ITPP2/443-752/14/AJ - Możliwość wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wniesienia aportu w postaci składników majątkowych przedsiębiorstwa do spółki kapitałowej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 25 sierpnia 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-752/14/AJ Możliwość wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wniesienia aportu w postaci składników majątkowych przedsiębiorstwa do spółki kapitałowej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności zbycia aportem składników majątkowych przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności zbycia aportem składników majątkowych przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka"), polskim rezydentem podatkowym, prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest:

1.

działalność deweloperska - przygotowanie i przeprowadzenie całego procesu organizacji projektu inwestycyjnego poprzez wdrożenie go do realizacji, a po jego zakończeniu, pełnej komercjalizacji lub sprzedaży projektu oraz wszystkie obszary tematyczne projektu niezbędne do jego ukończenia;

2.

generalne wykonawstwo - kompleksowa realizacja inwestycji z zakresu budownictwa kubaturowego i infrastrukturalnego; Spółka realizuje projekty w tym zakresie działając samodzielnie lub w konsorcjach oraz z zaangażowaniem sił własnych lub podwykonawczych;

3.

najem/dzierżawa nieruchomości innych aniżeli nieruchomości rolne i administrowanie/ zarządzanie nieruchomościami - obejmujące usługi najmu/dzierżawy nieruchomości innych aniżeli będących własnością Wnioskodawcy nieruchomości rolnych oraz zarządzania/administrowania nieruchomościami, obsługę techniczną i eksploatacyjną ww. nieruchomości oraz czynności związane z obsługa finansowo-księgową świadczonych usług w tym zakresie,

4.

najem/dzierżawa gruntów rolnych - obejmujące usługi najmu/dzierżawy nieruchomości rolnych stanowiących własność Wnioskodawcy wraz ze spółdzielczym prawem do lokalu mieszkalnego w M.

Obecnie Spółka planuje oddzielenie działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług najmu/dzierżawy nieruchomości innych aniżeli nieruchomości rolne i administrowania/ zarządzania nieruchomościami od pozostałej działalności operacyjnej, która ma inną specyfikę oraz wiąże się z szeregiem ryzyk gospodarczych. Rozważa przeniesienie działalności opisanej w punkcie 3, prowadzonej w zakresie najmu/dzierżawy nieruchomości innych aniżeli nieruchomości rolne i administrowania/zarządzania nieruchomościami przez wyodrębniony w jego strukturze Zespół ds. Zarządzania Nieruchomościami (dalej: "Dział") do innego podmiotu (spółki kapitałowej prawa handlowego), powiązanego ze Spółką. Przeniesienie Działu nastąpiłoby w formie aportu.

I. Wyodrębnienie organizacyjne, majątkowe i zadaniowe Działu.

W ramach przedsiębiorstwa Spółki funkcjonuje formalnie wyodrębniony Dział. Zadania Działu obejmują wszelkie czynności związane z:

* administrowaniem/zarządzaniem nieruchomościami własnymi oraz obcymi, którymi Dział zarządza na podstawie zawartych umów o zarządzanie,

* najmem/dzierżawą nieruchomości własnych, z wyjątkiem nieruchomości rolnych.

Zadaniami Działu kieruje jego kierownik (dalej: "Kierownik"), który posiada uprawnienia do podejmowania określonych decyzji biznesowych związanych z działalnością Działu. Kierownik ponosi odpowiedzialność za działalność Działu przed Dyrektorem Pionu Korporacyjnego Spółki.

Kierownik w realizacji zadań korzysta z pomocy podległego mu zespołu osób. Zarówno Kierownik, jak i członkowie podległego mu Zespołu są zatrudnieni w Spółce na podstawie umów o pracę.

Do Działu są przypisane w szczególności następujące podstawowe składniki materialne i niematerialne:

1.

trzy nieruchomości (dalej: "Nieruchomości"), w których znajdują się powierzchnie przeznaczone na najem/dzierżawę, w skład których wchodzą:

a.

prawo własności nieruchomości gruntowej, zabudowanej budynkiem mieszkalnym w zabudowie wolnostojącej,

b.

prawo własności nieruchomości lokalowej wraz z udziałem w częściach budynku przeznaczonych do wspólnego użytkowania, a także z udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu,

c.

prawo własności nieruchomości gruntowej, zabudowanej kompleksem biurowo-parkingowym (dalej także: "Kompleks biurowo-parkingowy");

2.

wierzytelności związane z najmem/dzierżawą Nieruchomości;

3.

zobowiązania:

a.

wynikające z umowy pożyczki, którą Spółka zawarła z podmiotem powiązanym w celu:

* spłaty kredytu, udzielonego Spółce w celu sfinansowania zakupu nieruchomości gruntowej wraz z nakładami, na której zlokalizowany jest Kompleks biurowo-parkingowy,

* sfinansowania i refinansowania nakładów związanych z realizacją inwestycji dotyczącej budowy Kompleksu biurowo-parkingowego;

b.

wynikające z umowy kredytu (do której Spółka przystąpiła jako przystępujący do długu i przyjęła solidarną odpowiedzialność za spłatę kredytu Pożyczkodawcy), której zawarcie było warunkiem niezbędnym do zawarcia umowy pożyczki, o której mowa w pkt a,

c.

w postaci kaucji otrzymanych od najemców;

2.

prawa i obowiązki wynikające z:

a.

umów najmu lub dzierżawy nieruchomości,

b.

umów o zarządzanie bądź administrowaniem nieruchomościami,

c.

umów z podmiotami dostarczającymi media oraz innych umów związanych z funkcjonowaniem Nieruchomości;

3.

wyposażenie biurowe (meble, w tym biurka, szafki, fotele, szafy, kontenery) oraz środki trwałe (komputery i inny sprzęt elektroniczny), przypisane do stanowisk pracy;

4.

licencje na oprogramowanie komputerowe;

5.

dokumenty związane z prowadzeniem działalności w ramach Działu, włącznie z materiałami archiwalnymi i wszelkimi innymi informacjami, które mogłyby zostać uznane, jako istotne dla prowadzonej przez Dział działalności.

Kompleks biurowo-parkingowy Spółka wydzierżawiła w całości na rzecz podmiotu powiązanego, który wynajmuje wchodzące w jego skład lokale użytkowe Spółce oraz podmiotom trzecim. Część z wynajętych lokali użytkowych Kompleksu biurowo-parkingowego Spółka wykorzystuje dla potrzeb własnych, a część podnajmuje podmiotom z nim powiązanym.

Wyodrębnione w ten sposób składniki materialne i niematerialne Działu stanowią zespół składników zdolny do realizacji stawianych mu zadań.

Spółka jest również właścicielem nieruchomości rolnych, które są przeznaczone na najem bądź dzierżawę. Spółce przysługuje również funkcjonalnie związane z nieruchomościami rolnymi spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, który to lokal wynajmuje. Podkreśla jednak, że prawo własności nieruchomości rolnych oraz wskazane powyżej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nie są przypisane do Działu i nie są związane z działalnością Działu.

Spółka planuje ww. prawo własności nieruchomości rolnych, jak i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego zbyć na rzecz podmiotu trzeciego. W tym celu, podpisała wraz z potencjalnym nabywcą list intencyjny, na podstawie którego w najbliższej przyszłości zostaną podjęte negocjacje co do planowanej transakcji. W chwili obecnej, Spółka wydzierżawia nieruchomości rolne m.in. na rzecz potencjalnego nabywcy.

