poprzez, z jednej strony, skompensowanie negatywnych zjawisk przyrodniczych wywołanych budową innych morskich budowli hydrotechnicznych, takich jak np. falochrony, zjawisk przyrodniczych, takich jak prądy morskie, a z drugiej - zapobieżenie przedostaniu się do środowiska morskiego i jego zanieczyszczenia substancji z lądu poprzez zapobiegnięcie przerwaniu wału i wydmy. Wykładania językowa cytowanego przepisu prowadzi do wniosku, że znajduje on zastosowanie w tych przypadkach, gdy prace, usługi dotyczą zachowania dotychczasowego, pożądanego stanu rzeczy. Obejmują one zatem te przypadki, w których roboty mają zapewnić zachowanie w stanie niepogorszonym środowiska morskiego. Powyższe definicje wskazują, że działania związane z ochroną środowiska morskiego to działania mające na celu zachowanie w stanie niepogorszonym stanu już istniejącego, ale i zabezpieczenie go przed zniszczeniem.

Spółka wskazała na konwencję sporządzoną w Helsinkach dnia 9 kwietnia 1992 r. o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, która w artykule 15 stanowi, iż "Umawiające się Strony podejmą, indywidualnie i wspólnie, wszelkie właściwe środki w odniesieniu do obszaru Morza Bałtyckiego i jego przybrzeżnych ekosystemów, na które wpływ wywiera Morze Bałtyckie, w celu zachowania środowisk przyrodniczych i różnorodności biologicznej oraz ochrony procesów ekologicznych." Niewątpliwie stan przybrzeżnych ekosystemów wpływa bezpośrednio na stan ekosystemów morskich. Zamierzone w projekcie roboty budowlane mają bezpośrednio wpłynąć na uregulowanie i stabilizację warunków ekosystemu morskiego w strefie wód przybrzeżnych, aby w końcowym zamierzeniu stanowić ochronę brzegu morskiego w rejonie inwestycji. Ponadto, ma doprowadzić do zwiększenia potencjału samooczyszczenia (biologicznego) plaż oraz wód i dna przybrzeża, zwiększenia różnorodności ekosystemów poprzez zmianę podłoża i poprawy jakości wód przybrzeżnych, szczególnie wobec faktu, iż mają chronić dno i brzeg morza przed niekorzystnym wpływem falochronu utrudniającego zastępowanie wymytego przez wodę materiału.

Roboty obejmą styk dwóch środowisk: morskiego i lądowego. Przeważający jest jednak wpływ na środowisko morskie. Plaża jest także częścią brzegu morskiego, chociażby przez to, że jest okresowo zalewana. Jest ona elementem przybrzeża morskiego, a więc środowiska morskiego. Zgodnie z uzasadnieniem ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o ustanowieniu programu wieloletniego "Program ochrony brzegów morskich", "Od dłuższego czasu obserwuje się niebezpieczne zjawisko postępującej erozji brzegu morskiego i zaniku plaż. Zjawisko to, przybierając na sile, stanowi poważne zagrożenie dla: bezpieczeństwa powodziowego terenów nadmorskich, dla opartego na turystyce - bytu ekonomicznego gmin nadmorskich, a także dla cennego przyrodniczo środowiska strefy brzegowej. Zjawisko postępującej erozji jest głównie wynikiem wzrastającego poziomu morza, spowodowanego efektem cieplarnianym. Obserwowane zjawisko zwiększa realne prawdopodobieństwo wystąpienia powodzi sztormowych." Niewątpliwie zatem realizacja inwestycji ma na celu ochronę środowiska morskiego oraz zapobieżenie degradacji środowiska morskiej strefy przybrzeżnej.

W przypadku zaniechania realizacji przedsięwzięcia istnieje wysokie ryzyko przerwania wału wydmowego, które może nastąpić w przypadku każdego ze sztormów.

Niewątpliwie zatem realizacja przedmiotu zamówienia ma na celu ochronę środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem, a nadmorskiego i przybrzeżnego, będących także częścią środowiska morskiego, przed zmianami.

W szczególności, celem niniejszej inwestycji jest ochrona wału wydmowego. W przypadku przerwania tego wału dochodzi do zanieczyszczenia wód morskich zanieczyszczeniami znajdującymi się w wodach śródlądowych. Erozja brzegu morskiego wynika z działalności człowieka i spowodowana jest takimi czynnikami, jak wpływ falochronów na transport rumowiska brzegowego, a także wpływ transportu morskiego, które to czynniki zmieniają układ prądów i powodują, iż wypłukiwany materiał nie jest zastępowany. Zamierzone roboty mają na celu doprowadzić do równowagi i zapobiec dalszej degradacji środowiska, a ponadto, poprzez uniemożliwienie przerwania wału, zapobiec immisji do środowiska morskiego materiałów znajdujących się na lądzie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku - zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego zastosowanie niższej niż podstawowa stawka podatku może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej ustawy.

