ITPP2/443-753b/08/AW - Dodatkowe koszty transportu, załadunku, przeładunku czy przechowania towarów, a podstawa opodatkowania VAT.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 26 listopada 2008 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-753b/08/AW Dodatkowe koszty transportu, załadunku, przeładunku czy przechowania towarów, a podstawa opodatkowania VAT.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2008 r. (data wpływu 29 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 i 17 listopada 2008 r. (data wpływu 7 i 20 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca świadczenia i opodatkowania "odsprzedawanych" usług transportowych, załadunku, przeładunku i przechowywania towarów, sposobu ich dokumentowania i określenia właściwej stawki podatku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismami z dnia 4 i 17 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca świadczenia i opodatkowania "odsprzedawanych" usług transportowych, załadunku, przeładunku i przechowywania towarów, sposobu ich dokumentowania i określenia właściwej stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku, oraz pismach stanowiących jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT UE. Zakupuje towary (specjalistyczne oświetlenie, filtry, wyposażenie teatralne, farby, tkaniny) od kontrahentów z UE, jak również państw trzecich, które następnie sprzedaje kontrahentom z Federacji Rosyjskiej. Nabyte towary nie są fizycznie przywożone do Polski (brak fizycznego przemieszczenia towarów), lecz są przemieszczane i czasowo przechowywane, do momentu skompletowania większego ładunku, od dostawcy z UE do firmy logistyczno - spedycyjnej w Niemczech, a stamtąd przewożone do granicy Wspólnoty (terytorium Litwy) do dyspozycji końcowego odbiorcy z Rosji, który następnie samodzielnie organizuje transport do Rosji.

Spółka otrzymuje od kontrahenta z UE (sprzedawcy towarów) dokument handlowy za zakupione towary, przy czym nie następuje fizyczne przemieszczenie towarów na terytorium kraju, a transakcja ta nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wnioskodawca wystawia dokumenty sprzedaży dla nabywcy z Rosji, odrębnie za towary, odrębnie za usługi logistyczno-spedycyjne. Sprzedaż towarów na rzecz kontrahenta z Rosji wykazywana jest w deklaracji VAT-7 w poz. 21, jako sprzedaż poza terytorium kraju.

Firma spedycyjna z Litwy, która podała swój numer identyfikacyjny NIP UE, realizuje usługę logistyczno transportową (oraz usługę przeładunku) z Niemiec lub Austrii na Litwę. Firma ta odbiera towar z Niemiec lub Austrii, a następnie transportuje na Litwę i tam przechowuje do momentu kompletacji większego transportu do Rosji. Przemieszczenie towarów z Litwy do Rosji organizuje końcowy nabywca, tj. kontrahent z Rosji. Spółka otrzymuje dokument EX-1, potwierdzający, iż towar wywieziono poza terytorium Wspólnoty.

Z treści umowy zawartej między Wnioskodawcą, a odbiorcą z Rosji wynika, iż współpraca polega nie tylko na dostawie towaru, ale również na świadczeniu usług transportowych i logistycznych, tj. przechowywaniu, załadunku, przeładunku towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na fakt, iż odsprzedawane usługi transportowe, załadunku, przeładunku i przechowywania towarów są bezpośrednio związane z dostawą towarów, która jest traktowana jako sprzedaż poza terytorium kraju, usługi te należy traktować na takich samych zasadach jak dostawę towarów, tzn. udokumentować fakturą z zamieszczeniem informacji, iż nie są opodatkowane na terytorium Polski i wykazać w poz. 21 deklaracji VAT -7...

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, iż w opisanej transakcji występuje jako pośrednik, tj. zakupuje usługi logistyczno - spedycyjne od firmy litewskiej, a następnie odsprzedaje te usługi końcowemu odbiorcy swoich towarów, narzucając marżę. Z uwagi na fakt, iż usługi te są faktycznie świadczone poza terytorium Polski oraz istnieje bezpośredni związek ze sprzedażą towarów poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są również wykazywane jako sprzedaż poza terytorium kraju.

Dokumentując odsprzedaż wyżej wymienionych usług Spółka wystawia fakturę, na której wykazuje jedną pozycją ich sprzedaż, określając je kompleksowo jako usługi transportowe. Ponadto na fakturach zamieszczana jest informacja, iż usługi te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy).

Przepis art. 29 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zagadnienie podstawy opodatkowania zostało uregulowane w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, L 347/1). Zgodnie z art. 73 Dyrektywy, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną, lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. Zaś w art. 78 Dyrektywy wskazano, że do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

*

podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;

*

koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Przepis ten dotyczy kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów i świadczeniem usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Możliwość włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przenoszony jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca zawarł z kontrahentem z Rosji umowę na dostawę towarów (specjalistyczne oświetlenie, filtry, wyposażenie teatralne i inne), jak również na świadczenie usług transportowych i logistycznych, takich jak załadunek, przeładunek i przechowywanie towarów będących przedmiotem dostawy. Spółka wyraźnie podkreśla, iż usługi te są bezpośrednio związane ze sprzedażą towarów. Ponadto z treści wniosku wynika, że należność za usługi dokumentowana jest fakturą VAT, na której jedną pozycją wykazuje się ich sprzedaż, określając je kompleksowo jako usługi transportowe. Dodatkowo na fakturze zostaje umieszczona informacja, iż usługi te nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jeżeli zatem Spółka obciąża nabywcę dodatkowymi kosztami, jakimi są koszty transportu, załadunku, przeładunku czy przechowywania towarów, to zwiększają one kwotę należną z tytułu transakcji. W konsekwencji koszty te należy włączyć do podstawy opodatkowania dokonywanej sprzedaży towarów oraz opodatkować według zasad właściwych dla tej dostawy. Świadczeniem zasadniczym w tej sytuacji jest więc dostawa towarów, zaś ww. koszty stanowią dodatkowe, aczkolwiek nieodłączne elementy całości transakcji, której sposób rozliczenia został uregulowany w umowie łączącej Wnioskodawcę z nabywcą Jego towarów.

Jak Spółka wskazała, będące przedmiotem zapytania usługi transportowo-logistyczne, wykonane na rzecz kontrahenta z Rosji, uznaje za niepodlegające opodatkowaniu na terytorium kraju, odpowiednio dokumentuje fakturą i wykazuje w poz. 21 deklaracji VAT-7.

Z przepisu art. 106 ust. 1 ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 19 września 2005 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 185, poz. 1545) określił m.in. wzór deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7), stanowiący załącznik Nr 1 do tego rozporządzenia. Z ww. wzoru deklaracji VAT-7 wynika, iż podatnik dokonujący transakcji poza terytorium kraju jest obowiązany do wykazania ich wartości w poz. 21 deklaracji VAT-7. Znajduje to potwierdzenie w załączniku Nr 3 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K), gdzie wskazano, iż w części C "Rozliczenie transakcji polegających opodatkowaniu oraz podatku należnego, a także transakcji wykonywanych poza terytorium kraju" w poz. 21 wykazuje się dostawę towarów i świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą przedmiotowych usług, jest On zobowiązany udokumentować czynność tą fakturą wystawioną na podstawie art. 106 ust. 2 ustawy, jak również wykazać poz. 21 deklaracji VAT-7, jako obrót z tytułu świadczenia usług poza terytorium kraju.

Zaznaczyć należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowości dokumentowania odrębnymi fakturami dostawy towarów i świadczenia usług transportu, załadunku, przeładunku i przechowywania z tą dostawą związanych, gdyż nie zadano w tym zakresie zapytania oraz nie przedstawiono własnego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl