ITPP2/443-768/08/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2008 r. (data wpływu 3 września 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 24 października 2008 r. (data wpływu 27 października 2008 r.) oraz 6 listopada 2008 r. (data wpływu 6 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania czynności sprzedaży gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem garażu - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 września 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismami z dnia 24 października 2008 r. i 6 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania czynności sprzedaży gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem garażu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca na gruncie będącym własnością Skarbu Państwa pod zarządem Nadleśnictwa, za zgodą właściciela gruntu wybudował garaż. Umowa najmu wiążąca strony obligowała wynajmującego, tj. Nadleśnictwo, do sprzedaży gruntu w razie sprzedaży lokali. Posadowiony garaż będzie wraz z gruntem przedmiotem notarialnego aktu kupna-sprzedaży, aby istniejący stan prawnie uregulować, zgodnie z zapisami art. 47 i 48 Kodeksu cywilnego, które mówią, że częścią składową gruntu jest budynek trwale z gruntem związany. W ogłoszeniu o przetargu będzie oddzielnie podana wartość gruntu i wartość przetargu. Będzie również zamieszczona informacja, że garaż został wybudowany ze środków własnych najemcy (czyli Wnioskodawcy). Przykładowo będzie to:

* kwota 2.000 zł - wartość gruntu,

* kwota 10.000 zł - wartość garażu,

* kwota 12.000 zł - wartość gruntu powiększona o wartość garażu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka kwota jest podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług przy sprzedaży nieruchomości, w skład której wchodzi grunt wraz z garażem.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą podatkowania będzie kwota 2.000 zł, tj. wartość gruntu. Wnioskodawca uważa, iż jest właścicielem nakładów, które poniósł na budowę garażu i który użytkuje w zakresie własnych potrzeb. Podkreślił ponadto, iż nie prowadził i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, podatek od towarów i usług zapłacił już przy zakupie materiałów i usług służących postawieniu tego budynku, nie mając prawa do jego odliczenia. W Jego ocenie, w przypadku sprzedaży nieruchomości przez Nadleśnictwo, wartość garażu (10.000 zł) będzie wyłącznie sposobem rozliczenia się między stronami (wartość nieruchomości 12.000 zł - koszty budowy poniesione przez Wnioskodawcę 10.000 zł = podstawa opodatkowania 2.000 zł), bądź też nieodpłatnym przeniesieniem własności, niepodlegajacym opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług określa przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Podstawą opodatkowania, stosownie do postanowień art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z zapisem przepisu art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się własności gruntu.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.).

W § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia wskazano, iż faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

;

;

;

;

;

;

;

;

;

;

;

.

Z danych zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć od Nadleśnictwa grunt, którego był najemcą, na którym z własnych środków wybudował budynek garażu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie narzucają podatnikom żadnych reguł odnośnie wartości na jaką winna opiewać transakcja. W prawodawstwie polskim obowiązuje bowiem zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Jedyne ograniczenia przewidziano w art. 32 ustawy, gdzie odniesiono wysokość wynagrodzenia do wartości rynkowej, i dano organom podatkowym uprawnienie określania obrotu, gdy powiązania wymienione w tym przepisie miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. Składający wniosek o jej wydanie obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego, o czym stanowi § 3 cyt. artykułu. Istotą wydawania interpretacji indywidualnych jest więc dokonywanie wykładni konkretnych przepisów prawa podatkowego.

Kwestie dotyczące własności gruntów i posadowionych na nich budynków regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Stosownie do przepisu art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, budynki należą do części składowych gruntu, na którym się znajdują i - zgodnie z przepisem art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego - jako część składowa rzeczy nie mogą być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Należy przy tym wskazać, iż zawarcie pomiędzy stronami umowy najmu nie powoduje utraty przez znajdujące się na gruncie budynki statusu części składowej rzeczy.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy - w przypadku braku porozumienia stron w tym zakresie - kwestia dokonania wzajemnych rozliczeń pomiędzy najemcą, a wynajmującym z tytułu nakładów poczynionych przez Wnioskodawcę w związku z wybudowaniem budynku garażu na gruncie będącym pod zarządem Nadleśnictwa, a należącym do Skarbu Państwa nie jest zagadnieniem podatkowym, a cywilnoprawnym, gdzie organem właściwym do rozstrzygnięcia wynikłych sporów jest sąd powszechny.

Analizując zaistniały w sprawie stan faktyczny sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy przedmiotem transakcji będzie nieruchomość składająca się z gruntu zabudowanego budynkiem garażu, przy jej dostawie nie można wyodrębnić wartości gruntu, co oznacza, iż w treści faktury wartość tą należy ująć w jednej pozycji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Końcowo wskazać należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga - z uwagi na brak pytania i własnego stanowiska w tym zakresie - kwestii dotyczącej skutków prawnych przeniesienia przez Najemcę na Wynajmującego nakładów poczynionych w przedmiotowej nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.