ITPP2/443-755a/10/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2010 r. (data wpływu 23 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 19 października 20101 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności, za które otrzymywana jest premia pieniężna oraz sposobu ich dokumentowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 lipca 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 19 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności, za które otrzymywana jest premia pieniężna oraz sposobu ich dokumentowania.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka powstała w wyniku zrzeszenia się około 30 różnych podmiotów gospodarczych w Polsce (są one udziałowcami Spółki). Wszystkie podmioty-udziałowcy prowadzą handel materiałami biurowymi. Spółka jako reprezentant mogła uzyskać dogodne warunki handlowe z dostawcami, producentami materiałów biurowych.

Spółka zawarła umowę z kontrahentem z siedzibą w Szwajcarii. Dostawy wyrobów realizowane są bezpośrednio przez kontrahenta szwajcarskiego do podmiotów, udziałowców Spółki. Na nich wystawiane są również faktury. Zgodnie z umową i programem sprzedaży, w przypadku przekroczenia określonej wartości obrotów (volumen sprzedaży do wszystkich podmiotów zrzeszonych) kontrahent szwajcarski przewiduje premię pieniężną, wypłacaną kwartalnie lub półrocznie. Premia przekazywana jest bezpośrednio na rachunek Spółki, która następnie rozdziela ją na podmioty zrzeszone, proporcjonalnie do wartości udziału w obrotach z kontrahentem szwajcarskim. Zgodnie z umową premia należna jest Spółce. Jest wypłacana tylko za przekroczenie określonej wartości obrotów. Premia przekazywana jest udziałowcom tylko w części, a pozostała część zasila Spółkę, z tytułu samego faktu zrzeszania podmiotów. Umożliwia tym samym występowanie na zewnątrz w większej sile gospodarczej. " (...) Powyższe kwoty (premie pieniężne) traktowane są wobec powyższego jako usługa marketingowa dla "H.", a zgodnie z zawartymi porozumieniami (stanowiącymi sens istnienia pytającej) udziałowcy, którzy dodatkowo lokują swoje wydatki reklamowe w katalogach wydawniczych produkowanych przez Spółkę (oczywiście zawierających produkt "H."), obciążani są fakturami za świadczenie usług marketingowych...".

Od 2010 r. kontrahent zażądał aby na wypłacaną premię pieniężną wystawiano noty księgowe (uznaniowe) lub faktury bez podatku od towarów i usług, z dopiskiem "nie podlega VAT". Dotychczas Spółka wystawiała faktury z podatkiem. W kwietniu 2010 r. została wystawiona pierwsza faktura, zgodnie z żądaniem kontrahenta, bez podatku i z dopiskiem "nie podlega". Do tej pory premia była dzielona na podmioty zrzeszające również na podstawie wystawionych faktur zawierających podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanych okolicznościach prawidłowym działaniem jest odstąpienie od naliczania podatku od towarów i usług od kwot wpływających z tytułu udzielonych premii pieniężnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma znaczenia czy wypłata premii pieniężnych należy traktować jako wynagrodzenie za usługę, czy też nie. Decydujący jest art. 28I ustawy o podatku od towarów i usług, który w każdym przypadku wskazuje siedzibę usługodawcy (podmiot poza Wspólnotą) jako miejsce ewentualnego nakładania/naliczania podatku. Tym samym słuszne jest wystawianie przez Spółkę faktury z dopiskiem "nie podlega podatkowi".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnai 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy, poprzez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L . 347 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu, mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy. Usługa w rozumieniu ust. 1 powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie te zostały wypłacone, tzn. czy podatnik otrzymuje je w związku z zachowaniem stanowiącym usługę, w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów.

Na potrzeby stosowania przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług, ustawodawca w art. 28a ustawy, zdefiniował pojęcie podatnika. Zgodnie z punktem 1 tego artykułu, ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

Stosownie do postanowień art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (ust. 2 ww. artykułu).

Zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu, w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Stosownie do treści § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Zgodnie z § 25 ust. 1 ww. rozporządzenia, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem (ust. 2 ww. paragrafu).

Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4 (ust. 3 tegoż paragrafu).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka powstała w wyniku zrzeszenia się około 30 różnych podmiotów gospodarczych w Polsce, które prowadzą handel materiałami biurowymi. Spółka zawarła umowę z kontrahentem z siedzibą w Szwajcarii. Dostawy wyrobów realizowane są bezpośrednio przez kontrahenta do podmiotów, udziałowców Spółki. Na nich wystawiane są również faktury. Zgodnie z umową i programem sprzedaży, w przypadku przekroczenia określonej wartości obrotów (volumen sprzedaży do wszystkich podmiotów zrzeszonych) kontrahent szwajcarski przewiduje premie pieniężną, wypłacaną kwartalnie lub półrocznie. Premia przekazywana jest bezpośrednio na rachunek Spółki, która następnie rozdziela ją na podmioty zrzeszone, proporcjonalnie do wartości udziału w obrotach z kontrahentem szwajcarskim. Zgodnie z umową premia należna jest Spółce. Jest wypłacana tylko za przekroczenie określonej wartości obrotów. Premia przekazywana jest udziałowcom tylko w części, a pozostała część zasila Spółkę, z tytułu samego faktu zrzeszania podmiotów. " (...) Powyższe kwoty (premie pieniężne) traktowane są wobec powyższego jako usługa marketingowa dla "H." (...)".

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że o ile - jak wynika z uzupełnienia wniosku - premie pieniężne otrzymywane przez Spółkę stanowią wynagrodzenie za usługę marketingową, to powyższa czynność (usługa) winna być przez Spółkę udokumentowana fakturą VAT, przy czym nie powinna ona zawierać informacji dotyczącej stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem, o ile kontrahent szwajcarski, dla którego świadczona jest przedmiotowa usługa, nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę fakt, że Spółka w swoim stanowisku stwierdziła, iż dla opodatkowania przedmiotowych czynności nie ma znaczenia czy wypłata premii stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług czy też nie, stanowisko zawarte w złożonym wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii wzajemnych rozliczeń pomiędzy Spółką a udziałowcami, które dotyczą usług marketingowych świadczonych na ich rzecz, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska oraz nie postawiono pytania.

Końcowo informuje się, iż kwestię naliczania podatku od towarów i usług przez podmioty stowarzyszone tut. organ rozstrzygnął w postanowieniu nr ITPP2/443-755b/10/AF.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.