ITPP2/443-75/10/KT, ITPB3/423-72/10/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2010 r. (data wpływu 29 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją zadania "Zagospodarowanie terenu wokół kościoła" - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2010 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją zadania "Zagospodarowanie terenu wokół kościoła".

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Parafia nie prowadzi działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Nie figuruje w ewidencji podatkowej, w związku z czym nie ma możliwości odliczenia podatku od towarów i usług. Przedmiotowa interpretacja jest niezbędna dla celów objęcia kosztami kwalifikowalnymi kwot podatku od towarów i usług w dofinansowaniu operacji realizowanych w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013, Działanie Odnowa i Rozwój Wsi (II nabór). Prowadzona przez Parafię niegospodarcza działalność statutowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc Parafia nie figuruje w ewidencji podatników tego podatku.

Parafia wystąpiła o dofinansowanie zadania, pt. "Zagospodarowanie terenu wokół kościoła", które dotyczy wykonania:

* chodnika z kostki granitowej (wokół kościoła),

* opaski żwirowej (wokół kościoła),

* schodów,

* bram ogrodzeniowych.

Kwoty kwalifikowane dotyczą kwot brutto, a więc łącznie z podatkiem od towarów i usług.

Parafia prowadzi tylko niegospodarczą działalność statutową i w tym zakresie nie ma obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej. Dochody Parafii z niegospodarczej działalności statutowej korzystają, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ze zwolnienia od opodatkowania tym podatkiem.

W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do kwestii:

Czy Parafia ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponownie wskazano, iż Parafia nie prowadząc działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, nie będąc podatnikiem tego podatku i nie figurując w ewidencji podatkowej, nie ma w przedmiotowej sprawie możliwości odzyskania podatku od towarów i usług.

Parafia nie ma możliwości odzyskania tego podatku w podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem prowadzi tylko niegospodarczą działalność statutową i zgodnie z ustawą korzysta ze zwolnienia z oprocentowania podatkiem dochodowym osób prawnych. Kosztami kwalifikowalnymi należy objąć całość kwoty podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

W rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 7 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 9 tego rozporządzenia.

W treści złożonego wniosku wskazano, iż Parafia, niebędąca podatnikiem podatku od towarów i usług, wystąpiła o dofinansowanie zadania w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013, Działanie Odnowa i Rozwój Wsi (II nabór), dotyczącego wykonania:

* chodnika z kostki granitowej (wokół kościoła),

* opaski żwirowej (wokół kościoła),

* schodów,

* bram ogrodzeniowych.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Parafii, w związku z wykonaniem ww. zadania, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie jest podatnikiem tego podatku, a dokonane zakupy nie mają związku ze sprzedażą opodatkowaną (Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej). Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do otrzymania zwrotu podatku od towarów i usług, gdyż środki otrzymane na realizację zadania nie są środkami, o których mowa w § 7 ust. 3 i 4 rozporządzenia z dnia 24 grudnia 2009 r.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Wskazać należy również, iż zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.), osobami prawnymi są następujące terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła: (...) parafie.

Na podstawie przepisu art. 55 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-6.

Zgodnie natomiast z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, zwanych dalej "podatnikami".

W związku z powyższym mając na uwadze treść art. 1 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, Parafia jako terytorialna jednostka organizacyjna Kościoła, posiadająca osobowość prawną, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 tej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

* jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z kolei stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

Cytowany przepis tożsamy jest z uregulowaniami art. 13 ust. 2 i ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 231, poz. 1965 z późn. zm.).

Odnosząc się zatem do stanowiska Parafii wskazać należy, iż w świetle przedstawionych uwarunkowań prawnych, jeśli wydatki (udokumentowane fakturami VAT) w zakresie zagospodarowania terenu wokół kościoła wyczerpują znamiona cytowanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a ponadto jak wskazano powyżej nie przysługuje Parafii w związku z nimi, prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, to dotyczący tych wydatków podatek naliczony należy uznać za koszt uzyskania przychodów Jednostki.

Stosownie jednak do postanowień art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo - tak, jak w sytuacji określonej w przedstawionym stanie faktycznym, zgodnie z którym Parafia prowadzi tylko niegospodarczą działalność statutową zwolnioną od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy - są wolne od podatku, a także nie ustala się kosztów uzyskania tego rodzaju przychodów.

W konsekwencji stanowisko Parafii w zakresie braku możliwości odzyskania podatku od towarów i usług w podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na to, iż Jednostka prowadzi jedynie niegospodarczą działalność statutową, która korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.