ITPP2/443-720/08/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2008 r. (data wpływu 18 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za eksport bezpośredni wywozu towarów z terytorium kraju na terytorium kraju trzeciego i prawa do zastosowania stawki podatku 0% - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 sierpnia 2008 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za eksport bezpośredni wywozu towarów z terytorium kraju na terytorium kraju trzeciego i prawa do zastosowania stawki podatku 0%.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonał w miesiącu czerwcu 2008 r. sprzedaży wyrobów firmie z Nowej Zelandii. Sprzedaż udokumentowana została eksportową fakturą VAT określającą: asortyment, ilość, cenę jednostkową oraz wartość towarów wyrażoną w EUR. Faktura powyższa, łącznie ze specyfikacją i upoważnieniem wydanym przez Wnioskodawcę łotewskiej agencji celnej, stanowiła podstawę do sporządzenia dokumentu SAD i zgłoszenia towarów do procedury wywozu w łotewskim urzędzie celnym. Do dnia złożenia deklaracji VAT-7 za miesiąc czerwiec 2008 r., Wnioskodawca nie dysponował żadnym dokumentem potwierdzającym eksport. W związku z tym potraktował sprzedaż jako eksport pośredni i w miesiącu sprzedaży, odprowadził podatek od towarów i usług według stawek krajowych. W miesiącu lipcu 2008 r., po złożeniu deklaracji VAT za miesiąc czerwiec, Wnioskodawca otrzymał dokument SAD (wydruk graficzny potwierdzony oryginalnymi pieczęciami łotewskiego urzędu celnego). Nie otrzymał innego potwierdzenia w formie elektronicznej. Urząd celny telefonicznie potwierdził zakończenie procedury wywozu. Na dokumencie SAD jako eksporter wskazany jest Wnioskodawca. Jest też wskazany numer faktury Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, sytuacja, w której eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Wspólnoty i na niego są wystawione dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do procedury wywozu, stanowi eksport bezpośredni. W opisywanym przypadku wystąpiła właśnie taka sytuacja. Zgodnie z art. 41 ust. 6 cytowanej ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Oznacza to, że prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu eksportu uzależnione jest od posiadania przed podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. W przypadku, gdy procedura wywozu obsługiwana jest poza systemem ECS, potwierdzeniem wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty, dla celów podatku od towarów i usług - co do zasady - będzie dokument SAD potwierdzony pieczęcią urzędu celnego. W opisywanym przypadku zastosowanie będzie miał art. 41 ust. 7 ww. ustawy, tj. eksport ze stawką podatku w wysokości 0% powinien być wykazany w miesiącu lipcu, czyli w miesiącu, w którym towar opuścił terytorium Wspólnoty i eksporter otrzymał dokument SAD potwierdzający wywóz towarów. Deklaracja za miesiąc czerwiec 2008 r. powinna zostać skorygowana o odprowadzony podatek od towarów i usług od tej transakcji według stawek krajowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów. Stosownie do treści ust. 1 pkt 5 ww. artykułu, opodatkowaniu podlega również wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Eksportem towarów - w świetle art. 2 pkt 8 cytowanej ustawy - jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych, wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonywany przez:

Ustawodawca definiując pojecie eksportu towarów dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy towar będący przedmiotem wywozu jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz i na niego są wystawiane dokumenty eksportowe - eksport bezpośredni, od sytuacji, gdy towar będący przedmiotem wywozu jest wywożony przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz i na niego są wystawiane dokumenty eksportowe - eksport pośredni.

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 13 ust. 1 ustawy).

Stosownie do treści ust. 3 powołanego artykułu, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego państwa członkowskiego.

Przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku, gdy towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika, pod warunkiem że podatnik posiada dokument celny potwierdzający rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju, jeżeli wywóz z terytorium Wspólnoty jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 13 ust. 4 pkt 4 ustawy).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca przemieścił towar na teren M. celem dokonania wywozu poza obszar celny Wspólnoty. Upoważnił łotewską agencję celną do dokonania na Jego rzecz zgłoszenia do procedury wywozu. Na Wnioskodawcę, jako na eksportera wystawiany jest dokument celny. Posiada On dokument SAD (wydruk graficzny) z oryginalnymi pieczęciami łotewskiego urzędu celnego potwierdzający fakt wyprowadzenia towaru poza obszar Wspólnoty.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów, a w szczególności art. 13 ust. 3 ustawy, stwierdzić należy, że w opisywanym przypadku mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów. Wnioskodawca przemieścił należące do niego towary z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Mają one służyć na terytorium tego państwa członkowskiego wykonywaniu czynności jako podatnika, tj. dokonaniu eksportu na terytorium M. Zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 4 cytowanej ustawy przedmiotowa transakcja nie byłaby uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, gdyby towary były przedmiotem eksportu przez Wnioskodawcę, pod warunkiem posiadania dokumentu celnego potwierdzającego rozpoczęcie procedury wywozu na terytorium kraju.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkami określonymi w art. 42 ust. 1-4 i 11-13 ustawy (art. 42 ust. 14 tego aktu prawnego).

Reasumując, stwierdzić należy, że w opisywanym przypadku występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, a Wnioskodawca może zastosować stawkę podatku w wysokości 0% z tego tytułu pod warunkami określonymi w art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.