ITPP2/443-765/14/KT

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 10 września 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-765/14/KT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko #8722; przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy świadczeniu usług prowadzenia kursów z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy (certyfikat NEBOSH) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku przy świadczeniu usług prowadzenia kursów z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy (certyfikat NEBOSH).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przeprowadza Pani kursy, po których uczestnicy będą mogli zdobyć międzynarodowy certyfikat NEBOSH International General Certificate, będące kształceniem zawodowym, a także umożliwiające przekwalifikowanie zawodowe.

NEBOSH to niezależna firma egzaminacyjna podnosząca kwalifikacje zawodowe w zakresie zdrowia, bezpieczeństwa i ochrony środowiska oraz praktyki zarządzania. Została założona w 1979 r. i jest organizacją pożytku publicznego, a jej celem jest podnoszenie standardów, wytyczanie nowych zaleceń i promowanie zasad bezpieczeństwa pracy i ochrony środowiska w Europie i na świecie. Przedmiotem tych kursów jest szkolenie i przygotowanie do egzaminów z zakresu BHP i Ochrony Środowiska na międzynarodowym poziomie i gwarantujące najwyższy poziom profesjonalizmu w tym przedmiocie.

Pani firma jest pierwszą, która uzyskała akredytację do prowadzenia tych kursów w Polsce. Posiadanie tego certyfikatu ma szerokie zastosowanie, które otwiera wiele możliwości. Szkolenia NEBOSH skierowane są przede wszystkim do pracowników służb BHP, ale także do pracowników i pracodawców. Posiadają charakter kształcenia zawodowego, podnosząc kwalifikacje zawodowe na wyższy międzynarodowy poziom. Osoba uzyskująca ten certyfikat zwiększa swoje kwalifikacje zawodowe, co powoduje, że zyskuje uprawnienia zawodowe, które otwierają wiele możliwości na rynku pracy w Polsce i za granicą.

Klientami Pani firmy może być każda osoba z Polski i z zagranicy. Certyfikat jest dla wszystkich, którzy chcą podnieść swoje kwalifikacje zawodowe, ale także dla tych którzy potrzebują przekwalifikowania zawodowego. Osoby z certyfikatem zdobywają nowy zawód, uzyskują uprawnienia i możliwości do występowania jako pracownicy BHP nie tylko w Polsce, ale na całym świecie. Uniwersalność tego certyfikatu daje szerokie możliwości, gwarantuje najwyższą klasę umiejętności zawodowych. Posiadanie certyfikatu NEBOSH umożliwia rozwój zawodowy, związany z charakterem pracy, ale także i w innych gałęziach gospodarki. NEBOSH są uznawane przez odpowiednie organizacje zawodowe, tj. Zakład Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (IOSH), Międzynarodowy Instytut Zarządzania Ryzykiem i Bezpieczeństwem (IIRSM) oraz Instytut Zarządzania i Oceny Środowiskowej (IEMA). Patrząc na statystyki MOP, Eurostat i Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy, w Polsce i innych sąsiednich krajach Europy Wschodniej występuje duża liczba śmiertelnych ofiar wypadków i poważnych urazów przy pracy. Pani firma ma na celu wspomaganie podnoszenia standardów i świadomości różnych podmiotów z zakresu Bezpieczeństwa Pracy i Ochrony Środowiska, która w wielu miejscach jest marginalizowana i lekceważona. Nie działa Pani, jako jednostka objęta systemem oświaty w rozumieniu ustawy o systemie oświaty. Działalność firmy i prowadzenie kursów, po których można uzyskać certyfikat NEBOSH, jest możliwa tylko po uzyskaniu akredytacji od NEBOSH. Pani firma jest pierwszą firmą w Polsce, która spełniła wysokie wymogi stawiane przez NEBOSH, by uzyskać akredytację. Wymogi te są bardzo wysokie. Aby uzyskać tę akredytację, musiała spełnić szereg wymogów i wytycznych. Polegały one na przygotowaniu różnych dokumentów wewnętrznych, podnoszących standardy i przejrzystość działalności. Pani firma została zobligowana do przygotowania materiałów dydaktycznych, działań wewnętrznych, obiegu dokumentów, standardów prowadzenia kursów, wymogów dotyczących miejsca prowadzenia zajęć, umożliwienia kształcenia się osobom niepełnosprawnym, zapewnienia wykwalifikowanej kadry. Wymogi udzielenia akredytacji pokrywają się z wymogami opisanymi w ustawie o systemie oświaty w art. 68b. Firma została zobligowana do prowadzenia wysokiej jakości kształcenia, które podlega kontroli. Akredytacja dotyczy tylko działalności z zakresu prowadzenia kursów i egzaminów certyfikatu NEBOSH. Została przyznana po przeprowadzeniu oceny przez NEBOSH i spełnieniu szeregu wymogów. Pani firma zapewnia środki dydaktyczne, wykwalifikowaną kadrę z odpowiednimi dyplomami i doświadczeniem uprawniającym do prowadzenia kursów, opracowuje i udostępnia materiały metodyczno-dydaktyczne, podlega kontroli NEBOSH. Akredytacja może być cofnięta w wyniku uchybień.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, przy świadczeniu usług prowadzenia kursów certyfikatu NEBOSH przysługuje Pani zwolnienie od podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone usługi z zakresu prowadzenia szkoleń uprawniających do zdobycia międzynarodowego certyfikatu NEBOSH powinny być zwolnione z 23% podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29. Działalność Pani firmy w zakresie prowadzenia ww. kursów jest objęta akredytacją firmy NEBOSH, w rozumieniu przepisów ustawy o systemie oświaty. Uzyskanie tej akredytacji wymagało spełnienia szeregu wymogów. Pani firma, jako pierwsza, uzyskała akredytację do prowadzenia tych kursów w Polsce. Posiadanie tego certyfikatu ma szerokie zastosowanie, które otwiera wiele możliwości. Szkolenia NEBOSH skierowane są przede wszystkim do pracowników służb BHP, ale także do pracowników i pracodawców. Posiadają charakter kształcenia zawodowego, podnosząc kwalifikacje zawodowe na wyższy międzynarodowy poziom. Osoba, która uzyskuje ten certyfikat, zwiększa swoje kwalifikacje zawodowe, co powoduje, że zyskuje uprawnienia zawodowe, które otwierają wiele możliwości na rynku pracy w Polsce i za granicą. Z tej formy kształcenia, jaką jest kurs proponowany przez Pani firmę, może korzystać każda osoba. Forma kształcenia oznacza przyjęty sposób organizacji prowadzonego kształcenia ustawicznego, np. kurs, seminarium, itp. Zgodnie z art. 3 pkt 16 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 z późn. zm.) przez formy pozaszkolne należy rozumieć formy uzyskiwania i uzupełniania wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w placówkach, o których mowa w art. 2 pkt 3a ww. ustawy. Wskazuje je także § 8 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472). Zakres kształcenia #8722; to treści obejmujące wiedzę i umiejętności z danej dziedziny, realizowane poprzez odpowiednią formę kształcenia, np. kurs. Działalność Pani firmy nie jest finansowana ze środków publicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 powołanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ust. 1 pkt 26 lit. a tego artykułu, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W świetle ust. 1 pkt 29 ww. artykułu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

a.

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub

b.

świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub

c.

finansowane w całości ze środków publicznych

* oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powyższe uregulowania stanowią odzwierciedlenie prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1 z późn. zm.), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w tytule IX, rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym "Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym", co oznacza, że usługi kształcenia na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

Wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika" (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy zaznaczyć, że od dnia 1 lipca 2011 r. obowiązuje rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77, str. 1), które wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż jego przepisy z dniem 1 lipca 2011 r. stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 282/2011 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady. W myśl postanowień art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

W wyniku analizy powołanych wyżej uregulowań art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że warunkiem zwolnienia od podatku usług w zakresie kształcenia, zawartym w ust. 1 pkt 26 lit. a tego artykułu, jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, który musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Z kolei, aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ust. 1 pkt 29 powyższego artykułu, szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą, czy zawodem i muszą mieć na celu uzyskanie, czy uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:

* formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,

* na świadczone szkolenia uzyskano akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,

* szkolenia muszą być finansowane w całości ze środków publicznych.

W myśl art. 68b ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), placówki i ośrodki, o których mowa w art. 68a ust. 1 pkt 2, prowadzące kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych, mogą uzyskać akredytację, stanowiącą potwierdzenie spełniania określonych wymogów i zapewniania wysokiej jakości prowadzonego kształcenia. Akredytacja może obejmować całość lub część prowadzonego kształcenia.

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, akredytację przyznaje kurator oświaty właściwy dla siedziby placówki lub ośrodka, w drodze decyzji administracyjnej wydawanej po przeprowadzeniu przez zespół powołany przez kuratora oświaty oceny działalności danej placówki lub ośrodka w zakresie określonym w ust. 3.

Według ust. 3 tego artykułu, akredytację może uzyskać placówka lub ośrodek, które:

1.

zapewniają bazę wyposażoną w środki dydaktyczne;

2.

zatrudniają wykwalifikowaną kadrę;

3.

opracowują i udostępniają materiały metodyczno-dydaktyczne.

Na podstawie ust. 4 omawianego artykułu, w postępowaniu o uzyskanie akredytacji kurator oświaty uwzględnia również wyniki nadzoru pedagogicznego sprawowanego nad placówką lub ośrodkiem.

Zgodnie z ust. 5 ww. artykułu, kurator oświaty, w drodze decyzji administracyjnej, może cofnąć akredytację, jeżeli stwierdzi niespełnianie przez placówkę lub ośrodek warunków wymaganych do uzyskania akredytacji.

Jak wynika z ust. 8 tego artykułu, przepisy ust. 1#8722;7 stosuje się również do placówek niepublicznych prowadzonych zgodnie z przepisami rozdziału 8, działalności oświatowej, o której mowa w art. 83a ust. 2, a także instytucji rynku pracy, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, prowadzących działalność edukacyjno-szkoleniową.

W objaśnieniach do struktury klasyfikacji zawodów i specjalności zawartych w rozporządzeniu z Ministra Pracy i Polityki Społecznej dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537, z późn. zm.) określono definicję pojęcia "zawód", który zdefiniowany został jako zbiór zadań (zespół czynności) wyodrębnionych w wyniku społecznego podziału pracy, wykonywanych stale lub z niewielkimi zmianami przez poszczególne osoby i wymagających odpowiednich kwalifikacji (wiedzy i umiejętności), zdobytych w wyniku kształcenia lub praktyki. Wykonywanie zawodu stanowi źródło dochodów.

Należy wskazać, że wykonywanie każdego zawodu związane jest z koniecznością poznania przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nabycia umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny, niezbędnych do jej podjęcia i wykonywania w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy.

Szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy mogą dotyczyć pracodawcy, pracowników służby bhp, innych pracowników oraz instruktorów i wykładowców tej tematyki. Szkolenia te, adresowane do pracodawcy, pracowników służb bhp, instruktorów i wykładowców tej tematyki, są usługami kształcenia zawodowego. Przedmiotowe szkolenia są usługami kształcenia zawodowego również wówczas, gdy dotyczą pracowników pracodawcy niebędących np. służbą bhp, mają bowiem na celu zapewnienie uczestnikom poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny, niezbędnych do podjęcia i wykonywania pracy w danym zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy.

Znajomość przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest warunkiem niezbędnym do wykonywania pracy. Każdy pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikowi odbycie, odpowiedniego do rodzaju wykonywanej pracy szkolenia, w tym przekazać mu informacje i instrukcje dotyczące zajmowanego stanowiska pracy lub wykonywanej pracy. Obowiązek przeszkolenia podwładnych w zakresie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy nałożony został na pracodawcę ustawą z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2091 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany:

1.

zapewnić środki niezbędne do udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników,

2.

wyznaczyć pracowników do:

3.

a.

udzielania pierwszej pomocy,

b.

wykonywania działań w zakresie zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników,

3.

zapewnić łączność ze służbami zewnętrznymi wyspecjalizowanymi w szczególności w zakresie udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, ratownictwa medycznego oraz ochrony przeciwpożarowej.

Na podstawie art. 2091 § 2 ww. ustawy, działania, o których mowa w § 1, powinny być dostosowane do rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, liczby zatrudnionych pracowników i innych osób przebywających na terenie zakładu pracy oraz rodzaju i poziomu występujących zagrożeń.

Liczba pracowników, o których mowa w § 1 pkt 2, ich szkolenie oraz wyposażenie powinny uwzględniać rodzaj i poziom występujących zagrożeń (art. 2091 § 3 cyt. ustawy).

Według art. 237#179; § 1 Kodeksu pracy, nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Stosownie do treści § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.), rozporządzenie określa ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach pracy, w szczególności dotyczące:

1.

obiektów budowlanych, pomieszczeń pracy i terenu zakładów pracy;

2.

procesów pracy;

3.

pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych.

