ITPP2/443-72a/10/RS - Opodatkowanie podatkiem VAT zaliczki otrzymanej na poczet dokończenia budowy statku morskiego na podstawie umowy zawartej z armatorem norweskim.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2010 r. (data wpływu 29 stycznia 2010 r.), uzupełnionym w dniach 1 i 12 marca oraz 6 kwietnia 2010 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zaliczki, otrzymanej w miesiącu listopadzie 2009 r., na poczet czynności dokończenia budowy statku oraz stawki podatku - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 1 i 12 marca oraz 6 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zaliczki, otrzymanej w miesiącu listopadzie 2009 r., na poczet czynności dokończenia budowy statku oraz stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku, oraz w jego uzupełnieniach, przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka będąca stocznią, podpisała kontrakt z armatorem norweskim (podatnikiem), dotyczący dokończenia budowy statku - tankowca, sklasyfikowanego pod symbolem PKWiU 35.11.22-33.12 jako zbiornikowiec do przewozu produktów naftowych. Budowę statku rozpoczęto w stoczni w Rosji, po czym został on przeholowany do stoczni w Polsce, w ramach procedury celnej uszlachetniania czynnego. Wykonane prace polegają na dokończeniu prac elektrycznych i wyposażenia sterówki, poprawieniu usterek po pracach wykonanych przez poprzedniego wykonawcę z Rosji oraz na ostatecznej próbie i zdaniu statku armatorowi. Nakłady materiałowe poniesione przez Spółkę są znikome, a zamontowane urządzenia są własnością armatora, który w miesiącu listopadzie 2009 r. wpłacił zaliczkę na poczet realizacji kontraktu, nie podając numeru, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terenie państw członkowskich UE. Zaliczka została opodatkowana stawką 22 % i ujęta w deklaracji VAT. Po zakończeniu zlecenia (przełom lutego i marca 2010 r.), statek opuścił terytorium Polski w ciągu 7 dni oraz opuścił terytorium Wspólnoty, zgodnie z procedurą celną (armator wypłynął gotowym statkiem wraz z załogą). Całość należności za wykonaną usługę została uregulowana przez zleceniodawcę przed wypłynięciem statku. Przedmiotowe usługi świadczone są dla siedziby kontrahenta - podatnika, znajdującej się w Norwegii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczka powinna zostać opodatkowana w Polsce ze stawką podatku 22 %. Z uwagi na to, że wykonywane usługi, zgodnie z podpisanym kontraktem, nie mogą być potraktowane jako usługi polegające na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków, w myśl art. 83 ust. 1 pkt 15 ustawy, zaliczka została opodatkowana stawką podstawową, gdyż zakresu prac nie można potraktować jako usługi, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 14 i 15 ustawy. Budzi wątpliwości fakt, że niektóre z wykonywanych prac mają charakter remontowy, tzn. polegają na naprawie tego co zostało źle wykonane przez poprzedniego wykonawcę, tj. stocznie rosyjską. Zdaniem Spółki, nie było to świadczeniem głównym i tym samym zadecydowało o braku możliwości zastosowania stawki 0 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlegają:

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu wskazanego wyżej art. 7 (...).

W związku z faktem, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące miejsca świadczenia usług, nie traktują oddzielnie wpłacanych zaliczek na poczet wykonywanych usług, miejsce świadczenia i opodatkowania określa się według zasad stosowanych dla usług, na poczet których wpłacana jest zaliczka.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. zaczęły obowiązywać nowe przepisy m.in. w zakresie miejsca świadczenia, wprowadzone ustawą z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504). Zatem w sytuacji, kiedy zakończenie usługi ma miejsce po dniu 31 grudnia 2009 r., zastosowanie w tym zakresie mają nowe regulacje prawne dotyczące miejsca świadczenia usług również w odniesieniu do zaliczek wpłacanych przed dniem 1 stycznia 2010 r.

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojecie podatnika. Z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka podpisała kontrakt z armatorem norweskim na dokończenie - w stoczni znajdującej się w Polsce - budowy statku (tankowca), sklasyfikowanego pod symbolem PKWiU 35.11.22-33.12 jako zbiornikowiec do przewozu produktów naftowych. Przedmiotowe czynności obejmują dokończenie prac elektrycznych i wyposażenia sterówki, poprawienie usterek po pracach wykonanych przez poprzedniego wykonawcę oraz dokonanie ostatecznej próby i zdanie statku armatorowi. Ponoszone przez Spółkę nakłady materiałowe są znikome, a zamontowane urządzenia są własnością armatora, który w miesiącu listopadzie 2009 r., wpłacił zaliczkę na poczet realizacji kontraktu, nie podając numeru, pod którym byłby zidentyfikowany w państwach członkowskich. Statek został sprowadzony na terytorium Polski z Rosji w ramach procedury celnej uszlachetniania czynnego, a po wykonaniu prac opuścił obszar Wspólnoty. Całość należności została uregulowana przez armatora morskiego. Przedmiotowe usługi świadczone są dla siedziby kontrahenta - podatnika, znajdującej się w Norwegii.

W związku z faktem, że wpłacona zaliczka, dotyczy usług, których zakończenie miało miejsce w 2010 r., należy stwierdzić, że zaliczka na poczet ww. usług otrzymana w listopadzie 2009 r. nie podlega opodatkowaniu w Polsce, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym regulacje powołanej ustawy, odnoszące się do wysokości stawki nie będą miały zastosowania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie informuje się, że rozstrzygnięcia kwestii miejsca świadczenia i opodatkowania usług polegających na dokończeniu budowy statku oraz wysokości stawki obowiązującej na usługi świadczone przez podwykonawców, dokonano w interpretacjach indywidualnych odpowiednio nr ITPP2/443-72b/10/RS oraz ITPP2/443-72c/10/RS. Natomiast w kwestii odzyskania przez kontrahenta norweskiego zapłaconego podatku od towarów i usług od zaliczki wpłaconej na rzecz Spółki wydano postanowienie nr ITPP2/443-72d/10/RS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.