ITPP2/443-763/08/11-S/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 października 2010 r. sygn. akt I FSK 1639/09 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 208/09 (data wpływu prawomocnego wyroku 27 grudnia 2010 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2008 r. (data wpływu 1 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2008 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje nieodpłatnego przekazania towarów (innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości i próbki) na cele promocji i reklamy. Są to m.in. towary typu: kalendarze, długopisy, parasole, cukierki, kurtki, koszulki, kubki, plecaki, czapki z daszkiem, portfeliki, piłki sportowe, na których Spółka zleca zamieszczanie swojego logo. Od zakupu ww. towarów i usług Spółka odlicza podatek naliczony. Towary, o których mowa są przekazywane nieodpłatnie w ramach działań promocyjnych i reklamowych typu: targi, konkursy, akcje reklamowe, akcje promocyjne, imprezy sponsoringowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie towarów, o których mowa w opisanym stanie faktycznym, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do odliczania podatku naliczonego na podstawie art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie nie ma obowiązku opodatkowania przekazania towarów, o których mowa w opisanym wyżej stanie faktycznym.

Spółka stwierdziła, że z brzmienia art. 7 ust. 2 i 3 ww. ustawy wynika, że dostawą towarów, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, będzie czynność przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jednakże tylko wówczas, gdy przekazanie to nastąpi na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Ze względu na to, że w opisanym stanie faktycznym czynności przekazania towarów służą rozpowszechnianiu i reklamie marki oraz promowaniu i podtrzymaniu pozycji Spółki na rynku przedsiębiorstw, są one związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Spółka nie ma obowiązku opodatkowania przekazania towarów, o których mowa we wniosku.

Spółka wskazała, iż powyższe rozumowanie jest zgodne z treścią licznych wyroków sądów administracyjnych wydanych w podobnych stanach faktycznych, m.in. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt I FSK 600/07, wyroku WSA III SA/Wa 1268/07, wyroku WSA w Gliwicach z 30 marca 2007 r. sygn. III SA/GL 133/07, wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2007 r. sygn. I SA/Wr 152/07.

W interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2008 r. znak ITPP2/443-763/08/AP uznano stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Nie zgadzając się w treścią wydanej interpretacji Spółka, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, po rozpoznaniu przedmiotowej skargi na rozprawie w dniu 12 maja 2009 r., na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), uchylił zaskarżoną interpretację, stwierdzając, iż w pełni podziela pogląd, zgodnie z którym przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało praw do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

Minister Finansów, kwestionując stanowisko Sądu I instancji, złożył skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 października 2010 r. sygn. akt I FSK 1639/09, została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny oddalając ww. skargę kasacyjną wskazał, że wykładnią przepisów art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług zajmował się m.in. w wyroku z dnia 23 marca 2009 r. sygn. akt I FPS 8/08, a wyrażone w nim poglądy zostały w pełni zaakceptowane w orzecznictwie Sądu, w rezultacie czego zaprezentowaną w tym wyroku wykładnię ww. przepisów należy uznać za ugruntowaną. Naczelny Sąd Administracyjny uzasadnił ponadto, iż w świetle jasnego brzmienia art. 7 ust. 2 i 3 ustawy, postulat ich "kompleksowej" wykładni, tak, aby prowadziła ona do opodatkowania wszelkich nieodpłatnych przekazań towarów, w stosunku do których podatnik miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, jest nie do przyjęcia, gdyż nie można dokonywać "prowspólnotowej" wykładni krajowych przepisów podatkowych, która prowadząc do ich wykładni contra legem, godziłaby w wyrażoną w art. 217 Konstytucji, zasadę wyłączności ustawowej w sprawach podatkowych.

W dniu 27 grudnia 2010 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 12 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 208/09, uchylający zaskarżoną interpretację.

W związku z przepisem art. 153 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.