Zgodnie z § 44 cytowanego wyżej rozporządzenia:

1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom sprawnie funkcjonujący system pierwszej pomocy w razie wypadku oraz środki do udzielania pierwszej pomocy.

W szczególności pracodawca powinien zapewnić:

1.

punkty pierwszej pomocy w wydziałach (oddziałach), w których wykonywane są prace powodujące duże ryzyko wypadku lub związane z wydzielaniem się par, gazów albo pyłów substancji sklasyfikowanych jako niebezpieczne ze względu na ostre działanie toksyczne;

2.

apteczki w poszczególnych wydziałach (oddziałach) zakładu pracy.

2. Ilość, usytuowanie i wyposażenie punktów pierwszej pomocy i apteczek powinny być ustalone w porozumieniu z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, z uwzględnieniem rodzajów i nasilenia występujących zagrożeń.

3. Obsługa punktów i apteczek, o których mowa w ust. 1, na każdej zmianie powinna być powierzana wyznaczonym pracownikom, przeszkolonym w udzielaniu pierwszej pomocy.

4. W punktach pierwszej pomocy i przy apteczkach, w widocznych miejscach, powinny być wywieszone instrukcje o udzielaniu pierwszej pomocy w razie wypadku oraz wykazy pracowników, o których mowa w ust. 3.

5. Punkty pierwszej pomocy i miejsca usytuowania apteczek powinny być odpowiednio oznakowane, zgodnie z Polską Normą, i łatwo dostępne.

Szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy nie mogą odbywać się w zupełnie dowolnej formie. Szczegółowe zasady organizacji i przeprowadzania szkoleń z tego zakresu zostały zawarte w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860, z późn. zm.), które - na podstawie § 1 - określa:

1.

szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy,

2.

zakres szkolenia,

3.

wymagania dotyczące treści i realizacji szkolenia,

4.

sposób dokumentowania szkolenia,

5.

przypadki, w których pracodawcy i pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.

Stosownie do § 3 powyższego rozporządzenia, szkolenie zapewnia uczestnikom:

1.

zaznajomienie się z czynnikami środowiska pracy mogącymi powodować zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników podczas pracy oraz z odpowiednimi środkami i działaniami zapobiegawczymi;

2.

poznanie przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do wykonywania pracy w zakładzie pracy i na określonym stanowisku pracy, a także związanych z pracą obowiązków i odpowiedzialności w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;

3.

nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych osób, postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz udzielania pomocy osobie, która uległa wypadkowi.

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, szkolenie może być organizowane przez pracodawców lub przez jednostki organizacyjne prowadzące działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, które zostały sprecyzowane w § 1a pkt 2 rozporządzenia, czyli m.in. osoby prawne lub fizyczne prowadzące działalność oświatową na zasadach określonych w przepisach o swobodzie działalności gospodarczej, które na zlecenie pracodawcy prowadzą działalność szkoleniową w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Szkolenie jest prowadzone jako szkolenie wstępne i szkolenie okresowe (§ 6 rozporządzenia).

Z ww. rozporządzenia (Załącznik Nr 1) wynika, że problematyka związana m.in. z ochroną środowiska naturalnego objęta jest ramowymi programami wybranych szkoleń z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że usługi, o których mowa we wniosku nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż prowadzona przez Panią firma nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Jednakże prowadzone szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy służą nabyciu nowych kwalifikacji w ramach wykonywanego lub planowanego zawodu lub służą podwyższeniu posiadanych już kwalifikacji i umiejętności w danym zawodzie. Zatem spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy. Usługi te - wbrew Pani stanowisku #8722; nie są jednak objęte zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b ustawy, ponieważ treść wniosku nie wskazuje, że na ich prowadzenie uzyskała Pani akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, tj. decyzję Kuratora Oświaty, o której mowa w art. 68b powołanej ustawy o systemie oświaty. W związku z tym, że przepisy Kodeksu pracy oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, określają formy i zasady szkoleń dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, świadczone przez Panią w tym zakresie szkolenia korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Pomimo prawidłowego uznania przez Panią, że usługi prowadzenia kursów z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy mogą korzystać ze zwolnienia od podatku, to #8722; z uwagi na błędną argumentację zawartą we wniosku - zaprezentowane przez Panią stanowisko należało w całości uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl