ITPP2/443-757/08/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Panią we wniosku z dnia 25 sierpnia 2008 r. (data wpływu 1 września 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2008 r. (data wpływu 7 listopada 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziałów w gruntach przeznaczonych pod zabudowę - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 31 października 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziałów w gruntach przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenia przyszłe.

W dniu 17 grudnia 1990 r., w drodze umowy przekazania gospodarstwa rolnego sporządzonej w formie aktu notarialnego, nabyła Pani własność nieruchomości rolnych, stanowiących działki o numerach 6, 12, 77 i 95, o łącznym obszarze 4,44 ha, wpisanych do księgi wieczystej oraz działkę o numerze 14/2 o obszarze 13,14 ha wpisaną do księgi wieczystej. W dniu 2 czerwca 1998 r., w drodze umowy darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego, przeniosła Pani własność nieruchomości rolnych stanowiących działki nr 6 (o obszarze 0,80507 m ²) i udział do #188; w działce nr 95 (o obszarze 2,9545 ha), na rzecz jednego z synów. Natomiast dnia 21 września 2001 r. w drodze darowizny (w formie aktu notarialnego) przeniosła Pani własność nieruchomości rolnej stanowiącą udział do 2/4 w działce nr 95 na rzecz drugiego z synów. Rada Gminy, Uchwałą z dnia 30 września 2002 r. w sprawie zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, przekwalifikowała grunt rolny obejmujący działkę nr 95 na grunt budowlany. W związku z tym, Pani wraz z synami, jako współwłaściciele złożyli wniosek o jego podział na 18 mniejszych działek. Wójt Gminy, decyzją z dnia 11 stycznia 2006 r., zatwierdził dokonany podział. Decyzją Wójta z dnia 16 kwietnia 2007 r. współwłaściciele działki nr 95, zostali obciążeni opłatą adiacencką w wysokości X zł w związku ze wzrostem wartości nieruchomości w wyniku zatwierdzenia jej podziału. Wskutek dokonanego podziału przedmiotowej działki, na Pani wniosek, przeszła na własność Gminy działka nr 95/1 stanowiąca drogę publiczną gminną. Odszkodowanie należne za drogę ustalono na kwotę X zł i w drodze porozumienia z dnia 26 kwietnia 2007 r., na poczet ustalonej opłaty adiacenckiej, zaliczono przysługujące właścicielowi odszkodowanie w kwocie X zł. Do dnia złożenia wniosku sprzedano 3 działki powstałe z podziału działki nr 95. Pierwszą działkę o nr 95/10 sprzedano w dniu 12 grudnia 2007 r., drugą (nr 95/11) w dniu 18 grudnia 2007 r. oraz trzecią (nr 95/3) w dniu 11 stycznia 2008 r. Wskazano, iż nigdy nie wykorzystywała Pani przedmiotowych gruntów do prowadzenia działalności rolniczej (nie prowadziła takiej działalności). Nie prowadziła również pozarolniczej działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość służyła wyłącznie do zaspokajania potrzeb osobistych. W przyszłości planowana jest sprzedaż kolejnych działek (od jednej do pięciu), powstałych w wyniku podziału.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonywanie sprzedaży działek, powstałych z podziału nieruchomości rolnej, otrzymanej od rodziców w formie przekazania gospodarstwa rolnego, przekwalifikowanej na grunty budowlane przez Wnioskodawcę, który nigdy nie wykorzystywał przedmiotowej nieruchomości do prowadzenia działalności rolniczej, ani pozarolniczej działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też nie, na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r....

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działek budowlanych (dostawa gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko wówczas, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług. W przypadku, gdy osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej dokonuje sporadycznie sprzedaży swego prywatnego majątku (gruntu), to wykonywane przez taką osobę czynności dostawy gruntu nie uznaje się za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ww. przepis ustawy wskazuje kto jest podatnikiem. Ustawa nie zawiera definicji "częstotliwości", jednakże sama częstotliwość lub jej brak nie może decydować o tym, czy ktoś jest podatnikiem, czy też nie. Przy opodatkowaniu działań sporadycznych istotne jest to, czy podmiot jest podatnikiem zwłaszcza, że przepis art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, nie zawiera pojęcia częstotliwości. Jednocześnie wskazano, że sprzedaży kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, wobec tego, iż działki te stanowią majątek osobisty - nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu Dyrektywy 2006/112/WE. Nie nabyto gruntu z zamiarem jego dalszej odsprzedaży, ale zostały nabyte przez osobę fizyczną w drodze przekazania gospodarstwa rolnego od rodziców. Wobec powyższego nieruchomość ta stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, a jej sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Okoliczność dokonania, po zmianie w planie zagospodarowania przestrzennego, podziału tej nieruchomości na mniejsze działki wynika jedynie z rzeczywistości gospodarczej. Sprzedaż działek opiera się na potrzebach prywatnych, osobistych. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na poparcie swego stanowiska powołano wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/2007 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 4176/06.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższych zapisów wynika, że od chwili wejścia w życie tych przepisów, tj. od 1 maja 2004 r. zasadą jest opodatkowanie dostawy gruntów ww. podatkiem.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy wynika, że za działalność gospodarczą uznaje się czynności z zakresu działalności produkcyjnej, handlowej, usługowej, tak więc warunkiem niezbędnym uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że występuje on w obrocie jako producent, handlowiec, usługodawca. Wówczas za działalność gospodarczą może być uznana nawet pojedyncza czynność, jeśli wiąże się z nią zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy.

W związku z tym, aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że przedmiotową nieruchomość otrzymała Pani od rodziców w formie przekazania gospodarstwa rolnego. Jak Pani oświadczyła, nigdy nie wykorzystywała przedmiotowego gruntu do prowadzenia działalności rolniczej, także formalnie takiej działalności nie prowadziła. Nie prowadziła Pani również pozarolniczej działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość służyła wyłącznie do zaspokajania potrzeb osobistych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis, w oparciu o wyżej wskazane przepisy prawa uznać należy, iż przedmiotowe grunty nie służyły działalności gospodarczej (w tym również rolniczej), o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy, a Wnioskodawcę nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy. Ze względu na sposób nabycia nieruchomości - przekazanie od rodziców - należy uznać, iż intencją Wnioskodawcy w momencie nabycia gruntów nie był zamiar ich odsprzedaży. Sprzedając udziały w działkach, powstałych w wyniku podziału działki nr 95, korzysta Pani z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Z przedstawionego opisu wynika, że w 2007 r. współwłaściciele (w tym Pani) dokonali sprzedaży trzech działek, a w 2008 r. planują sprzedaż kolejnych (od jednej do pięciu). Zatem, dokonała Pani jako współwłaściciel sprzedaży #188; udziału w każdej z działek i planuje sprzedaż swoich udziałów w kolejnych.

Zatem, jeśli przedmiotowe grunty - jak wynika z treści złożonego wniosku - nigdy nie były wykorzystywane przez Panią w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej, należy uznać, że sprzedaż udziału (#188;) w przedmiotowych działkach nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Jednocześnie tut. organ informuje, iż interpretacja stanowi odpowiedź w Pani indywidualnej sprawie jako Wnioskodawcy. Natomiast pozostali współwłaściciele (synowie) mogą zwrócić się o wydanie interpretacji w ich indywidualnych sprawach na dwóch, odrębnie złożonych wnioskach ORD-IN.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.