I tak, stosownie do dyspozycji przepisu art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług ratownictwa morskiego, nadzoru nad bezpieczeństwem żeglugi morskiej i śródlądowej oraz usług związanych z ochroną środowiska morskiego i utrzymaniem akwenów portowych i torów podejściowych.

W myśl ust. 2 tego artykułu, opodatkowaniu stawką 0% podlegają czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-18 i 20-22, w przypadku prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Analizując zapis powołanego wyżej przepisu art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy należy stwierdzić, że aby zastosować obniżoną, 0% stawkę podatku do usług związanych z ochroną środowiska morskiego, łącznie spełnione muszą być: kryterium rodzaju usług, tj. muszą one być związane z ochroną tego środowiska oraz kryterium ekosystemu, którego dotyczą - muszą dotyczyć środowiska morskiego.

Z kolei aby zastosować obniżoną, 0% stawkę podatku do usług polegających na utrzymaniu akwenów portowych i torów podejściowych, łącznie muszą być spełnione: kryterium rodzaju robót, tj. prace muszą polegać na utrzymaniu tych obiektów oraz kryterium miejsca, gdzie prace te są wykonywane.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują jakie czynności mieszczą się pod pojęciem "ochrona środowiska". Według "Słownika Języka Polskiego" PWN "ochrona" oznacza "zabezpieczenie, opiekę, osłonę przed zanieczyszczeniem, szkodą, skrzywdzeniem, niebezpieczeństwem".

Zgodnie z art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 z późn. zm.), przez ochronę środowiska rozumie się podjęcie lub zaniechanie działań, umożliwiające zachowanie lub przywracanie równowagi przyrodniczej; ochrona ta polega w szczególności na:

Przy czym równowaga przyrodnicza - stosownie do art. 3 pkt 32 ww. ustawy - to stan, w którym na określonym obszarze istnieje równowaga we wzajemnym oddziaływaniu: człowieka, składników przyrody żywej i układu warunków siedliskowych tworzonych przez składniki przyrody nieożywionej.

Zgodnie z art. 3 pkt 39 ww. ustawy, przez środowisko rozumie się ogół elementów przyrodniczych, w tym także przekształconych w wyniku działalności człowieka, a w szczególności powierzchnię ziemi, kopaliny, wody, powietrze, krajobraz, klimat oraz pozostałe elementy różnorodności biologicznej, a także wzajemne oddziaływania pomiędzy tymi elementami.

Natomiast - w myśl art. 3 pkt 50 tej ustawy - przez zrównoważony rozwój rozumie się stan, w którym na określonym obszarze istnieje równowaga we wzajemnym oddziaływaniu: człowieka, składników przyrody żywej i układu warunków siedliskowych tworzonych przez składniki przyrody nieożywionej.

Zgodnie z art. 1 Konwencji sporządzonej w Helsinkach dnia 9 kwietnia 1992 r. o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską w dniu 8 października 1999 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 28, poz. 346), zwanej dalej Konwencją o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, Konwencja ma zastosowanie do obszaru Morza Bałtyckiego. W rozumieniu niniejszej konwencji "obszar Morza Bałtyckiego" obejmuje Morze Bałtyckie właściwe oraz wejście na Morze Bałtyckie ograniczone równoleżnikiem 57°44.43#61602; szerokości geograficznej północnej, przechodzącym przez Skaw w Skagerraku. Obejmuje on wody wewnętrzne, tj. w rozumieniu niniejszej Konwencji wody po lądowej stronie linii podstawowych, od których mierzy się szerokość morza terytorialnego, aż do granicy lądowej zgodnie z tym, jak to zostało oznaczone przez Umawiające się Strony.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Konwencji, umawiające się Strony podejmą indywidualnie lub wspólnie wszelkie właściwe ustawodawcze, administracyjne i inne odpowiednie środki zapobiegające i eliminujące zanieczyszczenia w celu popierania odnowy ekologicznej obszaru Morza Bałtyckiego i zachowania jego równowagi ekologicznej.

Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, umawiające się Strony zastosują zasadę zapobiegania, tzn. podejmą środki zaradcze, kiedy zaistnieją podstawy do przypuszczenia, że substancje lub energia wprowadzone, bezpośrednio lub pośrednio, do środowiska morskiego mogą stworzyć zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, szkodzić żywym zasobom i morskim ekosystemom, niszczyć jego walory lub przeszkadzać dozwolonemu wykorzystaniu morza nawet wtedy, gdy brak jest jednoznacznego dowodu, że istnieje związek przyczynowy między tym wprowadzaniem a jego domniemanymi skutkami.

W myśl ust. 5 powołanego artykułu, umawiające się Strony zapewnią, że pomiary i obliczenia emisji i zrzutów ze źródeł punktowych oraz ze źródeł rozproszonych do wody i powietrza będą przeprowadzane w sposób właściwy z naukowego punktu widzenia, w celu oceny stanu środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego oraz zapewnienia realizacji niniejszej konwencji.

Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, umawiające się Strony dołożą wszelkich starań w celu zapewnienia, aby wykonywanie niniejszej konwencji nie powodowało transgranicznego zanieczyszczenia na obszarach leżących poza obszarem Morza Bałtyckiego. Ponadto odpowiednie środki nie powinny prowadzić do niepożądanych efektów ekologicznych mających wpływ na jakość powietrza i atmosfery lub wód, gleby i wody gruntowej, do niemożliwego do zaakceptowania szkodliwego lub wzrastającego pozbywania się odpadów ani do zwiększonego ryzyka dla zdrowia ludzkiego.

Stosownie do dyspozycji art. 4 Konwencji, ma ona zastosowanie do ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, które obejmuje wodę i dno morskie łącznie z ich żywymi zasobami i innymi formami życia w morzu.

Ponadto formę ratownictwa jaką jest ochrona środowiska morskiego określają przepisy art. 239-246 ustawy z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545 z późn. zm.). W rozumieniu przepisów o ratownictwie morskim szkoda w środowisku - zgodnie z dyspozycją art. 241 § 2 Kodeksu morskiego - oznacza fizyczną szkodę wyrządzoną życiu lub zdrowiu ludzkiemu, życiu w morzu lub zasobom w przybrzeżnych lub śródlądowych wodach oraz na obszarach do nich przyległych, spowodowaną przez zanieczyszczenie, skażenie, ogień, eksplozję lub podobne poważne zdarzenie.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o ustanowieniu programu wieloletniego "Program ochrony brzegów morskich" (Dz. U. Nr 67, poz. 621), ustanawia się "Program ochrony brzegów morskich", obejmujący swoim zakresem przedsięwzięcia mające na celu zabezpieczenie brzegów morskich przez zjawiskiem erozji.

Zgodnie z art. 2 ustawy, w ramach Programu podejmuje się zadania dotyczące:

Konfrontując ze sobą powołane wyżej uregulowania należy stwierdzić, że w ocenie tut. organu, zakres zastosowania przepisu art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca przewidział jedynie do usług związanych z ochroną środowiska morskiego, rozumianą jako podjęcie lub zaniechanie działań umożliwiających zachowanie lub przywracanie równowagi przyrodniczej w związku z mającymi wpływ na to środowisko czynnikami innymi niż przyrodnicze, a więc wynikającymi z działalności człowieka, industrializacji, rozwoju transportu morskiego, nadmiernego rybołówstwa, itp.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza ubiegać się o wykonanie robót w ramach zamówienia publicznego, których przedmiotem będzie kompleksowe zaprojektowanie wykonanie i oddanie do użytkowania konstrukcji morskiej budowli hydrotechnicznej ochrony brzegu morskiego w warunkach otwartego morza w postaci opaski brzegowej. Wykonanie takich robót jest zwykle związane także z rozbiórką i utylizacją istniejącego umocnienia, np. w postaci geokontenerów, konserwacją (o ile istnieje) ścianki szczelnej, wykonaniem narzutu ochronnego przed istniejącą opaską brzegową typu lekkiego na ściance szczelnej nie stanowiącego konstrukcji oporowej.

Wykonywane przez Spółkę prace, co prawda, będą miały związek ze środowiskiem morskim, nie będą jednak odnosiły się do jego ochrony. Nie będą bowiem związane z ochroną środowiska morskiego przed mającymi na nie wpływ czynnikami innymi niż przyrodnicze, a więc wynikającymi z działalności człowieka, industrializacji, rozwoju transportu morskiego, nadmiernego rybołówstwa, itp. Należy zauważyć, że oddziaływanie mórz na ląd jest procesem naturalnym, niezależnym od człowieka, a ewentualne działania skierowane na ochronę brzegów morskich służą interesom samego człowieka, a nie środowiska morskiego, które w wyniku ruchu wody i związanego z tym podmywania lądu, nie doznaje żadnej szkody, której - w ocenie tut. organu - należałoby zapobiegać, z punktu widzenia środowiska morskiego.

Analiza charakteru prac, które zamierza wykonać Spółka prowadzi do wniosku, że będą one wykonywane w celu ochrony nie środowiska morskiego, a środowiska lądowego - konkretnie służyć będą zachowaniu w stanie niepogorszonym stanu już istniejących brzegów morskich i ich zabezpieczeniu przed dalszym zniszczeniem.

Brak jest również podstaw dla przyjęcia, że w niniejszej sprawie wystąpią usługi polegające na utrzymaniu akwenów portowych i torów podejściowych.

Reasumując stwierdzić należy, że świadczenie usług w związku z działaniami mającymi na celu ochronę brzegów morskich, jako świadczenie usług niezwiązanych z ochroną środowiska morskiego oraz niepolegających na utrzymaniu akwenów portowych i torów podejściowych, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 11 ustawy, nie może korzystać z preferencyjnej, 0% stawki podatku na podstawie tego przepisu.

W efekcie, przy uwzględnieniu faktu, że wykonywane przez Spółkę roboty budowlane związane z wykonaniem opaski brzegowej nie są objęte zwolnieniem, ani obniżonymi stawkami podatku na podstawie innych przepisów ustawy i rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, podlegają opodatkowaniu - zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy - 23% stawką podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.