II. Wyodrębnienie finansowe Działu.

Prowadzona przez Spółkę ewidencja księgowa pozwala na wyodrębnienie kosztów i przychodów w odniesieniu do Działu. Dział generuje:

1.

przychody w postaci czynszów oraz wynagrodzenia za zarządzanie lub administrowanie nieruchomościami;

2.

koszty, które stanowią głównie:

* koszty wynagrodzeń pracowników Działu,

* podatek od nieruchomości,

* opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu,

* opłaty z tytułu usług związanych ze świadczeniem usługi zarządzania lub administrowania (np. serwisowanie dźwigów itp.),

* opłaty za dostawę mediów,

* składki z tytułu zawartych umów ubezpieczenia.

Możliwe jest także wyodrębnienie aktywów i pasywów przypisanych do Działu.

Jednocześnie Spółka zaznacza, że Dział nie jest oddziałem samodzielnie sporządzającym bilans. Podkreśla, że przenoszony do innego podmiotu Dział obejmowałby składniki materialne i niematerialne oraz zobowiązania Działu, wymienione w pkt 1. W szczególności, wraz z przeniesieniem Działu, doszłoby do przeniesienia tytułów prawnych do nieruchomości, które będą wykorzystywane w jego dalszej działalności, ponadto:

* umowy najmu/dzierżawy Nieruchomości przeszłyby na nabywcę Działu w trybie art. 678 oraz art. 694 w zw. z art. 678 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121),

* wnoszony aportem Dział obejmowałby pozostałe umowy cywilnoprawne funkcjonalnie związane z działalnością Działu i funkcjonowaniem nieruchomości,

* w skład Działu, wnoszonego aportem, wchodziliby również alokowani do Działu pracownicy (Zespół wraz z Kierownikiem) - przejście zakładu pracy na nowego pracodawcę (Spółkę) nastąpiłoby w trybie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. poz. 21, nr 94 z późn. zm).

Wnioskodawca podkreśla, że po dokonaniu aportu, Dział będzie gotowy do funkcjonowania w oparciu o własne zasoby.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie Działu aportem do spółki kapitałowej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie Działu aportem do spółki kapitałowej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji, dla określenia skutków w zakresie podatku od towarów i usług aportu Działu kluczowe jest ustalenie, czy stanowi on zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą oceny, czy przedmiotowa komórka organizacyjna spełnia kryteria zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy dokonywać przez pryzmat jej funkcjonowania i odrębności organizacyjnej oraz finansowej w przedsiębiorstwie Spółki (a nie przez pryzmat, czy zbiór istniejących składników majątkowych, mógłby potencjalnie stać się zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa dopiero w nowym podmiocie).

Spółka wskazuje, że stanowisko takie potwierdza m.in. indywidualna interpretacja Ministra Finansów, wydana przez: Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 21 lutego 2014 r. (sygn. IPTPP2/443-932/13- 4/IR), Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 11 lutego 2014 r. (sygn. IPTPP2/443-939/13-2/AW).

Zgodnie z dokonaną analizą dotyczącą pytania pierwszego Dział wraz z przypisanymi mu składnikami materialnymi i niematerialnymi, w tym zobowiązaniami, będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa jeszcze w ramach Spółki przed dokonaniem ewentualnego aportu.

W konsekwencji, zbycie Działu wraz z przypisanymi mu składnikami materialnymi i niematerialnymi, w tym zobowiązaniami, w formie aportu do spółki kapitałowej, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1.

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

2.

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

3.

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

4.

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r., w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG Dz.Urz.UE z dnia 13 czerwca 1977 r. L 145 s.1 z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Z powołanych orzeczeń wynika, że wyodrębnienie organizacyjne i finansowe (wskazane przepisami ustawy) nie musi mieć charakteru bardzo sformalizowanego. Bardziej istotne jest wyodrębnienie stricte funkcjonalne, które pozwala na dalsze funkcjonowanie części przedsiębiorstwa w sposób niezależny po oddzieleniu jego od reszty przedsiębiorstwa.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prawa, przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE, prowadzi do konkluzji, że o ile - na co wskazuje treść wniosku - w momencie przekazania wyodrębniona część przedsiębiorstwa będzie posiadać cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, to będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa i do czynności jej zbycia, na podstawie art. 6 pkt 1, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl